장음표시 사용
431쪽
probaverim. Auctore Potius codice Reg. I. a quo praepositio a abest, Ociam interpunctione paululum immutata ita legendum Suspicor caelatia . Una co- ρα Per Praessuit δε-30hron etc. ut iam verum artificis nomen, cui illud templum aedificandum commissum fuerat compertum habeamus, quum de Chersiphrone sermonem 58 non posse quisque sciat, de Dinocrates V supra res incerta sit. Ablativus vero Soopa ab adverbio una pendet eandem vim habente, quam saepe in adverbio Simul inesse Videmus, ut apud
Tacitum Anti. IV. 55. VI. . v. echn Hellenol. p. 380G Addo umpti Gram lat. p. 262. Denique Plinius XXXVI. . . . nos docet, Scopam cum Bryaxide Timotheo et Leochare in exornando ausoleo industrium fuisse Mausolus autem quum I. CVI. . obierit Clinto fasti Hellen p. 262. sequenti saltem Olympiad Scopas in eius sepulcro caelando occupatus fuit, unde quod supra posui confirmatur. De operibus vero plurima et gravissima debemus linio XXXVI. . s. 4 cuius verba haec sunt:
Sco nes laus cum his y certat. Is socii Mesresint Pothon, qui Samothraces sanctissimis acrimoniis coluntur Bom nollinem Palatinum, Vestam Edentesm laudatam in Servilianis hortis, duasqn chame-lueras circa iam, quarum ' Pares Da Asinii monu-1 Praxitele et Cepit isodoto. - 2 Post Pothon vulgo inse
runt est Phactontom, quae verba auctore Ieg. I. omisi. 3 charriciacras suariam haec arduini neque codicum le
ctio morito habet . quo oliemlat Primunt enim ipsa vox
432쪽
mentis sunt, hi est Canes horos eius Iesm. Ses maxima in dignationes desubro Cn. Domitii in Circo Inminio Nes tunus yses et Thetis atques Achilles, Noreidos su radest hinos est cotes et hi PocamVos Edentes Itom Tr tonses, chorusques Phorci et Atrices, ' iac multa alia marina, omnia iuSEEm manuS, Praeclari 'us, Etiamsi totius ita fui Ct. Vim vero Praetes S radicta, quaeques u Cimus, Mars Etiamnunc est sedesns colo Hus eiusdem, i templo Bruti Callaici pud Cimcum undem. Praesterea Venus in Eodem loco nuda Praxitoliam illam antecedon et quemcunques lirma locum nobilitatura. - - Haesitatio est in semplo
Apollinis SosiaH, Nioba liberos morientes si Scopasia Praxiteles fecHrit: item Ianus uictr uisu ton lodicatus ab Augusto, Ex Aegrato advectus, utrius manus sit, iam quidem et auro occultatur. Similites Di Curia OctaNiari quaeritur desividines fulme tonesntes.
rarior est quam qua ad signa describenda ut potuerint deinde ein facile explicuerit quid chamotaera cum Vestaeotiat ne habeant v Schneide leX. r. s. v. χαμεταιρίς ς doniquo ea lectio nimis ab omnibus codd. recedit, in quibus est duosques Camucras quorum, unde tame quid efficiendum sit, nondum liquet. - 4 ita oss. Reg. . II. Coib. Men. Gud Acad. Vulgo pristes. - Ita totidem literis Reg. I. In oss. Duis. I. est Praxitolia ialam antecodcus. De tempore quo utraque statua acta su- erit neque de eorum pretio hic agi, vidit Brotierius. 6 Vulgo Nioben cum liberis morionicvr. At tium in Reg. I. legatur Sosia intObo liberos morientes, quod idem habet Dula. I. nisi quod in eo est libortis equidem a vul-
433쪽
Id domum ad matur, Alcibiadem esses Princissem for-γna in a Gestate. - - SCO G hubuit Gesanulos a.dem aestates, Bryaxi et Timothrum et Leocharesin doquibus simul dicendum St, quoniam PGriis caelavcres, Mausolo Caria regulo, qui obiit Oly iadis contosi- macto tae 7 anno scundo. Pu id ut essest intorso tom miracula, i maxim crisces focores Aboriesnt caelaNit coPas etc.
