De commentitio Lazari et Maximini, Magdalenae et Marthae in prouinciam appulsu. Dissertatio. Auctore Ioanne Delaunoy ..

131쪽

Necessariae quaedam in posteriorem Disserta

tionis partem obstruationes.

causa fuit, ut nonnullas in 2 priorem Dissertationis partem d.obseruationeS comparauerimus , , eadem & nos impellit, ut in posteriorem. Comparemus. Nam cisi haec posterior pars breuioris temporis interuallo definitur, multo tamen plura continet, quam prior , quae in veritatis tantum assertione versatur, at ista & pristinam Verita-.tem complectitur , & eam a fabulis , quas recens aetas enixa est , defendit. O bseruatio prima. Vetus de Magdalena, Martha & Lagaro , traditio in omni- . bus fer me Ecclesiarum Martyrologiis,& hie nologijs hucusque conseruata est. , Quae vero a quingentis plus minus annistac tribus illis Sanctis inducta sunt in quarumdam Ecclesiarum ossicia, tr ditionis nomen non merentur : Immo verae traditioni, maiestate, & splendo-

132쪽

m re damnantur. Neque enim quaecum,

que oξinionis alicuit pgogi essio ui . auctoritate se tuetur , ted. ea tantum, quae quod ab initio. pqsteris traditum lest, conseruat. Qua quidem in re oppi- .ido falluntur , qui quodcunque in qui, abuscunque cuiuslibct Ecclesiae libris offendunt, id citra ullum discrimen jL filiis Ecclesiae fidei, & traditionitinuo adscribunt. Sed meo iudicio m .ahil ulli Ecclesiae incommodare debet hominis hallucinatio , qui nullum Ve-rae Theologiae , vel Historiae gustum .

habet. . . 'ι

Secunda. Quae de LaZaro,& MaXimino, de Magdalena & Martha , quibusdam Martyrologiss , & quarundam Ecclesiarum ossicijs illata sunt a primis :traditionibus aliena , id totum facturii iest priuatorum hominum studio , non publica Catholicae E pclesiae sententia; . Quin etiam illa suis in Conciliis statuit, ut Ecclesiast a ossicia corrigen- tur, in quibus quid alienum a Veritate i , reperiretur. Quare magnam Iaud meretur Capitulum generale Fratrum

133쪽

ρο- verisimilisii p reum expurgari voluerit. Sed maiotam sine dubio laudem meruisset , si in ossicio beatae Marthae, non ea tantum , quae stupidissimo cui- quo videbantur ridicula , expunxisset,

verum' & cetera, quq licet minus absurda sint S non minus tamen a vero, antiquis' triaitionibus abhorrent. Quod

eum animaduertissent , qui primi iubpio quinto Romanum Breuiarium rC-sermarunt i, ista omnia sustulere , nec retinendam Magdalen ς & Marthe historiam duxerunt , quamuis illa sub paulo 3. in compendium redacta, paucioribus fabulis scateret. At si eam ob rem Correctoribus illis gloria tribuenda sit ψ alii nullatenus commendari possunt, qui sublatam e Breuiario Romano Magdalens & Marths historiam, non multo post tempore restituerunt. Mediolanenses in Breuiario suo , quod editum cst Venetiis anno 1339. de actis

Marthae ab eius pedissequa 1 criptis nihil legunt , sed ex aliis B. Ambrosio assistis lesunt, Martham habuisse positam . iii

