장음표시 사용
21쪽
Qui illum non modo secutus est sed etiam audacia coniciendi et emendandi superavit est Prionius, qui epistola ad G Curtium scripta novam de compositione strophica profert sententiam ad eamque totam de interpolationibus quaestionem revocari Vult vel potius suam de hac re sententiam excogitata nova compositione probaturus est am cum persuasum haberet, Horatium, quae eius esset ars atque Graecos imitandi studium, etiam it eos Ecutum esse, consensum ut quendam inter argumenti et strophae terminos peteret, Omnes strophas duabus paris magnitudinis partibus rarissime tribus distributas esse colligit. luas duas stropharum lartes haud scio an respecta et comparata medii aevi lyricorum consuetudine adductus sit ut nominet Aulesang st Abgesang Ita fit ut Prienius quo ille quem Horatio usurpatum esse putat stropharum et sententiarum nexus Oriatur multa :odicum ratione habita quaecunque illi struendi ratione resistit stropha, reiciendam et interpolatori tribuendam esse statuat. multa quidem carmina cum quaternis vel senis constare ni StrophiS effugeruiit perniciem p alia, quae propter imparem strOpharum numerum non serebant illam supra demonstratam structuram cum haberent Prienii iudicio versus inelegantes vel a metrica et a grammatica et a lingua alienos. una aut pluribus strophis minuebantur: suorunt denique. luibia cum impar luidem stropharum numerus sed ne levissima quidem reiciendi causa esset. προνδος vel επιμδος vel utraque concederetur. Sed hoc quidem raro. Quod si quaeritur quae nostra de Prieni ratione critica sit sententia concesserim multis in carminibus re ver apparere Cerinni quandR Structuram, tuae comparari possit cum Graecorum componendi carminis lyrici ratione. eque Ver probari potest hanc structuram Horatium pro lego habuisse, quam neglegere ibi ipSe non concederet cum ipsius Sapphus quae restant duo carmina alterum luattuor alterum Septem Strophi Sint composita. Atque quoniam nobis probatum est, interpolationibus Omnino non inquinatum esse oratium illis ipsis. quos Prienius purios notavit versibus confirmata est nostra do hac re Sententia; etenim. Iuid erat, luaesiverim, quod quemquam OVere posset. ut huc illuc unam Vel duas strophas insereret vel in modio vel in extrem carmine Semper opera dat ut metrum et argumentum sibi responderont Difficilis is sano et operosus labor et dubium Si qua de cauS intorPOl3tor permoveretur ut eum susciperet. Idcirco ab eorum artihus steterimus. qui Prienium quidem persaepe errasse putant cum nimissu iudicio indu geret, sed quam tuam Horatium per multa carmina artificiosum stropharum ordinem secutum osse Concedunt, diligenter cavent, ne hau Structuram legem suisse putent Horatii tam severam et duram ut quae Bd am accomodari no lueant. Horatii esse negent ).
Eodem sere tempore quo Prienius violentius mea quidem sententia Horatium tractabat, alius exstitit Horatii interpretator, qui quamquam interpolationibus Horatium inquinatum et carmina antistrophica ratione exstructa esse iis qui praecesserant, concedebat tamen in illis investigandis omnem libidinem removendam esse recte censet. Est hic Martinus, vir doctissimus, qui primus in epistola ad F. Ritschelium scripta hanc viam ingressus est ita ut dolandendo ot explicando magis quam delendo oratio peram daret. Defendit enim carmen libri primi primum, quod ipse antea Ritscheli auctore passim corruptum habuerat et quattuor strophis eiectis in sormam antistrophicam redigere susceperat mutata de hac re sententia idque si minus pulchrum poeta non plano indignum censet primi autem libri carmen duodetricesimum, crucem illam criticorum, cum tribuat duabus personis verba facientibus nautae et naufrago Offenditur Stropha quinta, quam Horatii non esse putat et propter ipsum argumentum et perturbatam hac stropha structuramantistrophicam. Nam cum satis 3ppareat, illa primae Strophae te maris ' et illo sextae me quoque enuntiatis ab Oratio ipso indicatum esse hunc ordinem quintam autem duabus illis partibus insertam nullo modo serri posse, quoniam ne μεσωδου quidem ullus sit locus, errore
Ipse ruppius, qui licentius omnibus aliis libidini criticae indulget, Prieni mendandi rationem
non probat, testimonio quam audax sit r. in eiciendis strophis usus libri primi da nona Minos pg. 396 quorum testimoniorum numerum facile augeri licet.
