장음표시 사용
11쪽
., Formam, o quam vorant. Eaec Biblia solii majoris habent impressa papyro quae alba admolium, εἰ firma. thstar membratiae, est, & insolitam habet satitudinem. . Signa Chartarii varia sunt. Omnium frequentissime, utpote . frequentius multo, quam cetera omnia simul sumpta, occurrit littera D. quam linea secat perpendicularis, ex parte tami superiore, quam insoriore promimnens, magis, tamen ea modo inferiore, modo superiore) ex , parte. qua duas sineas transversas. qinam qua , annulum habet adnexum, Signum huic pro sus fritile, nisi quod unius annuli loco duos habeat, aeri incisum exhibet Schoepsinus in vind. tynograph. pag. - adfirmatque in Astexant Identeliani, & Bibliorum Eggesteinii Chartis illud comparere. Signa Chartarii alia in nostris Bibliis occurrentia sunt corona, quae post D. illud omnium freque
tissime occurrit, uva, & turris raro admodum Occurreutes.
Plagularum, quarum altera alteri inserta est.' lasciculis opus integrum' constat 4a: qui tamen aequales non sunt Nam sex priores lasciculi quinterniones sunt. 'Septimus tantum tribus constat soliis. Octariis, nonus, & decimus itidem quinte tonos sunt, undecimus, & sequentes Usque ad decimum sextum pariter sunt quinterni. Decimus septimus duerinnus est: quinternus vero decimus octavus. Decimus nonus undecim h
bet solia ' Vigesimus & sequentes usque ad ' vigesimum quintum itidem quinterni sunt, siquidem solium fasciculi vigesimi primi ultimum 'quod vacuum est, & Psalterium a Proverbiis Salomonis dividit, adnumerare impressis foliis lubeat ' Vigesimus sextus, septimus, & octavus quaterniones
sunt. . quintorniones vero. vi olimus nonus, & sequentes usque ad quadragesimum. . Fasciculi duo' posteriores sexterni sunt. Foliis igitur, non num ratis, opus integrum constat go , si solium vacuum Psalmos intur, & Proverbia interceptum adnumerare lubent ,- vel hoc non numerato M3. Fasciculorum ordo idem, prorsus est in exemplari', quod describit Cl. Panger in sua Notitia de antiquissimis germanicorum, Bibliorum editionibus, hoc solum discrimine, quod, ut in enumeratione fasciculorum Mingulorum adfirmat, fasciculus vigesimus sextus septem tantum foliis constet. I urum ni fascicu-lus iste integer sit quaternio, Ofto constans soliis impressis, exemplar ab eo descriptum non Ao3. ut adfirmat p sed tantum 4oz. constat foliis impressis, atque adeo mutilum esse debet. Qui singulorum fasciculorum solia, ut ipse Cl. Pan rus ea adsignat. numerare volueriti. verum id esse comperiet. Ἀ-rum errorem a se almistum ipse vir Clarissimus postea advertit, ut litteris
Pagina quaelibet in duas distincta est columnas. Columna quaevis Integra lineas complectitur 6o. Distin tionum signa alia non occurrunt, quam puncta & Cola, seu duo punctu. . Post punctuin plerumque littera occurrit major i Vocum abbrevationes exiguam legentibus mulostiam creant, utpote non admodum frequentes. si ,' scit. o cum puncto ex sup mi ire parto dextra loco per scriptum, & syllabam re, vel etiam n solitarium linca transversa indi
12쪽
indieatum exelptas. enim abbrevationes passim occurrunti Litteras, ut ab ne 'distinquatur circellum sibi habet impolitum: ue vero per u , cui figura litterae similis, superiinposita est, indicatur. Desunt ut in aliis plerisque inmnabulis typographicis titulus, paginarum, & foliorum numeri, custodes, signaturae, litterae initiales, capitum indicos. Attamen litteras initiales alternantibus rubro, & ceruleo coloribus,& capitum singulorum indices, rubro ubivis colore nunc litteris romanis. nunc ubi spatium suppetebat, expressis vocibus, i e. g. ranste Capitet achte Capitet, miniator, ut videtur, coaevus adscripsit. Idem etiam
