Prisciani grammatici De laude imperatoris Anastasii ; et De ponderibus et mensuris carmina

21쪽

πVIam de auctore istorum Carminum est dicendum. Et primo quidem, quod semen de laude Anastasii Imperatoris attinet, illud in antiqiussimo Codice nostro, Prisciani nomen in fronte gerit, et in hypographe Priscianus Grammaticus suisse disertis verbis dicitur Explicisne laudes inciae, Prisciano Grammmioq; ita ut dubium nullum esse possit, Priscianum Grammaticum, quem vulgo Caesariensem dicunt, qui teste Paulo Warnefrido, gest Longobard Libr. L. cap. 25, Iustiniano L imperante apud Comstantinopolim grammaticae artis prosunda rimatu est,' quem Cassiodorus de Orthogr. cap. XLI suo tempore Constantinopoli doctorem fuisse testatur, inmodice vix binis saeculis ascriptoris hujus aevo remoto, carininis nostri auctorem designari. Nihil certe obstat, Grammaticum Iustiniano L imperante orentem, quamvis non desint, qui eum jam anno a mo tuum stasse contendant, tar ranci mo num in

1818. praef. V. Anastasi Dicor anno 18

satis uncti laudes cecinisse, nec quidquam Ob- Servare possum, Sive carminis argumentum spe

tem sive stylum, quod a Prisciani ingenio abhorreret. Imo inter Perlegesin illam, toties vulgatam, quam a meiano Caesariensi e graeco

22쪽

Dionysii magna licentia esse conum sam, maditisere consentiunt, imprimis inter Piatuor illos

Venus: . Naturae genitor, quae mundum continet omnem, . Adnue, rex caeli, positum telluris et undae, αμ quas imperium more sibiis ipse dedisti. αMateriae tantae me promere camine digno,

quos Priscianus reliquis e Dionysii translatis

suo praesi s ingenio, et carmen nostrum, non

exigua styli amitas intercedere, mihi saltem

Videtur.

Auctorem nostrum se pluribus in locis Christianum haud obscure profiteri, neminem faciale movebit; Priscianum enim ethnicum suisse, medii aevi commentum est, cujus originem, nempe e libro Iuliano inscripto, quem Iulianum Apostatam salso credet aiat, jam non mus Melliciensis de script eccles cap. XVI T. Scriptor

Saeculi XII probe cognitam habuit.

Longe alia res est circa Carmen de Ponderihus et mensuris. In Codice Bobiensi enim, omnium certe qui adhuc innotuerunt antiquissimo, auctor carminis huius non nominatur; deest quoque inscriptio in Cod. S. Germanensi, atque in vetustis saeculi XV editionibus Venetis. Codex Abbatiae orbacensis et ossianus secundus Bibliouiecae Lugduno-Batavae, editio prae-

23쪽

terea vetusta Lipsiensis anni 14MMinnian Fas,m

num auctorem nominant. H laetantis dicitur in

Codice Thuani Prisciani opus etiam Molunt Co

dex Reginae Sueciae, et ossiarius primus Lugdun, Batavus, sed hic addit ex ripere Rosiori Muriniani , ille ex opere inui uel aut Litaemnium Fannium compellat editio Lips ann. 1515 Memniann aluum Palaemonem editiones

Sequiores Vix non omnes. -- Iam uo pacto

istam Codicum dissensionem conciliare, casemenque noStrum Prisciano Grammatico vindi-c re conatus sit L C. Wemsd si in disser ratione de Prisciani Carminibus. Poet. Me min. e . Paris. 13a5. tom. In ρως 14 seqq. est exponendum. RemιFavini nomen, quod in Codd. Morb. et oss. a. Edit Lips aim. 149 hab tur, cum in reliqua antiquitate non viderente lare, recteque existimarent esse corrupta, de Memmo Palaemone Grammatico eo tempore a Ioviano Pontano e tenebris eruto, cogitare co

perivit Angestis Politianus, Silius Gyraldus et

alii, atque Rhemnium einem, Fannium e Favino fingentes, pleno nomine Memni mannitim Memonem commenti sunt. Contigit praeterea ut. --- vel Fannium Carminis de ponderibus et mensuris auctorem, eundem censerent, ac Haρium Grumnuuicum, quem Hieronymus , cub

