장음표시 사용
11쪽
In quo negotio quum suis iam compositis et paene typographo traditis mea
quoque compararet, suis Plerumque consentanea, tu paucissimis locis dis sentiens, tamen, nescio quo casu, in uno et altero loco etiam ex iis, qui in epistola maturius ad eum allata tractati sunt, eorum, quae a m exposita erant, rationem non habuit, quum tamen neque dissensum significaret neque, ut opinor, dissentiret in omnibus certe nimis enim est in nonnullis perspicua res in uno quidem loco, etiamsi nemo de ea re dixisset, tamen
editori aliquid erat adnotandum. am in libr. V, 16, 40 Pro eo, quod
scriptum erat reoponεum nullum dediεti, Scribendum esse responsum dedisti quamquam iis argumentis evici epist ad reli P. 1), ut contra dici vix queat et obsecutus est rellius in editione singulari libri quinti), tamen, si essensit umptius, casu factum esse debet, ut hanc codicis eius familiae, quam sequitur, praestantissimi et Leidensis memorabilem scripturam omnino non adnotaret, quam ego Vix inducor quin in Guellarbytanis quoque codicibus eum reperturum fuiSSe Credam, certe in altero eorum. Nec dubitare possum, quin umptius, nisi casu admonitionem neglexisset, intellecturus fuerit, in libr. IV, 4, 143 transpositione Victoriana contra omnes codd. facta quem nes nudus in m lius spro ne quem nudus quidem lius), quam reliquo editores sequens certissimam Coniecturam appellat, prorsus Verti et orationi formam et sententiam, quod et Garatonius sensit et ego demonstraVi in p. ad reli P. 56. In primi quidem libri c. 7, 14st, quem locum rectiore interpunctione sine ullius Ille-rulsu mutatione expedivi in P. ad reli P. 89, quum contrarium Prorsus menti Ciceronis sensum in editionibus habeat, iambini correctionem, quoi Argumentum revissime absolvi potest. Pro eo , quod est ne ει quidem nudi conspectus quemquam movet, si quis circumlocutione utitur nemo est, quem --wνeat Et Iiegatiotiis duplicatione Latina, ut priorem Excipiat et intendat altera n - quidem, necessario ne praeponi debet circumlocutioni per relativum saetae, nemo est, ne quem filiquidem conm. Oxeat.
12쪽
idem incommodum a reliquis non animadversum tollere volebat, umptius ita reiecit, ut sententiam ne eum quidem perspexisse pateat Testes dicit esse et accusatoris et rei. At rei sunt testes, qui ab eo pro sua caussa producuntur; qui igitur dici potest, nihilo vertiorem fore fraudem, etiamsi
reus uno tinus teste ad se defendendum utatur nec mabonio tosto Verres usus est, sed eius silentium, ne a Ciceron produceretur, emit; nam
uno minus teste habere reum non esse uno minus teste contra se habere quod ne dicitur quidem usitate), uno minus sδte coargui, umptius certe, qua est sermonis Latini eritia, non putavit ). Similem casum non possum non suspicari accidisse in libri , 5, 11 vid. p. ad reli. p. 9)et III, 28, 9 ibd. p. 9n, quorum Iocorum alterum de coniectura mutavit,
Obstante etiam Vaticani cod. nova auctoritate Et usu sermonis; nam quam remita adiungitur, ac si formula sit adversus edictum facere aliquid, quum dicatur absolute adpersus edictum facere, ut addi debeat, quemadmodum est in codd. aut ablativus aut praepositio. Ex iis, quae in Asconianis nostris serius ad eum perlatis de Iocis aliquot librorum primorum disputata sunt, quum ii abstineret, quae a sua ratione et iudicio de subsidiis criticis discreparent aut novam disputationem requirerent, tamen, quoniani nonnulla excerpsit, nescio cur alia etiam in appendice omiserit, quae ad ipsius adnotationem confirmandam aut supplendam aut corrigendam Pertinebant. elut quod Lib. I, 15, 39 pro non modo non existi coniecturam
i Iu transcursu Arusiani Messi Grammatici locus emendandus est, qui tu edit Lindemanni Cors Gramm Lat. I p. 48 ita scribitur: MitIe librarum mutuo dedit Terent. Neaut:
Cui drachmarum haec argenti mille dederat muttio Cic. de Praetur Urban. Verris et tino minus testa haberet ab homo. Ciceronis Iocum, quem non invenarunt, Patet hune esse, quo de agimus, vertim ad illam Iocutionem, Cuius exemPlum Ponitur, non Pertiuere. SQ ita cod. Gueis ante est haec argenti minias habet uno. Coaluit duplex elocutio: altera eum nemplo suo hae est: tuus h et uno. Cic. de Praetur urbau. Verris maeno minus est haberet Habonio. Ilaec nomi- forma et hinc confirmatur et ex Assω-
13쪽
suam secutus vere edidit non modo exiesit, eandem ego emendationem eoniectura a me repertam in disputat de Aseon. p. 45 no ostendi confise mari a prima et incorrupta Asconii editioni, cui auctoritati iam addo A gustini, qui hunc Iocum recte scriptum citat do iv. De Iib. 19, 5, tantum quod ibi est non solum et quod ad Lib. I, 47, 122 recte eodem,
quo ego p. 116, modo, Palicanum quem frustra et contra nummos
dieesquo Quintiliani Lollium fuissa negavi a. 683, non 82, tribunum fuisse ostendit, ego praeterea p. 117 non hunc sed alium illo loco signi
cari dixi, ubi sine dubio res a. 680 gesta, Verre Praetore urb. Commemore tur quam suspicionem iam confirmat ab ipso umptio in appendice posita scriptura codicis alimpsest Vatiα, ex antiquissima adnotatione post triabunus plebis addentia Quintius is est L. Quintius, cuius in illum ipsum annum tribunatus Vehemens et Popularis incidit, notissimus ex oratione Cluentiana Verum hoc totum leve est, nisi quod moleste fero, quum tot bona illa editio habeat, desiderari aliquid, quod ad eius absolutionem ipso editor mihi additurus fuisse videatur, nisi aut casus aut descriptionem institutam turbandi metus obstitisset, supplementaquis aliunde petenda esse,
etiamsi a me ipso petantur. Sed sunt alia quaedam, de quibus in his prioribus libris a Lumptio universe dissentio priores dico Divinati, et LAOL II. lib. I nam in mediis II et III paucissima addere possum), ex quo factum Θεt, ut, licet hic quoque in multis ociis locis, quos attigeram, inclem, quam ego Probaram, rationem Sequeretur, tamen saepius diversam teneret, tum alios quoque nonnullos Ioco aliter, atque Portuisse credo, tractaret ,
que aliter sone inteIligi illa particula non debet ae orationean, ut nune legitur, ouasse interruptam ne quidquam ali ni interpositum nemo non videt, et hos Est ipsum iudicium lacunae Nam ne quis eredat Ciceronem figurate rein aliquam illis solis verbis
14쪽
De hac re generatim hic exponere visum est, etsi necessario frequenter in ea incurram, quae singulatim antea dixi, namque et alteram praetorea emendationem Proponere. Primum igitur umptius auctoritatem codicum Ciceronianorum auctoritati Veterum grammaticorum anteposuit scis ad
Divinat. 19, 2 4 iure quidem, quatenus de ipsis horum codicibus Parum interdum constat et de citandi diligentia sed in ea re paulo longius rogressus, nimis in aliquot locis illam auctoritatem sprevit ostendi iam,
lectionem coniectura excogitatam I, 15, 39 Asconii qui dicitur et Augustini auctoritato firmari alibi Act. I, 6, 16 Lib. I, 33, 3 c. ipse
Zumptius Asconii auctoritatem codicibus praeposuit; similiter codicum Iectionibus praestare scriptiiram apud Grammaticos repertam evincit nune cum
his faciens codex Vaticanus in libr. I, 47, 123 siste pro is et 8, 125
in eas hereditates pro ad eas et 2, 138 ex quo loco praeter riscianum etiam ompeius Gramm. inhumaniter citat), idemque lib. I, 2,
