Rheinisches Museum für Philologie

291쪽

272 mendationes . Tullii Ciceronis epistolariun. eius. Itaque scribendum est et qui, ut statim et num quae novae leges et uinam auguratus deseratur. Att. 2, 17, 2 Hac quidem cura certe iam vacuuinest. Ciceronem ita dixisse aliqua re mihi vacuum est pro aliqua re solutus sum cum per se iuuid probabile estium repugnat edicet auctoritas qui praebet vacuus est. Scripsit Cicero: Hac quidem cura certe iam animus vacuus est. Cf. q. r. 3, 4 4 opera quae non modo tempus sed etiam animum ab omni cura vacuum des, derati unam saeue animus obliterari potuerit nemo non videt. Att. 3 7, 1 Quod me rogas et hortaris ut apud te in Epiro sim, voluntas tua mihi valde grata est et minime nova sed ut consilium mihi quidem optatum, si liceret ibi omne tempus consumere, odi enim celebritatem - esset mihi ista solitudo non amara sic itineris causa primum est devium Urerenda fuit tota periodus, ut intelligatur quam parum apis haec decurrant. Μ praebet sed consilium, deinde sedit Ineris. Itaque videtur oratione post nova maiore inte punctione incisa lagendum esse esset consilium, deinde sed itineris . Att. 3 7, 3 Quem quidem ego nec quomodo visurus nec ubi dimissurus sim scio. Nec omnino de loco ubi state vel videndus vel dimittendus erat hic dicit scriptor eam dubitationem paullo ante significavit nec si id vellet a tIcula ubi praegresso quomodo ponenda erat, quasi, si se congress essent ratres, digressus ubi futurus esset dubitari licuisset. Propagatum est ubi negligentia editorum praebet eam vocem corrector'edices, at prima manus habet modo,

quod satis ostendit hic quoque legendum esse quo modo...uantum e digressu potissimurn fratris luctum praevideret signi-

leavit seriptor Att. et Q. se 1 3, 6. Att. 7, 7, 1 Illud putato non adseribis et tibi

gratias egit Dionysii Ciceronis servi an deIn multis verbis praedicavit Atticus, cui ille domini litteras reddiderat. Unum

292쪽

non adscripsit, quod Cicero vel maxime exspectaverat quodque , Diris erat quam illa omnia quaeritur de putato, quod nirellius ii illo purgato mutandum esse censuit prorsus

somniavit. Purgatur qui criminis IISitivi illius est, at DioIiSsio

ipse Cicero u. 7, 4, I praeclarum testimonium dederat. Divinatione hic opus est neque habeo quo coniecturam quam proponam defendam, si non sua se probabilitate comitendabit. Scribendum est Illud quod caput erat non adscribis. U. Att. 13, 21, 7 Quod caput est ipsum non novi. Att. 7, 13, 2 Itaque nec praesidium cuius parandi causa ad urbem retentus est nec locumae sedem praesidii ullam video. Exagitat scriptor ompeium propter fugae turpitudinem omniumquo rerum desperationem me primum ipsa verborim tractura cuius parandieausa retentus est habet quo offendat, dicenduin erat euius comparatione vel simile quid . Gravior dubitatio aliunde exoritur. Nec enim scimus omnino ad urbem commoratum esse Pompeium, nec hic eius rei commemoratio apta, si fuga perturbatissima ei crinilii datur. Immo id ipsum quod fugae ansam praebuit, ut praesidium pararet, eum assecutum n esse conquerminum erat. Quod ut scriptoris verbis signimeetur ita nintanda sunt cuius parandi causa ab urbe prosectus est. Idem sere dicit Att. 8, 11, 2 Nec vero ille urbem quod eam tueri non posset reliquit, sed hoc a primo cogitavit exercitus conficere maximos. corruptela nata est cum voce retentis quae paullo post

legitur, tum litterarem facili mutatione. Cuius mutationis exemplum cum iam in priore huius disputationis parte

Att. 9, 26, 3 se obtulerit, si alia latent adhuc, alterum Att. 7, 22, 2 ' Recte sit censeo cedendum de

oppidis his, ubi quae statim sequuntur Tere Iitiam habebis

Idibus es in p. proxima sita mutavi consilium de mulieribus quas ut scripseram ad te Romam remiti ham suadent ut legatur Terentia sibi censet cedendum.