in margine superiori singularum sere paginarum libros biblicos indicavit his. aut similibus verbis: e. g. das oriete buub vel etiam Iudith. Melesiasticus, Regum, Pudicum &c. Ut distingui haec Bibliorum germanicorum editio ab aliis, imprimis quae
sine loco, & anno sunt, editionibus possit: characteres quosdam indicabo. qui, saltem omnes, nulli alteri convenire possunt. Epistola S. Hieronymi ad Paulinum duo priora solia nategra, & solii tertii paginam primam, ejusdemque solii paginae aversae, columnae primae triginta quatuor priores lineas occupat. Quae hanc epistolam excipit S. Hieronymi Praefatio in Pentateuchum, solii tertii aversae paginae, quod superest, occupat spatium, & solii
quarti, columnae primae triginta sex priores lineas. Liber gonesis terminatur solio I q, pagina aversa, columna prima, linea 47. quae integra non est.& haec tantum verba complectitur: mard an ei stati T egine liber Deuteronomii incipit sol. 53. pagina prima, columna secunda, linea impressa a8. terminatur vero idem liber fol. 63. pagina aversa, columna secunda,
linea 53. Liber Psalmorum terminatur lasciculi vigesimi primi solio q. pagina aversa, columna secunda, linea 56. Inter Psalmos & Proverbia in nostio quidem exemplari solium vacuum reperitur. P6st epistolam ad Galatas i fasciculo Aq. solio 8. pagina prima, columna secunda, linea in i pressa o legitur epistola spuria. S. Pauli ad, Laodicenses, quae etiam reperitur in aliis germanicorum Bibliorum editionibus saeculi XU. Ejus vero sequens est exor
Apocalypsis terminatur fasciculi 4a. solio T. pagina aversa, columna secunda, linoa eto. Quod supurest spatium hujus columnae vacuum est. Rusdem fasciculi quinque solia ultima titulos Psalinorum complectuntur
Quis hujus versionis auctor fuerit, prorsus incertum, certum vero est. eam non ex hebraicis, graecisque sontibus, sed ex vulgata latina versione fuisse expressiim. Interpres vero iste, quicunque demum is fuerit, latini sermonis hinc inde minus peritum se ostendit, e. g. dum illud Math. XVI.
13. venit Iesus in Farin, C areae 'AiEri ita reddit: mann theliis tam iii die
13쪽
die test des e serthiimbs-Ita etiam quin sensum Biblia Menteliana
ad ann. I 466. & Koburgeri anno I 83. . Blud Nuna. IV. an. Alii nulla curiositate videant quia sint in sanctuario ita reddit interpres noster: die an dern sedentilia Uppigeeit der hii ps tele die doni in der helligeeit sic etiam habent tablia
Menteliana. Sed posteriores germanicorum Hibliorum editiones, e. g. Augustana anni 1477. & Koburgeri anno 1483 emendatius vertunt: die anderenduroe eein hio the t sehen re. Parum certe haec versio hodie laltem Patrimnostrae hominibus ad revelandos sacrarum litterarum arcanos sensus prodesse poterit, tum quod stilo scripta sit a moderni speculi genio prorsus abhorrente , tum quod nimia anxietate adhaereat litici se versionis vulgatae, ejusdemque non tam sensum quam verba verbis plerumque obscurioribus reddat. Servire tamen liaec versio poterit ad concinnandum glossarium quoddam vocum medii aevi germanicarum quarum hodie nullus sere amplius usus est. Ceterum versionis istius quotuordecim exstant editiones ante Luthori tempora excusae, quas partim describit, partim solum commemorat, utpote jam ab aliis vel a se ipso alibi descriptas Cl. Panger in seinee Bra richi uon ben allelaltesten gebrusten deuischen SBibesn. Differunt editiones posteriores non raro a prioribus, & illae quidem his magis correctae, & pluribus locis emendatae sunt. Septem priores editiones tum secum ipsis, tum cum versione vulgata exacte comparavit, adductis ex iisdem plusquam Mo. locis Cl. Pan- aer. Atque ex hac comparatione dicta hactenus egregie confirmantur, illud imprimis, non diversas in diversis editionibus exhiberi versiones. eamdemque plus minusve correctam, dc vulgatae versioni adcommodatam suisse.
