Ioannis de Solorzano Pereira... diligens & accurata de Parricidi crimine disputatio : duobus libris comprehensa, quorum prior poenas huic sceleri constitutas exactissime explicat, posterior, qui eis subdantur non minori cura pertractat

발행: 1605년

분량: 265페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

a Tacit. lib.3.hi- xime alterum illud videtur accedere,quod apud Tastoriae , Ves i9- citum y legimus his verbis scriptum: Iulius Mansu e- σπη -- ex Idi 'ani; , Rapaci lenoni additus, impuberem filiub furios' ' i' liquepat; si mox adultvi, inter Septimav0β α Galta

per furore. D. de qdi PQ x xur ivm parricidium fecerit, omnino a poepar te. Maces in na CXcusari, satis que furore ipso puniri, diligen-I. diuus. de os e. tiusque ab agnatis & gentilibus quorum cura' id Procons. antiquis legibus h erat commissum custodiendum dPomp. inl si' in esse, relato Diuorum fratrum rescripto, Modesti su . de admi t t- mus ς & Macer admonuerunt. Quae enim furiosiis. λὶ,-hi Pi in xunx delicta, casu , & absque alicuius persona ad i. Aquil. i cto accidere censent legislatores, & non magis

e NMq. ἀe pQu. e puniunt, quam si quadrupes damnum dederit, temp.eauis a me aut tegula ceciderit, ut ex Pomponio β, & Vlpia-nochi. colu 3a i. no colligitur , & pluribus hanc in rem diligenter Carrer. M pMX. . conge iis Tiraquellus R, & Menochius aduertunt. Om c. cs''Vst quod adeo verum esse, existimant Plurea, Vt m terminis iatd y lum impunita maleficia , quae per fu- Tib. De idib. s. rQrζm patrantur, sed & ea etiam , quae quis com-erim. e. t s. pos mentis admisit, qui tamen polle a in farorem. μζ.uar. in C em .m incidςrit. QSod tamen quia difficultate non carer, quaestio harc varijs doctorum lenient in , reddim p. n. a. - . solet ambigua, e re erit Couari lib. I ira ciuelli, Me- η q I p- ζο a 3- nocliij, Forcatuli , Batrdi, I auorum , quos nouis

222쪽

LJer secundus Caput XVIII. J9s

re,disertis x rescripto principis in eu, qui interuallis quibusda sensu sanior erat, iubet inqairi, & diligenter explorari. Numfor-re eo momento secetus admisierit, It si cum poset Ziderisererire parricidium jecerit, pro immanitate criminis Iupplicio affetatur. Aut certe quod magis Andraras Fa-chineus h admittit) totum hoc prudentis iudicis arbitrio relinqui debere, is enim temporis, personarum, facinoris, & aliarum rerum contemplatione habita, quid statui oporteat commodius inspiciet. Nam ut recte Ouidius ,

Iudicis V cium es ait res, ita tempora rerum stu erere: quaesito tempore tutus erit.

Sed haec susticiant, ut constet verissimum esse, quod Iustinus ait, In parricidio nullam saris tutam causam ad sceleris patrocinia praetexi pose . Id quod Idomen arictiam exemplo Alexand. ab Alex. satis ostendit, qui a Cretensibus pulsus, & patria tanquam impius eiectus fuit, quod filium sibi obuiam factu, Dijs ex voto immolare voluisset.

C APUT XIX.

hiete furore criminis suppliciti no impedili acri I. C. g verbis ostendi videtur, ubi e

De parrieida testamexto O suersione tractatur. Vltim οβρ-plicis damnatos olim nee testamentarium nec legitimum heredem habuisse. miliorem. Eorum qui aute damnationem decessissent, nisi sibi mortem inferrent facinoris conscientiὰ, successionem fuisse. De his qui sibi mortem confriuerint ptio rima. An fiscus, an parricida si ij, vel alii agnati ad bona laterfecti, quα ad parricidam e stent peruentum admittatur. Variae in bac quaestione dotitorumsententia referuntur.

ilium.

