장음표시 사용
11쪽
vitamque ab omni vindicabimus cura, ite hinc Camenae Os quoque limite Sae V,
dulces Camenae: nam fatebimur veniari, dulces fuistis et tamen meas chartas reuisitote sed Pudenter, et iam.
primum versiam eodem modo depravatum exhibent exemplaria ab Ald anno DXvir edita anno DXXXIIII alterum it ante ian*li additum est artificio rudi et inutili. sed agnerus cum in codice Helin stadiensi haec scripta esse conperisset, Iste hinc inanes iteret horuni manipulle, Verissime reSlituit te hinc, inanes te rhetorum ampullae, idque confirmatur codice ruxellensi, in quo nullum vitium est praeterquam quod scriptum est hctorum in alter versu idem liber habet inflata Horso, inpressi non nulli inflata rogo, in ossiano codice esse dicitur instata n et deinde vacuum spatium non OSSumu e mirabili mendo quicquam elicere commodiusquam quod Aldus dedit rore quamquam quod Burmannus Martialem II 6 similiter dixisse adnotavit cuius Cecrπω pectora rore madent, non nititur certa honi libri auctoritate, sed scriptum est in plerisque Cecropia voce, in perhonis duobus Palatino et Arundelian Cecropia dote, idque videtur Sse Verum proximo versu editionem catalectorum Vergilii Venetam Burmannus habere dicit et os eliquit Amquitique Varroque, Vicen linam et Brixi ensem ct Os seliqui atquitique arroques. in codice ruxellensi haec leguntur, et uos e liquinar uque uarimque Aldus anno DXvi dedit et uos eliquati, Arquitique, Viamque, anno DXXXIIII et uos Silo Albuti, Arquitique, Varroque. Verum Albucium Silum Oeta postquam Orationem a rhetoribus ad grammaticos Sermonis et antiquitatis studiis deditos convertit commemorare non potuit quodsi quaerimus quo Varroni comites dederit, praeter Tarquitium, cuius nomen librorum depraValione leviter Obscura lum est, ultro occurriti, Aelius Stilo sed quod Isaacus ossius in observationibus in Catullum p. 39 inveteri suo libro versum illum ita conceptum esse dicit, et os elique Tiarquitique Varroque, idque probat, verendum est ne libri Scripturam non satis accurate memoraverit: certe refellitur numerorum lege rectius caliger dixerat scribi posse et os Stilo Aeli, Tarquitique, Varroque . nam quod Heyni Stilonis nomen locum habiturum esse videbatur si de priore eius syllaba constaret, Olerat scire brevem esse elenim Suetonius in grammaticis cap. 3 L. Aelius inquit cognomine duplici fuit: nam et Praeconinus, quod Pater eiu Praeconium fecerat, Ocabatur, et Stilo, quod orationes nobilissimo cuique scriber Solebat itaque Sic carmen emendavimus, set mos, STILOQUE Tarquitique Varroque de arquili autem adserre volumus quae eperiuntur omnia. Plinius igitur librum naturalis historiae II se conscripsisse dicit
auctoribus usum praeter alios Caecina, qui de Etrusca disc*lina, Tarquitio, qui item, librum xi Iulio Aquila, qui de Etrusca disciplina scr*sit, Tarquitio, qui
item Lactantius iust. I lo, ubi de esculapio dicit, haec habet, hunc Tarquitius de illustribus iris disserens ait incertis Panentibu natum, ea POSitian et a venatoribus moenium, canino lacte nutritum, Chironi traditum didicisse medicinam; fisse autem Messenium, sed Didauri moratum Macrobius Sat. Ili 7 dc ariete quem Vergilius ecl. IIII 43 vellera murice et Iulo mutaturum esse dixit haec adnotavit, traditur autem in libro Etruscorum, si hoc animal insolito colore fuerit inductum, Oriendi imperatori rerum Omnium felicitatem est super hoc liber Tam quilii transcr*tus ex ostentari Tusco ibi moritur purPure aureον colam Pisariesse si asPergetur, Princiρ ordinis et generis summa cum felicitate largitatem auget, genus Progeniem roPagat in claritat laetionemque spicit. apud eundem Macrobium III 20 II 6 haec leguntur, Tarquitius autem Priscus in ostentario
