장음표시 사용
11쪽
iuri Q filo lovitatis errorisve potuerunt eonvinci, qui neeesse tuisse
alio tempore aliter se habere possint,
sit aberremus 'rexiter perStrinxiSS Sat erit Duamquam vero sat euntinetur quidquid est vel sit, tamen id esse vel seri negant viet necessitate eoactum et in itum. Duum enim rem ullam Sine auS3 SSe negarent, distinet iuue inter has ipsas lacia quid esset satum, illustrabant ac definiebant. tenim discernebant inter causas perfectas et principale αμια κίρια, αὐr0τελῆ, συνεκτικα et adjuvan
ixti, α β Si vero omnia sat si eri dicebant, antecedentibus causis proximis et adjuvantibus fieri volebant et satum ipsum appellabant causarum Seriem immutabilem vel aeternam de sat 5. Vel auSam aeternam rerum, cur eae quae praeleritSSent, saetae essent, et eae quae instarent, fierent: et eae quae conSequerentur, suturae SSent. - Vero causae illae adjuvantes et pr0ximae aliquid emeerent, necesse SSe aecedere persectas et principales statuebant quae quidem in singulis rebus, animalibuS, 0minibus40Silae naturam pS0rum ou-tinerent Cic. de sat 18 6ell. l. . . 2. italis sit 1iecessitus libertus lite agetuli; itule otium c Veriam. Intelligitur ex iis, quae supra exposuimus, diVersa a Varia SSe genera, quae in rerum natura cernantur; neque enim eandem esSe naturam animatorum et animae expertium neque animaturum parem eandemque esse Alex. 13. Iam vero edocebant Stoici Alex ibid. eriec quae a re quaque fierent, Secundum pr0priam suam naturam, eluti a lapide secundum lapidis naturam ab gue secundum igni naturam, ab animante animantlS mnia Vero ea, quae fierent secundum propriam ips0rum naturam, fieri necesSario, n0 tamen ea neceSsitate, quae esset per vim et vi0lentiam, sed quia, quidquid Veniret, n0n 0SSet 0n Venire erit quibusdam causis antegressis vel circumstantibus Alex ibid.). - ulle Si probe tenentur, necessitatem ex sua cujusque rei natura et fato natam esse liquet. Si enim apis de sublimi laetus deorsum fertur, fato fit, ut de sublimi ille jactatur natura autem ejus cernitur in gravitate, neeessitas denique, qu0d lapis de0rSum fertur τῶν συντελουντων παροντων α'/νεσθαι την Totαυrην κίνησιν Π rης ειμαρμενης δὲα οὐ λίθου, p. lex ibid.). Iam vero liue lue cogn0se putest sat effici, ut aliquid ex necessitate fieri possit; unime autem meorum discedendum esse sententiam, qui idem valere velint quippiam sat steri et fieri oportere. Neque minus intelligitur, has quidem res, quarum m0d nienti facta est, necessitate Sola regi ac teneri et quam inepte Philopat0r ap. Nemes p. 39 ignem ex sua tanquam Voluntate ardere judieaverit, ne dici quidem pus est. Similis autem ratio est animantium atque eorum, quae animi carent. Ill0rum enim est motu quodam a natura dato cieri atque agitari neque ergo abs0num videtur, quod Stoici omnia animalia m0tu quodam, - qui esset appetitus, quamquam alterum qu0que motionis genus adjiciendum erat, qu0d est cogitationis ex fato agitari dicebant. II0tus ero, qui per animalia ex sat fierent, in eorum esse potestate επι τοῖς ζωοις ναι erουσι p. Alex. 13 . t parum accurate parumque exquisite de hac re disputabant Stoiel, qui, quamri omnes, qui eierem disciplinam colebant, pari negligentia laberentur, tamen ne ab adversariis quidem reprehendebantur. Etenim non stiscernebant inter libertatem belluarum et h0minum utrumque autem genus animantium quamquam in libertatem Vindicatum est, tamen parem eandemque libertatem non accepit; quam correxisses indiligentiam posteri0r demum 40rticu videtur. Namque Marcus Ant0uinus X. 33 dicit: απόλαυσιν δεῖ πολαμβανειν, ο ἐξεστι κατα ον αν