22쪽
aliquo hanc stropham in textum irrepsisse putat. Quam Martini sententiam probaverim sed ita quidem ut maiorem delendi vim ipsi argumento piam rationi antistrophicae tribuam vituperaverim quod einehi de strophis legem cum in hoc carmine ferri non poSSe putet, non recte excogitatam esse arbitratur. De hac re Supra egimus. In illa, de qua modo disSemimus, epistola quo prudentius et diligentius Martinus se habuit eo magis mirum Videtur quod paucis annis posta perlkampi Gruppio aliis ad illorum perversas sententias et rationes criticas adductus est. Quamquam in omnibus illius viri quaestionibus perspici potest Summum viri studium sine ulla,qnae istis tantopere placebat, tumultuosa et effrenata novarum in Oratio emendando rerum libidine. Sed ad singula transeamus Permulta, ait, se inveniSSe carmina, quRe, siVe interpolationibus carerent sive inquinata essent, compositionem strophicam admitterent. Sed tantum abesse ut hac de antistrophis Sententia adduceretur ad interpolationes ubicunque statuendas ut nonnulla quae antea uinekio et Peerlkampi auctoribus suspecta habuisset' carmina in integrum restitueret neque vero negandum SSO, quantiis omenti osset haec antistrophica ratio ad deprehendendas interpolationes. De una re videtur hoc Ioco monendum; an cum dicat Martinus.s in iis quoque carminibus, quae interpolata essent. Observassct rationem antistrophicam illos interpolatores eadem artis metricae atque Horatium scientia imbutos fuisse necesse est, quod ut supra demonstravimus, fieri non potuit . um una eademque disputatione Suam et de antistrophis et do interpolationibus sententiam dolander studet dicens nitrum esse quod, si quis carmen in universum persectissimum in singula vitiosum composuerit illa vitia sine ullo elegantiae detrimento et structura antistrophica Vel servata vel si antea non fuerit, restituta, demi possint. Atque illis omissis, quae supra de interpolationibus non statuendis dicta sunt, oratius poeta omnibus numeris perfectus omnino non fuit, cum illiu ingenii indolis, qua potissimum Oeta excellat
necesse esSe O putnmuS, PhantRSi Bdmodum Careret. Quo factum est, ut Horatius cum prudentiam et moderationem magis in Oniponendi carminibus quam ingenii celeres motus exerceret, universe argumenti inventione et tractRndi rationΘ, sententiarum dispositione et convenientia excelleret sed proprie multa ne dicam inepte at certe non poetice dicta haberet. Huius modi igitur nuntiata nonnulla cum inveneris in Oratii carminibus, non cogitandum erit de interpolationibus. Transeamus ad id, quod monet de einekiana, quae dicitur Stropha quam priore anni 1856 quaestione a Martino propter interpunctionem resutatam esse scimus Ac primum quidem singulis carminibus monostichis et distichis deinceps perlustratis postquam invenit permultarum strophRrum exitu Cnm Rrgumenti consentire, Horati strophicam compositionem legem suisso concludit cis. g. 24 Sed quoniam haud nescius est, satis multa sesse carmina, quae
quamquam raro Strophae et argumenti eundem finem praebeant tamen oratio prorsus digna videantur pluribus et ut mihi videtur, Satis remoti causi unde id sactum sit comprobare studet. Dicit enim, metra oratii e Graecis desumpta cum Romanis initi non satis cognita suissent in his monostichis vel distichis carminibus quo melius intelligerentur strophae opus suisse illa distinctione, simulatque adsuevissent Romani iis metris. Oratio liberiorem rationem adhibere licuisse. Quae igitur carmina plurimas habent strophas eodem argumenti et formae fine terminatas, antiquiSSima Sint neceSSe St. Atinnie cum Horatius, priuSquam carmina composuit, edidissetopodo librum cuius monosticha et disticha metra strophica compositione uti satis constat Romanis satis cognita erant haec metra ita ut ad ea cognoscenda distinctione illa pus non esset '.
3 Atque hoc loco Martinus hac in re erravit, quod nonnulla Horatii carmina cum decantata esse
putaret, non satia recte de Romanorum moribus cogitavit.
