장음표시 사용
21쪽
18 C. X. RES PUBLICA POPULI ROMANI.
triam militis VERCHω significat. Quid porro faciendum sit tribu VES. aP. Marinium p. 529. . . ALVIUS L. F. VES. MAXIMUS FIR.
, 53. VET. VETURIA. In lapidibus suspectis dumtaxat et commenticiis, qualis coi te est Grui. 24, 15., Panvinianis La Zianisque legitur, ut inspectis 105, 1 O. 860, 11. 902, 4. 1091, 5. ipse videbis. Ceterum certa est. Liv. 26, 22. In quibusdam VET. corruptum esse potest ex VEL. vel VOT. Videndum quoque ne VETerranum notet. 54. ' VI P. Vlpia tribus militaris imaginaria; quae in sinceris lapp. Plus semel memoratur. V. c. GPut. 552, 9. 9 ιο, 9. Fabr. 5jO.5 i5. et 5 11 , 518. Mua. Ver. p. 509. de Vita Antiqq. Bene D. Inscr. P. 50, 6.
rendum, an cum Marinio P. 482. tribus VOT. paucis in lapidibus, iisque sere Bergomatibus reperienda, a Voltinia sit distinguenda, explicandaque VOTuria' Equidem ea de re dubito, quum vavi tatem haud minorem viderim in Popilia f. Publicia; nisi hae quoque secernendae.
IIA PTOX. Tribuni DAP . his tribus tantum literis frequentissime incisam, quonam modo legemusi' Aut PAPia, aut PAPiria, quas diversas fuisse tribus, omnes video tradere. Quamquam dubie nonnihil Ant. Augustinus Dial. IX. Anti sq. p. 127. de lapidis Barcinonensis PAP. ita disse-vens: ἡ Η. Dic tribus nomen. A. Puta, vel f viria. B. Suntne tribus binae, an unius duo nomina P A. Incertum id, et ambiguum, ut Pleraque antiqua, et a memoria remota. Illud certum, ah antiquis sevi-ptoribus ac marmorum titulis PMiriam tribum diserte nominari: in nonnullis etiam lapidibus Pulam. PVirio itaque Vetus est tribus, una de triginta quinque tribubus rusticis. Pui ero extra ordi nem numerumque censetur, et forte an Curiaσ Sit uomen. V - Curiae nomen essempiam, Papiriam tribus remittimus facile Augustino, PAP. tribu eontenti. - Si autem fuerunt diversae Puto et Putria, si glas PAP. do utra aecipiemus 2 Incerti semper erimus. TICINUM, haud ignobilem Galliae Transpadanae civitatem nuVio cognominem, mutato nomine PAPIAM adpellataui esse, iam Paullus Diaconus literis memoriae prodidit i undo hodioque P. in V. mulato PAVIA dicitur. Iloc Popitie nomen undo Ticino et quando Primum inventum sit j, fortasse praestat nosci ire cum Cluverio Isai. Aut. 1, 25. P. 256. , quam a tribu PAPIA, in qua Ticinenses censiti Sint, de PiVare. Nullo enim alio exemplo docemur . oppido alicui nomen medio aevo haesisse a tribu , in quam eius
22쪽
cives nntiquitus essent Polati. Placuit tamen nostra aetate. Ticinum nomen Papiae a tribu Ticinensium Papia accepisse, Fontanino, eumque socuto Uesselingio nd Anton. Din. P. 285., nec non Muratorio, qui ad 786, 5. haec commentatur I. Mediolanenses in Ousentina tribu scripti fuere. Propterea hetexe Holonum offfentina dicitur. Alibi in eam sententiam inclinavi, non aliunde descendisse nomen Papia, inditum Civitati Ticinensi, quam ex tribu Pvia, cui Vrbs ipsa suit adiecta. Scilicet Puta Ticinum ea suerit adpellata, ut heio insentina Mediolanum. In militari inscriptione apud
Fabrottum p. 215. legitur L. BASSENIVS OEF. FELIX. et inisa ΤΙ. CLAUDIUS. ΤΙ. F. OEF. VICTORIS, Restituendum utrobique OFF. scilicet Offentina tribu, quae lamen frequentius per OV F. designavi
eonsuevit. V.- Si Mediolanum medio aevo insentinae nomen accepisset, eoque adhuc diceretur, non Milono, ut Ticinum Papia vel Puωia, magnum sententiae Muratorinnae voltur adderetur. Vereor Vero, ne saxo
Vignotiano NATIONE. OFFEN IN A. MEDIOLAN. abusus, frustra
Mediolanum urbem crediderit insentinam dici, a tribu infentina, vulgo, Oufentina. Os Fentina bis in Fabr. p. 215, 556. vers. 4. cuius ox extrema MEVI. fortasse mendosa aut MEVιrma, aut MEDIOlano videturi genda et vers. 16. quod in OFFentina Muratorius mutat, Sine neces si in te; nisique a Murat. omissum, Vignotiani libri p. 212. Inscr. sel.
