Hieronymi Faleti De bello Sicambrico libri 4. et eiusdem alia poemata, libri 8.

111쪽

scis quibus indulge. nam si quem uideris ultro

Iia uitium labi, monitis dictisq; reducis: Te monstrante uiam Padus, submissus in aequor Defluit, aequoreosq; iubet mitescere fluctus Iain mihi, iam uideor laetos audire poetas, Et tua grandiloquo referentes facta cothurno. O mihi si maneat dubia pars alier uitae, Ingenii, ct quantum sat erit, tua gloria semper Vivet, Laeternum laudabunt saecula nomen Nanque ego tale aliquid possum promittere lusit, Lusit nostra modis uarias elegeia sortes Non illaudatis testantur carmina mille, Mille iocos Veneris reserentia, millia laudes Multa ducum posthaec testantur, horrida Mauro Caesaris orsa truci cum bella inferre pararet Isaeliae, suppes quateret Neptunus in undis Turbidus, heu brtem quam sum miseratus iniqua)Cum domuit Iulos, Chuos , flavosq; Sicambros. Scripsimatis atque etiam uersus sermone pedestri. Omnia quae Cypsi, duce te instaurare iubebo,

Te duce plebeio rege separor altaq; adibo

Sideres sed miserum, sine te iam limine primo Excutior ueluti cum magno turbine puppis Huc illuc aetitur nullo deducta magistro.

112쪽

ΡOE MATUM A LETI

Illa simul repetens tantarum pondere rerum Subsisto Cypsi, donec tua latius acta Exequar, merita referam praeconia famae.

IN OBITUM FRANCISCI

Venerii, Venetiarum Principis.

ES ER vi Princeps terras , terraeq;

laboreS, Passibus ambiguis sors unde uolubilis

errat:

In i uicem petiit sublimis regna beatum, Prorsus ubi misera sunt laeta obliuia uitae, Et iucunda quies, ct frenum passa uoluntas. Vnde oculos quacunque mouens selicia cernit, Ceu uiolas carpens, ct odori gramina nardi, Tantum ibi foecundo genitabilis aura favoni Aspirat flatu pulsis lainc inde tenebris, Exoriens nullis caligat nubibus aer. Deponas igitur lacrymas, moestosq; ululatus Comprime, di inualidas uocis demitte querelas. Pelea defunctum non semper fleuit Achilles Nec Pyrrhus cari crudelia funera Achillis Immotae hae coeli leges, immotaq; fata, Non

113쪽

Non prece, non ullo fletu mutanda quid ultra Commemorem faetheria est felici in parte locatus; Vnde sibi liceat si quando reuisere terras, Atque iterum humana uestiri cortice uitae. Is neget, toto assectu studioq; recuset; Terrena haec faciens prorsus uilissima flocci .

IN HORROREM MORTIS.

R Ri DA Mors, heu Mors immitis,&H omne ferarum Quae genus exuperas, precibus nec flecteris ullis, Nec te forma mouet, nec opes, nec debilis artas, Omnia natura nascentis uincula solvis, Quam nimium late imperitas terraq; mariqς, In volucres uacuum uolitans Min aera saeuis. Improba quot, quantos i uiros heu falce cruenta Perdiderio dic, ct quantas deleveris urbes Moenia Thebarum per te cecidere iacentq; , Nomine contentae doctae cecidistis Athenae, Et Sparta, ct campis uicina Potentia nostris. Tu quoque cum tanta coniunctae Roma ruina, Audebitq; tuos aliquando euertere muro SN Funditus,

114쪽

Funditus, antiquae nec erunt uestigia Romae Virtuti saltem acrae uirtutis alumnis Parcere debueras . tu debellare superbos Tu gelidos i senes aeque, calidam i iuuentam, Imbelles , fortes t uiros, populosq; Ducesq; Improba consuesti totus cui paruit Orbis, Magnus Alexander parui sub pondere saxi Clauditur Augustus solis dominator Eoi Occiduiq; tuas nequiit uitare sagittas Iulius antiquus quae non quoque iaci a prophanast Saturnum referens , atque aurea saecula, summus Pontificum, sub quo uixit felicior orbis Per te saeua iacet, tantae sua pondera molis Deposuit, sedemq; suam super astra resumpsit. At vos, qui mortem mortales temnitis, almam Iustitiam seruate, Deum, cui sidera parent, Diligite, de manibus puris hanc ducite uitam.

115쪽

AD IOANNEM DONATUM.

Be. Viri uideo horribili uultu facie linainaci

Promissa tristem barba , sparsisq; a pilli S, Quid segnis tardo per pascua solus oberrat Laeta pede Zali prohibent celerem crassa ilia gressum:

Tityrus an ne iste est, morbo correptus acerbo Qui fuit in ipse est, grato laudemus in aeuum Ore Deum, qui solus opem, qui iura medendi, Summa tenet, facrae ualido medicamine deXtrae. O tibi, qui uultus , facies qua Tityre constat. Qualis es' an mecum sors te est miserata dolentem e Sed miseris solamen adest, ct uota preces PHaud frustra superis deuotofudniaus ore. Ti. mentiolo mi ualeo tanto pro pondere morbi Quo depressus eram, tumidis cursumq; repressit Lethiser inguinibus, sed tento ducere gressus In caulas, ut oves longo pol tempore uisam Me miserum, sed adhuc membroru languida moles

116쪽

Obstat, de ad saltus pedibus uix recta superstat;

Sed tibi iam quantum fatear debere, canentes Si mihi centum essent linguae, to id ora, negarim Posse loqui, tanta est meritorum summa tuorum.

