De generibus diversis carminum Theocriteorum et loco quodam idyllii XVIII difficiliore [microform]

11쪽

1011

niSi Arte d. X. 2 iugarem lecti0nem υτ to oγμον γειν o θον δυνα in μαν ita e0mmutare praeseras qu0 libroriam e0mplurium fide satis compr0batumine annus Fritgsche in textum nuper recepit. Emuxisse hanc licentiam ex ipso Homero facile intelleges, si c0ssatis d. I, 402 IV, 192:Il. XIX. 74 X, 398 multa ejusm0di jam ab Aristarcii mutata et 0rrecta esse reputaveris. s. Butt- mann Lex. I. V. 90 Thiersch g. 204, 205 Rost Dialeet 44 pag. 412; illine I g. 332. Alia denique Alexandrin0rum serm0nis imitati in e cerni bur ut n0m dual pari locum pluralis obtineat. s. d. XXII. 213 αὐτοί τε κρατέοντε κτλ. et id. XXV, 137 δεινόii ' ἐβρυχῶντο φονον λευσσοντε προσωπε', quod et ipsum ex Homeri imitatione depromptum esse l0ci docent B. I. 567:V. 487. Adde r. Jacob in Not Crit ad Antii Palat. T0m. I. pag. 344, Matth. r. g. 300 0t.,Κriigρ I et II. g. 63, 3. Venim mi hac quam instituimus quaesti0ne alia arte e0njuncta est qua quamquam immagnam aliet ad artem criticam exercendam tamen ne fines su0s disputati haec transgrediatur, breviter tantum attingi potest. Spectat ea hiatus, quorum eum in bucolicis et lyricis tum in liis picis carminibus magna copia ccurrit. In illis hiatus rari0res ita plerumque a p0eta admittuntur ut pr0pter digammatis vim auribus minus m0lestum sit, in his sunt frequentiores atque ins0lenti0res, saepe Homerica tantum imitatione excusandi Illius igitur generis exempla n0nistendimur legentes velliti συ εἰπυνια id. XVI. 133,

Sed de hac re verbosi0 esse nol0, qu0niam ut facile permulta exempla asserre p0ssum, ita acem alissima disputatione pus esse credo, ut res in mnes partes ab80lvatur. Multa praeterea d0cent, Theocritus quanta eum fide in his epicis carminibus Homerum imitatus sit. Nam in carminibus bucolicis cum rarissim breves syllabae metri causa pr0ducantur id. I, 115; id. III, 12), in his picis summa licentia inest eademque quae apud Homerum invenitur Omnia autem enumerare cum longum videatur, eligo haec, d. XXII, 19 ci ci ' αὐλογον ανεμοι, λιπαρα ε γαλήνα κτλ. id. XXIV, 42: αιδαλεονι ωρμασε μετα ιος. o οἱ περθεν κτL, d. XXV, 10: ' ρυν θείοιο παρα ίου Ἀλφειοῖο κτL,id. XXV, 12 χωρὶς ὁ σηκοl, ibid. 73 τους μὲν γε λαεσσιι, ibid. 138 σθένει , ibid. 246 rtiaντοθεν ε&ηθέντος α λαγόνας τε καὶ ἰξυν quibuSem conseras quae ex Homero congesserim Homania, Quaesti. Η0m. I. pag. 32, Hermann Orph. pag. 706.

Jam omissis ipsis dicti0nibus quae permultae ex 0meri carminibus desumptae sunt veluti id. XVI, 6 84 id. XXII, 42 Il8 id. XXV, 2, 37, 228, duas alia re mmmem0rare mihi liceat, quae

quamquam semel sere obviam fiunt, tamen qualem Homeri aemulati0nem p0eta exercuerit, manifestissime docent. Unum exemplum exstat id. XXV, 76 q. tibi haec leg tur: χωρίον ἐν φρεσὶν σιν, θουνεκεν

antecedens repetitur, quamvis tali iterati0ne pus annin n0n sit. Eandem explicationem habet id. XVII. 126. In hoc usu 0merum praeivisse c0nstat, aes Ilia II 664 - α ε νῆας Iethξε, πολυν