vetaret, Vignolii OFFENTINA ex Fabre it in is OEF. in OEFENTINA
potius mutarem. OV Fentina tribus, OEF. quoque et OFF. scripta, si Fabi otti et Uignotii typis standum: neque vero unquam Mediolanum nomen ouinentinae habuit. Quanto rectius Gorius Inscr. Dr. T. 2. P. 505. saxum Vignotianum ante editum Muratorii Thesaurum adtulit, ex eo moniturus, lapidarium NATIONE ante OFFENTINA incidisse, quod rectius ante MEDIOLAN. fuisset scalpturust Ne ergo ex fabrili hac ituroωμνι alterum Mediolani sive nomen sive cognomen in Poste
At Mediolanum Ossentina dicta adeo placuit Muratorio, ut ad eius imitationem PVBLILIAM VERONAM nobis induxerit ad 858, 4. non cogitans PVBLicta tribu) VERO/ω iungi non debere, sed Tribum cognomini vulgo praefixam, interdum etiam suffixam esse ). De saxo hoc Doniano VI, 150. p. 259. cum suavissimo Gorio, nondum edito Thesauro Muratorii novo, per literas egi anno abhinc duodevicesimo, iam tunc monens, imperfectius turbatiusque datum fuisse a Grui. 1051, 6.; inod ut Gorium tunc fugerat, sic postea et Muratorii in fugit. Ad 846, 5. haec habet Muratorius i , Habes heic Ticinenses Papiae tribui i adscriptos. Inde, ut sup Pa significavi, indiluui postea Ticino Pviae cognomen, quod nomen evasit. Apud Reinosium pag. 519. legitur C. DE CCIVS ΡΑΡIRIA I ICINI MILES. Scriptum ibi suevit ΡΑΡ. aut PAPIA.' - Vir celeberrimus oυMν vias hic dedit, nisi initium
23쪽
m C. X. RES PUBLICA POPULI ROMANI.
hoc, Ticinenses Pviae tribui fuisse adscriptos. Quid Z quod et hoc malo se habere, Proque Puta tribu Pvirium fuisse ei scribendam ex Reine-siano quoque lapide infra videbimus. Ticinenses nemo uexat tribu PAP. fuisse consitos. Consonant Muratoriano 846, 5. alii etiam lapides. Vel in Fabrottino supra adducto legitur P. 215, 55s. Ters. 2. e
unde, quod in Museo Veronensi 267, 1. editum est, sortasse in mendo euhare suspicor:
Mirum sane, unum hunc Terentium Callistum praenomine careror deinde quam hic PAP. trihu census patriam habuerit, E. I. ostendit an abscondit 7 Haec enim quaenam Z Quod Maneius P. 267, 1. non docuit, docuit in indico domum Gongrvphico P. ὶ M. COl. n. ante sit . , ELC. s. Elcethio 267, 1. V Fortasse Sicilino Iὶ διον Ptolemaei p. 17 1. odit. Frohenianae, cui Erasinus Praelatus est, huc non ut nilis quadrat, ne piusdem Ptolemaei Triboccorurn P. 116., de quo in Alsatia Romana celeberrimus Schoepninus noster. Iurano ex Muratorii typo longe sordidissimo, quem haud immerito elegantissimus Masseius fastidivit,
rore Muratorii duae eluceant gemmulae, et Praenomen Murcus, et patria Ticino.
