Lyrici lusus A. Mathevon de Curnieu, anno 1740 nati, 1807 mortui ..

51쪽

No ovasimus integri In mem stabili pigram latentem nive,

Qua non saevior altera Unquam, aut corporibus perniciosior Terris incubuit tamen Exacta est, et adhuc Posthume, vivimus.

52쪽

Duris libera vinculis Ripas praetereunt flumina tutius Sulcant aequora a Vitae, Nec salsa adsiliunt littoribus vada. Iam spirante Favonio, Frondes arboribus, gramina pascuis, Atque hortis redeunt rosae Rident prata novis picta coloribus; Silvas pervolitant VeS, Et mulcon variis cantibus aethera; Respondentque loquacibus Lymphis et liquido murmure rivuli.

Flavis aurea messibus Μo aestas aderit, quam modo frugifer Autumnus perimet, modo

Cessurus gelidis ipse Aquilonibus. Sic anni series fluit;

Certam continuis mensibus orbitam, Eterno semel ordine, Praescripsit Deus, et mitibus asperas Altornat vicibus vices. Errant perpetuis sidera cursibus;

53쪽

Perstant cardinibus suis Orbes ipsaque firmat diuturnitas Coeli tecta adamantina, Et, quas sol peragrat, signiferas domos. At nos tempore vincimur, Et morsu tacito nos minuit dies Inclusos spatio brevi, Currentesque viam non iterabilem. Ergo, Posthume, dum licet,

Vitae nam fugiunt gaudia callido

Usu sedulus occupa, et Quod florum superest, si superest, lege.

55쪽

Si natura negat, iaci INDIGNATIO Versum.

LEOx juraque proterat, Obscenoque fidem posthabeat lucro, et Turpi justitiam utili Et quocunque serat non satiabilem

56쪽

Auri atque imperii sitimi Et clamet licitum quod libuit notast

Iactet se dominum aequoris ME RcΑΤOR POPULUs nuper atrocium Bellorum et scelerum artifex lIlle et gemmiserae regna Mesolide, Et quas sol oriens videt, Et quas occiduus sol videt insulas; Extremumque nocentius Gangem divitibus junxerit insulis lorbisque arbiter impuden S, Terras undivagis classibus ambiat,

At quis Castaliis acrior haustibus Mentem corripuit calor ZEt quo proripiet me rapidi parens INDIGNATI carminis ΤPlerumque est avidis exitio fames Damno nequitia est sibi

57쪽

Casusque immodicis proximus imminet.

Oderunt Superi impias

Viresci quaeque humiles praetereunt CasaS, Turrim nubibus aemulam Magno cum sonitu fulgura proruunt: In tuto salices virent; Colsas dejiciunt flamina fraxinos. Virtus quas bene temperat Vires ulterius D quoque promovent:

Qui mundi gelidum latus

Regnator tenet, hinc et mare Caspium, hinc Curvi littora Baltici, Et quae non humilis rura Borysthenes Et quae Vistula praefluit, Dum leni populos arbitrio reget, Ρacis cultor et Artium, Praesens ille suis Divus habebitur. Blandus te quoque, Gallia, Crescentem placido lumine respicit

58쪽

Coeli ex arce Diespiter: Adsit Maeonia qui colobret tuba Viciis gentibus additum Albim et versa retro, Viribus integris, Nullis caedibus agmina; Insanique Ducis praecipitem fugam:

Adsit qui Calabra fido

Dementes minas, ultimaque ebriae Dicat fata Britanniae l. . . . Ingens cura Deum, tu juvenis, novi

Tutela imperii et decus; Tu vir arte potens, pace potentior, Oh sis usque potens tui l se qualem Assyrii littoris incola, et Tollus inclyta emnonis; Et qui Danubium, quique Tibrim, et nives Volvontem Eridanum bibunt; Talem te aspiciet qui hamosim bibit. Hydrae colla tumentia

59쪽

Contundes opibus Herculeisci tuae Quid non ossicient manus Quas arma duplici Gallia sulmino, Tanto non operi impares, Quod seris recina fama nepotibus