πτυνTOς λως πορεDεσθαι δυναται, se πεφυκε καὶ ως θέλει. Debebant ergo Stoici dicere bellula quoque datam esse libertatem et cogitati0nis et appetitus, sed quae, quum rati l illae
12쪽
exuertes essent neque earunt erunt, in quibus deliquisse dicerentur, rationein reddere p0sse ut,
texe nula 2sset quaeri licet, quomod liberunt judicetur animans. Liberta enim, quum appellii a naza ipsa data sit, ἰn in appetii ipso, quippe quem, velut tu lapide graVi-aiei seri ae moveri ψαριι ης necesse est, cerni potest duamquam autem, quid: hae imga sense , non possumus ipsorum verbis docere Gliterciderun nini
Izri quos multus Zeno Cleanthes Sphaeriis, alii περὶ ρμῆς composuerunt, tamen satis putamu esse quod Epiciet D l. i. appetituni esse δυνα/ιιν ορμητα , τε καὶ,φορμητικην de arat. in errare Identur si in sequenda appetitione et declinatione libertatem esse usitam iudica: ita: Iu . . ,hhb appetitus unum genus mutuum esset, alterum cogitatio, 'Mu qu0que
fialem e sebant ii eo versari, qu0d, qui c0gitarent, quae res objicerentur, eas aut menteazeeterentur aut repudiarent. duo ver belluarum et cogitati et appetitu expertes
oeeon rationis 40 0mines ab iis Secerni et intern0sci. Nu vero quum ad ethicum praeceptum revertimur, ut naturae c0nvenienter VivamuS,
otiando vel appetendo rationi repugnabimus -ουμεθα ιν αυτοιο, lalces selices imus quum conveniemus. At primum quidem liberi sumus tu declarando appetitu e eo a-ibu kl, a re u sive declinamus tum boni ac veri, quum quidquid appetimus vel cogita-ibus in eo rationi obtemperamus denique necessitatis lege restringimur et tenemur quum e ui appetimus vel eogitamus, id v0lumus exequi duae quam vere a n0bis diea Vr etrum eum pantheismo, qtiem St0iei sumunt, Vehementer congruant et e0haereant, In Il' quae
halutavi si illam sequuntur, quippe quae artifex accedat modera rixque appetiy0'S vit 6 Lex istitur suisma in humana natura insita est, ut et in appetendo et in
'u rid nareamus rationi duid vero nonne etiam scientia, quae me e0gnitiones
ζαῆ,hum iee omprehensio est firma, et quae a ratione n0 infirmetur nec
et hu . ..icti animi, quum liue illuc ex libertate appetendi rapi p0SSilli, eontra
Iuram moventur κινοῖνται παυα ίοιν , Si quid appetunt vel cogitant, 'u0 relicere et I et eos sortebat. Accedit ver aliud quiddam; quae enim appetiti contra naturam
in iii quum r ibae et modo areat. extra fines teraein0sque a natura tonstitutos
I : ... t. s. ta kquli his eluetabantur adversarii offendebantur autem et
: visian Id quod Stoicis obtinere et pervincere ordi esse portuit, quod, qu0quo nos ex appetitu haberemus V εργεῖν , liberi putaremur. 9u0eire rati0cinatione proba-ζε gaii longa ap. lex. e. 33 Stoici eliciebant: Si ex concesso quoquo nos modo
e aspelitu habe s. in nostra potestate est in nostra potestate est, quoquo nos modo habemus t Peripatetici oecurrebant, et quamquam in eo, quoquo nos modo haberemus liuetum quietam esset positum, tamen, quoquo nos modo ex appetitu haberentus, libero esse negabant; neque enim quemquam liberum esse, nisi qui ration obtemperaret adhibitaque
seri uam vero deliberationem liberam esse quum alias tum p. lex. 36. negabant Stoici
h fusi z in nostra potestate est, erius et ontrarium agere p0SSumus, atque in hoc:enere laudationes sunt et vituperationes, hortamenta et dehortationes, poenae et praemia,n si et ubi at hominum proborum esse probos et virtutes habere, quippe ut reciperela bo: Vitia quae is virtutibus sint contraria. Ac vitia quidem in tuosorum: si numer potesate eque enim in eorum potestate est ut mali non sint. Atqui
