Johannis Loccenii Rerum Suecicarum historia a rege Berone tertio usque ad Ericum decimum quartum deducta, & pluribus locis, quam antehac auctior edita. Accedunt Antiquitates SueoGothicae 1

발행: 1654년

분량: 448페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

sim est, Regneritanorum regis filiam matrimonio sibi iungere, iacem hoc sacro scedere stabili res non absque superiorum temporum experimento, ingens fuisse securitatis publicae firmat ventum, aut fidam vicinorum Principum amicitiam,aut aequam fortunam Caeterum quum suedi Gothique belli studiis adsveti,pacis ferme insolentes , otium aegis toto rarem neptoritaim te agerenitempus, aut domi quieta turbarent:quod illis maiori periculo, quam externum bellum foret ab Ingone emissi sunt adversus Russos,quorum terram

effus seno flammis populabantur. Illo quippe hoste ad interiora recedentera copiam praesti non ientes, agris tectis inimicam vim intinetivit.Cetera ingonis gesta quasi eum ipso sepulta silentur.

ERICUS IN GONIS, cognomento

quod in quamcunque plagam protenderet pileum , Ventum sibi obsequentem dc secundum haberet. Populus supersitione caecus sibi regnoque maxime utilem ore credebate a re gem, qui,si aeris potens, etiam prosperitatis compos esset. Illi enim nihil arduum adve 'umque terra mari fore, qui tempestates ad nutumin arbitrium suum regere posset. Nec serme speciosiori fuco vulo mentes deludere diabolus poterat.Ille vero piratica exercitus tuis veneficiis operatus, regni rebus parum intendit. Tandem abistano quodam regii sanguinis per insidias trucidatus est, si Saxoni ira aio fidem habemus Ericus psallensis vitam naturali morte siniisse author est; licet nihil nisi ventosum nomen ex maleficis artibus apud vanos sui admiratores reliquerit.

ERICVS VICTORIOSUS

perpetua in armis selicitate utebatur Raro utique exemplo: quum fortunae belli vices haud ignoremus. Quam tamen eum cura habuit nihil apud suos remissum , neque apud

hostes quietum passus Agnerum Regneri filium in Anglia adversos atomilitantem dc postea regno odia materni seniluinis

22쪽

tinguinis obtentu inminentem publico belli momentis sedulo invigilans rauce stano prospere debellavit. Quum Finnones, Livoni, Esthones , 'retes, Borussi pergerent in Daniam ad ulciscendum Panorum iriniari praedationes, ex quibus non levia damna illis inlata erant; dc vi tempestatis in litora Gothica eiecti depraedarentur Gothiam, praetextu a 'xilii a Gothis Dan in piratica laticiaricus contractis in classem copiis , eosdem ne ultra tenderent, repressit. In illorum insuper miones, quas a tergo viribus vacuas incaute reliquerant, excursionem faciens, eas inua breve temporis spatium diripuitru sub suam potestatem redegit. Velut autem sertunae militaristima plurimorum , dc ipsorum potentium amicitias allicere solet, ita Otho Saxoniae dii. imperator Germaniae postea factus, Erici societatem adsecutus est. inam Haraldus rex Daniae , ut sibi r gnoque gravem suspectans, omni studio dissolvere conabatur Mox velut StUrbio noci torni quarti filio exuli, de querenti se regno Ahar- reditate paterna injuste ab Erico deiectum opitulaturus, ad

limitem Suediae cum exercitu accestit. Sed Othonis in Daniam impressione subito revocatus , inceptum omisit Sior-biorno ignovit, it in posterum in fide esset, beneficio donatae provincietesbi hominem obstrinxit. Suenonem Danum, impium regni posse rem,quo patrem Haraldum expulerat, iterum deiecit, idque ad septennium obtintiit, recuperata simul Scaniae provincia, quam Regnerus beneficio matrimonii tenuerat. Imperium victoriis & opibus auctum quum bene administrast et , vita excessit,constanti sortunae , seatiori virtutis fama.

