장음표시 사용
4쪽
MNII AELIS TARCHANIOTAE MARVLLI NENIAE.
5쪽
M.Antonius Flamininus Aebali Phileroti
vide qudii apud mesu. Loellum, quem p tinas curii Sia essem,impresbum ad te tui rato, in qua quidem re non paruum luerum fecim,n .n . minus tibi φ mihi bmunes debebun φ Μarini Nerias in lucem dedemi,cum scient.'rema potissmu causa hoe fecisse. NOR igitur quantum ipse mihi de
heusinemni ego,ut sum liberalis, tantum a te peto,Mt Democritum tuum ad nie miratas,qui cum spero me tam dia risurum, ut omnes animi cinas, C moerorem, quem ex
Lygdae amoribus concipio ita epositurui. vale.
6쪽
Mictaelis Tarctanlatis Marulli em Nantinopolitam
Cyrnus pulsa tenet uix Boreae trun
Nunc pubes Nomadum fera. Natura referens saeusti Ioei. - Etiam quarta Midet dies Aut uulsis mala radicibus improbarmo. solantes misere famem: Aut quos clausa tenet aequora: pisabur. Tu pugnas quereris tamen Infelix animae er te De praelis i ICG i tot caroli tui: , Dum speras itiner eumodius freto. IQrusi non mihi nuncii Iani,iam lyberim'nhenia romin IEtruscis domitu tenet: Canipanis* ferox inmunetbo us. Cuaquam haec haud noua deniq;Nune sors flenda mihi. na parier uelη AEuo exes sinimbribus: Inclinatus abit, quo semel incipit Praeeeps: Sie miseri altera di fata ex alii; mittimur. Heu dolorem :
7쪽
quo primMm utero editus: Materno is bar hoc hausi oeulis puer Mitto nunc patriaegroes
Oeeclus miser: infandas funera: NUttotois hio ab ultimo rurbes:tot populos excidio datos. CHae grauissima scilicet
Solari mala comuniter a steris. sed quis e T ita perditus qVnus, qui patriae: er cutibus optimis , Dedignetur idem pati: Conmnems D m non strat aequiter.
Nos fortuna nocens rogo Ereptos patria: er ciuibus optimis, Humanis graue viuere
Exemplum dedit heu rebus:ubitaproba Nqctes luderet: er dies Inc 'ni Molvcri nixa pedemrotae et Et nee flectere eam domus Infandus Cinis: er funera adhue queunt Nee tot exilia aspera: Et regum:atq; duelim selia odia:ae
8쪽
iunipsas quos iam Ustigere tantium
Eeremisticias parat. Et lauri interitam clade nolia mei Funsifauit atrox domκm,
Erepto gemim pignoras altero. Infelix Auerardule Noniam delitiae:Sed miseri patris Aeternae lachrymae:g dolor. te care puer uis rapit eos a Nil miserta parentium. Huius praecipui tot proceres tuos ' irato dia fruentia, Illius geritae sanguine regio. Nil domus:miseris modis orsae tota attonitarais igne Iouis velut tracta maeret imillis iAeque praesidium quondam inopi,aereo, Aeque dulce decus deum Laetis sorte bona. Seu genus hospites: Siue illi patriae domo:
Parte em generis pignora citasti.
At pater miser ah miser Ponendis superum druitias suas:
Tot templis pius erogat Nequicquar er Meterem certat oper par Largis uincere fιmptibus
Nequicqua. quis. N.praeterea neget Humana omnia casibus
9쪽
Que mortalia provehi Iam pridem inuidiar seua uetat deunti Nam quot spes ea publicas Tecum. quas rapuit mas ianisDe indolis. Scintillas patruo ac patre Dignas. ut mimre: non pueriliter
PerpQui spatium tuis. Vix ingressis; adhuc uer breue septinium
Vt matris lachrymai piae Solatus,tenera saepe etiam manu Tersim irrigi as Senas.
Vt solem hunc miserum gentibui: g diem
Tam carum puer haud semel Sprevira:ut pote eui maior erat uigori Tam tum mens erat altior Humana. Neq; . n. conditionibus Nobiscumhκc paribus puer Missus de patria caelite ueneras. Hac ut mole uidelicet Clausus eorporea: et carcere ferres Errorum male penderes Poenas priniivili nil meritus patris. Sed terris breue inertissus OS sensus liquidi rinctus in aetheris ancta templa recederes Consiors Ambrosiae: er nectaris aurei. Illinc spes hominum leues Et caecos animi denicis imperuri Incertum inherans magis
10쪽
HAec certe patris duleia littora
Contra saxa iacentinaee pelagi spetu Huc propulsa graui bosphorici freti Plangunt hesperium latus. Ipse non ne Mides mitius aurule Vt spirant. memores unde uideriet Tantum lata potas rebus in omibus patrium solum. Quid,tantis spaciis mongis aequoris Tanto tempore poΡ lalliata adhue tamen Halant nescio quid, qa patriam: nouis
Huicciitaera odoribus. Felices nimiunuuespere quae domo rederint niane ach iloitibus Versis:nec peregre perpetuo exigunt Aetatem exilio gravem.
Felices sed enim multo etiam magis Si tantum patriae fluminibus suae Et primi solita littoris algula