De augustissimo Trinitatis mysterio oratio quam habuit in pontificio Vaticano sacello decimo primo Calendas Jun. Ad sanctissimum D.N. Pium Sextum Laurentius ex marchionibus Mari patritius Genuensis ..

발행: 1785년

분량: 12페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

2쪽

D unum deerat plenis .

mae sucitatis meae V tis, BEATIssIME PATER, Ni tandem aliquando in amplissimo; Nniversique terrarum Orbise auucti Pinio Vaticani Saredo tuo in cons sectu .erbi facere promererer . ineo

3쪽

/uie desiderio non diutius admersari fortuna vid batur , eum jam , denique mihi, licet nulla animi IrαEantia , nullaque ingenii nobiurato su ulto, de in abio TaiNiτάτis Berio disserendi nuper munus injungeretur . Infriari equidem non po em, me non Ieviter aromenti magnitudine commoveri ue ea tamen fretus iacuitate qua soles ad te acceden es peramanter raccipere, nil eratis quod beatius Niserius msimmarem , aut vehementius expeterem. Si quantopere hoc de re exultarem , num antea negotio potu-Mem Uendere, non eadem modo ro

tione Animeare certo ossem quam

maxime dolui , eum, te aliorsum is forentis Imperii tui regimime accem o , Orationem kane meam inopi nato persensi tuo amplis non recreta' ri aduectu, cujus omnes rignitate nerantur , cujus sngularem, ac prope, divinam sapientiam intuentur, ac jus .e serena tranquillitate omnium

strum

4쪽

frum dependet hilaratas. Cum

lac attamen Oratidncula, in ur quam sit exigua dignoscerem, hique ab ea, qua praefulges cestudine abhorrens, ut mos eis, mihi pulmam exhibemda esser in . Iucem, quo . Θoc alim, praeter tuum, ampli Mo ' Mecinatis nomine protulissem inscriptam Non hoc sane , quin injuctitiae redarguori .rer , perperrare pose: Aautumim , cum is unus ex es in ternis, cui rimprema divinarum rerum a niEra.

rio quam geris ii proprio velut ju

re vindicare videtur et eum te Primeipem .praesertim noctis amantis inmstmnes norint, cui etiam Clementinum Collegium, et omnimodam in cohumi rem suam, et in ita prorsus inrita profitetur. Si mea haec ita st tuos

si itur ante. pedes Oratio, id profecto non eE , cur gloriae iuge lucem novam inferre per optem; ΘKc enim ' hujusmodi ea, ut nurai unqu'm deleriptigit veluctate , aut oblivione in fem

5쪽

rari seu utinter leas perbeue rece ea. tur , quas et tua iamplectitur comitas, et tu non dedignatur. humanitas. Tu, vero, ne mesae hasce, quaeso , ineuntis aetati/ primitiuae, utpote meligioni . mmae, meique tester ob quii toretis oculis Upicias ; nusquam enim tibi erit inglorium, eum seras demandabitur nepotia kus , te totum in curandis maximis dia entum, parvum etiam non despexisse munuscutam. Vise diu, BEATEssiME PATER, teque in ingentem populorumdem, tuique ad regni incolumitatem in dies plurimos fositet Deus 3 et cum me,

meosque iis ut sodales, quod unum

a te obsecro, in tuam idem acceperae, eosdem etiam et aura remove lenitatis

6쪽

Usquam clarius humanae mentis imbecilli . tas innotestit BEATissiME PATER , quam dum congenitae infirmitatis tinniemor, per eas tantum corporeas ideari quas eum aratis , tum ingenii ministerio. perce mi, illa 'audax innatur attingedi , quae , itine mortalium nisibus impervia , quaequar omnem intelligendi aetem perstringunt. Et sane quo unquam pacto fieri poterit, ut quae nec oculus vidit, nec auris audivit , nee in cor hominis ascendit, a terreno δει huc corpore conclusa, ea non iam dieam enariet, sed ne tam ii per quinm perspiei at λ M quae insteriorum sentibus alumgebantur utilitates, nicta eran manis viribus adiumenta, ne ipsas inconsulto divinx praetermitteret dispositio, neque iis ullo modo occurreret suprema Conditorti nostri benignitas. M Me mirifice opus intemerata Fidei virtus eo urit, iamque lumine