109 Prorsus eam scripturam confirmat, quam in disput de Ascon P. 46noti ex Asconii editione sumendam dixi, quacum in verborum ordine, quod caput hoc loco est, consentiunt Priscianus, Stephanus, Lambinus, eo- dicesque, ni fallor, Guelferti prior et Leidensis cur necessaria sit, ibi dixi; in umpti Iectione, quam miror etiam Cognita Vaticani scriptura eum probasse, anguidissima est generalis assirmatio et falsa nam debebant Omne ante Cta rata Sse Pati, non Pati omnes, Verris scelus exemplo erat. Itaque nondum abiicio in libr. I, 56, 147 scripturam Asconii man pretii machinia, etsi a Vaticano non Confirmatam, quam Zumptius, ut orellius, improbavit, quod in corruptis Asconii editionibus machino Iegi Videbat, unius autem machinae mentionem loci sensum postulare. Mihi quidem genitivus Prorsus necessarius videtur ad structuram post illa tan-
ut ex - cognovisti significassa et tum, quasi conmemorara nosset, misisse, ne ulla sufficiens significatio est in iis verbis et ius figurae inae sunt formae et erumtamen Ostulat, ut aliquid eoeperit dicere, ad quod redeat.
15쪽
fum operis, quantum Perin mercessi fulsrunt, interiecta particula et, nominativus plane non procedere genitivi a vocabulo regenti disiuncti facilis erat corruptio 3. In divinat denique o. 14 4 ut nilai mutandum fuerit contra codd. praesertim in insolenti structura orationis, tamen tantum aberat, ut dubium esse deberet, quin aliter vetus enarrator egisset, cuius veram scripturam orationi, ut est in ed. I, non orationis inridiori ut ex Ciceronis contextu interpolarunt, GraeVius ex suo apographo adnotavit, ut pro certissimo Ponendum esset, grammaticorum Veterum aetate
vulgo in codicibus fuisse orationi. Nam sic praeter Nonium, quem alii citant, Zumptius negligit, legit etiam Arusianus Messus 259 Lindem. m-doso scribitur Poteris eis rations subire, sed lemma est Subeo illi rei); ac video, quid dici possit insidiam orationis ut alibi foederia Numantini)esse eam, AEus, ex oratione invidiosa in ipsum oratorem excitetur eama Paulo inuto sententiam illam invis aliqui ecedendus et apportandus fuit machina ua umplius mou recta adversus Ernestium riuatur. dissicultat non satia inuimadversane vi verborum Perspecta Tapidem indere non ess Iapidem veterem Ioco detractum leviter expolire et reponere, ostendit sau usus loquendi et Iapicidinae vocabulum γ' nec Iapis, qui iam Iura o urar, ianorean a se reponendus erat. ItaquE Prorsus C utrarium dicitur, ac dici debet, rectuinqua esset, si rouice dixisset via aliquia, credo, C.. non ubiecto nam. Atque aut huiusmodi actntentiam ironicam aut in tarrogationem fueritus aliquid veri operis faciendum, aperte postulant Priora ex cod. Vaticano anppleta: me opus bonum suo euique facito. Quid est auo cuique ' Nam qui haec quattuor verba subdititia putet ac mori Potius necessarI ex Ciceronis mora verbis dictorum tabuIarumve huiusmodi particulatim Propositis uterrogationem de sensu observationemque. aliquam adnectendi, meminem fore Dinora qui nciderint in reliquis codd. msIiores
hoc Ioco deficiunt omnes, patet. Sed Ernesti ratio ferri nequit, rellii distinctio antea dura videbatur; uun cognita Vaticani aeriptura, machina aua in IIIa distinctione ablativo casu accipio, ut ridicule respondeatur illi interrogationi quid sit suo cuique. Iuud Vaticaui codicis supplementum nescio suo casu umptius prorsua oblitum est in ' appondice commernorare; almitis praestantiae, quod umptius vidit, Et ad orationia Integritatem necessitatis alterum habet III, 29 7 Si damnatus erit, atque adeo cum damnatus erit nam dubitatio damnatiom illis recuperatoribus quia poterat esse' CD pro' Rose Amer. 55, oo. ba 'il
16쪽
subira esse audere id dicere, quod invidiam 4beat. Dicetur contra, cutionem esse ambiguam grammaticos ne id non alibi fecerunt ex Iovi
mendo, omissione lite e . ante alteram , inducta falsa interpunction sagm. eam syntacticam finxisse. Altera est et latius patens a Zumptio do compluribus locis dissentiendi causa, quod is inter codices melioris familis in his primis libris principatum detulit Priori ex velferhytanis, quem equidem,