24쪽

xVIII

BO. de Script ecclesiasticis , libros de medicinalibus versu composuisse. atque una cum La tantio a Diocletiano Nicomediam vocatum suisse narrat, et libro II in ovi manum, cumma

cello Sidete, Graeco similis poematis auctoro

compositum laudat. Favinii, iatini et Iapi nomina tam similia, et Grammaticus, qui de modicinalibus versu scripserat, Carminis de ponderibus et mensuris, quomun notitia medicis imprimis necessaria habebatur, unde etiam carinen nostrum Saec. XVI. plerumque Celai et Sereni Sammonici operibus medicis subjunctum legitur, dignissinnas auctor visus est ut Hinriti nomen Hieronymi loco intrudere , atque Rheni 'mo Famio, recens siclo scriptoti ex illo Hieronymi loco suam aetatem, patri. In praecept rem, et Grammatici munus publicum adsignare non dubitarent, imo clini Haseio Grammatico antea confusum, minc ab antiquior Hism-m Fanni Pudaemona distinguendum putarent Code Thilani Priscianum diserte carminis hujus auctorem designat, idem testantur Codd. Regin et oss. I. manifeste tamen auctorem

carminis Priscianum, ab auctore ipsius operis, ex quo ille suum hoc, quemadmodum Perlegesin e Dionysio interpretatus, tradurit, distinguunt, Rufinum vel Vianum mi Furinianum H

25쪽

ria ratione nomina haec ex parte corrupta explicari posse putat Werninorsus Posse enim sub voce Furiani nomen latere Hain Theodori, qui

in Codice S. Prisciani se ejus discipulum

profitetur opera illius recensuisse et descripsisse Olybrio Iun. Cons. h. e. anno 526, vid. Fabra eium Biblioth. lati Labr. IV. - . . quo pacto opus Flavii vel Faviani diceretur opus Priscianii, iiod a Flavio descriptiua est; posse intelligi

opus Fraoti Grammatici, cujus supra mentionem

ex Hieronymo mimus, qui libros de me in libus versu scripsit. Sed tota illa sermula comiectura librarii, carmen Prisciani describentis, Wernsdorsi videtur, qua significare voluerit, carmen illud Prisciani sumtum esse ex opere Rusmira mici, qui uti libellum de mei is comicis mem de numeris et pedibus oratorum, versibus composuit, quod opus etiam mic inter ipsa Prisciani opera legitur , ita ortasse et aliarum rerum notitiam versibus complexus d derat, cui Prisciani libellus de ponderibus et mensuris, ob similitudinen scriptionis adjung hatur; vel ex opero libri Mamrii, vel librorum Ham ωαmmatici de edicinalibus, in quibus ille quum universam rem inedi in tum haud

dubie medicorum pondera et mensuras XPO-

fuerat carmine; quem igitur Priscianus librario,

26쪽

xx libelli ejus scriptori, vel exscripsisse, vel imitatus esse vides atur, ita apud alium librarium,

Remi Vini nomen ortum suisse suspicatur. Laius placent, sateor, reliquae, quas cumulat eros- dorsit solertia, conjecturae, nempe Rem -νim conrupte scriptum esse pro Remedii Furi ioni, quasi remedium barbare adpellaret librum remediorum, qualis est Sereni Sammonici, aut indicare voluisse libros Rerum Medicinaltam ε vii, quorum partem Suo per expresserit Pri cianus, vel Remi Farini nomen esse corruptum Vel contractum esse recentioris Grammatici, qui Priscianum utcumque tractavit vel exposuit, migii ortasse monachi Antissiodorensis saeculi

IX. qui a Fulcone Archiepiscopo Remensi ad

scholam ibi regendam evocatus est, teste FIOdoardo vel H-rido, Histi Rem IV. 9. hiinc so lasse carmen de ponderibus et mensuris e libris Prisciani alicubi laudasse, excerpsisse, Vel Seorsim proposuisse unde nomen Rem i. e. Remo-gii a librario praepositum uerit Favini nomen plane corruptum esse sertasse Moridi, quemadmodum ladoardum Sigebertus Gemblacensis et Trithemius adpellant, et librarium indicare 'oluisse esse illum Remigium, quia via

domemoratur.