arborario sic ait, 'arbores quae inferum deorum Mementiumque in tutela sunt, eas infelices nominant, laternum, sanguinem, silicem, sicum atram, quaeque bacam nigram nigrosque ructus feriant, itemque acrifolium Γρiriam Sil alicunιJ, USCum, rubum, CntCSque, quibus Orienta Prodigiaque mala comburi iubere oportet: nam
Tarquitii nomen Petrus Pithoeus adversariorum subsecivorum I 2 pro librorum scriptura Tarquinii recte substituit sed quod idem Pithoeus Prisci cognomen delendum esse putavit, do laedus autem uellerus Etruscorum . II p. 36 confidenter dixit scribendum esse Tarquitius Tuscus, neutri adsentiendum est fugitque uellerum, quod dudum adnotatum erat, Tarquitium Priscum, gentilem haud dubie scriptoris, commemorari a Tacii libro ab excessu Augusti XII 59 et XIII 46. addimus Tarquitium Priscum in strategematis Sertoriani narratione a Frontino II 5 3 commemoratum de quo rum annus dixit hist. Rom. t. I p. 4 et t. IIII p. 363. pergimu ad Ammianum Marcellinum, qui libro XX 2 Tarquitianorum librorum mentionem lacit: confestim itaque inquit ante lucis primitias Etrusci haruspices accersiti consultique quid astri species Portenderet Oua, itandum esse cautissime res Ondcrunt equid tunc ten taretur, ex Tarquitianis libris in titulo de rebus diuinis id relatum esse monstrantes quod jace in caelo is committi roelium et simile quicquam non oportebit deinde Ioannes Lydus de Ostentis cap. 2 in agetica disciplinae enarratione usum Se esse dicit, quantum ex ratione non integra intellegitur, auctoribus Ταρχ'ντι τε τῆ Θυοσκοπω καὶ Ταρκυτ τω τελεστὴ καὶ Κα)mτωνι ρει ne hic quidem Muelleri prudentiam laudare possumus. nam cum ea quae in codice Caseolin legi non potuerunt Hastu aut vere aut ut reprehendi saltem nequeat ita supplevisset ut scriberet Ταρκυτω τω τελεστ', vellerus Scribendum esse pronuntiavit Ταρκυτuae τω Θυσκω. sed neque apte arquitius 'archonte, qui ab Etruscis segregari non Ot- est, addit patriae nomine distinguitur neque aptius haec tria tamquam parilia coniunguntur, Θυοσκοπος, Θυσκος, ρευς praeterea certe cυσκto Scribendum Sset, qua nominis forma, a lephani successoribus praetermissa Lydus uti solet: Θυσκχυς non
novimus porro quod uellerus ad eundem arquiti uua pertinere putavit lapidis inscriptionem a Gruter in thesauro p. 625, 4 dilam, in qua L. quidam Tarquitius
L. f. om. Sulpicianus Etruscus scriba quaestorius commemoratur, inutilem opinionem, quae aliis quoque ita placuit ut arquitio Prisco praenomen Lucii denter
12쪽
altribuerent, prius protulerant non commemorati ab illo Valesius in commentario Ammiani et Harduinus in indice auctorum Plinii. Scriptorem, cuiu praenomen plane ignoramus, Plini antiquiorem esse intelleximus: Ied eundem antea commemoraverat M. Verrius Flaccus nam cum in eis quae apud Festum libro XVI p. 274 M. de ratili quadrantis interpretatione supersunt hae litterae uarita servatae sint, recte, ut videtur, Ursinus Tarquitii aliquam opinionem adlatam fuisse existimavit. hunc igitur Tarquitium Vergilius simul cum Aeliin et Varrone totaque scholasticorum natione inane dixit Ombalon moentiatis nam inane scribendum esse Heliasius vidit; codex Bruxellensis et inpressorum librorum vetustissimi inani habent, ex quo in Aldinis
lactum est inanis sed dubitationem habent quae proxime Secuntur, tuque O mearum cura Sexte curarum Vale Sabine. neque placuerunt Heliasi et chradero, quorum ille musarum. Schraderus autem chartarum poetam ScripSiSSe coniecerunt Contra Wagnero cura curarum Videtur ea ratione dicta esse qua Cicero ep. ad lam VIIII 14