etsi est altero paulo antiquior et minus mendose et imperite descriptus, tamen in hac parte aliquot locis iam inte viati et mutati eodem modo, quo longe frequentius in deteriore codicum familia factum est, exemplaris aut interpolantis et mutantis librarii indicia aperta habere iudico; ex quo factum est, ut nec aliis libris in uterpolationibus aliquot tollendis obsequeretur et nonnulla ex illo codico iniuria in textum inferret. Neque enim is ei visus est codex, in quem interpolationis suspicio caderet ad AchL2,5 . In eum errorem aliqua ex parte incidisse videtur, quod antiquitatis externa specie captus ab initio diligentius priorem adhibuerit, ita ut aliquot
Iocorum a se Probata scriptura non minus in alter exstare Postea demum animadverterit vid. App. ad Div. I, 1 2 4 13, 41 Act. I, 10, 32;Lab. I, 6, 15 I, 38, 98, contra menda, quae non utarat, in Priore u que esse deprehendit Div. 13, 2 Lib. I, 25, 65 . Sed ipsa res demo stranda est comparatione facta, in qua Vaticani codicis nullae sunt partes, ut uiua fragmenta ab eo ipso loco incipiant, ubi deficit Guelferbytanus prior. Nihil dicam de minutis quibusdam eius mendis, quae e corrigendi et explicandi studio orta videntur, quale est, quod Act. I, 5, 13 pro indicta causa habet inaudita causa, et Lib. I, 36, 9 asyndeton in narrationis elaritate aptissimum reliqua enatasit, Pecuniam exegis tollit, et interposito. agis Patet res in Divinat. 21, 70, ubi pro Egrotos ac prope asperiato rei Publiciae, quod a Guelsis sonfirmatur, codd. Leid. et Guelf. 2 egrotanti habent alter quidem mendose Urotante , quorum
vocabulorum utrum vulgarius et correctioni Pruter equens demerato a
17쪽
milius sit, ' vix dubitari potest; ' sed sunt alii Ioci apertiores Nam quod Aet. I, 2, 5 umptius ex ilIo codice edidit L Quod si, quam audax est aes
conanaum, tam esset istuma in agendo, ' quum in reliquis et honia et deterioribus' esset obscurus in agendo si auctoritate, qua quaeritis seposita ipsam rem contemPlamur, non Potest dubium esse, quin, si aculus librarii reperissent, vulgatisfinium Vocabulum, non mutaturi fuerint in
id, quod de homine tecto raro nec tamen non recte clicitur Ne me. III; 13 57, ex quo loco facile patet de coiatis malitiae artibua dicit contra huic faciis aliquis alterum substitueris potuerit. Mnem autem unum, Ioctim Zumptius hic ingularis huius codicis integritatis testem dat, ' quam multo erat pluribus indiesis indubiis demonstranda. Divin. e. IT 56 in eo et codex Loidensis nuper a mkio diIigentius collatus post M. G. Stulteri Sp..ehnen Massi in M. Tullii Cic. Divinat in eo. Lugd. Bato 1832 quod
Zumptans morabat, et Paris. D. et Gueli. 2, 1 est, excepto Sis aniano si is a Par. D. diversus est, omnes, quibus m Guelf. priori contentio est, eandem habent scripturam; 'nam quod Guelf non eid. ne Paris nisi in nota margin. per διττογγυιαν vulgatam adiunctum habet, id in Guias convertitur statim 18, 58, ubi, quod uultius iuro praefert nique, in Gu 2 iri cod. Steph. et duobus aliis est,' in a. ni que e deinde, addita vulgata scriptura Restat inaus Iocus, in quo sitis additamenis aeeteris codd. Guelf discedat paulo notabilius, Lib. I, 39, 100, ubi aeuum ptius ex eo edidit homo callidiarimus, ceteri omnes habent homo cas si mus sustulit igitur ironiam aptissimam, qua orator secundum Verris tabulas litis aestimationem factam ridet, substituta mentione calliditatis, quae nulla esse poterat, quum simpliciter in tabulis mentiretur At integritatis, non o stitatis mentio fieri debebat Scilicet castitatis nomen late patet de animo omni labe cupiditatis et periurii , et fraudis libero, ut Pro Roso. Comoed.