In Rei nos. VIII. 22. Ρ. 519. PAPIRIA cum censore Muratorio, cur ,, quaeso, mutabimus P Num PAPIRIA Tribus Romana non suit Ticini civos, nune Papienses, Duia oli in tribu suisse, unde noliis fidesiit y Ipsuin, credo, Muratorium Poeni inisset tPntntae ex ingenio cor- vectionis, si Reinosianuin lapidem novisset ab aliis duobus, iisquo corroar κω, ita datum esse, ut, licet in aliis quibusdam non per omnia consentiniit, anilio tamen sine ulla Rrro: Cας ία. quasi solis radio scriptum exhibeant: PAPIRIA. 'PICINI. Sic Aoxidius Gelonius de niti suis. Ionias Agriρρ. Lib. 1. Syntagm. 9. ρ. 87. adductus ab IIenninio in adnotationifitis ad Toltii Epistolas p. 26O. Praecedit in IIenuinio ex Oo-dom Gelenio, cuius librum non habeo, aliud eiusdem loci monumentum PUPINI A tribu notatum; quod ab IIonii inii erudite vindicatum est a colob. Messelingio Probabit. Ca P. XV. p. 121. AOq. Ambo lapidos ex ima humo egestos esse ad Rhenum anno 1K52. st insertos vropugnaculo, quod Rhenitan prospectet, dicere Gelonium Ilon-ninitis testatur. Post .elonium produco auctorem Britannum, ε x quoi tuumque lapidem adhuc Coloniae Agrippinae exstare didici, nichnrdum P cochium, qui Inscriptiones Graecas et Latinas a se editus anno MDCCLII. ex Britannia usque liberaliter milii dono misit. Is igitur pag. 78. Col. a. utrumque lapidem dedit a se exscriptum Colonirio Agrippinae: ambae Tribus expanse leguntur : ' in altero PUPINIA, in
24쪽
altero PAPIRIA. Contra hos testes quis temere credat Muratorio in Inpido Rcinesiano scriptum suisso PAP. aut PAPIApDe PDEM triliu valde adseveranter est locutus Onuph. Pan vinius ιle Cis. Rom. calν. 51. P. 289. ed. Graeυ., cuius supra XII. inscriptiones Se exstare vidisse vult videri, sic exaratas: PAP. PAPIA. De
PAP. ultro largior: de PAPIA qui possim P Ipse postea Pani inius
O P. cod. ρ. 295. De tribra Pula: Frequentissima, inquit, mentio est huius tribus in vetustis marmoreis monumentis; ita ut haec una fidem reliquis sacere queat, Plures quam XXXV. tvibus suisse. - T. quoque Atinius Milo oratione Ciceronis celebratus e gente Papia fuit, a qua Proculdubio liace tribus nomen accepitr de qua hi lapides meminerunt. VProducit priano Sutriensem, deinde Romanum, Postremo Non Politanum. Fed hi testos causae Pnuvinianae tres contra Pan vinium testimonium dicunt. Sutriensis, quem a Sinotio 75, 4. visum dat Grui. 555, 5. PAP. hahot, id est Ι ΑΡiria, non PAPια. Romanus ex Sinet. 116, 5. datus a Grut. 96ὶ, 7. libertum habet, cuius nomen servile Post manumissionem cognomen suit PAPIA. Non tribum, sed cognomen agnoverunt quum Sinctius, tum Scaligor in suis nominum indicibus, voce Caecilius; prodigiique simile est, PAPIA saxi huius adeo imposuisse Pan vinio, qui ipse in libro de antiquis Romanor. nominu. Ρ. 78. DP time monuevit, servos manumissos dominorum praenomina et nomina tulisse, sua vero vetus in uomitan Pro et gnominibus usurpasse: in vetuAtis etiam cpi-urammatibus, infinita Propemodum huius rei testimonia osse. Neapolitanus tandem lapis a Pighio Morillonioque visus, editus a Sinet. 1 1, 1, 2. ct a GPutero 379, 6, 7. , quasi nunquam Prodiisset, datur a Mur. 1709, 5. Neque in hoc saxo Smstius tribum est venalus e ni a Scaligero non modo