Alterim exstat r. pro Sestio si 24 Id aude In foedus meo

sanguine totum sanciri posse dicebant. Ubi ut serri

293쪽

274 Emendationes M. Tullii Ciceronis epiStolarum. possit ictum pro si ictum esset, cum sententia pervem est, nae requiri non sanciri posse sed sancienduin esse, tum vocis ictum nec collocati placet et supervacaI1ea est, eum de foedere acto iam dictum sit. Omnis dissicultas tolletur, si ictum intabimus in tantum. Quod in eadem epistola Mi. 7, 13 paullo post legitur huic tradita urbs est nuda praesidiis, ostendit recte v. 7, 17, 1 vin ediceo scripsisse Ernestium, quem recentiores sequi noluerunt: nemo enim unquam tantum de urbanis praesidiis detraxit. In eadem epistola I mx omniaque et cumulate mutanda sunt in omniaque ei cumulate, ut lam. 11, 13, 3 Succlamatum est et frequenter a militibus Ventidianis in succlamatum est ei frequenter. Att. 8, 3, 4: In te cepi Capuam non quo munus illud do sugerem, sed sic ne causam. Ita . cepit pr. . sine causa M. Initium huius loci quomodo constituendum sit dubitari nequit Nilae profici rellii lectione lente eopi Ostendunt iam quae statim sequuntur dixi me nihil suscepturum, itaque habui nihil omnino negotii, lagis etiam ostendunt duo alii loci , II, , 5 eum a me Capuam reiiciebam et 8, 12, 2 Capuam accipere nolui, ex quibus sequitur hic unice verum esse nolui accipere Capuam. Hus difficultatis creant verba sed sic ne causam, in quibus mira editores aequievisse. Primum inendo voce sic pro qua requiritur propterea deinde ad causam ex antecedentidiis sive accipiendi sive defugiendi noti unem suppleveris, est efficietur sententia. Illud apparet requiri hic quo cur Cicero

Capuam accipere noluerit significetur. Quod ipsum a serim e significarum est duobus illis locis quos attulimus, ubi dicit se

metuisse ne si Capuam tenere non potuisset optimatium RusIim

prodidisse videretur. Quae cum ita sint, viam monstrantibus sis quae leguntur 2, 2, 2 Capuam accipere nolui non solum ignaviae dedecus sed etiam perfidiae suspicio-nsem fugiens, hic ego audaci sane a necessaria ut opinor mutatione scribo se suspicionem cavebam Lacer vocis

suspicionem vestigia praebent sicne vel sine. Caveham coepiam semel corruptesam aene sequebatur.

294쪽

Flamidationes . Tullii ieeronis epistolarum. 275 Att. 8, 2 6 Quare nunc Ruem ad illos calculos

reverthmur quos tum abiecimus, ut non solum glori sis onsiliis utamur, sed in paullo salubribus. Locum desperatum attrectare si licet, legenduin propono sed etiamsi turpicule, ut in simili re exstat Att. 4 5, 1 subturpicula mihi videbwtur esse παλινεῖ δία, sed valeant rectavera honesta consilia. Eodem ducere videri potest quod I et cori. M praebeii etiam a uno.Q. , , , I Nos nisi id quod nostro iudicio caesarem sacere portere existimamus, ut simul

Romam venerit agat de re coiiciliatione gratiae suae

et Pompeii, id eum facturum ex ipso cognovi SSemus, te hortari desine emiis ui velles iis rebus interesse. Lectio vulgo recepta si vera est, Balbus et oppius Ciceroni ut Romam ad pacem reconciliandana redeat 3ropterea suadunt, quod ne Caesari quidem pace quicquam antiquius esse ex ipso cognoverunt At tantum abest ut de hoc Caesaris mi ut iis persuasum sit, ut paullo post seribant: sed eum etiamnumquid facturus Caesar Sit magis opinari quam scire possimus, non possumus nisi oc, et nos ad caesarem seribemus ut nos extiores faciat. Inde quod hic propter Caesaris consilii ignorationem aliquid certi suadere se pomo negant, efficitur duobus enuntiatis contrarie relatis quae ante-esidunt nihil aliud dici posse nici quod consilium daturi essent, vel bellum vel pacem nesarem cupere novissent. Ac de bello quidem paullo post dicitur, hic apparet particula nisi sententiam perverti, requiri si, quod ut corrumperetur ansam praebuit antecedens nos. Reliquum est ui te hortari desis neremus emendetur. Cogitabam de non inserendo, eum vidi

vocem desineremus a sedlae OIIiitti, accessisse demum in c. sec. iam satis elucet scribendum esse te hontaremur, euius vocis postremae litterae ur cum sequenti ut abs is essent, latius corruptela progressa est. Ait 9, 13 7 Pompei nunc putat satisfactum; beneficio Caesaris movetur; sed inane movetur magis