Praetore alii scriptores haec Scopae opera commemorant:
I 'Apollo Smintheus Chrysae oppido Troadis Strabo XIII p. 604. C et X e Eustath ad Iliad. e. 39. p. 34, 16. d. ROm. II. Bacchus Cnidi Plin. l. I. paullo supra. III. Mercurius laudatus in Anthol. r. IV. 12, 192. Append. Anth Palat T. II p. 684. IV. Horculos Sicyone dedicatus Paus. II. 10, 1. V. VI. osculapius imberbis cum Hygia Gortyno in Arcadia. Pausan. VIII. 28, 1.
VII. VIII. IX. Ε ο, I μερος, Πόθος apud Mega
rensos in Veneris aede Paus. I. 43, 6. Diversa liaec signa fuerunt ab iis, quae linius noverat.
gata scriptura iure puto meo recessi. - Hanc vocem sextae omittunt cum aliae editi tum Brotier invitis codd. Voss. Reg. II. Dusres . . Coth. Veram Regii I scripturam rasura delevit. Ceterum de Plinii errore in definiendo quo ausolus obierit anno egi Amalth. Vol. III p. 286.
434쪽
X. Panis uae, quem e Cicer Divin. I. 13. sumere possumus: Fngebat Carnesiades in Chiorum vicidinis snaeo in s ca ut exstitisses avisci Cresdo, aliquam non dissimilen Murum, Sed certes non talEm, ut eam a Sco a factam dicer .
XI. Minorω in aditu portae Thebanae. Paus. IX. 10, 2. XII. Mine a Cnidi Plin. I. I. XIII. Diana εὐκλεία Thebis , Paus. IX. 17, 1.
XIV. Diana memorata a Luciano Lexiph. 12. p. 335. cuius tamen auctoritati non multum tribuerim.
XV mcat Argis posita Paus. II. 22 8. XVI. XVII. Furia duae V. Supra S. V. Culus. XVIII. Baccha insaniens Simonides in Anthol. ΡIanud. IV. 3, 60. Append. Anth. Pal. T. II p. 642. Glaucus in Anthol. al. IX. 774. XIX. Aod mine a Tegeaticae in Arcadia Pausan. VIII. 45, 4. qui et signa in utroque fastigio collocata describit. Appendicis loco his omnibus addantur Σκοπα εργα quae Tyrwhittus Straboni XIV. p. 40. insigni ingenii sagacitate restituit et Iacobsius Amalth. T. II. p. 23 sqq. coli. T. III Praef. P. X. Sq. contra nonnulIorum imperitam Vulgatae Iectionis σκολια εργα defensionem praeclare vindicavit Posita illa erant Ortygiae apud Ephesum, Latona quidem sceptrum
gerens adstante Ortygia, quarum utraque infantem brachio tenet. Sed iam restant duo loci hucusque nobis neglecti, quorum unus quaecunque aliunde de Scopae aetate sci-
435쪽
mus overtit, simulque dubitationem do eius arto iti licit. Sunt haec verba Plinii XXXIV. . s. 19. qui artificibus Ol. LXXXVII. Orentibus accense Pythagoram, Sco am, oretium. Dudum Viderunt . . . l . quantas dissicultates haec verba moveant comparata
eum iis quae de Mausoleo a Scopa post O CVΙ. Exornat traduntur, quum si utramque Olympiadem
inter se componas centum Saltem annos natus Scopas
Ol. CVI. fuerit necesse sit, et proinde vel Scopa nomen illo loco elicere Heyne antiq. Au D. I. p. 234. Bottiger Atideut p. 153. vel duos eiusdem nominis artifices sumere, Fea ad inchelm T. II. p. 197. vel denique Scopam in natam mulare voluerunt. Thiersch. Epoch. II. Adnot. p. l. Alterunt quod non minori iure contra hunc Sco iam protulit Heynius l. l. versatur in eo, quod Scopas a Plinio ibi inter statuarios recensetur, quum alibi tantum de eius peritia lapidis sculpendi certiores simus. Hic vero paul-lisper nobis subsistendum et videndum est, an fortasse aliquid inveniatur, quod has dissicultates expediat. Et hoc quidem invenisse mihi visus sum in eo nomino quod proxime Scopam apud Plinium sequitur Perottus, de cuius mala fido cum ΙΙΗynius tum Thier- schius cogitarunt, quorum hic inde exsculpsit Perillum, in quo ei assentire nequeo. Mihi potius in corrupta illa voce patria Scopae latere videtur, ut proinde duo sane Scopae discernendi sint, alter Parius, alter Elius. De quo posteriore quum nemo hucusque ali quid neque compertum habuerit, neque tradiderit, suspicio mea quibus argumentis uitatur, demonstratam