C. Marcius C. F. Papia. 879, 6.
C. Marcius C. F. Papin. 141, 1. 2. Lin Nominum indice est positus: sed praeterea Scaligeri est: C. Marcius C. F. PAPIA. omissis tamen numeris, quos IIolthenus sine indicio de suo adposuit r879, 6. 7. et praeterea tua iusculam Scaligeri scripturam PAPIA, quae
tribum Sonligoro tintabat, non cognomen, in minusculam Pupia secus ne debebat, mutavit, quasi non ivibus, Sed cognomen esset. Dubius itaque sententiae fuit Scaligor de hoc PAPIA, essetne tribus, quod Palavinio indubium doni visum, an CogMOmen. Cognomen Rutem eSSe, non tribum, quidni existimonius y licet non nesciamus, post tribus Saepe cognomina non adesse; frequentius tamen leguntur Bentleius certe in Epistola critica ad Militum de Ioanne Maleia n. I 691. scripta, deinde Phileleutheri Lipsiensis emendati. in Menandri et Philemonis editas a Getico reti uas: Cantahrixiae 1715. recusis adiectati. 72. non dubitavit, quin Gruterianus homo C. Marcius C. I Impia cognomen linbuerit Putu, Graece IIαπίας.
25쪽
22 C. X. RES PUBLICA POPULI ROMANI.Do nomine ΡΑΡΙAS, PAPIA dixi quaedam in φρ. Dor. P. 450.
Addo nunc Mur. 1918, 11. Romae:
Male Murat. Ind. Notii. ChristianoP. seu XVIII. p. 2586. Col. I. L. Orsira Pvati L. p. 1918, 1 i. - - Papias. Ibid. Ex his Orfiis duobus, qui in saxo ipso posterior est, in indice ad Muratorii mentem debebat priod fieri, et Praenomine citrere, hunc in modum Iorsiis Papias P. 1918, 11.L. Orsus Papiati L. ibid. neque enim L. medii versus sigia Uberto de Orsio priore et praenomen Lucius de Orfio posteriore simul potest esse. Est vere L. in titulo hoe medio minime Liberto sed Lucius. Papiati autem, non ut in Ind. 18.excusum male est Puati, minime Patroni genitimis est, sed prioris L. Ortii dativus cognomi uis ah recto PAPIAS certo inflexus: ita ut sepulto eadem fuerint nomina tria, quae sepelienti: de quo tanto magis constare Potuisset Muratorio, si memor fuisset, eundem titulum a se datum taui esse 1196, 4. Pisauri apud oliverios. Ex ΟΓυerio.
Ex hoc Muratorii loco putes, Pisaurense esse saxum, quod tanton ab Oliverio Marm. Pisaur. p. 65. n. 155. in Peregrinis est locatum. Boinaeque effossum olim ad Episcopum Uli verium Pontificii Saerarii Praefectum pervenit. Celeberrimus Marmorum Pisaurensium editor, idemque commentator doctissimus, notarum pag. 198. Oretram gentem antea non notam inscriptioni pretium facere monet. Modo ne orsa. gens 'IRPangoniani typi mereatur praeserri. Confor quae de ORFITUS et ORΕΙΤVS ad Bouhierium quondam scripsi P. 61. Iudicis Muratoriani genitivus Papati ex dativo PAPIΛΤI male soria
matus, monet me de dativo PAPATI, inflexo ab recto Papas in saxo Taurinensi apud Mass. 221, 1. et ante eum in Muratorio 1297, 11. haec notantet .mpas. Ita appellatus mihi creditur Pater ndfectione et auctoritate, non natura.' Recte: PAPATI OPI IMO enim adpellative omnino est exponendum: sicque eXPosuerunt editores Marmorum Tan-rinensitim T. 2. p. 97. Recte Proinde et Mur. in Ind. XVI. seu Quisquiliarum aliquot grnmmaticalium, ut Vocat, Pag. 221 . col. 5. rm as, id est Pater adfectione 1297, 11. 1781, 26. Recte, inquam do 1297, 11. seu Taurinensi marmore: Ri male de l781 , 26. seu Florentino, in quo PAPAS non appellatiVum, sed propulum servi nomen esse, quia in Em. 'igr. P. 450. iam dixi, hinc abeo, lut prodeat