Haec quoque Biblia carent impressa anni, loci, & typographi nota. Exstat vero in Bibliotheca Consistorii Sint ardiensis horum Biblibrum exemplar, cujus calci calligraphus, teste Cl. Nast Q idem ille, qui litteras initiales, aliasque rubricas adscripsit, hanc colore rubro adjecit subscriptionem
Explieit liber ise Anno domini millefo quadringentesimo δ: - sexage o sexto formato arte emtiforis
14쪽
Subscriptionem hane aeri incisam exhibet eruditissimus Sch5psinus in vis istis tynograph ' tab. III. b) Loco signi exemplar Smttgardiense habet
vocem quinquage ο - ab ipso calligrapho, qui inter scribendum errorem mox advertisse videtur, ducta crassiori linea deletam. Summam & parem fere cum Bibliis moguntinis No. praeced. descriptis hujus editionis antiquiatatem mira amborum convenientia demonstrat, ut ex sequenti descriptione patebit. At vero an rubricator annum, locum, typograptium exacte omnino indicaverit, dubitare licet. o Papyrus, cui impressa sunt haec Biblia, alba admodum & firma est.
membranae propemodum similis. Forma solii in nostro quidem exempluri minor est tum longitudine, tum latitudine, quam in Bibliis moguntinis N. II. At vero hujus rei causa est, quod solia a Bibliopego recentiori nimium suerint praecisa. Signum chartarii caput bovinum est, cujus inter cor nua stilus exurgit, qui e parte superiori cum duabus lineis se crucis in m rem secantibus stellam sex apices habentem efformat. Litterae minores, quam in Bibliis Moguntinis, dc quidem non iusta, sed sculptae sunt, quod earum inaequalitas aperte demonstrat. Paginae singulae in columnas divisae sunt duas, quarum quaelibet integra 6 I. lineas, una, alterave exceptiS, Ut inserius patebit, complectitur. quo a Bibliis Moguntinis, ubi columnae singulae lineas habent tantum 6o. sacile distinguuntur haec Biblia. Verum hoc non obstante ab initio operis usque ad finem libri Job ea est inter duas has
Bibliorum editiones convenientia, ut solia singula utrinque aequalem Vocubulorum numerum complectantur, & prima vox primae columnae, quartaeque columnae vox ultima in utraquo editione conveniant. Sic solii quarti prima columna utrinque incipit a verbis: in dem quarta
vero ejusdem solii columna terminatur: Iot niarit adam. Non desunt tamen solia duodecim circiter observari) in quibus ab hac lege recessit typographus. Sunt horum ex numero duo statim prima solia. Nam in Bibliis xlentellianis solii primi columna quarta terminatur: die mori desin in Moguntinis vero, Liebhaber g)tilicher. Folii quinti columna prima utrinque incipit: uno istiner : solii ejusdem columna quarta in
Vibi. Mogunt. terminatur voce geminnere. in Mentellianis vero vocis ejusdem syllaba ultima eri solii sexti columnam primam inchoat. . Post librum Iob cetat tantisper, nimirum usque ad finem threnorum Jeremiae haec utrius que editionis harmonia. In Bibliis enim Moguntinis post primam praelati nem in Psalmos, quae libro Job immediate subjecta est, columnam quartam vix
b Schoephlinum pag. 4a. l. e. de germanicis Bibliis a Mentellio impressis loqui v
Iutile, ex totius orationis serie, et tabula ini incisa insn estum est. Scriptit vero per errorem: Momelius quidem a. I 66. Biblia latina majoris festi impressi. ι Cl. Steige uberger loc. cit. plane iden onstravit, hanc Bibliorum editionem revera 'Argentorati a Mentelio,.saltem anno I466, si non ante hunc almum, fuisse typis excusam.