134쪽

in viridario suo Christi imaginem,& ex

herbis circum nascentibus infirmos per- sanasse, & alia id genus tribus Icctionibus complectuntur. Sed hic & illa adi siue ad fictos auctores referas , siue inter se committas , mutuis accis a praeliis, & vulneribus corruunt, α in Vagum puluerem fatiscunt. Tertia. Quamuis ex traditione vetexum satis constet , Lazarum nulli umquAm Ecclesiae prspositum fuisse, mu

to tamen verisimilius ad ipsum pertinet Cytii, quam Massiliae Episcopatus. Quid cnim 3 Illae omnes Galliarum E clesiae, in quibus memorata LaZari Prosa recepta est , pro Cytiensibus

contra Massilienses attestantur , at Masesiliensibus nulla Insuls Cypri, vel Oriem

talium Ecclesia contra Cytienses suffragatur. Deinde ut falsa sint , quae Augustodunense Martyrologium de Lazaro Canit, illa certe, siquid intelligis, non minus ossiciunt Massiliensium Cau- sq. Sed Cytiensibus nihil prosunt, nec ςtiam nocent , quia finguntur a Latinis. En tibi pro Grscis, quod suo Io-ς. preterinimus , . aliquod metricum

135쪽

ras Prosphonema ex Mentis, II. Octobris.

Λαζαρε Αὐρο agι3bus4λπως λεγει. Constantinopias relegens vesignis Chri Talisus exclamat , Laure adesto foras. Quarta. Quod in no ris quibus dam Martyrologiis duplex dies tribua- tun Marthae , ex eo nullum quaeritur praesidium Gallico Martyrologio, ubi duobus diuersis diebus Lazarus moratem tulit. Etenim in nostris Martyrogiis, cum nulla natalis Marthae mentio fiat . de alio atque alio festiuitatis genere commodas erit explicatio. Sςd quod mors Lazais primum contigerit primo Septembris, deinde decimo septimo Decembris , tam perspicue rep se tat'Martyrologium Galliae, ut tam faede fit in heutro , quam in alterutro

tantum Ioco: Lazari ' mortem' inter

i Quinta. Qui in subdititiorum Marths& Magdalenae gestorum defensionem oppignerant Ecclesiam, nihil aliud modliuntur , quam Ecclesiae lucem inob scurare , & maiestatem iis , qui scolsima nobis per Religionem sentiunt, ride

136쪽

Iasdam exponere. Sed siue consilio , siue casu id moIiantur , peraeque ossiciunt EccIesiae Dei, quae ad ingenerandam

hominibus veram pietatem non curat, quid immurmures , aut mugineris. Haec quamlibet excusanda temeritas , notari tamen semper debet, ne forsan Catho

Iicis aliquando obiiciatur ab iis , qui sunt foris. Popularis fidei ruinam, Mpiae crςdulitatis periculum baud timuit

Baronius, dum Iacobum Hispaniarum Apostolum esse negauit. Duae tamen sunt ills machinae , quibus non minus, inepte, quam indesinenter a fabularum, patronis arietamur , quibus: in Breuiaria retruduntur , quaecumque ex iis apocrypha sustulit Ecclesiarum pietas, quibus tum demum nos religionem,

non qui illa ducit, sed qua ducere vest

populus, sequi oportet. In summa beati Martini exempIum lex esse debet om nibus , qui vivendo sinceram pietatem colunt, & qui scribendo leges historiae non negligunt. Sexta. Cum votus traditio, cuius fidem faciunt ea omnia Martyrologia,quet in 'traque Dissertationis parte laudauimus,

137쪽

t, Cur nescio quorum hominum figmentis in alium locum traducamus. At si recens traditio praeferatur antiquae, de legibus , Ss instrumentis verae traditionis ,& historiae eonclamatum erit.' septima. Diuersa de nauigationibus, ti exilio Magdalenae figmenta recensuimus , & sola propemodum recensione displosinius , nequid vetus traditio iacturae pateretur , qua Magdalenam