ου γυνις αμος κεκλησεθ' o πυκτης - οὐ γυννις τιe 'i, qu0d primus pr0 ἐών Hauplius restituit putandum est poetam ex II0meri imitati0ne depr0mpsisse asti. Tertium qu0 carminum The0crite0nim genu c0nstituimus carinina lyrica comprehendit OdyssIa XII XVIII XXV m XXIX, qu0rum id. XII et XVIII versibus hexametris scripta sunt id. XXVIII et XXI numer0 Alcaeie0s servant. In id. XII regnat dialectus i0nica, id XVH Ἐλένης ἐπι-άμος, qu0niam a virginibus Lacedaem0nii cantatur dialectum d0ricum m0Ri0rem habet, de qua videantu qua jam supra disputavimus. d. XXVIII, Suavissimum carmen in c0mmendati0nem coli eburiistae, quana poeta Miletum pr0fecturus heugenidi Niciae amici 0njugi donum destinavit, scriptum, et id. XXIX. qu0 inscribitur παιδικα, cum mni genere adoleae Sapphusque exempla c0mp0sita sint, dialectum ae0licam habent nec tamen eant quae in Alcaei veterumque lyric0rima reliquiis deprehenditui'. Nam dorica dialectus tanquam fundamentum subest ut eam a p0eta prudenter tantum temperatam lyricoque argument et uir acc0m0datam 88 Vere c0ntenderis. De epigrammatis, qu0rum multa r supp0siticiis habenda sunt, nil 088 ImiVerae adm0neri ipsa arietas argument0rum d0cet qu0rum explanati n0n 0d0 0lestissima est, sed etiam ad id quin nobis pr0posuimus nihil p0rtinet. Est autem in iis maximam partem d0rica dialectus m0li10r, excepto eo qu0d in Epicharinum scriptum est ep. XVII, in qu e0nsuli severioris D0rismi formae eo alae sunt. Abs0lvi tandem de carminiin Theocrite0riani generibus attingens tantum quae In Summa rerum abundantia maxime menti0ne digna videbantur. Jam de l0c qu0dam dissicili0re idyllii XVIII ,reviter dicendum est. Sunt enim multa adhuc in h0 carmine, de quibus diversissime a viris doctissmai judicatur. Inter muta autem, quae in dubitati0nem v0eantur, ununis versus 2 et 2 interpretum studiis agitat0s esse vide0 Versus hi in c0dd. sic leguntur:

Haec verba vitium traxisse, nem est quin sp0nt intellegat Genuinam autem poetae malilunrestituere pr0pterea h0 10e difficillimum est. 'u0d omnes libri in scribendis his du0bus versil)us ita consentiunt, ut inde medicina exspectari non p0ssit. Itaque mutatione pus est quamquam h0 0mn Tteneas velim, judicimii de restituenda vera lectione in paucis eript0ribus ade0 8Se certum quam Uieuerit Certa via autem ac rati0ne si pr0gredi velimus, t0tius l0ci sententia pauci eXpr0menda est. Cantant enim du0decim nobilissima Lacedaemoniorum civitatis puellae ante Menelai et Helenae thalamum carnien nuptiale. in qu p0stquam pauca de impatientia sp0nsi luserunt, beatum eum praedicant, Iu0diam conjugi illo ipsi ovi affinitate junctus sit, tum ad laudes elenae celebrandae traliseunt m- paratur autem Helena cum reliquis puellis Spartanorum, quamur nullam, Si illi 0mpat entui', IlI carere poeta est ταν Ουδ'αν τις αμωμος, ἐπεὶ i Ελένα παρισω ) Quanta autem sit reginae pulchritudo ut explicetur. comparati0nes aliqu0 80qumitur, ex quibus quae v. 2 et 2 leguntur ad aciem ma spectare crediderim, c0ntra quae v. 29 et 30 continentur c0mparati0nes, ad gracilem pr0ceramque corpori8 staturam laudandam pertinent, iam sicuti magna cupressus arvum aut hortum rnan emme aut Thessalus equus ornans curriun, sic etiam Helena Lacedaemoni decu eminet πιειρα μεγαλα ατ νε ὁραμε κόσμος ἀρουρα η -- κυπαρισσος η αρματι Θεσσαλος in ς ὁ κτλ.) DUM autem compta atton versibus 26 et 2740ntineri arbitror, ea p0tissimum rati0ne ductus, qu0 etiam versus 29 et 30 0mplures comparati0ne. exhibent. Qu0d si pro recto statuas. Helena c0mparatur cum aur0ra et Vere ob ras Venustatem, diu cupresso b 0rp0ris gracilitatem, cum equo Thessal ob currendi celeritatem. Sensus

