De veterum Germanarum gentium regibus (ad Taciti de morib. Germ. c. VII. [sec.] 1) [microform]

3쪽

germanarum gentium regibus

ad Taciti de morib Germ. c.

5쪽

CO Q

2. 0 mm

sc m

7쪽

lanima qua decet observantia et humanitata invitat

Si remomegalopolitanorum Due a Confiniis de te

Gymnasi Carolini mectori

9쪽

aruerunt, Ciceroni si credimus, omnes an aquae gentes regnus suis, et hoc imperii genus primum ad homines justissimos et sanctissutio ea delatum. Licet autem quis, verum hoc esse, in dubium recte vocare possit, ipsique haud ambigamus hoccine de omnibus valeat gentibus, an de iis tantum, quae innotuerant Tullior id tamen certum habemus ac

Persuasum, et extra omnem dubitationis aleam Positum . sia existimamus, habuisse suos reges, si non omnes, Plurimos tamen Gerinaniae antiquae populos; idemque ccessImus i ,oxotii, nil, νε-- viti emistimauti. ad jus conditionemque naturae, quam imperium, tu quo nec domustilla, inquis, nec civitas, nec geΠS, Ne hominum uniυersum senua sare, nec rerum naturo omnis, nec Pse mundus sies. Intellexe-xtitit hoc jam inde ab antiquissimis temporibus homines et si quibus eis gia non placuit potestas, non ii tamen emi/ιi, sed non se e wι p vere voluerunt. Sed quaecunque fuerit aliarum gentium, conditio et Lvitatis gerendae forma, hoc tamen minime in incerto positum est, natio-xiibus quae olim Germaniam inco luerunt, fuisse reges suos, quod quae ad nos pervenerunt antiquitatis monumenta tradunt omnia. Unicum jam sussiceret, ad quod tota haec qualiscuhqus refertur commentatio, Taciti

testimonium, res e Germanos ex nobilitate sumsesse, assiserentu, due

10쪽

- Α γ. eae iretiste 3 sed et alia suppetunt multa Gothones regnatos esse; Bugios Lemoviosque reges admississe ' Suionibus unum imperitasse ); in Silonibus feminam dominatam esse si Μarcomannis Quadisque usque ad ipsius memoriam reges mansit se, nobile Marobodui et rudi genus ); Verritem et Malorigem Frisios reNi Cheruscorum gentem, amissis me interna bella nobilibus, unum qui apud urbem Romam habebatur, regiae stirpis reliquum, talum regem Petiisse, idem Tacitus est testis ' Ambiorigi regnum tribuit C. Iul. Caesar, ejusque sub iviperio Eburones,

Germanicae cerse originis gentem fuisse asserit. ' Iam anto Taciti et lem, Ariovistus inter Germanos potestate fuit regia, licet sorsan caruerit Domine. Quale autem fuerit hisce temporibus arobodui imperium, opintime docet Vellejus Paterculus: Maroboduus, inquit, genere nobilis,

Corpore PraeValens, animo feroπ, nationis magis quam ratione harbarus, , ,non tumultularium, neque fortuitum, neque mobilem et e voluntate DParentium constantem, inter suos occupavit principatum sed certum im-DPETirim, Vimque regiαιι πο-PIsκus sitimo, statuit. Vocata Procul a Bo- , anis gente sua, e Progredi, ubi, cum Propter Potentiora arma refuissegisset, sua faceret Potentissima. - - Corpus suum custodia munivit: Mimperium, perpetuis Xercitiis Xercitu paene ad Romanae disciplinae forissemam redacto, revi in eminens et nostro quoque imperio timendum

DPerduxit fastigium. ay neutis de moribb. Germ. e. r. - dem Rid. o. 43. - Idem ibid. c. 44. - ' Idem ibid. c. 45.

Vid. Vellu Patere. II. io et Io9. Ceterum monendi sunt eis ctores, hunc locum in editionibus quae vulgo feruntur, corruptissimum legi. Sesuti sumus in eo laudando Ruhnhenium, e cujus

emendationibus omnia bene Procedunt, sensumque clarum Praebω