, Quidquid igitur sit, satis adparet Memnii

27쪽

i cinni Palaemonis nomen a luxuriantibus aeculi XV ingeniis commentum, et Remi Favi'ι,

in aliis Codicibus ita restringi, ut Priscianus sua

ex opere Rusini vel avi ni aut denilies vinia ni mutuatus suisse dicatur. Sub Moiani vel Fao an nomine, sive FMotum illum Grammaticum ab Hieronymo lavd

tum, Sive Qu. Remnium Palaemonem, e textrino

propudiosae libidinis Grammaticum latere pu

tes, Parum moror Observare nihilominus liceat, Quinto omni Palaemori e manifeste corrupto

Suetonii et e dubiis admodum Plinii et Gellii locis Fannii nomen adponi, iamvis nihil obstet

Remium, qui teste Suetonio dea seri Gramm. cap. XXIV ii capiebat homines quum memoria urerum, tum faciliuste sermonis nec non etiam .poemata iaciebat ex tempore scripsitque Va- .riis, nec ,ulgaribus metris carmen reliqui

Se e quo PriScianus suum mutuare potuerit.

Alii cum avaro Barthi Theodoruum P meianum Theodosianei aevi medicum, alii Prisci num Lydum Saeculi I. scriptorem graecum, o minis nostri auctorem, millo probabili argumento putarunt Casparus Barthius etiam αὐonium Manum commentiis est, ad Claudiam Pag. 8 et 128).multi denique, cum carmen noStrum Memni Frennio Priamoni tribui viderent, Pri

28쪽

ciani Perlegesin idem auctori siclo adscriL, QD-dam putarunt. In edendis duobus istis carminibus haec praecipua lex erat et esse debebat, ne scilici est citra summam necessitatena et nonnisi in locis manifeste corruptis a Codicis Bobiensis ea Ιε tione, quam iterata multis vicibus ejus collatio ne probe perspectam haberem, recederem, et sicubi esset recedendum id adnotaretur sideliter. Ac in Carmine quidem de laude Anastα- sit, scriptura Codicis tam est emendata, ut vix iribus quatuorve in locis a Codice discede D- dum suerit, ita carmine autem de ponderibus Et mensuris a prima manu ade corrupta, ut sine emendationum illarum quae inmodice Obiens a secunda et tertia manu ut diximus h bentur, aliorumque insuper odicum, quarum lectiones Petrus Burmannus Vulgavit, adminiculo, vix atque De Vix quidem in integrum restitui potuisset ut taceam non obstantibus istis, duobus alit tribus in locis conjectura critica, eutanaen satis probabili opus suisse. Carmen de laudibus Anastasii παράλληλον

orationi Panegyricae Procopii Sophistae Ga-gaei a Villoisonio modice Marciano editae,

conamentario historico illustravi, Carmim de ponderibus et mensuris priorum editorum notas om-

29쪽

nes subjunxi, quibus meas quaniascunque animadversiones adspersti Monitum tamen velim, me Commentarii in hoc carmen partem criticam ita retiactasse, ut Editionum, quarum plurimas ipse examinavi, et Codicum, quos e Burmanni et Wernsdorsi fide citare coactus sui, lectiones varias, prius in Bu anni et Onsdorsi notis dispersas, certo ordine disponerem. Superest arissimis viris bonorum studiorum autoribus, qui multis modis institutum meum promoverunt, publice testari grates. Ιnter quos principe loco nominandi duumviri clarissimi Bibliothecae Augustae CustodeS, Bar

tholomaeusAopitar et Iosephus ab Elchenseid:

.animae, quales nec candidiores

4Terra tulit neque quis me sit devinctior alter,

quorum hic iteratis vicibus obiensem Cod, cem mecum examinavit, ille vero tanta in me meaque omnia cumulare solet beneficia, ut et in

edendo hocce opusculo plurimum me ejus d here amicitiae lubenter satear Clarissimi pra , terea viri Antonius Stein Augusto a Consiliis et Philologiae in Universitate Vindobonensi Pr sessor emeritus, et Iosephus enho, Matheseos in eadem Universitate Prosessori. o. plura opportune monendo, egregie de meo labore meriti sunt.

30쪽

Et haec sunt amice lectoritae inlinitae, jus libelli praemonenda putavi. Sicubi peccatum a me Videris, ignosce, et

si quid novisti rectius istis Candidus imperti, si non his utere mecum.