Agamemnonem regem regum adpellaverit aliique alia dixerint, de quibus is cherum in animadu ad gramin Graecam eller 1 p. 12 et Staverenum ad Cornelii Nepotis Agesilaum c. 2 disputasse addit qui cum dicendi figuras specie inter se admodum similes sed tamen diversas non satis accurate distinxisse videantur, disserere de hoc
loco volumus explanatius, Sed ut cum Graeco Latinoque Sermone non coniungamus utilem dortasse ded infinitam ratiarum clinguarum conparationem: consimilium enim schemalum usus multis sermonibus communis est veluti ex Germanicis non nulla exempla de multis allulit Iacobus Griminius gramin. IIII p. 726. utimur autem partim
copiis panhemii in diss de praest et usu nomism. VIII p. 4644s itaque ut Cicero ita etiam Livius XXXV 27 Agantemnonem regem regum dixit. tum a Seneca dicitur Ag. v. 39 rex ille regum, ductor Agamemnon ducum quidni dicatur nam, ut verbis utamur ignoti poetae qui vidium imitatus est ep. VIII 45, Tantalides omnes ipsumque regebat Achillem Hic pars militiae . dux erat ille ducum neque aliter explicandum est quod ab Horati ep. I v I 0 Stoicorum sapiens rex regum dicitur, aut quod Atreus Senecae in Thyeste V. t haec loquitur, o me caelitum excelsissimum Regumque regem Mota transcendi mea. pariter Strabo postquam libro xiii c. 7 δυναστεια Priami ditioni subiectas enumeravit deinde . 32 repetita eorum quae illic dixerat memoria adpellat eum βασιλέα βασιλέων, id est summum regem aliisque regibus imperantem neque alia ratione apud Aeschylum supplices puellae v. 508 Η.
Iovem his verbis invocant, αναξ ἀνάκτων, μακαρων μακάρτατε και τελεπν τελεις τατον κράτος,
ολβιε Ζευ, eundemque adsentimur Gulielm Dindorsi Persarum choro . 668 umbram Darii ab inseris evocanti haec tribuisse, δέσποτα δεσποτυυν, φα, Θι nam quod GOdο-sredus Hermannus putavit servandum esse quod libri habent δέσποτα δεσποτρυ, quippe quae sit formula ad orientis populorum ingenium conformata, qua augeatur res et hoc significetur, o qui maxime et Derissime dominus es, non Videtur singularis genetivi simile reperiri exemplum. non recte enim conparaveris notum illud Ελλαδος
Ελλὰς ΑΘ ναι tu vetere epigrammate anth. Pal. II 45. quod cum nihil aliud sit
quam urbs in omni Graecia Graeco nomine dignissima solaque vera Graecia et reliquae Graeciae ita praestans ut illa ceteris meStat terrae regionibus, adparet si simili dictionis sigura Aeschylum usum esse putamus, tamen εσποτεῖν plurali genetivo Opus esse. Sed videtur, ut diximus, δέσποτα σποτων non aliter esse intellegendum atque illa quae antea altulimus nihilo minus non sine quadam orientis populorum imitalione Aeschylum et hic Oeulum esse credimus et paullo post, si dixit v. 676 non δυνάστα δυνάστα sed δυνάστα δυνασταν, quae in dorsi haud sane necessaria opinio est. Persic enim rationis colore Persas loqui secit ita nesicritus a Strabone X p. 730 commemoratus in Cyri sepulcro quod asargadis sui narravit
esse ἐπιγρα μμα Ἐλληνικc IΠερσικcῖς κεχαραγμένον γράμμασιν, 'ἐνθάθ' ἐγ κειμαι Κυρc βασιλευς βασιλήων καὶ ἄλλο περσιζον προς το αυτον νουν eundem magniloquentiae colorem in commemorandis Aegyptiorum monumentorum litulis servat Diodorus Siculus cum I. cap. 47 in symandyae statua inscriptum esse narrat βασιλευς βασιλέων 'Oσυμαν- θυας ιμι, cap. autem 55 hanc adsert columnarum a Sesostride positarum inscriptionem, τηνδε την χώραν πλοις κατεστρέψατο τοῖς ἐαυτου βασιλευς βασιλέων κα θεσπότης δεσποτ νΣεσο σις. idem illud βασιλευς βασιλέων Iesilur in numis regum Syriorum Onticorum Armenioriam arthicorum possumus uilla addere, sed salis, ut videtur, declaravimus his et similibus exemplis non posse defendi