223쪽

ii non esseni cor- eis is, et compedibus decesserunt, heredibim eo num nox au-po h m m dce beruvt. Nam ut Ma'nere ted am ut i- cer ait', & Senatus consulto comprehensum erat e L. 3. ter totam, Aut ius mortui bona, ante quam de eo pronuntiatum sit hu

i l. rupi. Tacit. Llli est menta manebant, neque legitima sit c fh p. vide Maut. Cessio dabatur, sed fiscus bona occupabat, ut Vl-xi E hiri pimus superiori loco, & alij Iutilaonsilii passim adinoe io uertunt . Fuit quippe semper, de se statuere ad-

224쪽

sore manere ' , a propinquis vel coniuge non luge 'ri ', nomen eius in parent attonibus, silue Dranc Cenaa cognatis non dici, in qua tam VH V Q Vm py0r i L. liberorum. . pinquorum defunctorum nomina dic bai xui , Jm nou soletit. D. et u rit con fultorum,quam aliorum auctorum testimor his qui notantaenijs probatur. At nos de parricidae etiam bonis &heredatate tractemus,qui non accusatuStantum,Ve- l Artentic es orariun & damnatus ilifandissimi huius sceleris fuit. Et ut m t constat hunc simul atque condemnatus est, bonis i omnibus exui, quia capitale supplicium bonorum iomnium nublicatio sequebatur .&per conseqnens in L. M. Ozenea; te sitamentum ab eo fieri posse, & antea factum i rescindi & ne ab intestato quidem ei heredem con- p η' -IS ρ ρ tincere, cum poenae seruus statim etsi i xur ' QVQd n L. 6. .i ritum. planet, quoad tzs lamenturn attinet, C iam n uipri l. iure obseruandum videtur , nam licet CX Iustiniat i υἷtimo. 29. legibus , nemo bene natus seruus p came rei V i pOf- ruis. iit', & damnati bona , excepto maiestaῖiS crimine, o uib sed hossis descendentibus & ascendentibus Vs JUC ad tertium Cale uet. inter. gradum , cofiscatione cessante, praestari iubeant arῖ, hser; non tamen ideo maἶis parriCidiJ leu S, aut qui Uis linea tr

alius, qui capite damnatus fuerit, testamenti colla . . nem habebit, ut Accursij, Barioli, Pauli, Cuiacij, & citati urs iu d taliorum scriptis probatur 'l. In quo articulo non om 8. Nerb. ρublicanino displicet Francisci Hotomanni sententia, qui, θνη Vr et di 'hoc ut rei capitalis damnati testamenti faciendi fa-

cultate interdIcamur, posterioribus Iutalconi ultoru ,-ν

temporibus receptum Videri arbitratur . Nam &-u Cornificius & Cicero. de eo qui parricidij iudica --

225쪽

i 98 Io n. Soloret, de Parricidii crimis.

tim os parricidae heredes , controuersia mota , rem totam ex coniecturis, & ratiocinatione pendere demonstrant. Apud nos autem Regio quo Vtimur iure, cum damnati ad mortem,ubi confiscatio specialiter in poenam criminis statuta non est,tam ex testa . eLa fax nae mento quam ab intestato heredes habere possint,&est lex nedum ante, verum & post condemnationem ltl- .re ρο- Ἐbi Om mi elo ij condendi ius habeant , nulla inter parri-nς - συ 'μ cidi & aliorum maleficiorum reos differentia con '

η 3 p si stit ebebit. Sed videamus quid de illis bonis faciendum sit,quae illius fuerantiqui a parricida inter- rii. k sue disti & an eassicus o cas ,vel omnia vel eo-VBuer. 7-27. Ma rum pars, ad parricidam tanquam ad heredem legi-

