R.P.Fr. Ioannis de Ascargorta, sacrae Theologiae Primarij Professoris in Regio, Magnoque Illiberitano Licaeo Sancti Francisci de Observantia, & Archiepiscopatus Granatensis ... manuductio ad celebre ingens opus, eius aliquale Compendium, & Approbatio

11쪽

Mesae promissione in secunda , haberet eosdem omnino annos ac Septuaginta in duabus primis aetatibus. Est evidens. Ergo si Septuaginta posuissent suos annos magnos Sothicos,& Vulgata Cynicos,Vulgata excederet Septuaginta. Est euidens, quia per accidens fuit, quod Vulgatae apponerentur anni Sothici,& Graecae versoni Cynici, seu expressi. Ergo tandem Vulgata eosdem omnino in rei annos habet In Chronologia mundi, ac Graeca translatio; laeet cum hac differentia,quod Vulgata hau bet suos duos annos magnos sygillatos,*bsconditos,virtualesque in annis Sothicis, de propterea retarctitur in Chronologia; Septuaginta veroplicatos, expressos, expanses, siue claros, utpote Cynicos. Ergo nec una, nec alia deficit versio; sed una aliam explicat, nempe Graeca Vulgatam. Ergo dicente Ecclesia in Mai tyrologio ex Septuaginta Interpretibus: Acreatione Mundi usque ad Christi Natat illum s typEt dicente Vulgata:A creationeMundi usque adChristiNatalitium-3 sitia Concordant bra , si ille excessus i ii ,- - 22 36

applicetur vulgatae,ut debet applicari et se Vulgata habebit sicut i

Fac computum,& reperies innegabilem hanc Concordiam. In ipsa optistius est Auctor per totum ferme opus d sed specialiter a num. inarg. 3 6

, si ao Ex hac Concordia inter versiones vulgatam,& Graecam, quq mathematice convincit quantumvis scrupulosum compulistam,autChro-nologum sequitur solutio trium celeberrimarum quaestionum, quas valde aerabere certant hinc inde Scripturarii, oc Sancti Patrcs, oc nusquam sint definitae propthae eooecptom Locosque discrepantiam, & discordiam

versionum. Prima est: virium Mathusala filius Henoch, dc pater Lamechmortuus si ante Diluvium an Diluvio perlerit, vel utrum post Diluvium vixerite D. Augustinus,lib. I l .de CivitateDei,cap. 13 tenet duo, primum est, Mathusala non potuisse vivere post Diluvium, quia D. Petrus Epistola 'li .cap. 3 .ali: In ArcaNoe pauci d es ecte axima falaa factasani per aquam. Isti octo fuerunt Noe,eius uxor,tres filij, & tres eorum uxores, ut dicitur 'Cenes. .nec est credibile,quod extra Arcam salvatatur. Secundum quod Augustinus tenet, est,mortuum fuisse Mathusala sex annis ante Diluvium. Alij tenent, Diluvio perijssie; sed tamen est inverissimile, Deum supplicio innundationis punire Mathusala iustum & rectum coram eo. Auctor nosteranum. marg. a s usque et 8 probat mathematice, Augustini sententiam ex supputatione veram esse. Videatur ibi, quia extra genij mei genium est dicta repetere. . . ,

at Secunda est: virum praeter Caynam, qui exprimitur, cap. Genesifillus Enos, & pater Malaleel, concedendus sit alius Caynam,

quem ponunt Septuaginta, cap. ii . Genesi filium Arphaxad,& patremSa-ie F Quod debeat poni, probatur tum ex textu Septuaginta Interpretum dicto cap. 11 . Genessitum praecipue,quia D.Lucas in suo Evangelio, cap. 3 illum expresse tradit dicensi eutfuit Sale,qui fuit Caynam,quisit Ara.

12쪽

tum ex nostra vulgata, quae dap. tr. Genet illum omittit; tum ex cap. lib. r. Paralipom. ubi de eo nullam facit mentionem; tum ex Sancta Ro mana Ecclesia in Chronologia Mundi in Dominicae Natiuitatis Periaim ilio, ubi non supputat istitis Caynam annos Natiuitatis , generationis , de

mortis. Igitur A uctor noster hoc secundum deducit verum ex varijs combinatioialbus sitae Concordiae,&a num . inarg. et s. resoluit, hunc Caynam optime sitiisse omissum lium a Vulgata , tum a Sancta Ecclesia. Et certe hoc est tenendum s quia preter fundamenta extrinseca petita a vulgatae,& Ecclesiae auctoritate,adsunt duae congruentiae hanc exclusio

nem Caynam convincentes et Prima est, quod dum in Septuaginta inter pretibus adducitur Caynam pater Sale , idem numerus annorum applicatur ad unum , quam ad alium ; nam ibi Caynam habet in generatione Iso annos, Sale in generatione 13O: Caynam in postgeneratione ha bet 33o, Sese in postgeneratione 33O: Caynam in tota sua vita scio an nos habet , Sale in tota sua vita 6O. Quis ergo ex hac sola circuns an tia non dicet, hunc Caynam esse ipsum Sale, licet hic homo appelletur Caynam,& Sale Hoc modo facile soluitur teXtusD. Lucae,ita constri tenado,ut Sale sit in genitivo casu , & Caynam id nominatiuo. Secunda est quod qui introduxit hunc Caynam in cap. II. Genesi in textu Septuaginta, laborabat equivocatione in alio Caynam , cap. . Genes. liti enim ponitur quartus numero, inter Patres primae aetatis ; & similiter Sciolus ille apposuit etiam suum Caynani, quartum etiam numero inter Patres

primae aetatis. Propter hiaec.& alia omitatur Caynam iste consequenti, nec numerandi sunt anni Cud In Chronologia, nec illi ioo

quos Septuaginta apponunt, & addunt ad Arphaxad, dum generat Cayanam; quia si non fuit Caynam nec eius generatio fuit., , Tertia est illa celebris Antinomia s in cuius solutione plures hucusque desudarunt, & video, ipsam semper stare. Esst ergo inter cap.

