장음표시 사용
11쪽
antiquis pro illorum temporum indole non mediocriter versati, qui hic illic a coniecturis vel etiam a minutis additamentis explendae poliendReve orationis causa
non Rbhorrruerat. in universum meminisse conveniat excerptores Omnes non tam transcribere librariorum
more Plinium voluisse quam eruditionis Plinianae copias legentibus commode atque utiliter patefacere. Ex eiusdem st1rpis exemplari in Francogalliam ex Britannia translato in codice Parisino Lat. 6795 ab altera manu saeculi XIIE': suppletae sunt deficientes olim partes III IV 5 et VI 88-148. 153-220, eandemque prodit minima pars correctionum quae in eo codice cernuntur; itom ex similibus exemplaribus aliis haustae sunt correctiones in codicibus FRD, de quibus cis. quae infra dicentur. Haec subsidia recte perpensa in usu critico primarium locum obtinent praecipueque in locis dubiis, nisi certis argumentis possunt erroris vel interpolationis coargui, iuro summae auctoritatis esse existimantur. ceterum quae integra in iis et bona sunt etiam per insequentium sapeulorum codices quo8dam,
quamvis obscurata interdum accrescente mendorum numero,
magna tamen ex parte propagata esse ad eam aetatem, qua typis exprimi editiones coeptae sunt, ex veterum editionum lectionibus apparet.
stirps prima, quae agnosci possit, est codex deperditus, cuius libri Π-V traiectis quibusdam quaternionibus mira iusti ordinis confusione turbati sunt, quam traiectionem Deilessen in mus. Rhen. XV p. 270 sqq. 368 sqq. accuratissime descripsit et illustravit. transiit ea nescientibus primo librariis in complura exemplaria inde deducta, cumque eadem iam Diculli Hiberniae monachi qui a. 825 libellum de mensura orbis terrae conscripsit)Ρlinianos codices nimis dissipaverit', quod ex indiciis probabilibus conclusit Deilessen in Herm. XXXII p. 326, archetypus ille videtur ipse quoque in Britannia olim fuisse. ex huius originis exemplaribus in Francogalliam apportatis ortae sunt codicum familiae duae propriis lacunis et lectionibus aliarumque
rerum varietate seiunctae, consengu quidem inter singulos saepe
ita viuriante, ut cognationis rationem ac gradum difficile sit certo dεfinire. 1. Prioris familiae sunt
B: codeae Vaticanus Latinus 356I, membranaceus, saeculi XI, quondam integer et in unum coniunctus cum codice
Leidensi Vossiano fol. n. LXI F . qui continoi XX 186- XXXVI 97 nunc divulsus ab eo et dimidiam tantum Naturalem Historiam usque ad XIX 156 complectens.
12쪽
primis quatemionibus deperditis continet II 187-TU67. 70-VI 220. correctus est ab altera manu D' ecodice vetusto in ultimo demum libri VI solio inde a 211; quae tertia manus saeculi XVI aliquot locis correxit mentione non ligna sunt. post Ianum, qui Ox libro V g 1 34 et fi 43 - 153 excerpserat, codicem totum contulit Deilessen. - Εx eodem exemplari eodem fere tempore transcriptus est sormaquo et habitu illi persimilis F: eodeae Leidensis Limia n. VII, membranaceus, bipartitis
paginis scriptus. initio mutilus incipit a I ind XI 77
risuus niatura et continet omnes deinceps libros usque
ad XXXVII 199 primum pondore. his primis sex libris
as8idua cura correctus est a manu altera saeculi
XII F e codice ordinis vetustiorum, de qua re copiosius dixi in appendice p. 527 sqq. usui critico codicem hunc primus adhibuit totumque contulit Dellenen, qui postea eum ex ipso D descriptum esso sibi persuasit statuitque eundem esse Chimetianum diu desideratum
et r. append. p. 525. 526). ipse iterum contuli et, ut in tali ro accidere solet, nonnulla rectiUS enotRVi. Minus arto vinculo cum D iungitur R: eodeae Florentinus Riccardianus, membranaeeuου, Saeculo fere XΙ binis paginarum columnis scriptus, compluribus
locis mutilus - interierunt enim medii libri XIV - .XXIII. XXIV et ultimus XXXVII - aliisque e codice alterius familiae suppletus. incipit a praefat. φ 27 illud est quod et continuatur usque ad I ind. XXXIV
med. , deinde continet huius voluminis II 26 credi eae υSu vitae - VI 220. collatione a Iano facta Silligin editione usus est eamque bibliothecae regiae Dres- densi mandavit; qua perpetuo inspecta errores illius haud paucos sustuli, ita ut adnotationem meam, ubi a Silligiana discodat. pro vera haberi velim. correctiones autem, quae passim inveniuntur a manu altera, interdum etiam tertia, aut in spatio raso aut litteris detortis aliisve superscriptis factae, Ianraro ita indicavit, ut utrius manus sint discernatur. in plurimis quidem vestigia apparent codicis ex ordine vetustiorum R , sed aliae speciem coniecturae praese ferunt.