ALLIPIS a Grutero 46O, 9. relatus ex Sinet. 85, 2. , quem dedisse
26쪽
re tirogrrην male Visum est GPutero, non nil tendenti nil postrema Smetianae paginae 82. verba, Alli lana Smetimu saxa a sacerdote quodam Anagnino accepisse. Quod neque Savetio, neque Scaligero in mentem venit. Noli henus C. Purellii cognomen, quo nullus in saxo illo caret, Tribum esse possime existimavit. Scaligeri enim indici 12. seu Tribuum voc. PAPIA de suo addidi , quos a Scaligeranis nullo modo, nisi collata editione GPuteri Priore secernas, uumeros ι60, 9. A Ben-lleio in eadem ad Millium epistola pag. cit. Oh cognomen PAPI Λ adductus pulcre est C. Purellius Puta, quem C. Purellium PAPIA tribum isse ante Holthenum nemo Somniavit, nemo Post eum somniabit. Vnum, quantum meminiSSe POSSum, Saxum est, in quo extens PAPIA teibu legitur, Sinet. 45, 1. Seu GPut. 507, 7. , . X unoque hoc saxo a Sin otio et Scaligero in iudicibus Tribuum Romanarum data est tribus PAPIA, quae nisi aliunde firmari possit, ro ἔαο ου τε μία χελι- ὁcoν πολιει, οDrε μία - αερα. Est autem haec:
Romae. A Pighio Suietius.1 Griauius ris. Pigliii. 2 SU. id. Coniectura haud una in agro nascituP critico, quae medicinam huic malo factura videntur.
a) PUPINIA ot PAPIRIA expanse scriptae tribus supra occuPPerunt in saxis Colonino Agrippinousis. II ic PAPIA exscriptum male esse pro PVPINDi tribu ne dicam, dicam pro PAPIRωρ quod lenius videbitur, quam quod Muratorius Coloniensis lapidis PAPIRIA intege rimum in ΡΑP. nut ΡΑΡΙΛ abire iussit, supra a nobis non auditus. b) Pro PAPIA versu quarto si addito E dandi casu PAPΙΑΕ legamus , duo leguntur Lucii Valerii, Lucii Iulii, uterque duplici usus cognomine, Priore ambobus communi, Posteriore demum, quo Par fratrum dignoscatur, diverso; ille Puia Semiras, hic Papia Gra ritis vel
e Sed altera haec cognomina, quibus fratrem defunctum vivus a se distinxit, qualia sunt 7 Aut rarissimo aut nunquam visa, SERVIVS ot GRANIVS uel GRAVIUS. Num temere credemus p Etsi et praenomina et gentilicia nomina interdum cognominum Vicem sustinere verum sit, SERVIVM tamen sive Praenomen, sive gentilicium nomen suit enim utrumque) cognominis loco positum non memini occurrere. In toto Certe GPutero praetcu nostrum Valerium, unus ita SERVIVS occurrit, sed ex male intollecto Nemausensi lapide D78, 11., in quo SERVI non cognomen SERVIι, sed appellativum SERUI, rti 5 δουλον
PORCIAE RHODINES, sinhulari schedio possem docere. GRAVIUS
' Nihil, quantum memini, de hoe titulo omnino spurio hahet Mavius in arte eritiea lapidaria ς sie hunc quoque, acerrimum et iniquum interdum iudicem, risit mentitia aliquando latuerunt. ORELLI v .
27쪽
24 C. X. RES PUBLICA POPvLI ROMANI.
neque gentile nomen, neque cognomen usquam alibi occurrit. Occurrit gens GRANIORVM saeper at cognomen GRANIUS non invenio nisi tu Griit. 6 7. 5. , quod quia ibi ante lacunam cubat GRANIO merito dubitavi au schedae VPsinianae verum dederint. Non dedisse
vidi ex Don. VIII. 71. p. 551., ubi ut inedita datuP; ueque inagis Scivit. corruptam et mancam in Grutero lagi, Muratorius 959, 6. ex Donio lautum dans. Quid igitust restat i' tacitus citius audies.