abs0itum est dicere nun esse in n0stra p0testate virtutes et viila; quemadmodum igitur, quoquo nos modo ex appetiit habemus, liberi sumus, ita etiam in eo, quidquid ex appetitu agimus. Arist0teles autem et qui eum sectabantur, libertatem Volebant in dileetu, quemd inius προαιρεσιν p. lex. 2. - 0BSiStere Vel in appetiti0ne quadam, qua cum desideriua aliquid duceremur, quod deliberand elegissemus η γαρ επι προαιρεθεν ἐκ τῆς βουλ=ης μετὰ ρεξεως - η προαιρεσις ibid). Neque Vero de hac re assentiebantur 10ie Peripateticis; quod enim deliberantium esset adhibere rati0nem, quae esset 0mina et m0deratrix agendi . in eo liber0s 0n 08Se eos dici ). Verumtamen hoc loco n0 licet 0bis progredi, priusquam c0gilati0nem qu0que liberam putari salis testificati sumus. St0iei Vero, qui, quum quae SSent 0rporea existimarent, in animos nostr0 visa inprimi docebant quam quidem rem n0nnulli impolite ita interpretabantur quasi annui in cera sigillum imprimeretur , 0gitationem esse motum et agitatiunem animi volebant παθος ἐν τε ψυχὴ γιγνυμενον p. Plut de piae phil. IV. ). Adjiciebant Ver ea quae cogitatione perciperemus, aut sensibus aut mente διανοία 40s complecti. Velut vero ex nostra ipsorum Voluntate appeteremus vel declinaremus, ita cogitati0ni qu0que nostrae vim esse concessam Statuebant, imagines quasdam, quibus animi pulsarentur, aut recipiendi aut recusandi, in eaque ipsa vi libertatem cogitandi c0ntineri. Unde fiebat, ut quae e0gitaremus vel
ageremus, ex libera quadam assenSi0ne et appr0bati0ne, quam συγκατάθεοι V0cabant
fluxisse ea studi e cunarentur exponere. Hanc enim assensi0nem V0lebant eam esse t0lei, qua niteretur et penderet voluntas vel liberum arbitrium quod ver imagines quaedam animis objicerentur, in eo libertatem e0gitandi non coll0eabant Sext. Empir adu mathem. VIII 397 .fluum vero adversarii assensionem in Vis dicerent, non in cogitati0ne esse p0sitam, quid mirum, quod Stoici in satis disseiles argumentati0nis angustias c0mpulsi HassenSl0nem, quamqvpm ex viso penderet et riretur, tamen n0 esse ab eodem excitatam et essectani exiricabant. Ad quam rem patefaciendam et illustrandam refugiebant ad cylindrum et turbinem suum, quae m0veri incipere, nisi utSa, non p0SSeut id autem quum accidisset, uapte natura, qu0d superesset, et cylindrum volvi et versari turbinem putabant. Ac pari modo censebant sensus e quadam quasi impulsi 0 ne extrinsecus blata esse junct0s approbatisne autem inn0bis pugilam ac V0luntari3m.
dul vero inuis illam imaginem ac similitudinem perperam sumptam SSe negat Contulerunt enim Stoici ea inter se, quae voluntatem habent et quae ea arent, quamquam ii, qui, quid verba suapte natura valeant, reete intelligunt, nihil habent, qu0 lure opponant; 0minum enim natura fert, ut et assentire p0ssint, et assensum retinere. lanlus autem et dilucidius dicebant approbati0nem sat teneri At satum esse causam I 0Ximam, non primcipalem, pr0be erat tenendum; qu0d si tenebant adverserit, verbis, n0n re disserebant . Jam Vero, ut, unde paululum discessimus, eodem revertamur, id pr0baSse n0bi Videmur, cogitati0nem esse liberam, etsi iis minime refragamur qui, quae visa approbatione in oblaquasi dep0suerimus et elixerimus, non omnia vera esse judicant. Iis autem pollSSimum lsis adjungebant fidem, quae propriam quandam haberent declarationem ἐνεργειαν earum rerum, quae Viderentur Cic. Acad. 0st . 1 pr. II 6 17 Haec autem Visa, quippe quae pr0prie Vere quae ab iuniinibus comprehenderentur, visa c0mprehensibilia Opαντασέαι καταληπτικαοn0minabantur vis autem illa et facultas, qua ea c0mprehenderentur, comprehensio καταληχρις .l nobi Ver gignuntur ex illis cogitata εννοια0, quae, quum visa comprehensibilia aut natura aut institutione, disciplina, studiis anim0 sserantur, duplicis sunt generis licet haeeaeeuratius appellantur cogitata εννοιαι , illa προλή ipεις. Rusmodi vero e0gitatis Impletur, alitur, sustinetur rati Plut de phil. lae. IV. 11. oro ἐκ τῶν προλήμ εων συμπληρουσθαι λέγεται dam quum quid sit verum quaeritur conveniens Stoicorum χ0ctrinae ld esse dicas, qu0d eum ratione consentiat et onspiret atque ii potissimum inter vetustiores Zenonis