Ephesi quieuisse, ti eius inde reliquias

Constantinopolim translatas ego conia stat , nullo quoad locum mortis per annos plusquam mille reclamante. Quod elapsi a prima rei origine temporis spatium, nisi iussiciat ad verae assertionem' traditionis, nescio, an ullum aliud sufficeret Vnquam. Quare qui huic traditioni refiagabitur, Videat, ne per Con,inities locos sapiens rei ciendis ceteris traditionibus viati, aperiat, Ss ipse in sua

venabula incurrat. Quod summum esset Iniprudentiae genus , nec ferendum. Octaua. Magdalenae transsationem rerectis fabulis Vi Zeliaco vindicauI- R

dau i mus natalem Marisi rosolumis nihil plane e

138쪽

mus, re ad repetendas aduersus ita Aquensium, & Praedicatorum sancti Maximini vindicias , quatuor RO-manos Pontifices , Lucium, Urbanum, Clementem, Innocentium, deinde beatum Ludovicum Regem , Regniquet

proceres , tum duos Episcopos Auti-siodorensem & Paneadensem, denique

Martinum 4. produximus, testes omni exceptione maiores. Personam quae transtulit de translationem int Certum tempus sic asseruimus, Ut in rebus tam illustribus siquis non abnuit, sed ambigit, sponte ne videat, oculoqclaudit. At vero , ut ait T ςrtulIianus, s e vitio quis Did ignorat. Quod autem

ignorat- , fuit tam re irendum, quam G endum , quod agninatur.

Noda. In hac translationis causa V Centium Milou censum , Breuiariun vetus ordinis Praedicatopum, & Iacuethum Genuensem adduximus, non quiη nobis in omnibus, icd quia Praedic 'toribus sancti Max in uni non possunt non esse idonei testes. Ptolomaeus Lucensis , Bernardus Guidonis , & Silue- ster Priems furibus b hac lite rationi-

139쪽

Iashus repelluntur. Verum tres isti cum tribus aliis commutentur, aut commitarantur , qui omnes mutuo Iicet inte .cidant conflictu , salua tamen nostrae transsationis veritas consistet. Decima. Ex tota Dissertatione nemo

non videt opinor , qui aliquid videre potest . scriptorem illum nuperum,

qui sub ementito CHRIs ΤIANIs-SIMI DO CTOR Is cognomine versati in luce Parisiorum non erubuit , debere in seipsum tribus de causis vehementer irasci. Vna est, quod tam eno

miter ilIuserit Galliae, Italiae , Hispaniae, & toti rerum uniuersitati, quibus conclamatae historiar crcdulitatem, omni deposita fronte assinxit ue Lazarum quippe, & sanctas cius sorores cum sancto Maximino, & sancta Marcella in Prouinciam appulisse anno Christi . AItera quod non grauibus quidem Viris , quia nec dignum iudicant, scdaniculis mulieribus tam effvsh deridendum se propinarit, ubi , post laudatos Gue nominatim scriptores , quoiqui hodieque vivunt, alij nuperiaturierunt i hoc est , unum aut alte-

140쪽

rum uniuscuiusque nationis hominem, cum B. Augustin* exclamat, eum nouesse sapientem, qui negat, quod Vni uersa credidit antiquitas. Tertia, quod de tot uniuersae Galliarum historiae libbris, quos suos & ipse, & in loco non suo Venditat, opinionem eruditi homines non bonani concepturi sint, &iactatum opus ex hoc tam infelici speciminς Volusij annalibus adnumeraturi. Ultima. In hac altera Dissertationis parte non dissimulauimus permultos doctrina sanctitate conspicuos a uel res, minus perspectam h buisse Lazari,

Magdalenae & Marthae historiam , in mo fabulosis quibusdam illorum gestis nimium fidei dedisse ostendimus. Sed

ista nihil poterunt unquam aduersus summa & inuictissima iura veritaris,

quae ut ait Baronius gnns ID 9. num. I. nulla plurimorum saeculorum vilem praesicriptione uiu , nec innumera te hum multitudine obrui se labefactam Et iane ni siquidam scriptorum in historiis habeatur delectus , & seruentur leges , quas in praefatiuncula statuimus , nihil orit δ' sextum xgmqus indubitatumi