tua in Enchirti c. timum spectabant, ab ipso ut ab indigno auferat, ana 3 .issiςMση με parricidae heredes pertineant f vel eis remotis fut-r Urique sequentibus agnatis adiudicentur Z Quae quidem in motit se μης stio in difficili esse videtur, propter diuers S,q.qHς- ιφρ' δ' η u ea reperiunttur Doctorum sententias,quaS sigill 'tartis l. sise- tim Boerius, Mantua,&Mar. Ant.Peregrinus rece-queus gnaedus. D. sent . Inter quas ea frequentiori calculo ab interpreat Sygan oem ι tibus approbatur, ut occissi hereditas ad parricida,i- D- si θη- σβ' & eius filios vel heredes, seruato sanguinis gradu, ης ςςJ- - βψ pertineat, eam tamen per fiscuab eis, ut ab indignis in t- ψ ψ qpς' auferri. t iam etsi fratris vel alterius ex agnatis factu, Ah, is i proximioribus, vel his qui sunt in eo de grad u neuti-ε. c.ν. 6. merb. quam noceat,iuxta Bart. & aliorum doctrinam,sibi Ibere Iero. tamen ,&eis qui ab eo succedui, vel remotiori gradu . i. C. de bis sint,non immerito nocet. Etenim sit heres qui mor O te defuncti non vindicauit indignus censetur qua -q i D-ς- ti to nitiois eum, qui defuncti mortem atroci scelς ς, Procurauit, indignum existimabimus' qui, ut alibi

ta Pompon.' scripsit,Non debet ob facinus seum heredisssi m

. Aut cur remotior heres ius suum

226쪽

Liber sicundus, Cap. XIX. i '

sibi ereptum queretur)cum ipse si nullum admissu imcrimen foret, nihil esset habiturus, ctunq; ne ad ipso quidem parricidae filios quidquam ζη 0ς imb0 i pautam l. ei nis iit peruenturum, ut Paulus' bis Verbi S scrip Wm iatio is si.debon.

reliquit: Praeterea ex his, quae per flagitium damuatur 4ς' dismnat. qui uir, portiones liberorum non alimentur, deiuri si co tam i, Bbei. d. q. a C. in suum interimi et rauerit, oe eius hereditate adierit, Mi Iou.GaLq. 266. V V Vrum pol egionem acceperit. Sed licet haec ita sint, in Avu ορ- ἐν 3.

contrariam tamen sententiam, me, &iuri , Sς0λς' πρ , . abstione 3r iudicium inferre, NicolauS Boer. Ioannes L . si q si alique nuS ι Gallus, & nouissimus Marc. Anton. Peregrinus , & L saucimus. c.di Annaeus Robert. h erudite pIuribus in utramq; par- ραν --tem adductis, comemorant. Constat et enim unius d L si phim ς-

eX agnatis scelus, caeteris, qui eius dein sunt familiae,

nocere & praeiudicium afferre: Oue me non ei ς γ fed. MDt.&eum qui ad succedendum inhabilis est, reliquia e Pomp. iis di. si uon obstare, sed tunc, qui uno gradu remotior est, ab hostib. . i. pro agnato progimiore haberi j. Et praeterea euides est pro hac opinione Pomponij responsum ', in quo re L sicissit ficum uxor a marito occissa fuisset, etsi maritus su perr ibi glo. me b.frastes ex pacto dotem lucrari debere Videretur, tamen trem. quib. mo t. maritus ob suum facinus dotis emolumeto priuatims fere l. am. Peregr.& non fisco, sed legitimis uxoris heredibus actio do dari. 3.nu. J-tis acquiritur. Quib'accedit,quod in seudorti libris in specie maxime ad n ostra accomodata cauetur, eu gGreg Lor in s.

Qui fratro occiderit,ut totu seudu habeat,seudo qui- dc priuari, illud vero ad proΣimum agnatu deuolui.' 'Quod ide in nostrarHispaniae primogeniis absq; du' ' 'Mi iis de hii ' bio procedere, Greg. Lopeas, &alij testatur. Sed &Logobardicis legibus ide omnino cautuinuenimus: 3 . Velait delic

227쪽

Loo ' Dan. Solor e Parriciae crim. h L. i. oe a. de Rex enim Rotharius h & Lutprandus parricidae ani- parric iηIU Lῆ' mam potestati regis relinquunt; ad hereditatem autem & bona non solum occissi, Verum & occissoris fiscum non aliter admittunt, quam si alij proximiores paretes, id est legitimi heredes defuerint. Quas leges licet quoad hereditatem interfectoris postea