13쪽
insigne definiebant. Argui v νς ' η 'ri' hii s uitaui quidem sententiam ex '
fingeremus et ace0mmodaremuS, Sed argumenta uercu In da
sat dominante esse liberos praestand0sque esse nubis et errores, per qu0 IapSl SSemus, et culpas, quas contraxisSemuS. omines autem esse liber0s approbatione et assensione data et in cogitando et in agendo neque vero e0gitare quemquam Vel agere p0sse niSi ex sat i. e. antecedente quadam causa proxima et adju ante recte denique c0gilare ac bene agere eum, cujus eum aliun congruerent animi motus fluidquid vero e0gitaremus vel ageremus, vi et itecessitate quadam ed0cebant esse laetum. Etenim si necessaria Ssent, quae Semper SSent,n0n posse fieri, ut iisdem omnibus rebus circumstantibus, quae et causam et illud, ut causa esseni, simul pariterque m0verent, et hoc et illud eveniret a Alex. 22. ασὶ. Dαι ὀ --
δὴ μὴν Go συι βαίνειν, or δἐ υτως . Errare igitur eos, qui quidlibet quolibet tempore nos posse agere pro eri existimarent quo enim concesso motum esse sine cauSa judicari. Postrem equidem id persuasisse velim, constanter convenienterque dicere et totam p0rtieum liberos esse homines sua ips0rum natura οικεία νίσει , qua vel appeterent vel declinarent, et Cleanthem casto pioque nini de0s precantem ap. piet enchir. 2)
1 In verbis, quae apud Nemesium περὶ ιυσλανθρ. p. 45 leguntur τας μεν γα προηγουμένας-- ῶσπερ τινας αρχας καὶ καέν ποθεσιν περιέχει se νομος θεῖος , απερ ε Irιν uis συγκατ θμσεις καὶ κρίσεις καὶ ρμαί-- quid καὶ particula ante voeabula καθ' υπόθεσιν vesu, primum anquiritur ego quidem eo telo voeabulum πρα&w omissum esse infra quoque videtur Nemesius hujus se meminisse: διὸ καὶ ἐλυποθέσεως καλεῖ τα παρακολουθουντα καὶ ἐποριενα ταις ἐφ αῖν ποθέσεσι τουτεστιν 2χ ες
Tum verba απε ἔστω sensu earent; quae enim significatio neutrius plur. p. poli. FSe pron. p. 204. Becker commem ratur, qui περ signisseare vae Lit i docet, ab hoc Ioeo eam prorsus abhorrere nemo negat. Nexus autem sententiarum hic esse mihi videtur: lex divina antecedentes ausa complectitur ita, ut, quicquid sat eausa quadam esseetum esse videatur, vel - quod idem est, nihil sit, quod ausam non habeat. Neque tamen vi neeessitatis hominum eoguntur animi, quum iis assensioneS, ludiela, appetitus data sint. ut igitur legendum esse οπι εἰσίν quamquam sunt in no Stra o te State ete. , de qua signisseatione neutrius singularis es Apoll. Dyse ibidem. 2 duae vulgo apud Plut de piae phil. I. . leguntur κοινοτερον θεὸν ποταίνονται et quae Riiter et reller histori philos p. 447 not. νοερὸν θεον emendant, reetius legi puto κοινωντο θεον.3 seli noti ait VI 2. vulgo φυσικην συνταξιν των λων ἔξ αῖδίου τευ ἐτέρων τοῖς δελοες πακολουθουνΥων καὶ μετα πολυ μὲν ουν παραβάτου ἴσης τῆς τοιαυτης συμπλοκῆς. Miror, quod et Lipsius de physiol. tote. I. 12 et qui nuper textum retensuit, M. Heri totum intactum et eorruptum, quamquam medietna parva sanabilem, reliquit; qui enim seriptura majuseula utitur, legendum esSe manifesto ternit και μεταποιουμένων. 