2. Alterius familiae sunt E: cod ae Parisinus Latinus 6795 Silligio et Iano α Harduino Regius I), membranaeeus, saeculo XI binis paginarum columnis scriptus, in primis quatereionibus
13쪽
umore ac situ et remediis quoque ad resuscitandas
litteras evanidas inlitis adeo foedatus, ut amplae partes iam legi non possint, indo a libro XXI subinde mutilus deficiontibus aliquot foliis, in fine detruncatus post
XXXII 135. huius voluminis totum textum continet, ac praefatio quidem et I III 38. 70 131. IV 6 VI 88 prioris manus sunt alterius, quae correxit et supplevit partes interiectae, exceptis paucis paragraphis Q 148-152, quas tertia manus margini ascripsit. contulerunt praefationem et I Diibner, II et V Ian, praef. I. III. U. VI Deuessen, correctionum tamen generibus duobus non significatis: admixtae enim sunt iis, quae saeculo XII e codice ordinis vetustiorum factae sunt E , aliae, quae tertiam illam manum multo recentiorem siue- euli XV uel XVI) ostendunt, et in his ita comparatae, ut eas ex impressis demum editionibus inlatas esse suspicio sit. hanc aliqua ex parte iustam esse cognovi beneficio Othonis Rosabach, qui opera sua ultro mihi oblata plus ducentas lectiones o libris II et V a modelectas in ipso codice E scrutatus est et subtilissimo describendo explanavit. tertiam manum ait per se
Rgnosci plerumque posse id quod vidit etiam Michde Rob. Orichi. exc. l. l. p. 216 n. 3 nec negavit Deblessen in diurn. liti. Jenens. 1874 p. 395 ac ne opus quidem esge confirmandi causa simul evolvio: codicem Parisinum Latinum 6796 A Silligio et Iano b): is enim cum ex E ab altera manu iam correcto pauso post cum fide descriptus sit, inmunis est a tertiae interpolationibus. ubi evanuit vel obscurata est codicis E scriptura, ex e lectiones iure substituuntur suntque suis locis adnotatae e collationibus Iani et Deflesseni. Adiungitur huic familiae, sed ex alio exemplari derivatus et saepius cum F vel R consentiens proprium et separatum locum teneta: coriae Vindobonensis CCXXXIV Silligio et Iano co),
olim monasterii S. Blasii in Nigra Silva, membranaceus, saeculo XII vel XIII a. 1278 d. 8. Maii 'suit accommodatus Rudolpho Constantiae episcopo ', ut testatur primae paginae inscriptio - binis columnis scriptus, in duos divisus tomos, quorum prior praelationem et I- , alter sequentes libros usque ad XXXVII 20squecumque ambitu r mariJ continet. inde a libro X saepe textus partes plus minusve amplae data opera, ut videtur, a librariis praetermissae sunt; huius vero primi voluminis textus nihil fere detrimenti accepit, nisi quod VI 90-95 interciderunt, columna vel pagina
una 41 versuum errore neglecta. praelationem et in orate
14쪽
dices aliasque quasdam partes excussit usuique critico adhibuit Deilosson; ego textum totum contuli. - Si ex paucis quas Beatus Rhenanus tradidit lectionibus coniecturam facere licet, Murbacensis codex nunc oblitteratus tam similis fuit Vindobonensi a. ut prope gemini fratres appellari queant. Iam codicum AD FRE plerumque etiam πι discrepantiae adnotatio a me ita instituta est, ut sigiae eorum, qui quoque
loco constanter ac perpetuo collati sint, in superiore paginae margine adseriptae inveniantur et in commentarii notis unius tantum pluriumve ex his mentione facta certo concludi possit in reliquis exstare lectionem in textum receptam. alia ratio est excerptorum My , quiue cum continuae ac plenae orationis partes haud ita magnas easque saepe etiam decurtatas praebere soleant, non potuerunt sine molesta incommoditate cum illis copulari separatimque ibi tantum commemorata sunt, ubi discrepant, verum ex horum quoque lectionibus vix ulla, quae alicuius momenti sit, omissa est. omnino variarum lectionum in geographicis maxime libris ΠΙ-VI infinita saepe abundantia fuit, etsi ne sic quidem omnes adnotatae sunt; coerceri eas
modicis finibus in libro II licuit, quia et codices, quae est ibi
orationis et argumenti indoles, paulo minus vitiose scripti sunt et exclusis quas Ainguli aperte falsas habent nihil tamen, quod iure desideretur, ab apparatu critico iubest. Praeter hoΗ codices, qui pro fundamento sunt recensionis eriticae, stilorum quoque scripturas sparsim adnotavi, quae quidem subsidia, praesertim ubi meliora degunt, ut in praefatione et initio libri II, prorsus reici non debent; aliis locis id factum est, ut quae ratio inter eos' et meliores illos intercedat exemplis aliquot ostendatur.