Explosis cognomi uilins SERVIVS, et GRANIVS uol GRAVIUS,
an immisericorditer a me sit duriterque, si inscriptionem Pighianain ex genuinarum numero expungam P ΕaIn quis videPit, Oinues tacent. Certum est, primum editorem Sinetium non vidisse. qui a Pighio se accepisse scribit. Collata eum I IA. Pighii in Grui. Ed. sec. dicitur. Quid P si eam Pi litus Romae ex fontibus non usquequaque limpidissimis, id est ex schedis lanium, πολλα ιιεν εσλὐκ. πυλ α δἐ καὶ λυγυα obmplexis fortasse Ligorianis, unde multas Pighiuin hii usisse aliunde novimus, in Auns chartas derivarit Z Apicibus olim syllabas quasdam longas notari in marmori hiis quihusdam consuevisse satis novimus: sed in Histhinno versus primi syllabis duabus lonais solum impositosae etitus eSse, praetereaque nulli vocali longae tu versibus vovem reliquis, nam valde placet 2 Qui SACER Dotem IOVI, TONANtra cognomine insolito SERIIo, eiusque Dalvem cognomine itidem inviso GRANIVS uol GRAVIUS, nobis obtrusum ivit, ex PAPIA tribu, omnium.
ut ipsi videbatur, et vulgo Putabatur, certissima fraudem suam dotectum iri, vix putavit. Q Si maximo vera sit urna Pighiana, si verissime exscripta, ita ut in ea bis ΡΑΡΙΑ sculpserit manus antiqua, quum alia marmorum aliorum exempla nondum, quod sciam, Prodierint, quae PAPIA tribu exPan se sista ut, prodierint autem multa, quae PAPIRI A per Oxtensio Iacui literarum ostentent, conticiam, scalprum ab I Priore ad I posterius bis properavisse; cuius generis errata labrilin oecurrunt sexcenta, in primis ubi syllabae mediae in eandem cadebant vocalem. Sic BK
inco arabili. incredibilia, Rhodo e./ Mnratovius ad 1087, 1. ob PAP. TICINENSIS repetit opinionem suam, Ticini nomen olim conversum suisse in Putam, quod Ticinenses tribui Papiae adscripti fuerint. Inuno adscripti suePunt tPihui PAPιriae. non ΡAPiae. Quod thidem in extremo posuit vir celeberrimus, non Possumus non aecipere grati. ω GPuterus Pag. 1095, 7. inscriptionem
Ticinensem refert positam T. DIDIO M. F. PAL. PRISCO. Adhibiti, ego oculis meis ibi legebam, M. F. PAP. PRISCO.' - quae quum
scriberet Muratorius, non cogitabat, se totam inscriptionem Post Uruterum daturum esse: dedit autem 1119, 4. de Pupia tribu, et Ticino inde PVia dicto, iterum commentaris, neque quidqua in novi adserens. De Colonia Ticinia in Grui. 552, 5. explodenda, deque Colonia sapiensi ab ipso Muratorio explosa in Spuriis 1798, 2. taceo, ut finiam. Ante tamen, quam finiam, ne quid dissimulaS,e Iidear, aut prae ἀ
28쪽
varicatus esse insimuler, adducendum mihi esse video saxi Sestinatis a Gorio Macr. Dr. T. 2. p. 5ὶ5. Producti initium hocce:
L. DENTUS IO L. F. PAPI.A. PROCULINO LQ. P. cet.
Index XI. seu Tribuum Gorianus ex uno tantum saxo dedit r. Papia. 1, 9. 'sed qui ad istum adit lapidem T. 1. p. 9. num. IV. non integrum ΡΑ-PIA, sed solitam tantum sigiam PAP. videbit. Miror autem post Suum
I. 9. doctissimum Indicis auctorem non adposuisse etiam II. 5ὶ5. Versus enim primi literas ultimas PAPi cum A seu litera secundi versus initiali coniungendas ei suisse visas, cum quo existimasse, L. Dentusium P oculinum tribui PAPI Ae adscriptuin omnino suisse, dubitare vix PοS- Sum et quo Peteserim, minutum I in vorsus primi linc a Gorio ex ingenio fortasse adtextum, cuius vestigia in lapide ipso evanuisse crediderite nec non in Goriano nominum iudice lcgi: is L. Dentusto L. F.