4 De eonelusione et verbis exprimenda et sententiis explieanda, quamquam res mihi ipsa tanquam Videbatur rudentis explieati non potui, quin dissiderem a viro doctissimo Trendelenburgio Histor. Bettrage II p. 62 sqq. . Is enim, quae sane subtiliter et opiose disseruit, applieasse ea mihi Idebatur adripietet eonversionem latinam, quam Hudsonus praebuit, sed notatam maculis ex amesi interpretatione perperam saeta natis. o Brandisius in Mus Rhenan. 182 p. 550 sqq. quum primus ausas in ordinem redigeret, G εο α συνεζευγμένα προηγουμενα silentio praetermisit; neque mihi quidem persuadere potuit, qua uetus disponendi ratione duo sua genera distinxerit uua de causa alium ordinem seeutus Sum toleosque primum diserevisse puto inter αἴτια κυρια et αἴτια προσεχη quam etsi distinctionem illi nobis suis ipsoruni Verbis non reliquerunt, tamen non a re alienam fore existimo , sive eas ausas, quibus ut at aliquid αδ εἰMαουμην emeiatur in his autem ausis, quippe quae possent aut anteeedere aut proximae esse et auXl-
14쪽
liariae sejunxisse et προηγούριεν et συκέαιτια denique autem, quum ausis aut ad agendum aut adnaiiendum impelleremur quod quidem diserimen Stoicos ubivis respexisse notum atque testatum est Diui eos divisisse in αὐroriae et συνεκτικά ποοηγουμενα in ποοκαταρκτικα et ἔκτικα, συναtra Ins νεργα sive συντελουri cap. Clem Alex strum. I. 20. s. VIII. s. 25 et συνεωγμένα. Causas vero haeratione ordinatas ut in uno ponam tonspeetu, hae tabula deseripsi:
cicero iop. 14. 58 , qui ordinis, ut itera b praeposita est, mentionem saeti, aliis nominibus, ut videtur. sumptis diseernit inter ausas quietas quibus desiniri ae eontineri συναίτια arbitror et eausas quae praeeursionem quandam habent ad metendum, in qu0 genus τα προηγου&ενα referre mihi perplacet. 6 Per mihi mirum visum est, quod . eine, homo inprimis tutus et subtilis, de Stoieorum aio doeirina p. 43 et in Peripaleii eorum sententiam diseessit ei locis duobus Alexandri e 33 insuper depravatis vel distortis no am labem intulit. A primum quidem τοπα post τὸ δὲ λέγειν salso inseruii: sententia enim est: Stoici ditebant e0s, qui Vim eniciendi in libertate meientium esse negarent ad eam adduci opinionem, ut non omnia, quae X appetitu epent, in liberi a te appetentium esse rederent qua re
heeedit, quod infra idem hae eorreetione utitur: τῶν ἐνεογημαΠυν μεν an καί Ἀρμηὶμ ε ηse,li,sti luci xi D. At ipse videat, qua interpretati0ne Verbis Suis sensum extorqueat: aelione S, quae non ex appetitu sant, ne liberas quidem esSe. quidem, Si quid reet videro, quum a librario quodam svllabas quasdam e Vocabula e0nsus et mi SSa esse tenseam, pronomineo etiam pro et ex editione Londinensi sumpto si legendum SSe opinor: τῖ τῶν ἐνεογηαάειον ευ ριεν Di te, nuην ηδεν τυκαθ' oti ην δε εἶναί ra g. μῖν exii S, quae non ex appetitu es si ei antur, nihil eonira, ouae ex appetitu es sitiantur, in no Stra potestate esse. Vir doetus denique si si disputat: detorquentes extremum argumentationis membrum eos Id tacere. huod velint jure adnotat lex Aphr0disiensis Debebant enim ipsam eon elusionem si pronuntiare id quod est in nostra potestate eorum est, quae X appetitione ani ex Stoicorum diseiplina neutiquam ausamasti In se enim Alexander et Si0iei inier se diserepant, quod ille logi eam solam appetitionem duit esse liberam hi autem adhibita ali 0ne ariissee quam λόγον τε δεην interpretor tolli libertatem eontendunt hae enim artessita agendi ne eessiidiem gigDi i., 7 De hae re largius ae e0piosius in textu disserui, quia verba. quae apud Ciceronem e lato olereuntur dentidem in diseeptali0nem sunt votata. Nuperrime autem eine l. l. p. 