Ex iis cum ordine recentiorum et artissimo vinculo cum codice F cohaerente: codeae Parisimis Latinus 6797 Harduino Regius II , membranaceus, saeculi XIII, totum Plinii opus usque ad XXXo 199 primum pondere continens, ultimo
tamen libro allecto ab altera manu, quae correXit ceterorum quoque textum partim o codice alienae
Originis. libros omnes praeter XXXIII - XXXVI in usum Silligit contulit Ian.
T: coriae Toletanus, membranaceus, saeculi XIII, excepto ultimo omnes libros continen8. a Pintiano quondam
diligenter excussus et adhibitus est collatus in Silligit usum a duobus presbyteris Hispanis ch. edit. Sili. vol. I praef. P. X).
15쪽
f: eodeae cim letianus, a Dalecampio in editione passim ita adhibitus ut insigniores eius lectiones margini
adscriberet, postea Oblitteratus. quem eundem ae codicem F esse censet Deflessen: CD. supra. Cum familia codicum Ea videtur Oh Rerere
q: codicis smiscellanei Parisiensis Irutini 77OI pars saeculo XIII scripta. quae Naturalis Historiae initium usque ad I ind. XXXII med. continet. lectiones, quae ad praelationem adnotatae sunt, excerpsit Deilesien Ad ordinem vetustiorum variis propinquitatis gradibus redeunt codices quinque, ac primum duo Britannici: I: codeae Arundelianus 9S. Londini in museo Britannico adservatus et saeculo XII ascriptus Ι-XVIII continens diciis. Vol. III p. XI. ad praefationem Londini a. 1728 editam adhibuit Davides Durandus; reliquas lectiones dobeo Victori Rysset. Oae: eo ae Oxoniensis 274 in bibliotheca Novi Collegii adservatus. Biusdem fere saeculi. I XIX continens. disseruit do eo in Classical Beviow VII p. 451 sqq
I. Graston Milno, qui hune et Ariandestianum cum eo, ex quo Robertus sua excerpsit, planissime consentiris dixit denotavitque observatam iam antea similitudinem, quae cum utroque estp: eodici Pollingano Latino II 3OI Monacensi Silligio P). a. 1459 in Italia seripto, de quo eis. edit. Sili. vol. Ιpraes p. XXI, Weighoser Belirag' p. 82-89. postquam Ian praestationem et II 1 - 137. V 1-30. VI 1-64 contulit, ego II 138 248. VI 65-220 aliasque partes
quasdam excerpsi et plerasque lectiones adnotavi, quo magis eluceat, consensio eum E o passim con Spicuis, quamvis peculiaribus mendis erroribusve interdum
Occultata. ceterum moneo numeroη fere Omnes non
notis, sed nominibus numeralibus a librario indicatos
Salviant. : ecdeae datin anticensis, libros I XV continens, semivetus, ut ait Pintianus, qui eum in obΗervationibus Plinianis a. 1544 non raro laudavit. E: codex a Dalectimpio excerptus et in editionis margine si gla M vel I Ian. notatus sSilligio r). de huius cum F similitudine exposui append. p. 528; praet ea CD.