ERICI S cognomento PELIX

ANNONAE , alias TENCHILLUS L

Irtia diib ejus imperio fluerent ubere uri siminia opta

taeque messis tempora, unde Aarsei felix annonae dictus est;optima tamen messis erat, verbi divini fructus tunc ren scens qui superstitionis, dominantium vi a tempore Bero- rus tertii suppressus iacuerat. Sed praesente Dei ope gratiaque

vim resinitatus, singulari miram ct liqvod huiusmo

23쪽

r R. S, EAE di est saeclliculus paganus dum cultui idolorum operatur, subito ociliis captus est. Quum ver suos deos incassum opem & caecitatis rem dium rogasset, domum se deduci iubet,ut vitae reliquum in tenebrisin iniseria exigat. Isthic in somnunt desvsus viso quodam admonetur , firma Christum servator fide amplecti , populoque praedicare. Ille hac fiducia erectus, non modo visum suum, sed, ouod longe prae stantius erat, coeleste lumen mentis, expulsa inde diabolici cultusac superstitionis caligine, recepit. Idem pluribus feliciter propagavit. Rex etiam cemplo suo singulare religionis incrementum erat inum nomen Christo dedisset, aqua sacri lavacri adipersus, inde lingua suetica Stenkil nominatus esse crcditur. Multitudine ob nimium religionem instara .rantium rigorem tumultuante, quidam reo em iterum ab agnita veritate descivisse memorant, populo placendi, motuum sedandorum sudio. Sed non secile adfirmatu est regem tam levem suille in deserenda vera resigione, quam aniavide amplexus erat Iloctamen haud negaverimus, temporis caussa furori civium aliquantum cessisse, donec molliori ratione aut tori via ad sanitatem eos reduceret. Hinc ,ut videriir, suspicio orta est, quasi in resigione claudicaret. Alii contra psaliae ab actiosis, obtentu admissi contra leges pu , fidem datam de recepta religione seri andi, trucidatum , singvitae suo religionis& fidei professione obsignata perhibent quum Adalvardori Stephano civi verbum Dei in Suedia disseminarant, hac concedere nollet. Illum in urbe Birces, huncin silva Helsingis o demothia a seditiosa plebe intersectu utrumque martyrio c*onatum in comperto est.

s rici modo dicti frater quidam filium eius suisse volunt primus Christianus Suedorum rex is quibusdam annalibus laudatur, non quod ordine primus fiterit, quem fuisse Beronem tertium,suo loco diximus sed quod principem to

cum inter eos Sueonum reges habere meruerit, Vi Christianae religioluse tunc devoverant: pa fidelirer in ea per siluis

24쪽

a L CAP. L is stitit, & tam fer o in populum eam proferri laboravit in i pe ad Angliae regem Mildredum, alii rectius Ethel rectum vocant,amicitiae foedere sibi coniunctum misit,ut quosdam ex suis huc destinaret, vero Dei cultu Sumnum animis imbuendis habiles. Illius iussu advenerunt Sigfridus, Eschinus&David. Ab Sigfrido, qui postea piscopus Uexionensis fuit, rex sacrae lotionis aqua tinctus est in fonte Vestro- fothiae prope Husabyum, qui morborum cinandorum mira- is clarus, sontis Si ridi nomen accepit inde rex idolorum delubrum psaliae destruere conabatur. Sed obstiteri non pauci , verae religionis alieni in quorum animis superstitio

prius destruenda erat. Inter illo sit regem haec pacti co venit, ut neino vi ad suscipiendam veram religionem adicieretur , sed probe informatiac volentes in Christianorum ordinem reciperentur. Ista lenitas ad instillandam populo v ram Dei notitiam severitate plus valuit quod suaderi religio, magis, quam imperativestet Circa idem tempus Olaus hortatu praesulum Romam ad Benedictum VII. pontificen misisse tributum dicitur. Hoc inde censum Romanum , vel S. Petri denarium , item totum Ola mincupatum aiunt. Ille