2 dicit se Cicero summam quaestionis adeo non intelleXil, ut 0nienda eo quidem, qui et salo seri assensiones et iis nee sarii, visa antecedere negent. prorsus tum ThrFSipy diSsentire, AEus Vero, qui assensiones non sine Visi anteeedentes visa vero ipsa non sat seri dicant, verbis non re ab illo dissidere. At per iniuriam viro doeio Cieeronis scientia Suspeeta fuit neque enim is ignorat de qua re potissimum quaeratur, neque tontendi esse qui non sat sieri visa dieant. Cicero autem sere hae exponit se Chrysippus assensionem liberam esse dicit deri autem sat i. e. ausa proxima e continenti At alii negant assensionem fato eri in quo numero heademieos et Peripatetitos suisse mihi non ineredibile videtur qu si oneedunt, visa antecedere, assensionem autem non sat seri, quia satum, utpote ausa proxima el eontinens Ssensionem non emeiat non eontrarium, Sed idem dicunt ChrFsippus enim censet, in visis esse secundariam quandam eausam non printipalem et procreatrieem quaSi assensionis. Atque quum Stoici omnia sat fieri, neutiquam vero omnia anteeedente principali au Sa fleri Velint, adversarii prolatio verbis a Chrysippo dissident; nempe ipsi dieunt assensionem non posse eri nisi viso antecedente. Resia ut de paragrapho 44 pauea verba satiamus. Vulgo legitur apud Ciceronem: Si illi, qui negantassensiones lato fieri, fateantur tamen eas non Sine viso anteeedente seri, alia ratio est. - eine torrexit dissiliantur , quia Sensus tontrarium Verbum sagitaret. Duid veru cui persuadeat vir doctus, arba dimitantur eas non sine viso antecedente steri ' idem valere nique dissitiantur ea S. V. a. non fieri y Aeeedit, quod nemo est, qui assensiones sine is seri dieat. - recte dubitatur, quid sibi velit aleantur Mihi quidem placet legi saluantur. Aeademici enim, qui assensi0nes non sine viso vel una eum viso antecedente seri nugabantur, argutum Maidstam vos pinosum loqui sibi videbantur, sed quod Cieeri jure notatum utique negligit. -
15쪽
Gusta ' runbmann duae inter Franciscum Siexingium et Liricum Iluuenum necessitudo
ob is taue ebriain urbem vinium maxime idoneam suisse, unde aerorum
16쪽
exponantur. - 2 Socratis et unam et mortem sapiente fuisse dignissimam. - Non redeundum in Graeciam esse. ratio Ulixis Il. 2, 28 etc. ad similitudinem septimae Ciceronis orationis Philippicae conformata. - 4 duid oratius darum libris patriae praecipue dieat damnosum fuisse. Iur ieiungeren 5 Tantae mulis erat R0manam condere gentem Virg. Αen. I. 33 . - Cur Cicero Antonium hostem patriae judicandum esse censuerit. 7 Cantillus et Coriolanus exsilii poenam a civibus sibi quam ob cauSal irr0gatam quam dispari animo tulerint. - Argumenta, ex quibus Tacitus indigenas esse Germanos e0lligit, examinentur. - Res memorabiles sexti liadis libri in ordinem quendam redactae. - Honaue gleis in herlitasse gearbellet urben 10 dua arte Homerus Achillem paullatii magis ira exardescentem fecerit. - 11 dua arte Homerus libro quinto Iliadis es ecerit ut, quanta fuerit Diomedis sortitud0, appareat. An beri Secunda 1 Narratio de Arione, quae est apud vidium, comparatur cum Her0d0tea. - 0ratio Ariabant apud Xerxem, qua bellum Graecis inserendum dissuadet. 3 De Pythi Lydo narratis nae sperobo un flutarch). - Extremae parti orationis illius, nam Cicero habuit pro Rosci Amerino, disp0sitio. - Re Roman0rum, quas inelipeo expressas Aeneae exhibuit Virgilius, breviter explicantur. - Argumentum orationis fleerone de imperio Cn. Pompti habitae exponitur. - An de glasse earbellet 7 Leonidas eum treceniis suis in Thermopylis mortem pro patria oppetens nas Derodot).