장음표시 사용
181쪽
te venisset; cumque Romae quos dam dies commoraretur, ego eram in iis, lacu, in quibus . maxime me tuto ess arbitrabar. Eo secium est, M. ad te Lupus sine meis literis rediret, cum tamen iurasset tuas ad me perserendas. Romam autem veni ad 3 Id. Decembri nec habui quidquam antiquius,
quam ut Pansam statim convenirem, ex quo ea de te cogninu, quae maxime Op aham. iniare hortatione tu quid non eges, si ne illa quidem in re, initae a te gesta est post hominum mcinoriam maxima, hortatorem desiderasti. Iulia cune significandum videtur, populam M in omnia a te pecuu Rarim in te aliquando, i irrandae ibbertatis omnem spem ponere. Tu si
dies ioctesque memineris, quod teri cere certo scio quantam rem gessis is, non obliviscere profecto, quantae tibi effari num gerendae sunt. Si enim iste provinciam nactus erit, cui quidem
182쪽
dem ego semper amicus sui, ante quam illum intellexi non modo aperte, sed etiam libenter cum republica bellum Serere, spem reliquam nullam video salutis. Quamobrem te obsecro iisdem precibus, quibus enatus populusque Romanus, ut in perpetuum rempublicam dominatu regio liber es, ut prita, piis consentiant exitus. Tuum est hoc
munus, tuae partes a te hoc civita,
vel omnes potius gentes noli expectant solum, sed etiam postulant. Qua
quam cum hortatione non egeas, duplsupra scripsi, non utar ea pluribus; bis, faciam illud, quod meum est, ut tibi omnia mea ossicia, studia, curas, cogitationes pesticea ad quam laudem gloriam pertinebunt. Quamobreni elim tibi ita persuadeas, me tum reupublicae causa, quae mihi vita mea e rior si tum quod tibi ipsi faveam, i amque dignitatem amplificari velim, tuis optimis, siliis, amplitiniunt, gloriae nusso loco duiuturum. Vale.
183쪽
sioque in rempublicam studio atque confatalia. .
5 gratas M'. M. . Ciceroni S. D. OD EV exemplis liter a te mihi
redditae sunt, quoideri mei ait immi Tantum me tibi debere existimo, quantum persolvere dissicile est. scripsi tibi, quae hic gererentur. In it,nere est An tonius, ad Lepidum promciscitur ne de Planco quidem spem adhuc abjecit, ut ex libellis suis an, malvetii, qui in me inciderunt. Inucibus, quos ad Asinium, quos ad Lepidum, quos Plancum mitteret, jcribebat. Ego tamen non habui ambiguum, statim ad Plancum misi; biduo ab Allobrogibus,, totius Galliae legatos expecto, quos confirma-
184쪽
LIBER SICUNDUs. στ' os domum remittam. Tu, quae istic opus erunt admihistrari, pr Mucies ut ex tua Voluntate, reique publicae commod fiant. malevolenti; hominus itynie, si poteris, occurrus si non poteris, hoc te consolabere, quod me de statu meo nullis contumeliis deterrere sinunt. Pridie Nonas Maii, ex cast hiinibus Statiellensium
ommendat Tamiam equitem Romanum in petitione praeimae. N. Cic ero D Sri Umpo S. V.