Vrliciis in Eo It s 1866) p. 359 Detlessen in philol. XXVIIIp. 301, Welinoser l. l. P. 36. Huc pertinent fortasse - nam certior deest notitia - duoli: codices Cracorienses, quos breviter significavit Io. Troianshi in ind. schol. hib. Cracov. a. 1841 speciminiS gratia praef. 1 - 16 plene exscriptis. alter est Diuitig orale
16쪽
membranaceus, saeculo XIII assignatus, Bononiae a. 1459 emptus, alter λ'), charta eus ignotae originis saeculo XI P scriptus esse existimatur. Iectiones eorum ad praefationem adnotavi.
Denique uno loco - I ind. IX 35 42) citavi sal. Chat.: pauca folia codicis reseristi saeculi IV vel V, quae in Cassiani Institutorum codice 24 bibliothecae Seminarii Magni Augustodiinensis detecta Aemilius Chatelain descripsit in Journal des gavanis a. 1900
Restat ut pauca addam de libro I, quo continentur indices; horum enim singularis est et a ceteris libris diversa condiciocritica, quam qui penitus cognoscere volent, iis satis habeo commendasse quae subtilissime, ut solet, disputarit Deile senin philol. XXVIII p. 701-716. Atque a Plinio quidem ipso indices libro primo comprehensi et praefationi cfr. 6 33) subiuncti sunt: quae ratio seoatur hodie in codicibus st T. in antiquissimis autem codicibus, ut commodo lectorum provideretur, indicΘΗ ita fuerunt duplicati, ut et coniunctim scripti in libro I et separatim suo quiΗque libro praemissi exstarent. cuius rei exempla sunt codiceΗ FRE, in quibus illi anto singulos libros iterantur F R E ). in reliquis vero aut deperditus est liber I, ut in No BD V), aut omis8us,
ut in a, et supersunt - quatenus sunt integri - modo Μ o B D VIa : sic igitur rectius, ut errores praeeRVerentur,
notari oportuit, nisi brevitatis causa potius visum esset sigiis uti simplicibus. desunt indices toti in codice p. sed ne in FRE quidem omnium memoria duplex durat incolumis: nam
interierunt in iis posterior pars indicis XXXIII et prior XXXIV praeterea desunt indices in F II XI 77 . in R XXXV XXXVII in E autem multa iam legi non possunt; desunt in F II et VI, in R H γ). XIV XIX. XXI cuius loco est XX i. XXIII. XXIV. XXXVII, in E II. III. V. VI. VIII XIII. XV- in. XXI cuius loco est XX). XXII. XXIV ultimique inde a XXXIII. do Mela. vol. II p. XXXIII, de ο et B vol. V p. IVII et IV). codicum, quorum sigias in superiore paginarum margine indicavi, plenis collationibus uti mihi licuit a usque ad XXI); reliquorum lectiones desumpsi ex editione Delleneni ex instituto - id quod valde dolendum est parcissimum delectum praebentis. Tali igitur subsidiorum condicione et ob magnam multitudinem nominum numerorumque saepe incredibilem in modum corruptorum ac lemmatum ordine quoque interdum turbato vel mutato - id quod in d T consilio et cum quadam constantia factum est, quo magis indices cum librorum textu conciliarentur - , non mirum est librum I omnium maxime operosa ac Eoo ny Corale
17쪽
molesta negotia edituro facessere. ego etsi operam dedi, uι codicum scripturam fideliter tuerer et nomina ac numeros leni medela probabiliter emendarem librorum textu assidue collato numerisque, quoad eius fieri posset, computando exploratis, memini tamen, quantum absit ut Plinii manum restituisse videar: hoe unum Spero, non fore ut mea opera omnino sterilis et inanis fuisse iudicetur. praecedere hae via primus coepit, ut significavi p. 97, Harduinus Parisinos quosdam codices secutus, sed lemmata alia transposuit, alia mutavit multisquo ab ipso fictis et interloctis supplevit quae abesse ei videbantur. re de integro suscepta pluribus melioribusque subsidiis Sillig severius se codicum auctoritate astrinxit et, quamquam singula multa non recte administravit parum perspecta codicum ratione intricata, universa tamen recensionis fundamenta stabilivit. nonnulla deindo Ian correxit, in aliis erravit. cum codicibus d T vimium tribueret iure ob id reprehensns ab Vrlichsio in Flecheiseni annal. IXXI p. 257 sqq. postremo Deilessen appstratu magnopere inplificato usus ad antiquam indicum formam proxime accessit, relictia tamen quibusdam, in quibus ultra Iani placita non progressus est. veteres quidem ante Harduinum editores auctorum tantummodo indicos e codicibus integros fere receperant, Rrgumentorum lemmata varie mutando et augendo aut amputando aliterve ordinando interpolata dederant, ut plane novi et alioni indices circumferrentur, quos verisimile est nisi fallunt vestigia in ultimis libris codicis a obvia - in exemplari aliquo ab homine docto medii aevi suo arbitrio confectos esse.
coni. - coniecit, coniectura. corr. - correXit, correctura.