295쪽

276 amendationes . Tullii Ciceronis epistolarum. loco praelandum est. Agitur de Lentulo qui uteolis in hortis se occultans Att. , II, I incerto utrum Caesaris an Pompeii partes sequeretur distinebatur iudicio. Itaque nescio an in

prospectaret lateat prospectu maritimo, ut aceto nodde delectatione ex loci illius amoenitate percipienda valeret M. Att. 14, 13, 1 utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione ἁλιτενεῖ delecter et cim. 7, 1, 1 ad des deri uni Lentuli Pompeiuri maritima tiga sequendi transtulisse scriptor censendus sit, quemadmodum de se ipso dixit Attis, 10, 2 dies et noctes mare prospecto, evolare cupio. Att. 10, 1, 4 aut nos temeritatem bonorum sequamur aut audaciam improborum insectemur. Nec vocis nos hic ulla necessitas et coniunctivi requirunt ex quo dependeant; scribendiu est aut necesse est temeritatem, quo recepto sententia congruit cum iis quae antecedunt aut mihi libere inter malos πολιτευτέον aut vel periculose cum bonis.

Att. 10, 3, a Facile patior quod scribit secum Tullum et Servium questos esse. esu ergius cum est. 9, 18, 2 Quid quod Servii filius, quod Titinii quot in iis castris fuerunt, quibus Pompeius circumsideretur vocem quot eliminandam esse rectissime iudicarit, illud quoque pro argumento attulit, quod praeter duos adule

centes ServIum et Titinium thaud licitos Romariorum principum

filios cum Caesare fuisse coniici liceat ex Att. 10, 3, a, ubi unus Volcatius Tullus adiiciatur. At de hoc ipso Volcatio Hilde dubitanduin est. De Titinii adulescentis apud Caesarem ma Mone dicitur Att. 9 6 6 9, 9, 1 cum Servii filio coniungitur , 18, 2 et , 19, 2. Propterea iam mirum est 10, 3, a 2 nullam eius mentionem fieri, Volcatium addi, de quo quattuor illis locis prolandum silentium. Sed ne posse quidem Volcatii nomen recte se habere certissima ratiocinatione efficitur ex iis quae leguntur 9, 19, 2. Vide modo verba scriptoris: Etiam equidem senatus consulta saeta quaedam iam

puto, utinam in Volcatii sententiam. Sed quid refert=Est enim una sententia omnium. Sed erit immitissimus Servius qui silium misit ad affligendum Pompeium cum Pontio Titini an o mi Servium immitiorem

296쪽

Emendationes M. Tullii Cicerunt epistolarum 277 qnam Volcatium sutumni esse aperte coniicit ex eo scriptor quod filium misit, non igitur si quid video misit Volcatius. Restat ut 0, 3 a 2 emendetur. Ibi ediceus ne praebet quidem Tullion, sed Tullum, in quo latet itinium. In epistola ad Att. 10 4 foedissime comina, cuius aliquot menda in priore huius disputationis parte sustulisse mihi videor, restant leviora quaedam. Primum ininterito si s verba ad senatum, quae iam mestius sustulit, a recentioribus rursus invecta esse quivis semel monitus intelliget; deinde si 12: Tu 0ppios Terentiae dabis. Iam enim urbis unum periculum est, ubi Moptimos praebet, legendum est: tu Optimam spem Terentiae dabis es. Att. 13, 22, 5 sed id quidem in optima spe pono, et cons gra in optima spe esse debebis, iam. 11, 13, 5 vos optimam peni habere volumus). Iam enim urbis nullum quod ius et Gronorius proposuerono periculum est; in iis quae statim sequunturauerise ante et cetera supersedere poterant editores Sententiae lategritas constat, modo pauca velut mecum communices

vel simila quid, quae sermo sanuliaris spernere solet, suppleveris. ML 10, 8, 5 Non simul eum Pompeio mare trans

ierimus omnino non oluimus. Silent editores de verbis non transier imis, quae equidem rustra peram dedi ut

intelligerem. Quid dici debuerit ostendit simillimus Heus u. 8, 12, 3 Nec vero haec extrema quisquam potest iure

reprehendere quod mare non transis Irim. Id enim, etsi

erat deliberatio omnis ita verisSini Uressius), tamen obire non potui. Quo loco collato nihil est apertius quam ante non simul excidisse nonnulla, quae si talia sere fuisse: nam si quis repre en derit iluod non sine probabIlit Bli colitici licet, librarii oculos a nam si ad non simul aberravisse iudicandum erit. At L 11, 6, 3 Sed inger praeterita. Vide quaeso igitur quae restant. In gero corruptum esse eum orelliosacile nobis persuadebimus. Coniecturam qua locum sanare sibi visus est rellius p ergo praeterita, poterat illam quidem

iis quae leguntur Att. 3, 5 5 Sed pergo praeterit . Verum tamen Ob hanc causam, firmare; sed ibi ux

297쪽

u78 RMudationes M. Tullii ciceronis epistolaom.