Imperator Henricus reformauerit,constituens ut in fiscum redigeretur, quod tamen ad bona interfe- im pertinet, illibatas manere decreuit, ut constat ex illius verbis, quae sic habenti: Qμicumlue propter

eupiditatem rerum patrem, aut matrem, aut fratres, aut

sorores , des nepotem, aut aliquem suum propinquum, per se, aut per alium interfecerit, here iras interferisi ad alios suos legitimos heredes perueniat s hereditas diero interfe- Elaru in Deum redigatur; ipse Pero orsinante Episivo publica poenitentia siubdatur. Quod si ille cui crimen mittitur negare ' oluerit, per e pugnam jaciat, nec liceat campionem prosie dare, nisi decrepita tas , aut iuuenilis, aut insirmitas pugvare prohibuerit. Qua in lege obiter animaduer- , Θ L . , to, purgationem illam Vulgarem, quam per duellupurgat. ωusari. ης ikRbζxdi m lege antecedenti ita fieri iussam, ut e. ex tuarum . de qui Occidisse negauerit, ad nouem vomeres igni-pureat. eauouie. tos ad iudicium Dei eXaminandum accederet. Erat . Menna. a. q. s. quippe eae late no apud Logobardos modo, verum

Sapud alias getes freques hic mos, ut suspicio crimim Vide rivo s. nis, vel pugna vel cadetis ferri susceptione, Vel alijs Ger OV pq si initibus modis purgaretur: quo usq; Pontifices hum

i ι iusmodi iudiciu utpote in quo Deus tentari videre-

intercii Xertit . Qua de re non grauarer aliqua in

cito Ger. iud. e i. Hae diu adducere, si vel id instituti nostri ratio fol. 72. cir latius pateretur, Vel ab alijs inulta hila si, e

istantia diligenter congesta non fuissent .

228쪽

Liber secundus, Caput XIC APUT U IC ES IMUM.

Parricidi, erimen publicum esse. Ideo eius aecusationem curuis e populo datam . Parricidio Rempu blieam laedi. Parricidi' accusationem nullo temporis statio finiri, licet reliqua erimina Nicennio extinguantur. Paulus in I. in.de parricidijs expositus . Noua eius interpretatio eum citatio relata . Quae tamen reiicitur postea, O communis magis probatur.

ED v T receptui canamus, & tot vexata fluctibus nostrae tractationis nauicula, optatum portum, quem iam velutvmbram non procul aspicio,tandem appellat, ultimo hoc capite de parricidij accusatione, breuitate Laconica nonnuula praestringam. Et vero constat crimen hoc inter iudicia publica optimo iure relatum ', quippe cum ut Macer aith , ex legibus publicorum iudiciorum originem trahat. Cui & illud consequens esse videtur, ut cuilibet de populo eius accusandi potestas sit. Etenim quicquid Duarentis , Goueanus, &alij ex recentioribus velint) verissima est Iustiniani Imperatoris sententia 4, neque ab aliorum Iurisprudentum responsis aliena, qui publica iudicia itide dicta nos docet, quod cuiuis depopulo eorum executio plerumque conceditur. Neque potuit asperrimi huius criminis accusatio non omnibus dari,cuius atrΟ-citas & uniuersam Rempublicam,& quemlibet e populo laedere existimatur. Sic enim Orosius Malleoli parricidium , rbem omnem se ibito maerore jusica se, scriptum reliquit,& in non dissimili specie Caesare si, de violata religione diuina,cui parentum pietas tanrum non mittatur, verba facientes, Haeresim in cui sit C c Mania . alia deinde. iasta Rubr. inst. de