curam illam curarum epigrammatis. Verum latius sane patet genetivi pluralis cum eodem vocabulo coniuncti usus, videndumque est ne specie sua quae dana dictionis Ormae saltant nam Si per se pectatur, ad idem illud de quo adhuc disputavimus dicendi genus reserendum esse videtur quod aulus dixit p. ad im I 6 15 ο μακάριος καὶ μονος δυνάστης, ό βασιλευς τῶν βασιλευίντων κέι κυριος τῶν κυριευόντων et quod in apocalypsi 19, 16 legimus βασιλσυς βασιλεων καὶ κυριος κυριων aut illud in Maccab. II 3 4 ο βασιλευς των Βασίλε ν aliter videbitur si haec contuleris, Mos. V 0 7 o γὰρ κυριος ὁ θεος μῶν ρυτος, Θεc των Θεων καὶ κυριος κυριων, s. 49, 1 Θεος Θεων κυριος λάλησε. nam in his Θεος Θεων non potest esse deus qui ab aliis deis colitur eisque imperat, sed significat eum qui verissime deus est diciumque est Hebraici sermonis imitalione, in quo eminentissima quaeque eo modo describuntur imitali sunt interpretes in tritis illis γιον τυ ν γίων,
αγι αγιων αο tu ἀσμάτων neque Aquila cum gen. 9, 26 Scriberet θρυλος ρυλεων στωXαναὰν παῖς, tam Graece locutus est quam Hebraice, quamquam Hebraicorum verborum illic non est eadem sagura sed locutus tamen ita est ut ne a Graecorum quidem sermone rati prorsus abhorreat Graeci enim poetae certe neutra adiectivorum cum eorundem adiectivorum genetivi pluralibus non numquam coniungunt.
non pertinet huc, quamquam conparari Vulgo solet, quod Sophocles hil. v. 65 dixit
λέγων αν Θέληὶς καθ' ημων σχατ εσχάτων κακά nam Ultima ultimorum mala dicuntur nulla sermonis insolentia, sed iusta gradatione verum positivorum adiectivorum cum suis genetivis ita copulatorum similis quidem est sententia, Sed alia tamen explicatio. nam κακα κακων etsi dicuntur quae Sunt κακιστα tamen non tam haec signi-
13쪽
ficantur quam ea quae mala sunt inter ipsa mala atque ita eminent ut praecipue et proprie mala dicenda sint adscripsimus huius sagurae Xempla quae suppetebant omnia, etsi pleraque notissima sunt Aeschylus Pers. V. 682 π πιστων γλιγ ές Θ' Ιβης μυ Πέρσαι γεραιοί Sophocles ed. r. v. 464 τις ἔντι ά Θεσπιέπεια Δελενις
εσε πέτρα αρρζ ἀρρUr- τελέσαντα φοινίαισι Eρσιν idem ed. Ol. v. 23 iv προ- παντα κακα κακῶν ξυνοικεῖ. Pherecrates in Metallicis apud Meinehium com vol. IIp. 300 τα ὀ μῆλ' ἐκ ρέματο τὰ καλα - καλῶν θειν υπὲρ κε ναλῆι, εξ υθενος πεφυ-κοτα Diocles apud Meinekium p. 38 πλυνε τε τα κακα των κακαν μιας. riStOphanes vetantius in argumento luti, commemoratus a Menekio Om. Ol. I P. 69, ὁ χοῦς ἀναβλέψαντος αυτο των κακων υθεὶς πλουτει, των δ' ἀγαΘων ὴν τἀγαΘα Latino sermone similia raro dicta esse videntur sed locutus est ita Iulius Florus II 6
III 12 13 , Moesi quam feri, quam truces fuerint, quam ipsorum etiam barbari barbarorum horribile dictu est, et maiore insolentia I 22 1 6 35 , Sardiniam
Gracchus arripuit. - aeseitum in urbes urbemque urbem Cariatim itaque similiter dixisse videri potest Vergilius tuque o mearum cum Sexte curarum, idque Siquis praeliaci defenderit, non litigabimus cum eo contumacius sed videtur tamen nobis amor quo Poeta Sextum conplexus erat non satis recte dici eminuisse inter ceteras eius curas, id est inter studia rhetorica et grammatica, quod paene ridiculum est: traducimur autem ad hanc interpretationem Si cura curarum retinetur quo Circa curam in vocabulum quocum saepe a librariis consus est mutandam scribendumque
putamus tuque O mearum AVS Sexte curarum. Certiore emendatione Versu Car