verblinc nomen tributarii ii sua lingva traxit, vehit inset, tam istoque fastigio indignam appellationem. Alii vero Im- eratori Ro Curvado II censum istum subsidio missum,

uni, adversus Saracenos, ecclesiam Dei in oriente tunc divexantes. Inter civilia ab hoc rege Olao hoc institutum est, ut

potissimum reges eligendi arbitrium penes Sueones esset, Sede illis imperii titulum reges praecipue usurparent Idem hae instituisse sertur probationem rei dubiae per candentis seria gestationem,de qua alibi plura in bello contra Olaum Trug-gonis Norvegiae regem veno nitaniae regi suppetias tulit. Ansam bello dederat a parte regis Norvegorum , intercepta ab Suenone Sigrita Syri tham Saxo vocat, Sigridem Ericus sal arici Victoriosi olim coniunx,Ola mater, tunc vidua. parte Danorum regis, illatae uxori eius sibique a reoemoegorum iniuriae. Vt rem a principio maioris lucis cauna 'arcessam, ita se habet, uti annales veteres Norveaici ferunt.

Nuptias Simia per legatos ambitolaus Trymonis, animo firmandi suas opes 3c regum , adversus Syenonem regem maiae , societate revis oveonum inum intellexisset, muni deside-

25쪽

desiderium rennae non planὸ displicere, dono ei mist ingemtis pondetis annulum ; quem Nidrosiae valvis templi paganorum a se diruti detraxerat. Hoc munus Sigrita magni initio fecit Astibi deprehensum est ab aurifabris , auream tantum laminani, vel tenuem ex auro bracteam aereo crassoque annulo intus abdito superinductam esse, non parum indignata , se isto dono circumventam, laum Tryggonis plures sibi dolos stilicturum dixit, sit copia sit. Ille vero animum ejus viculique sibi placatum restitutum , pergit ad matrimonium pellicere , hac tamen lege, si ethnica religione deserta, nomen sium inter Christianos profiteri velit. Quod illa prorsis abnuit, negans se discessivom ab illa religione,

quam najores eius tamdiu coluerant: quasi sola aetas aut majorum exempthim authoritatem religioni saceret. At rex negabat sibi placere matrimonium pagariae uxoris. Inde verbis

iurgiis procedentibus laus coinmotior chirotheca os Sigrita percussit. Illa hac contumelia adeo accensa est, ut istam alapam ipsi vitae impendio constituram increparet. Nec minas plane muliebres fuisse eventus ostendit Olao enim rege Norvcgiae repudiato, venonis Daniae regis coniugium praetulit, eumque instigavit in Olaum,in ad istam contumeliam armis ulciscendam. Quam asperabat illud quoque, quod Obus postmodis sororem, vel ut alii, filiam suenonis ipso inconsulto Minvito duxerat in matrimonium. Nec melior belli fortuna fuit Ola legi or-vegiae, quam quod in eo caesus ac superatus , ne vivus in hostium manus Venitet, enavi in mare se proiecit, atque

undis haustus interiit. Remuli vero Norvegiae iustis praes- diis firmatum aliquamdiu obus Rot nung, fore in reminerationem auxilii Dano praestit , possedit progressu temporis aliud lao Sueonum regi bellum cum Olaomaraldi rege Nor 'egiae,a morte sua intc sanctos relato suscitatum est cuius caussa haec erat: qu pater Olai Haraldus Grons-Κius opprobrio contemti sui regni me regno suetico, dum sigritha negarat se possessiones suas propriasin αr dilatia cum toto Norvesia regno permutaturam, aliisque contumeliis ab ea laces itus, vindictam meditabatur. Sed festinata nec a Sigriti, praeventusin sublatus dicebatur:

quum doliseius, bene potus ad psallam incendioperiisset.