15쪽
vix non dimidiam , typographus vacuam reliquit: ' at vero in Mentellianis Praefationem primam, relicto spatio admodum exiguo statim excipit Praes tio secunda. Inde vero a Proverbiis Salomonis ad finem usque drarenorum Jeremiae typograptius iii Bibliis Moguntinis tantum sexaginta quatuor: arge linensis autona typographus sexaginta sex impendit solia: Hinc intelligitur, cur Biblia Moguntina soliis constent impressis tantum 4o3. argentinensia vero os. Intelligitur etiam, qua ratione sublata ambarum editionum fuerit harmonia, quae finitis threnis Jeremiae' a libro Baructi iterum incipit, & ad finem usque, modo supra explicato, continuatur, raro admodum interrupta.
Primus halic utriusque editionis liarmoniam observalla videtur Cl. Panger l. cit. Carent haec quoque Biblia titulo, litteris initialibus, soliorum, paginarumque numeris, signaturis, custodibus, aliisque rubricis impressis. Attamon litteras initiales, soliorum capitumque singulorum numeros rubro plerumque caeruleove colore miniator, ad curatus saue, & artis suae peritus, ubique adscripsit. Plagularum, quarum altera altori inserta est, fasciculis opus integrum constat o. soliisque impressis 4o5. lasciculi omnes quinterni sunt, decemquepconstant soliis impressis, iis solum exceptis, quos Jam singulos enumerabo. Sextorni sunt fasciculi I. II. 15. 2o. & 3o. folium fasciculi 15. ultimum, columna ejusdem solii secunda, linea vero II. librum Nehemiae terminat. Quod superest lituus solii spatium, vacuum est. Quaterni sunt, & octo constant soliis impressis fasciculi io. & 3 . solio prioris ultimo columna a. linea 31. Iecundus liber Regum terminatur. Fasciculus 6. undecim 25. quatuord cim, 20. novem , 35. quinque soliis impressis constant. Fasciculi'a5. solium ultimum, columna ejusdem folii prima, linea vero II. tbronos Jerciniae claudit. Spatium hujus solii reliquum vacuum est. Fasciculi et'. solio ultimo columna 4, linea 62. Prophetia Malachiae terininatur. Linea, di xi, sexagesima secunda. Narn solii hujus columnae alia, & quarta, seu paginae avertae columnae prima, & secunda lineas complectuntur sexaginta duas..Hoc a nemine, quod sciam, hactenus observatum est. Columnae enim reli-.
quae, si integrae sunt, in toto hoc opere non nisi 6 I. lineas habent. Fasciculi s5. solium ultimum, cujuS columna quarta, & linea itidem ta Johannis Eva gelium terminat, in nostro quidem eXemplari excipit solium vacuum. Vacuum quoquo est, quod superest in solio codem, spatium, finito Johannis evangelio Apocalypsis torminatur fasciculi o. solio 5, columna 4. linea I7. Udae supersunt quintornionis istius quinque solia Psalmorum titulos comploctuntur, ut in Hibliis Moguntinis. Atq te haec plane susticiunt, ut Biblia ista distii qui ab aliis eclitionibuS OmnibuS possint. . .