minis undecimus restitui potest nam V. 9 Fronis Domen requiri patet intellectumque dudum est libri ruxellensis et Ossianus sironis habent . quod supra scripsimuSScaliger ex Aldinis exemplaribus relinuit ex chartaceo ossi codice Burmannus hoc adsert, ne hinc camenae Os limite sene, ex exemplaribus inpressis Vicentino Veneto Brixiensi te hinc amoenae . nam nos quoque limite saeMae haec ut emendarent homines docti multa protulerunt, Sed ut omnia unius aestimemus assis. nam cum Bruxellensis liber haec praebeat, te hinc camenae uos quoque iam te sane, quid potegi esse apertius quam traiectis duabus vocibus scribendum esse ITEIΑΜ sed post tam longam disputationem totum carmen adscribendum est, ut sublatis maculis elegantia eius adpareat. Ite hinc, inanes te rhetorum a ullae, insata rore non Achaico merba, et os, Stiloque Tarquitique Varroque, scholasticorum nati madens ingui, ite hinc, inane cymbalo LMentutis.
tuque, O mearum auSa, Extct, Cumarum,
male, Sabine iam alete, O Osi. nos ad beatos ela mittimus Ortus,
magni etentes docta dicta Fronis,
ωitamque ab omni indicabimus cura. ite hinc camenas, mos quoquc it iam, sane 'dulces camonao nam fatebimur erum, dulces fuistis9; et tamen mea chartas reuisitote, sed Pudenter et iam.
In carmine clavo v. 19 errorem exemplarium Aldinorum, quae strigere habent, Scaliger correxit, ignarus strigare, veram verbi formam, in libris inpressis antiquioribus legi neque aliud legitur in codice ruxellensi Verum mulas, quod caligeri mula nominativum mulandum esse vidit, etiam ille liber habet pariter v 22 confirmat quidem quod Salmasius scribendum esse intellexit Propter, sed non facta habet, verum sancta, qui error etiam in inpressis non nullis invenitur coniectura utendum sui in alia carminis parte. deguntur vulgo inde haece, ubi iste post Sabinus ante Quinctio
bidente dicit attondisse forcipe
comata colla, nequa sordidum iugo Premente dura ulnus edere iuba. hic Scaliger, ne Versus claudicaret, scribendum esse coniecit altodisse, tueri se id posse ratus conlatis attigo et ago in quo commento On magis morandum est quam in similibus ad quos haud ita raro quadam intemperie delatus est erroribus, neque vanae opinioni quicquam praesidii inde accedit quod ipsum illud attodisse in libro Bruxellens per errorem scriptum est dixisse poetam attotonse Livineius intellexit proximum versum ut recte curaremus removendum fuit quasi splenium vulneri inpositum qui enim primus ita scripsit, nequa sordidum, sive Aldus suit sive ante eum alius, si voluit hoc esse nequa arte, numerorum legem neglexit, si nequa iuba coniunxit, pronomine usus est inutili et molesto atqui alia lim legebantur. nam ex editione Venela Burmannus adfert e quis Orsen, e codice Ossiano ne quis orion, in Bruxellens scriptum est nequid orion hinc non dubitavimus ita haec consorinare, NEQUOD HORRIDUM iugo remente dura ulnus edere iuba, id est ne mularum iugo laesarum vulnera conglutinatis iubarum pilis horrerent et squalerent. depravationis causa manifestior sit si scriptum suisse putamus Orridum. In carminibus non atque decim nihil mutandum erat sed in undecim carmine, quod nuper C. Valgi Rus tributum est argumentis incertissimis, non nulla fuit libri ruxellensis utilitas. nam . 6 confirmatur ab eo Oenides, inventum Scalii eri et Heliasii deinde . 35 memorabilem inde accepimus emendationem cum enim v. 23 s. poeta dixisset yelicem ante alias tanto sc, tore uellam Altera non fama dixerit esse prior, et hoc deinde exemplis ita persecutus esset ut eadem rationis Orma per decem versus continuata repeteret non Atalantam, non Helenam, non Cassiopeam, non Hippodamiam, non Semelen, non Danaen Suam famam famae
puellae a Messalla laudatae praelaturas esse, non potuit subit ita loqui,
14쪽
cuius et ob raptum uti liquere enates Tarquinii patrios filius atque Pater.