Istud

26쪽

Lia. I. CAP. L et Istud bello ultum venit Haraldi filius S. laus in ut reciperaret, si posset, Norvegiam a rege monum, ut ante dirimus, occupatam Classe Suediam ingressus, magis cum agris, pecorivus villis, quam hominibus bellum gessit, omnia circumquaque depopulatus ad lacum usque tunc Logem, nunc Melerum dictum. Inde Sigtunam progressus, ponte amnem stravit, per quem traduceret exercitum. Sed rex Suediae contra eum justo cum exercitu egressus, catena

sera ea per lacum Stocsundium traiecta praeficiisque positis, ei interclus reditum ac tutum receptum. His angustiis circumventus Olaus Haraldi, consilium quod praesens necessitas subjecit, ex tempore capit,& ad Agnifitiam ab Agno Dageri filio ita dictam , postea Stocholmiam a Sto undio adpellatam, depressiori solo, ubi nunc flumen est australe, noctu magna suorum industriari celeritate perso . aqua denso imbre adaucta, extraxit se cum asse sua, silvusque hinc evasit Lacui isti postea regii freti nomen ex ista occasione suit. Ita ex manibus&insidiis hostium prorsus inopinantiunt apsus, quum Gothiam , innoniam, Frisiam, Angliam, aliasque per arinas oras peragrasset, tandem ad suos in Notvegiam reverius est. Illos ad suum imperium i vocare aggre ;s, persuadet amicis c propinquis, sibi a xilio esses ut regnum exterorum manibus eripi, desin pristianum libertatis decus regique indigenae restitui possit. Inde collectam multitudinem , renunciata regi sueonum fide, in sua verba tanquam veri r gis iurare volitit. Antequam id praestarent, pro populo Brynolsis Elephantus in hanc se tentiam verba secit Satis indigenas restem habere verue veteres inιer Blo etiam er Suediam limites , ex quo Go-

tranei ne promtiores. Sed haussatis ,ririum in promtu esse ad tuenda regnum inlibertatem adversus potentiores erua propinquos hostes r

27쪽

eirco ipsius esse providere, quam insistae rationem illas jugo regis Geonum p incommodissim. eximendi. Θοdsi possit, ipsus ultro ad regis imperitis o obsequii sui fidem redi tures. Obus No vestus eorum animos approbat, copiis ac pecuniis , quo quot in praesens potest , apparatis , praesidia si dica regno

expellare con ur. Ceterum quum rex Suediae Suenonem

Comitem praedicis et illis ditionibus Norvegiae, quas adhuc imperio tenebat ejusque fidem sibi affinitate obligasset, sorore suaviolintrita ei in matrimonium elocatis hunc debellare satis arduum factu fuit Olao regi Moegorum iniippe cum viro , vitam potius quam arces despropugnacula sibi

commissa aeserturo, ipsi reserat. Interim rex Suediae per suos procuratores Torgoterum Scardium desA oterum censum minuum imperabat Nooegisci quem olaus araldi iam exegerat. Ideo dissilex onus, ut intolerandum, si itidetrectabant. Sedac rex Norogiae regi suedorum ullum tributum a Norvegis, in quos nihil iuris haberet, deberi negabat. Quin Aigoterum domum abire & regi suo nunciare iubet, ut ipsi in confinibus regnorum occurrat. Ibi secum illo experturum, viri maior iis regnum Norvegiae potestas esset Alriteriis autem pertendit in Norvegiam ad Guledalios, Orcedalios , exigendi tributi caussa Sed

quum conatu excidisset, motusque insuper graves in plebe concitasset, regis jussu captus &in crucem astus est. Paucis interpositis diebus in tumultu itidem trucidatur Ulisus Gothus , regis sveonum ibidem praefectus Torgoterus verbquum.exspoliasset naves Eivii eri Harhornii, primi nominis apud , Nor vegos viri, tunc absentis, praedam secum abripuisset mox re cosnit , ivinderus eum vestigiis insequitur, ad limites usque promontoria vectae: ubi collato pede , occubuit in pugna Tormiems. Ob hasacc ita injurias desdamna obus tanto adversus regem Nor viniaeodio serebatur, ut, quotiens eius mentio incidebat, nollet eum dignari nomine regis, sed crassum hominem per ludibrium appellaret erat enim obesitate corporis praei midus Nec aliquem ex suis ipsum aliter nominare aequo onimo patiebatur. Insignis vero ultionis occasionem animo .