Cl. Pangcr loc. cit. adfirmat, in utraque Bibliorum editione tam Mogut tina, quam argentinensi tritum is inveniri centum, de sexagjnta scptem, si-
16쪽
quidem Psalmorum numerus ineatur secundum divisiones, quasi faciunt litterae majusculae adscriptae, vel ubi hae desunt, spatia vacua iis adscribendis relicta. Verum hac ratione si Psalmorum numerus ineatur, non centum sexaginta septem, sed centum sexaginta octo Psalmi in utraque editione inveniuntur: quin in editione argentinensi omnino centum sexaginta novem, si Psalmus, ut eum adpellat Cl. Panger, ultimus, a nostri vero exemplaris rubricatore Psalmis minime adnumeratus, connumeretur, qui quidem Cusmodi est:
tn uno in in den meriten. Haec ut intelligantur, notandum est, Psalmum CXVIII. qui in Bibliis hebraicis CXIX. est, & alphabetico ordine ita est concinnatus, ut octoni semperversiculi ab eadem hebraici alphabeti littera incipiant, in utraque editione in sectiones divisum esse novendecim. Quodsi igitur sectiones istae ut distincti totidem Psalmi numerentur: Psalmorum numerus ad centum sexaginta octo adscendere invenietur, Psalmo illo, qui in argentinensi editione ceteris adjectus est, non numerato. '
Institutionum Iustiniani Imperatoris libri IV. cum glossa. Pergameno impressi Moguntiae per Petrum Schob ffer, anno 'I468. in Fol.
Haec omnium prima est istius operis editio. Typorum formulae, textum ipsum quod attinet, aut eaedem, aut simillimae sunt illis, quibus impressa Biblia latina anno 1462. ex Fausti typographia prodierunt. Textus paginae cujusvis duas columnas sere in medio positas occupat. Glossae typis minoribus impressae in extremis quatuor marginibus conspiciuntur. Desunt litterae initiales, signaturae, custodes, paginarum numeri. Ast rubricas non modo librorum, sed & titulorum typographus rubro impressit colore. In sine libri quarti haec leguntur rubro pariter colore impressa: His in stitutioni, Melaru opus Alma in urbe ma itina inclite naeois germanice. qui dei elementiatam alti ingenii lumine. donoq; gratuito. ceteris terrar nationibus 1 ferre. illustrarenditus es no atramio rei. no plumali cana. neq; erea. I artific a qua ra asinuetoe im 'rimedi seu caracterieta si sic e glasu: et ad elisebia dei industrie e Uummatur P PEtrum suo re de gernsuem anno Dice incarnationis, Milissimo ecce. Lxviii: vicesima quarta die mensis Mai,
I. Cornelii Taciti Editio prima sine loci & anni Nota. Certe autem circa annum I 469. typis Venetis a JOh. de Spira excu-1a in Fol min.
Incipit ab undecimo annalium Iibro, priorum enim nullus tum quidem erat cognitus) quem unacum quinque sequentibus complettitur integrum.
17쪽
Hos excipiunt historiarum libri V. Subnexi sunt libellus de situ, moribus, &populis germaniae, & dialogus de oratoribus claris. Ad hujus calcem seisquentes leguntur versus: Cesareos mores scribit Cornelius. Uladis tibi coriae: historior pater es. Insigni quem laude feret genspollara: prest
Spira premens: artis gloria prima sua. Atque. ex his typograptii nomen innotescit. Fuit iacmpe Iohannes de Spira. qui splendidissimam procuravit editionem hi toriae naturalis Plinii Venetiis ann. I 60. eodemque anno bis edidit epistolas Ciceronis ad familiares. Fuit quidem & alter de Spira, cui nomen Vindelinus, celeberrimuS pariter eadem aetate typographus, compluribus monumentis typorum beneficio in lucem editis inclitus. Quo minus vero huic praesentcin Taciti oditionem possim attribuere, illud obstat, qund ad sinem cujusvis folii vox prima solii sequentis integra, cultoclis instar, sit adjecta, id quod Vindelinus de Spira in nullo libro ab se edito observavit. Porro Johannes de Spira mo tuus est anno I ro, dum Aurelii Augustini libris de civitate Dei imprimendis esset occupatus, ut ex versibus editioni isti a Vindelino de Spira anno 147o. demum absolutae in fine adjectis discimus: '
, ' Oui domu venetos exferibi ro se Ioannes
Mense fere trino centena volumina Plini, . .