rectissime autem in libro Bruxellens scriptum est Non cuius ob raptum accedit hoc exemplis cuius monosyllabi a Lachmanno in commentari Lucretiano p. 26 demonstratis non minus recte idem liber V 48 habet saepe mare audendo incere, quo ordine verba collocanda esse BrouLhusius intellexit deinde . 5 Veram scripturam, non celeres Afros, criurae milia gentis, hactenus confirmat ut habeat e niris. tum recipiendum erat quod . 55 praebuit non OStrum est, tantas, Non, inquam, attingere laudes denique . 1 f., ubi homines docti mirifice alucinantur, adquiescere potuimus in hac scriptura, si laudem adspirare, humilis si adire camenas, si Patri Graios carmine adire sales
nam haec liber ille noster suppeditavit, nisi quod irenas in eo Scriptum est. Orationis Orma ea est qua hic Oeta usque ad taedium abutitur. Striclim addimus v. 44, qui satis inepte ita traditus est, tam Procul hoc Nato, tam Procul hac Patria, Ocabulum absurdum, quod in libro Bruxellensi gnat scriptum est, ernichium in schedis philologicis recte mutasse videri in Latio, de Olo autem carmine eundem
Epigramma duodecimum, quod ad Mithridatem pertinere probabilior aliorum opinionibus neque tamen omni dubitatione vacua sententia est Ruhnkenii, novi nihil ex Bruxellens codice accepit sed confirmatur ab eo quod . 4 ex aliis libris dudum adsumendum erat hic reges Asiae fregerat, hic Populos melius est enim quam quod vulgo legitur et opulos deinde proximo Versu ScripSimus hic grasee omitium tibi iam tibi Roma, ferebat Bruxellensis liber alterum tibi non habet: habent autem exemplaria Aldina tibi iam tibi conpleturque versus ita elegantius quam si iam iam tibi ex ossian codice recipimus, quod Burmanu iaciendum esse videbatur ultimi duo carminis versiculi depravali sunt, tale deae numen, tali mortalia nutu fallax momento temporis hora dedit inepte enim dedit defenditur. Ruhnkenius remit scribendum esse coniecit, verbo
Sane quam apto. Sed ea quae praecedunt eum Probavisse mirum est. nam etsi
Apuleius Fortunae aliquotiens nutum tribuit, horae autem vocabulum de celeri sortunae vicissitudine et conversione dici potest, tamen inde non sequitur hic nutu illud tolerabile esse scripsimus tale deae numen, tali mortalia BITV Fallax O- merito temPoris hora VIT: nam ruit propterea veri similius esse videbatur quam remit quod rarior significatio a librariis ignorari potuit. Tertium decimum epigramma, quo Musa, poetae amicus, laudatur, ex codice nostr insignem emendationem accepit leguntur in eo epigrammate vulgo haec satis absurda,
cui Venus ante alios, diu disumque sorores cuncta neque indigno Musa, dedere bona, cuncta quibus gaudet Phoebus chorus ipseque Phoebi quasi Venus a divis divumque sororibus separari possit praeterea Veneris nomen temere inlatum esse dudum inde colligi poterat quod in editione Veneta scriptum est Onoenit ante alios, ex codice autem ossiano aekius in Catone suo p. 351 Cui cons/enit ante alios protulit, cum Burmannus eum idem quod editionem Venetam habere dixisset sine vitio est quod Bruxellensis liber nobis praebuit, Cui iuueniante alios deinde caligerum secuti scripsimus Phoebi chorus ipseque Phoebus et versu carminis decim Casauboni mendationem recepimus ab Heyni merit probatam, Clio tam certe candida non loquitur mendosum est enim nam, quod etiam in Bruxellens libro legitur. De ultim catalectorum epigrammate proxima scriptione satis disputavimus.