et, periurum castus iraudasse dicitur et pro Fonti ris, 22 ,strae mentes tam caεια, . tam integrae, et de Inventi II, 41, 36 eam
18쪽
12 causam putare, quo homines audaces i/ fraudem rapere soleat castissimum quoqus hominem a Peccandum Potuisas impellere, quo que maxime huc pertinet, Pro laco. 28 68 castissimum hominem atque integerrimum. Itaque religio et sanctitas Verris audatur, ob quam stimonio creditum sit ). Parum certa in his locis eodicis auctoritas multo minus iis firmatur, in quibus addit aliquid, quod in ceteris non est. Horum additamentorum Iovissimum est, sed manifestum, i Divin. 3, 8, ubi vulgo scribitur id iam populare atque plausibile iactum est, melioris familiae codd. Perpetua Permutatione, habent et plaus fila domuel . 2 vid. Append.), Zumptius. Guel 1 edidit atque etiam plausibile, quum tamen nullus sit orationis adscensus sed translati voeabuli ad proprium adiunctio, quae semper simplici particuIa sit. Gravior est corruptelai neque enim aliter appellar possum ex io codice et Stephaniano illata in Act. I, 4, 12, ubi Vulgo erat quam iste per triennium itia exciνit ac perdidit, consentientibus codd. Guelf. 2 et Leid. et
edit Lamb. Asconioque in lemmate adnotationis, umptius aulam edidit: νasta Mitris exa it ac Perdidit, coniunctione Verborum non uno modo vitiosa; nam et Maotare est Verbum diversae et generalis significationis, ut in hoc coacervatione et adscensu Tationis locum , Praesertim Primum, tenere non possit; flectus vexandi et Perdendi est vastitas regionis; et peccatur in consuetudinem Latini Sermonis huius aetatis Perpetuam, qua in huiusmodi orationis forma sive ea vera est diversorum enumeratio sive rh
1 omitio iocos duos, ua, nisi interpolatibnem, se scripturae menda huius odieis Z-ptiua probass videtur Lib. I, 5, IS edidit de ita a nim libertati et eiMiloui auum putat esse itidicium et rationa putat reliqui recte putat ecimmutantur haec alibi quo- qua sed rationa est Onsiderata et cum iudicio contrarium temere a tibi probatur sim- 1 Plieiter, quod quis Lacere aentirev dicitur, quae sit legitima sorma, perspicitur ex Vere. lib. III, 72, 168 ferendum non utant, et recte non putant adda V 44, 15 et de Finita II, 8, 5. In altero oro et I Io a quem Iocum habeat praesens tempus tu consideratioue ite suturae inter Iongam eriem suturorum, aue non video.