Papia Proculino Ι. male pro II.) 5 5. 'Etiam si cognomini PROCULINO, quippe satis sano, nulla medicina opus esse, et Tribus GODiana PAPΙΑ loco suo ante cognomen Posita adsensu dignissima possit videri, iuvat tamen egregie Inlustris Masseii, nisi egregie fallor, αὐτοπτου, typus, quem in Ver. Illustr. T. 1. Insc. XVII. p. 8. pPimum dedit, et in Mus. Ver. Si,2. 9. iterandum duxit, ut malas Gorii et Muratorii 697, 4. ex typo οPinor, San- Cassanti, quem Praeter Maseium et Gortiun praefixit, PAP. APROCULINO hahentis) εκδυ ας castigaret. Ergo qui in re epigraphica tradenda et augenda principatum obtinet, Malisius Sestini sic legit:
adeoque non PAPΙΑ, sed PAP. id est P tria. Si eui Gorinnum eo-gnomen passim obvium PRO CVLINO plus blandiatur, quam Mallelamini insolitum APPOCULINO, is sic cogitet, hoc hominis huius cognomen
non magi sinovum esSe, ne gentilicium eiusdem nomen. DENTUS IAM enim gentem aeque ac APPOCULINUM cognomen alio ullo in lapide non memini me lege Pe. Quod nisi Fabi euus, ipse VPbinas , hoc Vmbriae Suae saxum ignoravisset , Inscriptionum suarum Capiti m. vel oh Denturiam gentem intuIisset p. 618. PAPIA ergo tribus apud Romanos nulla unquam fuit.
Nactenus IIAGENnvcHIVs. νVides ex hoc examine, quot tribus a Scaligero, Boindinio Zacha viaque Pelatae vel prorsus evanuerint, vel fundamentis admodum incertis, uti demonstratum est, ni tantur. Restat, ut quae de militaribus sentiam, breviter exponam. Marinius quidem itar Atti 2. P. 445. soldati originarj narioni barbare diueniati veri ciliadini saria Osi Oιia-
m M.trii l. D. 8'. Papiam, quom ogno rittribum, ita riuucupatam Pulat a Papin Mutilo, Cluentiaui a L. Elueulio, ducibita belli
29쪽
26 C. X. RES PUBLICA POPULI ROMAM.
gli Nessi Imperatori Giulia , Augusta, Flavia, Ulpia, Aelia e Aurelia,ed era P aggregarione ad una Trib, ι pel soldato rmutata Messa moltc si neccssaria, che questa tu data eria ratio ad n uni, che erano di genera
libertino.' CD. etiam Fabrott. p. 595. . I lisi quod de istis tribubus,
quae nomina imperatoria assumpserunt, dici forsan debeat, eas scilicet nomen Suum non dereliquisso, sed novum in adulationem assumpsisse.'