I. - delevi, delevit, deleto. dist. - distinxi, distinxit.
II. - libri manu scripti ADFRd En, quotquot quoque loco collati et uniuscuiusque
paginae in margine Euperioregi iis indicati sunt.
r mi reliqui codices praeter eos, qui ad eandem lectionem adnotati sunt.
Veteres editores vel lectio vulgata inde a vetustissimis editionibus usque ad hiune aut ad eam, quae unis adnotata est, velut va. G veteres ante Gelenium; va.
G H) - veterum ante Ge- lenium lectio, revocata ab
18쪽
B - Hermolai Barbari castigationes Pinianae. Romae 1492. 1493. BG. - Basileensis editio Erasmi) 1525. Ber. - Parmensis editio Phi
B t. - Broterit editio Parisina 1779. O - Io. Caesarii oditio Coloniensis 1524. - Deilossent editionis Berotinensis vol. I. 1866. D - eiusdem Die geogr. Bucher d. Nat. Hist. d. c. Plin.
iectura incerti hominis docti vel vetustioris alicuius editionis lectio a Desecampio ad marginem enotRtR. G - Gelonii editio Basileensis 1654. iniusdem castigationes sive annotationes 1535). Gron. - Gronovii I. F.) in aliquot libros C. Plinii Secundi notae 166s . v. Sili. edit.
Hach. - Hackiana editio. Lugd. Bat. 1668. J - Iani editionis Teubnerianae vol. I. Lipsiae 1854. J eiusdem editio altera 1870.
L - Lugdunensis editio I. N. Victorii 1563. P - Ρintiani in C. Plinii nat.
hist. libros omnes Observationes. Salmanticae 1544 Lugduni 1593. Rhen. - Beati Rhenani in C. Plin. annotatione8. BaΗiloao 1526. S - Silligit editionis vol. I. Hamburgi et Gothae 1851. Sata. - Salmasii Plinianas exercitationes in Solini polyhistora. Parisiis 1629). Traiecti ad Rhenum 1689. U cum numero - Vrlichsii vindiciarum Plinianarinu vol. I. GryphisW. 1853. V sine numero - chrestomathia Pliniana. Berotini 1857. Ven. Veneta editio I. B. Palmarii) 1499. Verc. - Αlexandri Benedicti editio. Venetiae 1507. Brunn Henr.): de Ructorum indieibus Plinianis. Bonnae 1856. D R. - Detlessen, Die Beschrei-bung Italiens in d. Nat. Ηist. d. Plin. Leiptig 1901. DKN - eiusdem Κurae Noti-gen liber einige Quellen-sehrisisteller d. Plin. in progr. gymn. Tychopol. 1881. D ME - eiusdem Die Masgeder Erdteile nach Plin. in Progr. gymn. Tychopol. 1883. D UZ - eiusdem Untersuchun-gen liber d. Zusammenset-gung d. Naturgesch. d. Plin. Berlin 1899. Fela Αib.): de codicum antiquorum, in quibus Plini nat. hist. propagata est, satis fide atque auctoritate. GONtingae 1861.
Iuc. . mea lucubrationum Plinilanstrum capita m. Neo-stretitiae 1865. - nov. luc.: meae novae lucubrationes Plinianae. Lipsiae 1874.
19쪽
Tom. 2 - idem ibidem 1874. Beda: Mignit Patrol. tom. XC sqq. Dic. - Diculli liber de mens. orbis terrae ed. Parthey. Berotini 1870. G Gm - Geographi Graeci minores ed. Car. Mulierus.
Parisiis 1882. GLm mi Geographi Latini mi
nymi cosmographia ed. Pinder et Parthey. Berotini 1860. MCap. - Martianus Capellaed. Εyssenhardi. Lipsiae 1866. Ptol. - Claudii Ptolemaei Geographia ed. Car. Milllerus. Parisiis 1883. 1901. Si Byz. - Stephanus Byzantius ed. Meinehe. Beroliui 1849.