436쪽
dum est. In edd. quidelia vett. non Porelius sed Par-olitis legitur; et quum Pausanias VI 25, 1. de Θ-nes Veneris vulgaris hirco insedentis simulacro Elido posito loquatur, in Amaltheae Vol. III p. 288. Oniecturam proposui, Vocem urelius per errorem Plinii ortam esse, qui quum in Graeco, unde sua hausit
fonte, ΠΑΤΡΙΔΑΙ ΛΕΙΟΣ ex compendium scriptum
invenisset, novum inde artificem finxerit . Omnia nunc bene quadrant, patria artificis, quae eadem fuit urbs, ubi unum suorum operum dedicavit. et materia qua usus est. Ipsius quidem coniecturae me nondum poenitet de ratione tamen, qua VOX nata fuerit, nunc secus sentio. Scripserat Plinius Scopas Elius, quod quum librariorum unum paullo doctiorem ostenderet, cui Scopae patria aros nota fuit, hanc urbem illi PAR suprascripsit, unde SCOPAS ELIU factum est. More vero solito v. Hottinger in telandi use Att. T. II fasc. 2. p. 30. alius librarius utramque lectionem deinceps scripsit, quod originem mirae vocis Paretius abunde explicare videtur.
Scalptor gemmarum p. Bracci memori tab. 10 l.
Caelator et statuarius, nullo tamen perU SUO-rum praecipuus, Critiae discipulus Plin. XXIV. . s. 19.), unde circa l. LXXXII. floruelit necesse est.
437쪽
Scalptor gemmae p. Bracci nr. 104.
Architectus qui de sua arte duo volumina ediderat Vitruv. VII. Praef. I. 14. , nisi eum Ortasse eadem ratione libros composuisse sumas, qua Varro et Plinius, si illi quidem scriptis aliorum, neque sua experientia.
Statuarius Aoginela incertae aetatis qui Agladae Olympionicae signum fecit. laus. VI. 10, 2.
Pictor incertas aetatis et palliae qui, quum hominem ingere non posset, cenas pli in pinxit hisquis magnam consecutus est gloriam. Plin. XXXV. 10. S. 37.
I. Statuarius Athenis natus Pausan VI. 4, 3 qui Ol. XIV. floruit, aequalis Lysippi. De eo inprimis videndus est Plinius XXXIV. . s. 19. qui haec habet: In hoc Silanione mirabiles, quod nullo
doctores nobilis fuit Us disci tilum habuit Zeuxia-desm, ubi Harduinus et Brotiorius veteres sed interpo latas editiones secuti scripserunt discipulos habuit Zeuxin et Odom. Sed ut mittam permirum illud nomen adess, cum esuxiada potius nomen simillimum sit Calliada aliorumque omnes quoque codice a me
438쪽
eollati eam quam ego exhibui Iectionem, licet librariorum oscitantia leviter corruptam tuentur. Quorum a pessimo Reg. I. ut incipiam, Silanionis nomen et verba ipso discipulum habuis hic omittit, deinde vero Zonsiades praebot. In Dufr. I. Reg. IV. olbert. Silanionis quidem nomen etiam deest, sed Omnes servant scripturam nobilis fuit. Os disci ultim habuit Zeusiadesm. In Reg. I. et III. Silanionis nomen Iegitur, et hic quidem exhibet deinde fuit Us discipulos habuit HusiadHm ille vero, cui fore ubique primae debentur, egregie haec praestat nobilis se l. fiat. bses disciPulum habuit esuxiadsen. De operibus vero Silanionis haec nobis traduntur Plinius I. I. paullo infra eius Mollodorum V. supra ), Achillom
nobilem est Pistraten exercesntesm alguestas laudat. Fecit etiam Satyrum Eloum nobilem pugilem Olympiae
Pausan VI. 4, 3. , ibidem Telestes et Demaratum Messsonios 14, 1. . , Iocaste moribundam Plutar-clius de audiendis poet. . p. 69. T. VII. d. Huit. cui loco Facius in excerptis recto admovit alium eiusdem scriptoris Quaest Symp. V. 1. p. 80. T. VIII. Od. R. ubi verba leguntur: ς φασι ει το πρόσωπον αργυρου τι συμμίεαι τον τεχνίτρο, πως κλιπόντος ἀνθρωπου και μαραινομενου λάβ περιφάνειαν ὀ χαλκόο Thoseum Plutarch. Thes. 4. Platonesm Diog. Laert. III. g. 25. Corinnam Tatian adv. Gr. 52. P. 114. d.