Tribuum quidem istarum imperatoriarum nullum sere in antiquis Scriptoribus vestigium superest, nisi apud Cassium Dionem 4ὶ, 5. de Iulio Caesare: των ψυλεον μίαν - κλ δε εο λαχουσαν, ' folia γ' ἐπεκώ- λε ναν, et 51, 20. de Augusto: καὶ φυλην ' aoDDαν ἐπ' αDico ἐπονοε -- ζεσθαι decrevit senatus. Sed ad istam trihum Iuliam honorariam, et si quid video, tempor9riam tantummodo, non possutat referri nisi Pan-viniana illa admodum dubiae fidei Grui. 549, 4. et 924, 15. Certiores sunt Posterioris aetatis, in quibus Karthaginienses et Uticenses in Africa Iuliam tribum profitentur, itemque quattuor Emonen SES, S. AemΩ-nenses, S. Heinonenses; quorum patria Iulia Aemona memoratur Grut. 860, 5. et Masr. Mus. Ver. 225, 7. hodie Laibach s. Lusiana. Simili Prorsus ratione videmus Flavia trihu censeri eos maxime, qui Havia Siscia et Hai in Solva essent oriundi; eodem quoque deducunt vestigia tribus Aeliae, cum militum patria Aelia, si recte divinavit Hagen hu-chius, Mursa sere coniuncta. Quadruplici igitur huic similitudini attendentes, eo, nisi fallor, devenimus, ut totam rem Sic Constituamus: Tribus istae imperatoriae , inter ea, quae simulaera libertatis Tacitus Vocat, recte reserendae, temporariae latitum fuerunt, vel, si mavis,
honorariae et imaginariae, neque temere immiscendae XXXV. tribubus antiquis; ita quidem, ut nomen earum, sicubi exstat, id est, in militi-hus dumtaxat originis barbarae, vel libertinae conditionis, nihil aliud sit, nisi adeptae civitatis Romanae indicium. Cur vero talibus uti, Posthabitis antiquis tribubus, vel sponte sua vel permissu PraePOSitorum suorum potuerint, inde explicandum erit, quod, quum vel 1'osterioribus temporibus sub Iliapp. formulis quibusdam, vitilius, impendiis opus esset, quo quis tribui vere Romanae adscriberetur cuius rei vestigia supersunt in Corporibus Iulianis, Augustalibus, Foederatis in Inscripti. memoralis,) milites isti vel nimis remoti a sede tribus alicuius et corpore, Vel Propter paupertatem, vel aliud denique impedimentum, latibus tribulium oneribus atque officiis satisfacere nequiverint, ideoque Praetulerint imaginariam aliquam tribum nomini suo inserere; qua in
30쪽
re haud raro coloniae suae vel municipii honorarium nomen Iutia, EM- via , Aetia delegerint, vel gentilitium etiam Imperatoris, cuius beneficio civitatem essent adepti. Iuliam vero tribum quibusdam placuisse arbitror propter recordationem duarum illarum, quae similibus praeluserant, in Cnesaris atque Augusti honorem institutarum; Vlpiam aliis Propter Traianum, aliis Aureliam et simpliciter Augustam, minime quidem illam ab Octaviano dictam, sed si recte habet unicum quod supra retuli exemplum, in Marci Aurelii Augusti honorem, si quidem miles ille M. Aurelius vocitatur; alios tandem, quibus ne hoc quidem conccSsum fuerit, vel qui rem ita expediri posse haud recordarentur, simplicius etiam, ut similitudinem quandam tribuum eiungerent, nomen suum ita extulisse, quemadmodum constat ex Malleii Mus. Ver. P. 509., collatis Gudii Ind. XII. et Marini Atti 2. P. 482.
L. Laelius L. Lib. TIIARS. Iulianus CILIC. ubi comparet militis Patria Tarsus, etsi Thars. scripta ; et: L. Cassius L. Lib. AGON. Lepidus REGIO. ubi AGON. pro vico viciniae Regii Lepidi habet Gudius, non omnino
inscite, Marinius vero pro militis cognomine: alterum quidem LI PIDVS ab ipsa patria RSSuu Psit. . Quo vero totam hanc tribuum rationem a nobis ex lapidibus institutam accuratius etiam putemus, variis earum generibus inter Se distinctis, singulas ita enumerabimus: A. Veteros tribus Romanae XXXV. ex testimoniis potissimum scriptorum antiquorum recensitae a Boindinio suomoires de raeademis des scri tions. Tom. IV. P. 67. et squi totus ex illo pendet, Benu- fortio Republiqua Romaine. T. I. P. 175.
Aniensi S. 20. Pollia. 5. ArnienSis. 21 Pomptina.
Fabi R. 27 Sergia. 10. Falerina. 28 Stella tina. 11. Galeri R. 29 SuhuPatia, Sucusana: urbana. 12. II orntia. 30 Torentitia. 15. Leitionia. 51 Tromentiva.
Palatinar urbana. 3 j. Veturia: lapides parum certi. 18. Papirin. 55 Voltinia.