7쪽

Nuseedus', eo nostrae cogitationes deveniunt, quo Irofecto non sineret extrem1 caeteroquin homnis hebetatio . Hoc de tam pr lari beneficio, hodierna die Oiunium in 1ter cong2udet L elasia, annuisque Trinitatis solernniis redeuntibus, ac I oannis, se licis recordationis vicesimi secundi Pontificis Μaximi, institutis inhaerens, augustissimi Mysterii huius , celebrationem ad ingens Irapulorum pabulum proponit. De eodem itaque ipso nos quoque proficientes , huc , quantum hornini datur, intuitus iam εtros eo eramus, eaque potissimum in tam ubere materia dei mus, quibus de typti arcani magnitudine pertractantes animum nostrum in aeternae salutis spem. eriminus, atque ad debitam, ersa. ipsam, revetantiam excitςmus. Unde autem in orationem hanc meam iurediar vel quq videlicet huiusce cum sum convertam, cum pro certo, Augustinus adfirna et nes alic bi periculosius errari, quam in disputatione cie Trinitate , nec la-

Gaius aliquid quaeri, nec fructuinius aliquid adinveniri λ a

verum cyn huiqs maxime verba ad ea, quaei significanda insumpsimu , proficiat, meum eriti praestare, in q3antum m abstrusum Gratissimvin Trinitatis. Mysteriuin incomprehensibile Uresse erimus, xantundemi etiam quid n ist peragendum sit imnqtesc*t, ut id ad spiritale' utiliti rem M.t m M mmodytum

pyosito per entiamus, . t i, ut in Rei notione inquirenda . Praeter eam, quae omniqm ana pis. est insita, tuteriora Ruoque peroptamus argu amni is tum- plos, qui . tam splendide huiusce gloriam, enatarant, ut μιγ Ver nec J quelae sint, nec sermones, quorum..ces non exaudiantur ; 4 i tinn miram etiain rerum omnium Fanet terii, , quibus affabre Mundialis in hina componitur, INl layitez tantum inspexisse sat erit. Verum cum divinae Tria dia arcanum nostris mentibqs 'bversatur , tam densa verendaque

8쪽

ostis e meudimus ut quin ungula in isse indomae, adhuc a lina quatium tuae in. posita digno mus. Eris, veto Mis umirum maerit, Pr te Pam a semisus distram undique m sterv ih Moe πω pet deae a deprehendere sei eet Piurem e- Filii principium, eundemque una cum D . Sancti Spiritus exinis princ-- , uiri altri gemeretur ia Patre. alter a Patm, Filioque procedat: Filium , Dei Patris esse Verbum; di cum mutuo sese amore diligant Pater, o Verbum. bine esse Divini Uritus, proprietatem , ut Amor sit. δ-divina tum Patris, tum Fusi voluntate procede Nonne bane qac dira . unum e --- . tione F seM dum, adeo tamen ut eundem rastum ira petamnis veneremur, mena illi in cogit thone deficit, attonitus la .ret animus, ac velutὲ consilii inope , incertisve acti teni uia tibus per ii emi m Mne Divinitam Pelagunx nuetuam Nonne biclem cum certo cor et aliam esse permnam Patris. Filii aliam, acSpiritus Sancti; ae tamen Patris. de Filii, di Spiritio Sapeti unam esse iminiinem , aequais' gloriam . majest xeinque coeternam ; Gonne ε in , tum temporis tam 'infrescit ladmiratio,. qu tum capaci te' tam im ince int,a ratant. humanis di iM. aut βempitema cais ducist rem it que profecto e i, quod de βvemarum, rerum iacitussim Persem ntibus, elaborare apprime mei riclesiastiaeus non erim, in-t, coiv ehendetis; bὶ multa namque , t sae ipso, dicemus, & deficiemus in verbia, ce quia sicuti nimia metiar delibatio in apertam vertitur eomaedentis. Wyni. ciem sic. qui S crutator est' intestatis, nimio inne, maximoque himiue perculsus opprimetur a doria. c. Quam brem . non alia hinc ratione iactum esse telisendum eri, s