praeterita commemoIBI E pergat statim addit scriptor, hic ea quae sequuntur cur praeterita mittenda sint docent. Itaque

scribendum esse videtur sed non integra praeterita. s. si opus est Att. 4, 2 6 11, 15, 4 9, 2, a. Att. 10, 18, 1 Nam illa II oriens in omitia ' fuere infantia ita fiet homo nequissimus a Salvi liberto depravatus est. Sine causa verba suere insantia a recedi. tioritas editorium temptata sunt. Dicit Hortensii promissa vana et simulata fuisse, quemadmodum Att. 4, 6, 9 de Lentulies que subscriptorum praevaricatione accusatorum incredibilis insanii et q. h. 3, 4, I nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque eius est infantius. Contra haerendum erat in voce siet, quae non dubito quin mutanda est in suit in Att. 12 6, 2 Verum hoc init et Att. 13, 10, 3 Nimirum id fuit: ο endo enim non erat. Att. 11, 14, 3 HS XXX potuisse mirarer, nisi multa de Fufidianis praediis. Et ad video tamen. In re incerta non tamen placet resti aveo cum Cicero tantam pemniam redactam esse se nuraturum ess dicat, nisi

multa ex Fufidiani accedere persuasum haberet, in enuntiato

quod particula tamen continetur contrarium potius quam quod Orellius voluit inesse necesse est, neque sine aliqua probabilitate scribemus: Et dissido tamen. t. in re similiati. 12, 43 2: De Othone dissido fortasse quia cupio. Att. 12, 12, 1 Sed vereor ne minorem τιμὴν habere videatur κτροπος. Ita Gmnovius. εκπροπιε ingY. εκτοπροος Z. De sano Tulliae exstruendo agitur, ut in Arpinati quamvis ceteroqui aptissimo In opter solitudinem patri gloriolam captanti Iocus parum honorificus oro videbatur. Iam primuin qui recte cogitaverit saeue intelliget, in corrupta voce Graeca non adiectiom sed substantivum latere. Id e lectione quam praebent M una littera addita eliciem . Scribendum enim est ἐκτοπισμ4ς.

Ait 12, 21, 1: oc quidem fecisset, etiamsii Rario admonitus esset cum in rati quodati libro

Atticus multa reprehendisset, cetera ille non curavIt, unum

298쪽

Emendationes . ulli Ciceronis epistolamum 279 quod vitiosum esse res ipsa docuit, corrigi iussit. Amicum itan religi aegre serens Cicero scripsit Hoc quidem secisset, etiamsi a librario admonitus esset.

Att. 13, 20 4 Qui c qua Bl l e me putas curare

'in toto quam ut ei ne desim Id ago scilicet ut iudiei videar tenere. In hac Ciceronis de lania oratoria eontemenda disputatione cum recordor eorum quae leguntur Att. 2, 1, 2 quae nos scribimus adulescentulorum studiis excitati, et Att. 4, 2, 2 itaque oratio iuvem inti nostrae deberi non puto, et praeterea praeclarae Madvigii emendationis qua locum conclamatum or pro Sestiog 14 sanavit, manum scriptoris restituisse mihi videor scribendo: quicquamne me putas curare iuventutem quam ut ei ne desim' Att. 13, 22 4 Etenim coheredes a quis sine te opprimi militia est. Ita Zm R. malitia I. Scribendum est a quis sine te opprimi molestum est. Att. 13, 32, 3 Torquatns Romae est. Misi niti bi daretur Catulum et Lucullum ut Opi II Oronte R.

His libris nova prooemia sunt addita, quibus eorum uterque laudatur. Eas ' litteras volo habeas. Non placet quod orellius proposuit: Eas δε πιπέρας φροντίδας,

Scripsisse Cicero videtur Ea si lecturus es volo habeas. Att. 16, I b, 2: etivitque a me ut eam nec ambitiose corrigerem Sudaverunt editores in voce nec explicanda; at Med. praebet ne ambitiose, in quo latet sine ambitione. Att. 16, 14, 1 Nihil erat plane quod scriberem. Nam cum Puteolis essem, quotidie aliquid novi de octaviano, multa etiam salsa de Antonio. Num salsa polisvinum ciceronem cum muco per litteras communicasse credemus Immo legendum est salsa, es. Att. 16 12 negotia salsa.

Att. 13, 21, 3 De Critonio si quid ' esset certen e do Metello et Balbino meo sertasse ita tangenda sunt de Critonio si quid scies et certiora de Metello

et Balbo minore. Put in. . A. Roch.

300쪽

et te 2 rte Sellais siten: ἔ- φίλτατα Θη αὐτω καὶ τιλιβαὶ κεχαρισμέναι και ἐνηβητήιλια κ&ὲ δμόuo καὶ κονίστραι καὶ retu νάσια καὶ Βηλειῶν βοῶν δεραίων οἱκοι, οἱονεὶ Βάλαμοι, τε