Do hac re aegre sero, quod alteram Martini anni 1860 disputationem, qua uberius de hac re egisse
dicitur, inspicere non Potui. Comparamua exempli causa duo carmina, quorum prius I, 19 quod totum habet atropharum distinctionem multo antiquius Μartini conclusione esse debuit quam alterum III 24, quod septem habet: strophas non impari formae et argumenti fine res autem aliter o habet, cum seundum Frankii fastos Horatianos carm. I, 1 ortum sit anno a Chr. n. vicesimo quinto IV, 24 anno undetricesimo.
23쪽
ouas nostra do hac re sententia sit iam silpra explicavimus ubi vidimus, Horatio nullam causam fuisse, cur congruBntiam inter Stropham et Brgum ntum tam ccurate servaro deberet. Postremo Martinus nihil profecisse videtur sua de ei nekiana stropha Sententia cum ea quam se invenisse putat lex parvi momenti esse videtur ad interpolationes certius deprehendendas propter illa quae modo diximus. Sed caveaiit hominos, cum videant nos communiter interpolationum singulatim Martini sententiaraim adversarios eodem iure nos ordinem ntistrophicum contemnere putent. De strophica compositione actorius' . Iam vero respiciamus deinceps orum virorum studia ilia inde ab Hosmanno-Peerlkampio in oris Horatiana versati carmina diderunt et videamus quam quisque sociatus sit rationem. Νoque vero longa opus erit disputatione quod cum in praecedentibus uberius explicatum sit quibus causis inductus sit certk ad suam emendandi ratio nom iamiam Ostoriorum omnes sererationes et viae indicatae sunt et cum ipso cori Lampio assecla quo suo refutati sunt. Fereidoni valo in iis diiudicandis tui eurtham pii sententias refellendi periculum susceperunt; quapropter in hac re summa brevitate uti licet. - Ac primum luidem de Gruppii sui Minos inscri-hitur libro paucis disserendum videtur: lui tuum illiam ectri ampli vehomonte probat rationem criticam umque in interpolationibus earum ilia sontibus' statuendis auctorem habet, tamen duabus potissimum robus ab illo discedit i luod et medicinam carminibus a porthampi in suspicionem quidem Vocatis sed in formam aptam se poeta dignam non restitutis se attulisse profitetur et quod ei nekiana Stropha cognita instrumento tuas artis critica illum superat. Νihilominus Gruplitus viris doctis minus probatus se acceptus est tuam ille et recte Iuidem . nam etiamsi seu talium' secuti Gruppio maiorem elegantiae et pulchritudinis sensun tribuamus quam
Poeri Lampio tamei certe in illo non valet illud est ex eorum virorum numero quorum ex erroribus pleruitutu vix minus discas quam ex iis tuae recto Observarunt. Dum ni Peerl-kampi sive eius artem criticam tirobas sive reprehendis semper laudanda est grammaticos cientia Gruppius rarissime suarum Horatii inendationum o sontem vel praesidium habet in observationibus grammatici et comparatis aliorum poetarum enuntiatis sed in omnibus et eiciendis et rostituendis sit iudicio luasi duce certissimo utitur. Quae nostru do Gruppi sententia quom am multorum et doctissimorum virorum OnSOnsu comprobata est non Ogo pluribus verbis.
quibus confirmetur praesertim cum in illustrandis infra duobus carminibus non possimus non passim respicer Gruppii emendationes. NOVOrum criticorun proxiine amnes sunt ruppio Linhorus et Lehrsius Iu cui consentiant de interpolationibus multis statuondis ita ut suo quisque secti set pulchri iudicio tuam codicum auctoritati iidem tribuero malit non modo singulas strophas sed etiam das delendas esse censent. Et Sane dicere licet Lohrahim dolendi arbitrario iudicio longe superasso inhorum qui suae artis criticae rationem ita describit: his verbis ita comparatis cum nova editioni Inunus suscepissem recensionem ab Hauptio institutam a Meinckio recognitam ita pro sundamento habuisSe par si, ut illoruin Vestigia linam certissime persequerer. -Τum neque impetraro a m potui tu in clarissimo eidem vir illud concedorem, quod interpolationis onus in Horatii carminibus aliquando latius patere censuit tuam plorumque opinantur.' Ex magii eorum numero qui cum ore idem de interpolationibus cogitarent similem smon dandi rationem secuti sunt pauci digni Videntur. lui hoc loco accuratius tractentur. Nam cum sere omnes huius generis critici consentiant in emendandi rationo, disserant de magno vel
Ne levius hae in re versatus videar, monendum est Gruppium interpolationum originem fere totam hibliopolarum avaritia deducendam esse censere; tuae sententia quam artificiose excogitata ait et quantopere abhorreat a vero, supra demonstravimus, neque immemor sum illius argumenti, quod novum attulit Gruppius, quo suam vel potius eerthampii auctoritatem confirmet. Teusset, progr. Tub. 1868.