I. arta. cap. 27.

lente. c. I Os

229쪽

Manichaeorum vel Donatistarum, a siumvi esse publi-D Oel =Misae. ζηm crimm , Τηi 'Mod in religionem diuinam committitur,m l. querela. ia. omyiumferturirifriam. in & illud sibi proprium e falsis. sceleris huius immanitas vindicat, ut licet alia cri-hBoer. q. a 6. bos mina viginti annis elapsis in iudicium deduci non D Hρων ς ε x possint, neq; eorum accusatio, aut inquisitio admit Di. O r rζς t 3 tatur,ut Diocletian.& Maximian .statuuntS,&COm si''q S 'φης' se muniter interpretes omnes Nicol. Boerio, Aegidio dε diuers praeberi. , & Iul. Claro testantibush, recipere solent: eap. 18. parricidi j tamen accusatio nullis temporis spatijsiPaul. in ἰ.νἰt.D possit extingui, illisq; dissimulationis,quantumuis de parric. logaeuae praescriptionibus, demetis excludi. Id quod IA eur. iis Ll. A. P diu. I. C. biS CXpressis verbis admonuit': Eorum in J.I. querela. qt i p rricidij p rus teneri posunt,semper accusatio permit-

ubi Bart. Sabe. titur.& AccurLBart. Salycet. Duarent.&reliqui ser- ω alij. Duaren. me omnes iuris nostri scriptores constanter tenue-

adiit. D. epσr runt, & dictionis illius siemper proprietas perspicuς' demonstrat, quae continuitatem & perpetuitatembo .Dj oi. Rςς00xj Hi S significat . Sed his contrarius Iacobus erim. lib.9. e. 6. Cui C,' & qui Cuiacij vestigia sequitur Dionys. Gothos' obfirmato animo asserere non verentur, nul

mL. Cato. .I-- la quamuis grauia crimina,&Reipublice perniciosa, at-- ega. M sit ultra vicennium porrigi , hoc tempus finiendis Rc gis. Bart- gte cusationibus generaliter constitutum; post illud,ςri Π - 1ρ ' minales omnes adtiones, quin & ciuiles fiscales, PN n Cuiae. li. Ob- cepta causa commissi, & vacantium bonorum , somsg-ςV- -- in in piri P. Neq; Diocletianum & Maximian'. contra rium docere: nam quod aiunt, Fas querelam Pt μις - qηφq;ferς crimiηa, rinti annorum iraesicrip lanlio ex rela. sit tri , non idcirco a duci, quasi aliqua sint, quae vicς P L. in omnibus. Rio non tinguantur, sed quoniam non nulla quin eddisser.tep.praef. quennio tollatur, ut quae ex lege Iulia de adulterij ,

230쪽

Liber secundus, Cap. XX.

peculatus, aut S.C. Syllaniano descendunt , inter' rtam istis edum & anno , ut in iniuriarum actione contingit .

Ergo quod Paulus ait, semper m

ricennalis praescriptio obiiciatur, S quod idςm si' ΗΣ - .

vicennalis praescriptio obiiciatur, G RVOM , - -i3. I .adbi de supposito partu agens, huius crimini. βςςVi bilis. Me Cata. tionem nulla teporis praucriptione depelli, xradix di de diu r. praeteri . pari limitatione restringunt. Imo & Cuiacius ,plus e. et . coiecturis Quam apertis iuris decisSionibu Stribues, sL.si non eouisti. eo prorumpit audaciae, ut Pauli responsum, quod F. mimi .

extat in lege finali de parricidis, fugitiuum esse ar' f

bitretur, &cum a Triboniano in Senatusconsulti Syllaniani expositione collocari debuissςx qu0 δli v Caiae.d lib. . ter extranei heredes, aliter hi qui parriCidij xζΠςri obser e i . OB possunt,conueniuntur,ut VenuleiuS SaturninuS ad op r. post. adiit. monuit , male ab eo ad titulum de lege Pompeia Cin falsis. translatum. Sed hoc potius est iura corrumpere, X Satum. αὐLquam exponere ,& contra Augustini I sententiam, in Unimn.. ra. De i is legibin, iudicare,non secundum sas. Quare sim SIDπ.plicem iuris docendi rationem & viam magis sequu y AhgVt.lib. de tus, cum communi veterum schola, Pauli verba, 'e relig.relatus prout iacent, accipienda esse contendo, &iustissime vicennij praescriptionem, quae in alijscriminibus solet locum habere, in parricidio cessare, cuius atrocitas ut expiationem nulla, ita nullum temporis subterfugium

habere meretur. . l

SEARCH

MENU NAVIGATION