9쪽

rmotissimis I rerentibiisque temporibus pler ue hominum eviterint, qui horum solummodo praeiudicatis opinionibus subistari , divinam illam, quae nobis superne affulsit claritatem despieientes impiissima de ineffabili Triade sint e maenia de mentiti I vel visas tantum , futilesque prodiderint cogitationes. Non hoe equidem sibi tempus, exposcit, ut in medium Plat nem addueam, qui tres Ecet divinitates detexisse profiteretur,ibnge aliter trinen de eo Trinitatis' Μysterio comminiscebatur,

quod nee demonstratione rationum, sed fide tantum, piaque enitatione deprehenditur' ι verum nulla possum ratione Atium tacitus praete mittere, qui in aeterni Verbi divinitatem deblaterans , idem etiam . per summum nefas , imitabat, ne que huic eandem esse cum Patre substantialitatem . nec alioquiquam cum eatis rebus comparandum .' Sabellium praetermittere

nequeo, eui nil uiud in sibile Trinitatis nomen quam inanem vocum significationem portendebat; neque demum Μaced 'ainun praetermittere, qui Divinum Spiritum, aut Patri coequa 'lem, aut a Patre , Filioque procedere inficiabatur; ne alios quamplurimos de inbionitarum, hianichaeorum, mistarumque grege commemorem, qui , , ae de Deo Maedicantur, 'ea vel ima Pudenter contendentes ; vel perperam assimistes, immane antum a Trinitatis Fidε abhorreanti Aorum garata, horum figinenta , horum lapsus, nil sunt quam totidem auribus m-stris Voces insonantes , nobisque quodammodo annuunt, quam

incomprehensibilia sint judicia Domini , & iuvestigabiles viae

Ast quamvis 'divinae' seimsae sacramenta, per se nobis inae Ma , & recondita sensuum longe capacitatem excedant, is a tamen adi Mirudinem n6 stram eomparantur; ideoque ut huiς apposite inserviant, non omnem profecto animad versionem nostram depeli re existiniandum erit. Ut eniis nostra in unam

10쪽

quisaque irem L excitetur affectio, ejuc quasquet. vel si opriet Res intueri; ves eonnaturalia attylbistat, caeterosqui labiis emata: nantes essectus , op esset deprehendere . Quare qaoruam Μν:steriorum areana per Flident pia sita intinisἰ nobis . perlustram non licet, eorum tanwn k ouam in ista regerunt; iangm fiat ' vel utilitaaem y dignitatemque rerio contemptasse iussissili ustiaties enim haec. saepiu& natate revolvemus; nonhe ineptus etiani tunc illico quasi ame collucescet Va Supreino Deo Patre scuis adhuc in immensa possibilium multitudine larerem suIia nos ad illius immaginem erutos; r ac si vivinius, moves mur, &. Sumus Q vel ori quicquid ad Iliae nos e in lin rarietem conducit, accepimus . haec esse: totidem eiusdem. Patris inunificentiae ammasinia, pignorae λ: Nonne: a Glio cum pisAdae desectionem immam servitutis pondere premeremur, pii limae reparationis nostrae recordabimur λ Nonne demum a Dbvino Spiritu, tot porientarandium; 'dibus racusiar ver lustratur, tot, charismatum dona, tot linguarum genera, a

que in gratiam istam inferam si aeressum oportebi , in qua &beati eo stituimur X in spe glorix Isi um Dei exul amussca Tot li, , tantisque perciti beneficus, laetitia equidem inena rabili. exultabimus Q ninioque rudis gestientes in eas crebro Apostoli mees lammmmus, Oli Altitudo divitiarum Sapientiae

nem deveniemus per hidem, quam urimas Deo grademus, qui cum homines ad tu Iasseque K hebetes, linparesque conspiceret, eos Fidei coadiuvari lumine decreverit, ne in perieruti idnendementos labere mur I cIT T Quae porro eum ita sint, qui dissieultatem in Fidei Μν steriis, ac facilem, in iis tradendis, in errores proclivitatem

percepimus, ulterius quam par est , ne obtutus nostros eonieci mus;

SEARCH

MENU NAVIGATION