12쪽

igitii versuum 2 et 27 hic videtur esse Quemadm0dum aurora oriens os pulchrum effert, quemad-m0dum Ver nitidum splendet hieme s0hita sic etiam Ηρlena elucebat inter n0s. Id igitur spectantes, corruptelam ut detegerent multa viri doctissimi conati sunt, qu0rum emendationes qui pern08cere Velint, ev0lvant The0eriti editi0nes a lesstingi et ab J0h. Aug. Jae0bsi curatas, et quae praeterea de his ver8lbus c0ngemit J0h. 0tti Zet2sche: Quaesit Theocrit particula tertia qua agitur de id. XVUI, 26 sqq. Allelah. Idol. 50n 8 hujus l0ei, mnia ea c0namina accuratius perquirere, ex multis pauca asseram. Umnium autem, qu0tqu0t a lucem adhuc prodierunt. ldichii medela magn0per pr0batur pr0p0nentis haec: Aso αντε λοισσα καλo G ἔφαινε πρόσωπον πότνια νυχθ τε υκὸν κτλ. - quemadm0dum alma aur0ra0rlen pulchram aciem ostendit noeti quemadm0dum ver nitidum hieme s0luta, sic etc. Nec Κ0ehleri emendati0nem displicuisse vide0:

Ποτνια νυξ, ατε, λευκον εα χειμῶνος νέντος,, ως ντέλλοισα καλον τοι ἔφαινε προσωπον κτλ.

an emendati0nem Brimchitri ..tanquam elegantissimam et procul dubio orissimam , in sextimi admisit Eandem probanin Harlesius Siebdiatilis, J. . et II. 088ii. Omissis mitem aliis quae in hac lectione isenesi0m aliquid labere videantur rectissime Helisiadtius in0nuit in quaesti phil0 sprepa I 3, au8am nullam apparere. luat e pliellae in e0nlparatione Sitnplieiter in innes partes instituta confestim ad n tem sese conv0itet in pamqti m aposti0plien quand sui appellarint . Boetius luitur Rupius, tu i ima te e0i rigetidum SM cen8llit I τνιιι νύχθ' υ, υκῖν ἐωρ χειμωiso ἀνειτος, 'Aὼς αρο-Aοισα καλον διε αινε πρόσωπον, ὁ κτλ. Iliam iam ingle88us est eiurielitiis, iii auctoritate ductus c0d Iaticani sublato voeabiit 'Ach palliculatii , substituit Logonduiti igitur jubot esse α τελλοισα καλον ἱέταινε πρόσωπον πόνια με, τε λευκον κτλ. Hanc rationem cum multi alii iunt alvitiis ecutus est, qui lectioneni elitrichiatiam iis leni verbis in textimi recepit. In his verbis Nox pr Lima aecipienda est versus igitur Sic a viri illis d0ctissimis explicaiitiir quemadm0dum alma Lima 0riens S iuchi iiii inini, et ueniadni0dimi e nitidlim hieme 80luta, sic etc. Pulelieri imum an nec in lignlim The0crito, si n0etem pr0 Luna a Graecis usui putam esse exeniplis dein0nstrat posset At. doeliat lchstadiis in quaesit phil. pec cap. 2. sal8tim esse Νύκτα a Graecis pro arisen diei Itaque

Helisitatio erinalinus de metris ind. pag. 303 Sed 0coitu e8t, negari non p0test, aut 0ram ins0enter reginain a poeta appellati. Qu0 Belsigius cimi nuper intellegeret iii Cominsent erit ad Sophoed. 0 pag. 388 ichstiatilini verba c0inipta iecte quidem inneiidasse sed salso explictas opinatus

l0cita tenere. Sed etiam hane explicandi rati0nem salsam esse j iidie0. Inter recenti0res, qui in cori igend0 0 l0e anagnam operain navarunt, prae aliis nominandi miit erananniis et Ahrensius qu0rum isse versiis sic emendat: πότνἰ τ' ἀντέλλοισα καλον ωανε ροσωπον Λως η τε λευκον κα hic tali modo loem refitigeriduni esse putat: 'Aὼς υιέλλοιου κtiuudin'ανε προσωπον, πότνια νυκτὶ σελάνα, ρ χειμῶνος νέντος ω Misia. Hermami einendationem quae reliquas innes probabilitat sua lolige stipetat. libentor hi ρxtimi admitterem nisi vel bum itimst is in versu pri0re uinium offenderet auiola enim non per n0ctem conspicua est, ut Holena iniser aequales Ahrelisi autem mira tura iidaci0 est tiam quae recipienda videatiir. Ipse igitur has vimrum40elai memendationes cum term iteriimque pelli aetatem, in nullo omnium conaminiim reci aequiesci posse persu uia mihi habita. In pri0re versu verbum διὰ posuti seiri non posse, primus metealdichius vidit

Atis αντελλοισα καλον ἄρ ἔφανε προσωπον Ποτνα ον ῆ λευκον εα χειμωνος νέντος.