19쪽
torica coacervatio, dummodo aequalia sint et una serie procedant membra , nunquam extrema membra Particulis coniuncti is et, atque ac Vinciuntur, prioribus dissolutis. Quam regulam qui negant Observatam sae, quia nulla eius sit causa necessaria, nae IIi, quomodo sermonis usus constitu tur, ignorant; nam quum notiones huiusmodi seriei ubique coniunctae animo concipiantur, tamen in iis esserendis usu fit, ut in Hiis linguis ad eam coniunctionem significandam ubique particula repetatur, ut in Hebraea in aliis, omissa ante, extremis interponatur, ut fere in nostris, in aliis Elasyndeton sit et particuIsa repetitio is usus quia nulla naturae siccioqui iubentis necessitate constat, sed ipsa vi consuetudinis, qua nititur intellectus, mutari sensim in singulis linguis potest. Sed apud antiquos Latinos, Ciceronis aetate. et aliquanto post certe ab ipso Cicerone, Variatum non esse,no tam infinita exemplorum observatae legia multitudine essicitur, quam quod in quibus Iocis variatum esse videtur, ii aut ad aliam formam pertinent, non ad hanc aequalium enumerationem, aut manifesta mendi sunt, magnam partem optima auctoritat emendandi. Qua de re quae saepius spa
sim adnotaVi, sub unum conspectum adducam. Non attendi ita ad hanctam minutam rem in omnibus Ciceronis scriptis, ut nulli me loci fugerint, sed in rationibus Verrinis, duodecim , quas ante biennium edidi, seIectis, in iis praeterea, quae sunt Pro Cluentio Plancio Sesaio Caelio, Corra o Balbo, in Vatinium, de provinciis consuIaribus, tum in libris de oratore et, quem nuper. Percurri, Catone, fragmentis quoque, ibi me praetermisisse puto. Verrinarum quatuor locos in epist ad rellium p. 38 indicavi, quorum
tres summo consenS Omnium bonorum codicum ego et Zumptius emen-
1 Sio sui. duduit huius Iogis suos constitui in Append. erit disput. de Ascon. p. 8.ese. Haud Turaeli. II p. 47o Spaldingit errorem Positum fuiss in eo, quod usum par-. 9 ti ulae diu Oti ae et Ouigentia qua non egregarit, dixi p. ad reli p. s. . Zumptius do a consuetudine ipse post Spaldingium ceteros admonuit, irae Tem Paulo minua fi
20쪽
davimus, etiam aliis de causis emendationis egentes; quartum quum mendosum esse aliis vestigiis ostendissem coniecturaque emendassem, quia in extrema parte libri primi nulli erant boni codices, Zumptio violentius pauIo tentante, nunc meam emendationem cod. Vatio ita confirmavit, ut ex eo, quod scribi volueram Rummo pudore et summo viscis, tantum Particulam detrahere . nimum locum ex Act. I, 18, 5, ubi est infere gan , argumentia aeque oratione, in Append. disput. de Ascon ν. posui et perspicuis rationibus, quam sit mendosus, quod etiam motomanus senserat et aratonius, quamque necessario ob sententiam tollendum Voc hulum interrogando, ostendi, eamque disputationem non possum non'iudicare plane confirmari umpti contra Hotomanum vulgatam scripturum tuentis argumentis; nam ita disserit, ut, si vera ea esset Cicero in media criminum singulorum explicatione, quae argumentis orationeque emetua fieret, interrogasse testes putaretur et id ferisse antequam testes a crimen accommo ret. Satis aperte Cicero in duas partes actionem distribuit, alteram argumentis et oratione comprehensam Priorem, alteram subsequentem, testium interrogationem ). In duodecim iIIis orationibus tres erant huius generis loci, quorum primum, qui exstabat in Catil. II, 13, 29 ipsum Zumptius in append. animadversa insolentia scripturae a se inductae, ad eam tuendam attiari; ibi pro precari, enerari atque immorare edidi precari, Menerari, implorare secutus et codicem aliquem et C. Stephanum et editi ne an. 1472 et 1480 λ In Catil. IV. autem c. 2 3, ubi erat exanimara
I De dirotationibus quibusdam ex largins aut spatiis interiinearibus In textum omnium codd. huius artis receptis lilia dicam. Causam falso explicandi et sinda interpolandi ostendi ess in eo, quod sequitur inverso ordine coniunctim interrogandi facultas, ar
ah duro ceteroquin umptius ad V, 5, II, eommemorato Ioeo Cati . II, 4 extr. quem ego quoque tu mea dition notavi, 'in Catilinariis, inquit, multo plura sunt, quae merito otandant'' Faciunt non recte, qui in rebus huius generis dirimendis thenter iis scri- Ptis utuntur, quae ad codices bonos minime Racta sunt.