24쪽
parvo, quem statuunt, interpolationum numero, quid Est quod nos inducere possit ut iis eandematquo seri amplo Prieni Martino tribuamus curam Maxime hoc valet de iis qui passim in
Horatio mendando versati nonnullis carminibus urendo secando medicinam se adhibuisse putabant sed non omnibus Horatii carminibus oditis quid sentirent de interpolationibus dilucide do- monstrahant. Sunt autem hi Lachmannus itonditus Bernhardyus alii quorum si quis studia accuratius cognoscere Vesit, Gruppi docebitur libro qui vel diligentissime omnium eorum nominibus qui florent auctoritate apud homines doctos quasi Scut et I ReSidio Sus est. Omne quo modo enumeravimus critici cum codicibus parvam Vel nullam fidem auctoritatemque tribuerent et ubicunque do interpolationibus suspicarentur et neceSsitate subveniendi et medendi cognita medicinam tantum ex sua quisque monte asserre Vellent, quantopere in errores incidissent in iis quae Supra demonstrata sunt satis explicasse mihi Videor. Restat ut de iis breviter dissoramus qui Horatii ab illis adversariis dosendendi mimus susceperint. Atque hoc loco e re esso vid tur, ut quasi aditum laciamus ex illis obtrectatoribus ad Horatianorum carminum defensores, nonnullos commemorare, qui quamvis de interpolationibus cogitent tamen non ad id se induci patiantur, ut codicum auctoritatem plane neglegant. Sunt hi Hauptius PaulSus illi erus quorum primus nonnullis quidem Strophis in suspicionem vocatis in iis quae rem causamque maxime continent. Bentiet textum equitur neque a Blandinio vetusissim sine summa necessitate discedendum iudicat, alter praeter Blandinium illum paucos ex ingenti codicum turba eligendos esse quos sequatur; ubi autem illi rectum et dignum sensum non praebeant, tum demum medicinam aliunde petitam esse adhibondam statuit tertius denique Lucianus ulterias, vir doctissimus, qui in editione sua Horatiana cum de metrica uberrime et sapientissime
egit tum de interpolationibus pauca attulit, maximam partem se a Meinekii partibus stare et omnem temeritatem ab illa de iniserpolationibus quaestione segregandam esse profitetur. Quae illius sententia, si conseras quod insertum est annal phil. a. 1868, confirmatur nonnullis scite et prudenter dictis resutata eorum, qui totas das suspectas habent, sententia Strophas ubi plurimum, duodecim Spuria PSSe concedit, cum eos errare persuasum habeat, qui poetam vel persectissimum putent aut fraudulentis hominum animis tot interpolationes tribuant. Atque in his etiam qui oratii carminum integritat m defendendam subierunt et ad interpretandas, ut se habent, da sere omne studium revocaverunt exstitit crimen an leve de singulorum codicum quae iis tribuenda sit fido et auctoritate quoniam, ut iam supra demonstravimus alii aliis libris principatum concodunt. Quamquam enim fuerunt, qui doctissime de codicum genere et auctoritate Pt Stirpo agorent quorum in numero irchnerus optimo meritus esse videtur, ipsis nostris temporibus Odices inter sese comparuntur comparatisquo sua cuique auctoritas tribuitur. eque vero tanti momenti esse videtur hoc discrimen cum in eo quod rem causamque maximo continet consentire codices differre singulis iisque levibus rebus velut orthographia interpungendi ratione carminum ordine satis constat. Iam vero, si quaerimus inter Perihampi adversarios cui tandem palma sit concedenda, Orellius dignissimus videtur qui omnibus praeponatur. eque hoc mirum. Nam cum Peerlk. Omnes sere aequales non minus emendandi audacia quam grammaticae rei metricae antiquitatum scientia superaret, is tantum idoneus erat qui in doctrisin tam nova prospero procederet isdem virtutibus se instructum esse rellius satis demo A ravi ed tione sua Oratiana quae primum in
lucem prodiit Turici anno h s tricesimo septim lR42. denique altero quidem recensente
sed paucis mutatis 850 - Primum quidem ac re quod novos et ad id tempus sere ignotos libros manu scriptos Horati recense 'bat ita ut carminum integritatem novis et firmis praesidiis confirmaret Sunt hi cod u. 363 qui a monacho colico