Et totidem magni Ciceronis spira Iibellos . Ceperat Aureli, subita sed morte peremptur Non potuit e tum Venetis finire volumen I delinus ades ejusdem frater, F arte
Non minor Adriacaque morabitur urbe. . .
Recte igitur a Bibliograptiis sere omnibus ad annum 1460. refertur Taciti editio, a Joh. de Spira adornata. Eandem Cl. de Bure Bibliographis infructifeN. 49Oq. ad annum I 468. retulit, coquod primus, ipso quidem Judico suerit liber, a Johanne de Spira impressus, ut ex versu supra recitato, artis gloria urima suae, putat posse colligi. Verum non recte haec verba intellexit Bibliographus iste. Primus enim liber a Joh. de Spira impressus suere Epistolae Ciceronis ad familiares I 6 q. oditae, ut patet ex versibus huic editioni adnexis:
Primus in Adriaca formis impresse alienis Urbe libros Spira genitus de stirpe 4ohannes. In reliquis si quanta vides, spes, lector, habenda
quom labor hie primus ealami superaverit artem. Ipse etiam Cl. de Bure N. a o8. hunc librum primum esse inter libros a Joh. de Spira impressos adfirmavit. Non erat igitur nisi lapsus memoriae, dum N. 4'o . Tacito huic honorem attribueret. Ceterum typi, quibus impressunt est hoc opus. rotundi. de perclegantes sunt, charta munda, tu firma. Anna-
18쪽
IIlium, & lsistoriarum libri titulis carent. Libellus de situ, moribus, & populis
germaniae, uti etiam dialogus de claris oratoribus suos habent titulos. Desunt paginarum numeri, & signaturae. Nulla quoaue librorum in capita est distinctio. Litterae initiales parvae sunt impressae. Notatu certe digna est haec etsi- 'tio, tum quod prima sit omnium, tum quod codex MScptus, unde excusa est, in Bibliotheca veneta hodie non amplius reperiatur, ut adfirmant Taciti editores Bipontini in Indice editionum. Quare instar codicis MS. habetur, & est rarissima.
II. Lucii Apuleii opera, Romae in domo Ρetri de Maximis I 469. in Fol.
Complectitur haec editio I Luc. Apuleii Metamorphoseon, sive de Asino aureo libros undecim. a) Floridorum libros quatuor. 3) Orationem Apologeticam Magiae ad Claudium Maximum Proconsulem. In indice operum Apuleii huic editioni praefixo, eoque impressis duae quidem memorantur orationes Apologeticae Magiae, quarum prioris initium verbis: Certus equidem posterioris vero his: Nune tempus est indicatur, verum, quam secundam editores dixerunt orationem, non est nisi prioris continuatio. Librum de Deo S
cratis. 5) Librum de dogmate Platonis. 6) Librum de Philosophia. 7 Librum, de Cosmographia, sive de mundo ad Faustinum. 8) Hermetis Trimegisti Dialogum a Luc. Apuleio latinitate donatum. His accedit q) Alcinoi epitomadisciplinarum Platonis ab Episcopo Tropiensi Petro Balbo Pisano latine versa,& Nicolao Cusensi Cardinali dicata, ut docet praefixa huic opusculo Praelatio, seu dedicatio, quam typographi, vel editores in indico paulo ante laudato conversionem Episcopi Tropiensis ad Nicolaum Cus Card. adpellarunt. Ad finem laudatae epitomae sequentem typograptu notitiam ariecerunt typis iisdem, qui in ipso opere adlaibiti fuere, & nigro colore impressam: Lucii Apuleii stulantei madauressis philosophi metamorphoseos liber: ae nonulla alia opuscularii fidem: nee non epitoma alcinoi in disciplinaru Platonis deseunt. Anno salutis.