signum Cicero Uerr. IV. T. q. 125 126. opus e fuctum elegans et elaboratum dicit, unum ex iis quae Vorres Siculis abstulerat. Illo vocabulo ταίρας Vis-
439쪽
conlius, qui in Iconographia Graeca VOI. I. p. 69 sqq. duas femina Lesbia Sapphus nomen gerentes fuisso contendit assentiente auterOchio in dia tribo do a ppho meretrice resia Paris. 1822. ad sententiam suam stabiliendam uti potuisset, quamvis ne sic qui dom viro summo accedere OSSemuS. Praeterquam enim quod elcherus in dissertatione notissima Vis conlium plane refutavit, alianus certe de discrimino aliquo inter Sappho poetriam Μytilenensem et mere tricem resiam faciendo non cogitavit, quod cuique patebit, qui eius verba paullo post insequeritia p. 11 q. perlegerit. II. Architectus incertae aetatis et Patriae, qui praecepta symmetriarum OHScri Psit Vitruv. VII. Praef. q. 14.
Architectus incertae aetatis et Patriae, qui volumen de symmetriis Doricorum edidit. Vitruv. VII. Praef. S. 12.
Pictor Rheginus qui Phliunt picturam in Pole-
marchia portio fecerat commemorant hunc pictorem Simonides et Epicharmus Polemo P. Allien V. P. 210. . , ita ut fere quingentesimo ante Ch. n. anno floruerit.
Statuarius incerta aetatis et patriae, qui a Plinio XXXIV. . s. 19. iis accensetur, qui athletas, armatos, Venatores sacrificantesque fecerint. Dubito tamen, uipsum artificis nomen integrum ad nos pervenerit.
440쪽
Sculpto inceriae aetatis et patriae, silius Eupalami, cuius opus, Bacchum Morychum, memorat Zenobius V. 13. n. κατεσκεύασται ὁ ἀπο φελλα καλουμένου λίθου πο Σιμμίου του Εὐπαλαμου, unde Clemens Alexandr. Prol P. P. 1. A. Syll, emendaridus est. Ibi haec verba, quorum unum nunc demum Thierschius Epoch. II. Adnot. p. 33. restituit, leguntur αλλ οπως μητις πολάβ και ταυτα με ἀγνοια παρηκέναι, παραθροσομαι, του Μορυχου Διονυσο τ αγαλμα 'Θηνησι γεγονέναι με ε του φελλείτα καλουμενου λίθου, εργον δώεἶναι Σικωνος του Εὐπαλάμου, ως φησι ΙΠολέμων ν τινι επιστολy. ylburgius pro inaudito Siconis nomine Simonem non sine probabilitatis specie restituerat, assentiente Thierschio sed locus Zenobii veram nos docet scripturam, neque ulla ratione Mi illero Aeginet. p. 104. accedere possum, qui corrupto Clementis loco ad corrigendum Zenobium uti mavult. De aetate vero immiae Thierschius statuit, eum vetustioribus artificibus adnumerandum esse, utpote quem
Clemens alladiis antiquissimis et Dipoeno Scyllidique
Statuarius Aegineta cum Dionysio Argivo equos et aurigas fecisse scribitur, quos Phormio Maenalius militia apud Gelonem et Hieronem clarus olympiae
Posuerat Paus. V. 27, 1. Plini teste Simon canem Et Sagittarium escit, XXXIV. . s. 19. Mulierus Aegin P. 104. Quum supra Dionysii Argivi aetatem alio quoque argumento usus in Olymp. LXXVI. o-