Quid adnotcuerit tarchnerus de illo codic gius eo usus sit, vide in programmate,
quod inscribitur: novas quaestiones Hora
25쪽
scriptus esse i itur Bernensis Νr. 2l saec. . b. 3 secundum Κire erum notaturi Sangallensis Saec. . s); secundum Kellorum Turicensis saec. X. D; denique Bernensis N. 542Saec . . c). equo vero lectionibus horum luinque codicum collatis rellius satis secisse ratus alios neglexit sed integras ambini Crucqui Torrentii attulit varietates aliorum et codicum et criticorum siquidem mentione digna 3 iderentur octiones adnotavid ipsas entiet et einerit suspiciones protulit ita ut persectissimus innibus numeris apparatus criticus, qui dicitur, per sectus esset Orelliana editione θ. Quo modo postquam vel firmissimum posuit quasi landamentum Horatii in ipso interpretando tres potiςsimum secutus est rationes, primum cum nullas praeter duas admitteret coniecturos tum omni inia priorum interpretatorum notis perlustratis quae Scite et lipte dicta viderentii omnia adnotaret doni tuo crebrius quam alii insereret locos similes hoc consilio, ut adolescolitibus Horatio peram daturis et viris, qui aliis officiis districii interdum poetam legerent, librum quani Commodissimum praeberet. QSyondere quoque illi, quem prosert. fini videtur, quod omnibus rixis set in pervulgato cum aliis digladiandi et depugnandi studio abstinet. Quanta autem cura interpretandi munus susceperit non solum apparet adnotationibus
tot et tant cum labore conscriptis sed etiam excursibus, ni dicuntur additis quibus difficiliores versus uberius explicentiar. talliae nescio num quisquam dignior sit summa omnium laude quam Orellius. - Αttamen una est reS. Iua fluantum ego scio ab aliis Horatii interpretatoribus superatur cum singulis luidem explicandis multo maiorem navaverit operam quam investigando totius carminis argument et exhibendae rationi poeticae. Aliors in qui eodem sero tempore in orati recensendo verSati Sunt criticorum qu3mquam alii aliam viain et rationem in arte critica sequebantur tamen in e consentiunt, quod omnes peri Lampium rosellendum sibi proposuerunt. Praetermissis silontio, ne longius producatur
disputatio. Moseri Bernhardyi Obbarii Elchstadii Ruinii de hac re sontentiis quomodo Iahnius Peertham pio operam dari voluerit, commemorare iuvat etenim duplicem illius diiudicandi rationem commendat aut ut errores qui sint eortham pii explicuntur aut ut illius de grammatica remetrica antiquitatibus recte cogitata colligantur collectaque in legum formas rodigantur; quarum rationum hanc nemo illam sere unus secutus est, Si exceperis nonnullos magis suae ipsorum rationis defendondae quam Pueri Lampi sine ira impugnandi studiosos. Lubherus est qui in commentari Suo darum, excepto libro quarto Orellio auctore carminum integritatem a Peeri amplo defensurus id agit, ut ostendat et quae pericula o illa interpretandi consuetudine quae omnia ad suum cuiusque de pulchritudine et elegantia iudicium reserat proficiscantur necesse sit et quam minus persaepe dae a Peerlkampi amputatae verum et pulchrum sensum praebeant; errare deinde eos, qui cum nimiam auctoritatem tribuant sormis et strophis, novum secundum hanc rationem librorum ordinem instaurare velint set qui multa Horatiana a rerum veritate avocata ad obscuram quandam imaginum similitudinem transferant. Atque iure quidem eque minore dignus videtur laude, quod multa et scite cogitatas de grammatica quaestiones inseruit Ommentario et illis, tuae alii in Peertham pium iactare solebant conviciis abstinuit.
Quod quidem maxime valet de editione tertia, alteri cura recognita. -
Exili scholae aerario prohibeor. quod parvulis mihi concossic ritibus iii tempora fortasse incident, ut altera
us plura addam quam rem eo aegrius sero, exitum operis in lucem proferre potui; sed ea, quae hoc bello desiderantur.