M. CCCC. Laeta. Paulo veneto regnante fecundo anno ejus gulo. die uero ultima uens s februari, Rome in domo Petri de Maximo. Quamvis typograptiorum vnomina in hac subscriptione taceantur: aliunde tamen certum est, editionem lianc celeberrimis illa aetate typographis, ex germania nostra oriundis, Coninrado Schweinheim & Arnoldo Pan nartet nos debere acceptam. Hi enim illa aetate per plures annos typographicam artem in domo Petri de Maximo exeriscuerunt, & plura litterarum monumenta typorum beneficio evulgarunt. Τypi insuper iidem plane sunt cum typis librorum complurium, quos iidcm adiectis in fine suis nominibus improruerunt. Quid multa 8 Apuleii a se editi, &exemplarium a75. impretarum mentionem iidem typographi secere in epistola ad Sixtum IV. E. P. Tomo V. Glossa Me. de Iyra anno I ra. a se impresso praefixa.
19쪽
Ia Ex Praelatione tum huic, tum aliis quibusdam speculi XV. editionibus praefixa, quae incipit: Bessarion S. R. E. Episcopus Cardinalis Sabinessis, is
Confantinopolitanus Patriarcha m. manifesti erroris convincuntur Bibliographi non pauci, qui post' Michaelem Maillaire oditionem hanc a Cardinale Bois rione curatam, aut cum Cl. de Bure praelatione ejusdem Cardinalis instris.ctam suisse adfirmarunt. Nam auctor hujus praefationis, idemque operis editor a Bessarione aperte se distinguit, dum non modo Cardinalem istum maximis laudibus extollit, verum etiam adfirmat, ex scriptis quibusdam, maxime in defensionem Platonis ab eodem Cardinale editis occasionem sibi esse oblatam platonicos quosdam philosophos in lucem ut ederet. Quare poti ri jure auctor praelationis, seu verius epistolae dedicatoriae ad Paulum II. R. P. ego statuitur Johannes Episcopus Alerioniis, qui typographiae Pannartati& Schweinheymii per plures annos correctoris simul, & editoris munere iungens praefuit, cui etiam haec epistola in aliis editionibus laeculi XV. expresso tribuitur, Quod externam hujus editionis sormam attinet, typi quidem rotundi,& perelegantes sunt: papyrus munda, dc firma, in qua amplos typographi margines reliquerunt. Desunt custodes, paginarum numeri, signaturae, litterae initiales, tituli librorum impressi. Littera Jod nec punctum habet, nec lineolam sibi impositam. Signa distinctionum sunt punctum, & duo puncta, nec non signum interrogationis, quod hodie usitato simillimim est. Rarissimam esse hanc editionem, de inter Bibliothecarum thesauros reponendam , Bibliographi omnes satentur. Idemque colligitur ex paucitate eXem piarium. Non enim, nisi a75. typograptu impressere, ut paulo ante diximus. OmneS etiam, quod scio, iam ut primam omnium, & originalem ex ipsis Manuscriptis Codicibus unice haustam habuerunt, id quod editor in pluribus praelationis suae locis haud obscure significavit. Quare haud abs re sulpecta
memorat de editione Apuleii, jam ann. I 46o. adornata. En ipsa ejus verba:
Apuleius de Aiso aureo Fol. 1 6o. Diesie Rusgabe bestiadet si ch Di der arat demis en Bibliothee 3u rionigsberg. Ex quo fonte hanc hauserit notitiam, non commemorat. Silet etiam de loco, & typographo. Donec igitur certis testimoniis, aliisve indiciis Alteriana haec oditio fuerit comprobata: Romanam anni I 69. primam omnium adpellare licebit. Est autem liaec oditio prae aliis hactenus cognitis eo nomine imprimis notatu digna, quod sola fere correctorum, & inquisitorum manus effugerit, ideoque integra, & incorrupta sit. Quare eam quoque unice sibi sequendam duxit Isaacus Casaubonus. dum anno I 504. Apuleii apologiam, seu orationem apologeticam edidit. En magni istius critici de oditione hac noltra judicium: Ea nobis unice ad ma-
20쪽
num semper manuferisorum Deo fumi Mus ope mendas gravissimas sustulimus -
eam editionem , ut omnium minime eorrectorum manus expertam V proinde minurcorruptam per omnia secuti sumus: nisi ea manifeste vitiosa esset.