sime utor Magna ejus in me, non dico ossicia, sed merita, eaque sunt populo Romano notissima. Is magnificentissimo munere aedilitatis perfunctus petit praeturam, omnesque intelligunt nec dignitatem ei deesse, nec gratiam. Sedis ambitus extare videtur, ut ego
185쪽
No omnia pertimesham, totamque pe- non Lamiae mihi sustinendam putem. In ea re quantum me possis adjuvare, facile perh icio ; nec Mero, quantum mea causa velis, dubito. . Velim igitur, mi Brute, tibi persuadeas, nihil me, jore studio a ae petere, nihil te mihi gratius facere posse, quam si omnibus tuis opibus, omni studio Lamiam in petitione juqeris, quod ut facias, vehedi
Cicero pro staurus Legatus, Grin. ciam, consilit Appiamur, quod1 acri endtim niti putaret, persequitum, res fuas Appio com endat, com memoratis a e beneficiis ab ipso
186쪽
Iubitrati mihi quod scit Atticus
noster de hoc toto consilio pro- iis, quod in utramque partem in mentem multa veniebant agnum pon- dus ac siit adtollendam dubitationem, iudicium & consilium tuum. Nam
iuripsisti aperte, quid tibi videretur,
Atticus ad me sermonem tuum pe tulit Senipe iudicavi in te, cinis piendo consilio prudentiam summam esse, & in dando fidem ι maximeque sum expertus, cum initio civilis belli per literas te consulitissem, quid mihi faciendum esse sentires eundemne ad Pomponium, an manendum in Italia, Suasisti ut consulerem dignitati mea, ex quo, quid sentires, intellexi, sum admiratus fidem tuam, in consilio dando religionem quod, cum aliud malle amicillimum tuum putates, antiquius tibi officium meum, quam illius voluntas sitit Equidem Mante hoc tempus te dilexi, & semper me a te diligi sensi. Et cum abessem, atque iii magnis
187쪽
remis meos resentes a te cultos defensos esse memini. Et post meum reditum, quam familiariter mecum vixeris, quaque ego de te senserim, praedicarim, omnes, qui solent haec animadvertere, testes habet mus Gravissimum vero iudicium de mea fide, de constantia secisti, cum post mortem Caesaris, totum te ad amicitiam meam contulisti. Quod et om judicium, nisi mea summa benev lentia erga omnibusque meritis comprobaro, ipse me hominem non puta . Tu, mi Appi, conservabis amorem imum, etsi more magis hoc quidem scribo, quam quo te admonendum putem meaque omnia tueberes; quae tibi ne ignota essent, Attico mandavi a me autem, cum paulum otii nacti erimus, uberiores literas opinato Da op ram ut valeas, hQc mihi gratius facere nihil potes.
188쪽
primitin instatua, quam posuit in rint is, PARENTI OPTIME MERimo ut non modo ii. st jam etiam par a Midae sudicemini quid dico judice nunt' ini muris ut Vestri enim pulcherrimine die furiosui me principem dicit fuisse. Utinam quidem fuissem, molestus nobis non esset. Sed hoe vestrum est quod quum praeteriit uti nam haberem quid vobis darem consistas. Sed ne mihi quidem ipsi reperio qua faciendum sit. id enim est in ontra vim sine vi feri possit Eonsilium omne autem hoc est illorum, in mortem Caesaris persequantur. Ita us
189쪽
que ad vi Non. Octob productus in: concionen a Cantitio, turpissune ille quidem discessis sed tamen ea dixit de Conservatoribus patriae, quae dici deberent de proditoribus. me me quidem non dubitanter,quin omnia de meo co filiis vos sedissetis, Canutius seceret Caetera cujus di sint, ex hoe iudica, quod legato tuo viaticum errupuerunt Quid eos interpretari putas, cum 'c faciunt Ad hostem scilicet portari. O rem miseriun fominum re non potuimus, conservo servimus. Et tamen me quidem favente magis quam sperante, etiam nunc residet spes in virtute. Sed ubi sunt copia, De reliquo malo te ipsum loqui tecum, quam nostra dicta cognoΘre. Vila
Ex eodem Lia o ad sam. ErisT. VII.
Gm pugnaret hi Asa Casius contra
s intiliam, Cicero eum mementear Laridae erat, promiseratque e fa thrum per se quicquid deretur fore
190쪽
sor retio reipiaticae, ne expectati, rem senatus decreta tuberaret
Asiam a Dolabella, qui fuerat se
dicitis hosti. Hoc commemorat, ab eo petit, si prout so ipse Cicero Senatui de eo promist, or
OU4nto studio dignitatem tuan), dc
in unatu & ad populina defenderim, ex tuis te malo, quam ex me, cpgnoscere. Mute mea sententia in Senatu facile valuisset,nisi Pansa vehementer obstitisset. Ea sententia dicta, pro- duetus sum in concionem a tribuno plebis, Μ. Servilio. Dixi de te, quaeib- tui, tanta contentione, quantum larum eae tanto clamore, consensuque populi ut nihil unquam simile viderim. Id velim mihi ignoscas ciuod invita secta tua fecerim mulier timida verebatur ne Pansae animus offenderetur. In concione indui aia a dixit, matrem quoque litarim atrent, illam a mullastutiam noluisse dici. Sed me haec