secum peregit. Quod praevidens populus moraicus, ne grave bel imadversis ipsis tribus minores oriretur, natum

amica

28쪽

amica conciliesioite declinandum, opacis fidum pignus regis Suediae filiam Ingridem Olao regi Nooeg in matrimonium petendam decrcvit populi mentem Biomus satrapa regi exponebat, qui ab hoc consilio quoque non alienus fuit.

Itaque de communi sententia Biornus in Laollatam mittitur,

ad dispensandum ibi Ragvaldi Comitis descivium animos ad pacem. Hialtus Comes emittitur in Suediam , pro fossicutanda ipsa pace regiae filior nuptiis. Sed ut facilius aditum commendationis sibi ad regem hic valde difficilEm quaereret, usus est duorum parariorum Gitauriri Ottonis Suartiorum opera qui ambo Issandi apud regem gratiosi erant. Quum enina professione Scaldi essent, ita candianis olim poetae dicebantur sis regis gesta carmine decantarent, ob istud hin manitatis studium re eos digne essima iis liberaliter serit. Inprimis regis filiam Ingridem caussae suae patronam nactus est Hialtus. Nec illa patri suo istud negotium pacis , uti rogata erat a legato, commendare , occasioni intenta, neglexit. Sed quum istam commendationem neutiquam in gratia rex

haberet , male accepta est a patre filia, Qquidem hoc re spontis: Video quid moliaris Ingris, ut possessum Nooegiae dimissa, te collorem Olm crasso sed Me frustra steris. Aliud eracum mente mea volvo, ut nimirum proxima Deme in judici. sadiensi edicam expeditionem militirem. Enim uero simul ac remiseri frigi , , Ibicies aquis decesserit, lasem armis milite instractam indis regiam ductabo, is serra flammisi is mi hominum perfidiamuri merita est, ulciscar. Sic illa spe decidentes

legatus Ingris, re irrita abierunt. Nihilominus denuo rediit in Sueciam se talius cum Biorno , et iisdem negotii aleam se 'cundum experturus , si forte iterata vi selicius caderet. Sed praemisit quosdam suorum psallam ad Ingridem, samque evocavit ad colloquium in proximo agro Vlleriano ut exploraret,quo pater ejus animo in regem suum esset.Nam vi pinem non abhorrere ab Olai nuptiis, iam ante compererat, . si modo pater eius flecti posset. Quem qutim immotum cernerrent, satagentibus amicis, Ragvaldi Gothiae occidentalis Co- initis,cui ob sanguinis coniunctionem propior cum Rege χsus erit, authoritate, regium tentare animum atque,si posset,

expugnare erevissemen. lne ad hoc ii ductus quidem, sed si bi soli noniatis fidens , cum Torgnyo gnatora educator B a suo,

29쪽

suo , iudice provinciali plandi. imgyae existimatimus de fidei 'ud suos , , pertaeque prudentiae viro, rem tantam communicat, 'uid rex Norvegiae per legatos suos petat,

de quam indigno responi rex Sueonum eos repulerit. Consultatione ultro citroque habita, rem utrique egno ex usu futuram in foroin conventu psallensi serio tractare corriplacet. Itaque frequenti istic populo , consilium habetur. Primus surgit Biornus legatus cujus rei caussa ad- ω, exponitri ut nomine sui regis quoa pacem, i descri tionem ei minorum utriusque regni regiaeque filiae nuptias. At nihil horum lao placet. Omnia cum stomacho saevisque dictis rejicit Mox Ragvaldus comes Vestrogothorum suorum promit sententiam : Σο istis videatur praestare pace a m quaημα-- τὶ metiri plei e cedere , quam in perpetuo metu ae periculo propinqui bessi is excursionum hosti is