ΙΙΙ. Auli Gellii Noctes Atticae. Romae ann. I 469. In domo Petri de Maximis. Fol.
Haec prima est istius operis editio, cujus non nisi et s. exemplaria typis mandata suisse testantur typograntii Conradus Schwoinlierni, & Arnoldus Pannarg in epistola ad Sixtum 1 V. R. P. quae initio Tomi V. Glossae Nicolai
de Lyra anno r ra. impressiae legitur. Inde editionis raritas cognoscitur, &typographorum nomina innotescunt. Exterior editionis forma eadem est,huod chartae niagnitudinem, munditiam, typorumque figuram spectat, quae in praecedonti editione Apuleii, Graecarum quoque litterarum forma in ambobus hisce libris plane est eadem. Desunt utrinqtie signaturae, custodes, litterae initiales, paginarum numeri. Complectitur autem haec editio Noven- decim libros Noctium atticarum. Quamvis enim viginti libros a se scriptos suisse in praefatione ipse adfirniet Gellius: non supersunt tamen hodie nisi libri novendecim. Octavus enim detegi hactenus nondum potuit. Sola hujus libri in XV. capita distincti argumenta ad nos pervenerunt. Verum &haec quoque an ipsius sint Gesilii, dubitatum est ab eruditis. Eadem nonnulli editioni venerae ann. r5oo. . alii aliis editionibus primum accessisse serunt. In nostra certe desunt. Sesti libri initium in omnibus deest editionibus. Noctes atticae cur nomen indiderit hisco libris auctor, ipse in praesiatione exposuit hisce verbis: Quoniam longinquis per hiemem noctibiis in agro.
si eut dixi, terra altica commentationes hasce ludere ac facere exorsi sumus: is eirco eas inferipsimus noctium esse atticarum. Sunt vero istae noctes atticae observationes, & annotationes miscellaneae nullo inter se orditae connexae, &ex lectione librorum seu graecorum, seu latinorum ortae, quas partim in sub- sudum memoriae, partim in usum liberorum adornauit auctor. Quae in nostra editione continentur, hoc sese ordine consequuntur. Primo omnium ita
nostro quidem exemplari quatuordecim paginis impressia cxhibentur singulorum libri cujusque capitum argumenta, quae etiam in operis contextu Capitibus singulis sunt praefixa, exceptis solum argumentis primi capitis cujusque libri, quae sorte miniatoribus adpingenda typograptu reliquerunt. Τest tur ipse Gollius in fine praefationis, ' capita rerum, quae cuique commentaris
i. e. libro) infunt, exposuisse, ut jam flatim declaretur , quid quo in libro pleri.imenirique poli. Quare etiam a criticis peritissimis argumenta illa ipsi tribuuntur auctori. De quatuordecim hisce soliis singulorum libri cuiusque capitum argumenta complectentibus Cl. de Bure Bibliograph. Infructive Belles Ietfres 3017. altum silet. Idem vero, uti etiam editores Auli Gollii Bipontini meminerunt I)raefationis a Joh. Andrea Aleriensi Episcopo ad Paulum II.