Tu uigil ante alios, pecudes per prata uagantes Sensisti, nostrumq; gregem balare magistro

Absente, insolitos cursu comprendere lucos, Nec seruare modum pascendo, scandere rupes Praeruptas, illo nunc hoc discrimine potum Quaerendo, acclives inter scopulosq; rapaces Absque duce lintrepidus per anheli deuia montis, pecus infelix clamabas . motus amico Corde, nec horrendos fures, auidos i luporum Nec morsus metuens, caecaeq; cacumina siluae, Insidias, timens, uel opacae frigora noctis, Omne pecus fido curali cogere ritu Et numero totumq; tuis includere septis , Et tibi cura fuit pascendi quaerere campos. Quare agimus grates, ct habebimus omne per aeuu, Si fortuna dabit reseremus munere grato , Iamq; Deos, reddant pro me, rogo, usque rogabo, Donec ero sospes, coeli dum lumine fungar, Te si fata dabunt cineres post morte reclusos Si mea quid poterunt uentur,carmina in a UO,'

117쪽

Ut pia iam placide coepit te absente Thalia)

Donatum i legent chartis, cernent i nepotes;

Nostraq; perpetuo capiet uos pagina, qualis Qualis erit, nullos claro sine nomine uersus Via quam monstrabit, quamuis sit rustica musa, Vestra i maiori sint nomina carmine digna. Be Sed cur haec memoras, ' grates Tityre reddis Missa fac ista precor nec iniqua potentia, nec sors Impulit, humenti pecudes praecludere in antro Sed praedulce solum patriae, pecudumq; peculi

Cura, de amor; mores animi, mores t iuuentae;

Tum sincera fides fecere hoc undique sanct una Foedus amicitiae quod dum crescentibus annis Creuit, Minde pares animi consciscit amores. Hinc mihi surgit amor, sic me tenet ille uolentem Nolentem l trahit nam tanti est foederis author. Istius aeternum diuini pignus habendum est. Et temere hoc uiolans coelesti ex tramite uuae Ad loca Tisiphones detrudi morte meretur Tantalea in poena, Titii quoque pectoris unco In morsu uel si qua manet crudelior urna Iudicis Argivi cunctorum nempe parente Natura sum factus homo, sic mentis amicae Semper ero compos, quoties sors talia nostro

Opponet

118쪽

ΡOEMATUM FALE ΤΙ

Opponet uultu, pecudes ad septa reduxi Nostra tuas, cuperem si quando occasio sese Osterret, pariter nostros bruare parareS, Quod faceres spero prospexi Tityre mentem

Ingenium, mores t tuos, qua lege recurrant

Non soliti simulare aliquid sic fata reducant In bene firmato primas tibi corpore uires, Et cito ego reddam pingues cum matribus agnos. Ti. Quando erit ut possim meritis persoluere digna Praemia uix equidem, fulvo si Thessalus Hermus Pondere purpureas Tagus iectaret arenas. At satis in magnis animi bene prona uoluntas Be Tityre quid narras sunt se a superflua nobis; Nosti etenim grates Pylades non poscit Oresti, Nec pretium, sed sponte sua succurrit egenti. Quare age uade domum, ne tu modo astus in herba Ossendare uda pecudum post pabula uis amocia profuerint nunquid tibi flumina noster Grex cupit, en Phoebus longas e collibus umbras Afficit, atque sitim radiis propioribus assert. Ti. mentiole mi repetam tectum tua iussa capessens, Cras te, si potero, proiectus membra sub ulmo opperiar paetula, laeti spirantibus auris Pergratos Pani uersus cantabimus ambo,

Fistula

119쪽

Fistilla, arguta uirili dum gramine cannae Murmure multivagas deducet garrula Voces, Et pictae uolucres complebunt cillera cantu. Be. Sic placet; en patula iam te uocat arboris umbra, Suscitatri uolucrum uox illa arguta, superbis Cantibus, ac crepitu linguae iam silua remugit. Laetitia potiare, iuuantiam gaudia cunctos,

Urentes uel nocent curae mortalibus Omnes XLVIII LIBRI GINTI FINIS

HIERO

120쪽

HIERONYMI FALETI

POEMATUM LIBER VI.

Ferrariensium Principis filium, equestris militiae Caesareae praesectum. multa uirum fortissima pectora bello, Perq; enses, perq; arma, petas licet impiger edeS, Francisci illius, Latii cui restat in uno Omnis honos, Italum qui gloria prima uirorum est. Ne tu eas, gratus domino liber ibis in armis Ille quidem duris , quamuis sit clarus , amoenas Suspicit&Musas, iungit Apolline Martem; Quem propter nostris insurgunt plectra amoenis. Tu contra nostro sublimem ad siderauersu Extolle hunc, meritum i reser per saecula fama. Hic armis nulli inserior, Mars ipse feroces Ninairum edocuit pugnas, nec cedere ferro Nec timuisse necem, ruere . per tela, per enses, In inedios hostes, di ab hoste referre triumphos. Hinc iam fama uirum canit inclyta, totaq; surgit

Cloria, de Eridani populi iam prisca parentum Facta