versari. aedis autem fidum vinculum fore matrimonium In-xriai csm rege Isiora egiae. Sed QComitem rex asperis verbis excepit ue eum ob imperio Ingeburgis uxoris pendere exprobravit in cuius ossicina haec consilia fabricata essent. Tandem cum senex Torgnyus ad dicendum surrexisset, universa se multitudo movit ut , quod ille in medium consulturus esset, intentis animis Sesauribus accipersi. Ille vero regis fastumis pertinaciam acrius increpabat quod contram rem recessorum suorum populi, amicorum regia sterneret , eris inem nisi se dignari tu audire, quias e su soli se eret Si eius Muntas populi sententiae ingruas, eos in Hmnis , oue e re regni regis virtute is suasis digna sint, ultra regi praesto futuros. I secus fecerit , contemtoris animi atque fastus non ferendi aere Maturam. Ad dicta plebs, quae armata in concionem v o istius seculi more venerat, cutis concrepans, animorum4 indignationis consensum ostendit , donis rex eorum sententiae accedat , vim haud a futuram. Rex ne populi surorem in se concitaret, gensam elavit, & se in plebis sententia sores, verbis & re , ut videbatur, adfirmatri dum pacis foedus , d filiae nuptias

per amicorum principes legatis Uiis c per hos ipsi regi solenni ritu pactus est Vtriusque hic peccatum , prorsus haud excusandum agnoscimus , regis & populi Ro

vium Ahet iniud injustas es negandae vel differendae pacis

catusa ,

30쪽

a. I. CAP. I. arcaussas, niilla vel incerta Nooegorum satisfactione, habere videretur , nec absque illa regno Norvegiae concedere fas duceret: nimis tamen pervicax animi erat advolsus amicos 3c plebem haud absurca consulentes, atque resinens odia in hostes pacem amicitiam efflagitantes, hec indignis forte legibus , si pactionem inire placuisset, Populus vero immodica ostentatione libertatis desvirium in regem palam serox, violenta authoritate , licentia, minis di manu ex, torquere conatur , quod modestia de ratione obtinuisse . Itaque res eo tandem evasit, ut rex qui cogi nolebat, qui scentibus turbis , quod promiserat , reicinderet. Plebs

contra niteretur sententiam suam contumaciter urgeret.

Quod non nisi motus' offensas alebat , atque extremaniab reipub minabatur. Proinde successores rege dcis: rum prudentes utrumque abruptum ita temperarunt , ut in gravioribus regni negotiis reges etiam amicos audirent tquum oculi plus videant, quam oculus. In illis verb quae

ad commune bonum vel universos spectarent, non unius,

nec paucorum aut plebis arbitrium solum esse , sed ex omni ordine ad statum locum a supremo magistratu convocati. cimi iudicio, unanimiter&matust in rem patriae discussa, tandem rata haberent. Nimia ver plebis potestas iusto deinceps imperio cohibita est is essraeni libertati leges modum posuerunt ut subditis magis utilis, nec Principibus esset formidanda. Sed ad rerum seriem redeamus. Aliquando rex primo mane qilinque perdices iacili certoque

ictu feriens, filiam Ingridem rogabat, num etdium quem o quam tantillo temporis spatio tot aves cepisse sando audi id S.

visset Illa vero laum Crassitan uno mane quinque I et uri regulos in Norvegia cepisse , ditionibus exuisse re 7 :spondit. Quod filia amorem erga speratum adhuc spon o sum tegendi imprudens , supra patrem sue Olmun assum , quem ille habebat inimicui, i omini Principes ne amicos quidem ejusdem gradus sibi gloria neserti, P.

quia antistare caeteris volunt, aequis animis ferant : pater vehementem in modum excandescens , negavit se permissurum, ut Ingris in manum ac matrimonium

istius Crassi, cuius amore nunc stolide duceretur, unquam

deveniret ata utrinque dis essum est.-Inteii in olaus Ingridis

SEARCH

MENU NAVIGATION