Prodromus locubrationum criticarum in Auli Gellii Noctes Atticas

131쪽

1og P. Lamberi, habuerit Gellius Atticorum illud prouerbium , ecquis est, quo nihil aptius ad hanc sententiam. Ita Plinius lib. 9. epistolam ad Paulinum inchoat : Alius alium ego beatismum , existimo, qui, &c. Et Iulianus Imperator epistolam ad

Arati Interpres : ά οιι α μιλ Hac ratione etiam Gellium no strum piaefationem suam inchoasse credo. Quod sequitur :

θst autem ad hoc scripsi, id est,

in hunc finem, a Graecis desumtum est , qui dicunt α' ora &VH ωὐ-. Ita Phaedrus fabula -

tor:

132쪽

Lucubrationes miliana. Io9 Cum destinassem terminum operis

haberes

In hoc , ut aliis esset materias

tis.

Ibidem. εEgo veris c4m illud Heracliti Ephesii viri summe nobilis verbum oordi haberem , quod profecto ita est: Introite, nam.& hic Dii sunt.

Non satis mirari queo, spuriuhoc Heracliti dictum inualuis

se tamdiu neque inuenisse vin dicem , ipso etiam sensu falsitatem eius arguente. Sed quid rvideo etiam fuisse , qui id defenderent, &quae nescio somnia ad eius probationem confingerent. Ego certe illarum partium me fore promitto, ubi unicum saltem classici alicuius

auctoris testimonium de hoc

133쪽

P. Lambecij prouerbio in medium produxerint. Interim quam veram Sc genuinam lectionem ex MS. R. Crui, reponendam Censeo; Ea haec est: Ego vero cum illud He

racliti Epheg viri summe nobi

tis merbum cordi haberem quod

profecto ita est: πολυψιμη νιον ου δε-

Sensus Graeci huius prouerbij esst , Confusam & prolatatam doctrinae varietatem mentem potius obtundere, qua ad sapientiam promouere. Videamus nunc quam apte & concinne haec Gellianae isti dissisertationi conueniat: quod quo melius fiat , rem paulo altius re .petam. Sed ne conssilium quidem,

inquit Gellius , in excerpendis notandisiue rebus idem mihi quod

134쪽

Lucubrationes Gessiana. IIt

plerisique illis fuit. Namque illi

omnes re eorum maxim i raeci, multa re varia lectitantes, in quas res cumque inciderant, alba

mi dicitur, linea sine cura discriminis fiam copiam sectati conuerrebant: Ego mero cum diadueracliti Ephesij mirisumme nobilis Ῥerbum cordi haberem, quod

αι Θι. Ipse quidem moluendis transeundisque multis admodum moluminibus exorcitus defessusque

sumi sed modica ex iis iaque fla

accepi, qua aut ingenia promta expeditaque ad honesta eruditionis cupidinem utiliumque artiucontemplationem celeri facilique compendio ducerent, &c. Vere autem hoc Heracliti Ephe-

135쪽

ii P. Lamberi sij dictum esse , nec ut pristinum iri , falsum dc supposititium liquet ex Diogene Laertio, cuius in ipsius vita haec verba sunt :-A ώγνε

eius mentio apud Athenarum lib. 13. ubi, cum Myrtilus multa quidem & immodica, sed parum utilia de Philologicis doctrinis edisseruisset, tum addit Cynulcus, consimili prorsus ratione qua hic Gellius: Πολυ

136쪽

Lucubrationes Gelliana. ris ω - ακυο . Accipe Millud quo minus deveritate huius lectionis dubites. In duabus antiquissimis Gellij editionibus , Graecis hisce verbis vacuus relictus locus est : utrum vero id casu factum sit , quod Graeca haec in Manuscriptis , ad quorum fidem editiones istae impressae sunt , defuerint r an consulto, quod solitum circa prima typographicae artis in

crementa, neutrum temere af

firmarim. Id certe verum est,

. lacunam istam supposititio huic Prouerbio, Introite nam re his DV sunt, locum dedisse. Puto. autem id a semidocto quodam Conflatum esse ex male lectis

intellectis hisce Plinij verbis, H

137쪽

ri4 - P. Lambecij quibus in Historiae naturalis praefatione eodem modo , ut hoc loco Gellius, titulorum festiuitates insectatur: Inscriptiones, inquit, propter quas vadu-monium deseripsit , at cum intraueris, Dii Deaque, quam nihil in medio inuenies. Ibidem.

Facta igitur est in his quoque

mentariis eadem rerum disparilitas, quae fuit in illis annotationibus pristinis, quas breuiter Mindigeste & incondite , anno-υιιonibus , tractationibus, umoribu que variis seceramus.

Multum molestiae hic locus doctis viris praebuit, quibus repetitio istaec dativi annotation bus suspecta erat, nec immerito. Absit tamen , ut perseade

ri nobis patiamur, Gellium iam

138쪽

Lucubratisnes Gelliana. iis ante alias annotationes edidiLse, quam Noctium Atticarum

commentarios aggrederetur.

Nodum hunc soluo ex MS. R in quo scriptum inueni i quis breuiter re indigeste oe incondite

eruditionibus, lectionibusque ma riisse ramus. Optime. Quic

quid enim in Noctibus Atticis

tractatur, in duo haec aut eruditionum , aut lectionum genera Ladit, Vt nimirum ea vel ex aliis audierit, vel ipse legerit. Paulo inferius in simili sensu ocem eruditionu repetit. i idem .

Ex quo facile adolescant , aut ingestnia hominum vesetiora aut memoria acuminiculatior, aut oratu solertur, aut sermo ineorruptior,

Ipsa ratio legendum monet:

139쪽

116 P. Lambrejant ratio Aenior, aut sermo in

corruptior. Eodem modo Corrige Macrobium , qui, uti integram ferὸ Saturnaliorum praefationem ex hac Gelliana eon. cinnauit , ita vitio quoque cum ipsa communi laborat. Lib. i. cap. 3. lsuper amici capite iudex cum duobus aliis fui. Lex ita fuit cuti eum hominem condemnarinecesse esset. Aut amicus i- fgitur capiti perindus, aut adhibenda fraus legi fuit. L . '

Mendishm hune locum esse, iampridem notauerunt docti viri , qui pro capili perden

dus, rescribendum censuere,

pitali perdendus ; sed quo sensu

quave ratione, mihi hactenus non liquet. Legendum existimo: aut amicus igitur capite por-

140쪽

Lucubinationes Gelliana. ri7niendus , aut adbibenda fraus is si βit. Ita ipse Gellius lib. 2 o. cap. i. Nisi duram esse legem putas , quη iudicem arbitrumve iure datum , qui ob rem dicendam pecuniam ac epis conuictus est, cis te pari , b idem paulo pust: quia ita de iniuria poenien- tum est. .

Lib. 2o. cap. s.

Id etiam molto mirandum est magis quod apud Plutarchum n IIII. in He dum coiament mσ legi et Carpe tum revire scit & congerminat decedente luna:contra autem inarescit adolescente. Eam causam esse dicunt sacerdotes AEgyptii pur Pelusiotae caepς Bon edant, oec.

Latet anguis in herba. Rescribendum omnino; quod apud Plutarchum in Isinoe O dem commentario tegi, S c. Verba