laa. Genes.&cap . Actor. Dicitur in cap. II. Genesi quod Thare Pater Abraham mortuus est in Haran ; & cap. 1 a Genes .dicitur,quod supposta morte, & funerali Thare, Abraham exijt de Haran. At cap. q. Actor.

asseritur quod postquam Abrahan exijt de Haram , perrexit in Charam,hicque mortuus dicitur Thare. Quomodo simul mortuus Thare in Haiaran , & Charam simul e Et quomodo ante eggressum Abrahae ex Haiaran , & post habitatum Charam simul morixur Thare Non aliter soluitur haec Antinomia, quam annorum suppraxaxione, Videatur Auctor, num.

inarg. i s .ubi aliquid insinuat soluxioni',st ego alibi, quia nunc excedi

munus meum, '

us' Tandem debeo, i eggrestus aliquantulum vicina, imo propria mea, ut melius dicam , quae non siunx huiu3 Concordiae peregrina in me idium adducere. Ergo Ve ne rabilis ima illa nostra Mater , & praecipud mea, propter innumeras se re mei erga ipsam Obsequiosas, humiles; su plices recomendationes, Maria a Iesu de Agreda in secunda parte Mya

tu orto , Iove nata re et En iri Santo. Esta creenta ea M ver aueras, 'si stertat

13쪽

D. Gregorius

silium

Hvrtai s Ustsem ha Actira . , traguaitan tor orth de la obedieucia Duo illait Venerabilissima Mater,unum, Dorninicam Incarinationem filiis se a Creatione Mundi illo anno, quem dicit Romana Ecclesia in Martyrologio ; & in hoc habet Ecclesiam pro se venerabilissima Mater. Sed cum Ecclesia in illo Martyrologio non definiat, sed tantum permittat, illum decantari computrum annorum ; quamvis haec permissio sit magnae auctoritatis, non tamen de fide manet ille computus, de potest Ecclesia, data meliori supputatione , variare Chronologiam . propter hoc dicit secundum nostra Venerabilissima Mater, sibi fu isse reuelatum, Chronolo giam Ecclesie in Martyrologio esse teram, , certam. Circa hoc labora bat aliquando Illustrissimus ille D.D.IosephusXimeneet Samantego Epis.copus Placentinus dum in Minoribus esset; sed praepeditus ingenti, de numerosa negotiorum cura propter Seraphici ordinis latum regimen alia quas sexistimo, usque ad nouem accedere Epistolas familiarissimas ad nostrum Auctorem direxit, si sorte Ecclesiae Chronologiam ex Septua ginta Interpretibus desumptam, euidenti computatione posset teram, secariam demonstrare. Annuit Auctor noster, tium in Ecclesiae praecipue obsequium, tum in nostr Venerabilissimae Matris memoriam dulcissimam , tum denique in Illustrissimi Principis amicabilem benevolentiam. Aggressus ergo Auctor Chronologiam,finem tandem vidit; vidit, de gauiisus est, quia multis erat promissio facta, dc non sacilis exitus. Nunciam quoad hoc punctum habent conmilitones mel nostri Auctoris euidentem ac monstrationent,ut quantum humana valet tenuitas,valeat ex- . cclamare cum venerabilissima iaostra Matre: Chronologia Ecelesiae oeris,

d. earta est,non solum quia ab Ecclesia permissa,non solum, quia ut vera & certa, Matri nostrae de Aggreda fuit reuelata, sed quia in se vera est, certa est, aut deficient palmarhs numerorum supputationes. Nec de hoe

plura. itu Haec est Lector quisquis, celeberrima Concordia a celeber irimo stabilita D. Illustrissimo Doctore D. Ioanne de Leyba. Hic est liaber. Hic eius labor extra omnem expectationem prodiens. Quaerat lain Fama (& nescio,an digne sono um valear invenire) lituum novum, ut in Urbem,& Orbem de hoc buccinet tessellatoopere. O Famat Si haud potes invenire, timeo, ne in tot repetitis clamoribus pro benemeritis insig-nium Personarum laudibus defesse sis lassitudine , canoraque si deposita tuba. Ergo pro te, pro me, pro opere isto, pro veritate aliquales acclapiam a NaElangeno (tantisper audi excelsas, exaggeratas, candidas vo .ces pro nostri Auctoris praeconio digno, elogio debito. Qiuod disciplinae genus est, in quo, o Auctor, versatus non sis,atque ita eximie vertatus, quas in eo solo Z Sic nimirum omnia complexus , ut ne unum quidein quisquam; singula rursus ita ad summum quasi nihil aliud praeterea didi ceris Quis in Rethorica illa , vim ignis spirante cum te comparandus Quis in Grammatica, quae linguam adGraecisinum format, historias colligit,metri praeest carminibus leges praescribit Quis in Philosophia , CN celsa proculdubio scientia,& sursum gradiente 8 Iam vero Geomex fieri ,

numeroru proportiones hae tenus didicisse eontentos Imo consumi natus

in breui, explens tempora multa, ut non ab ijs, qui in eiusmodi rebus sci

it & eruditi simi exagitarerii. Clamat opua istud munu, cxqmpit in vo

14쪽

tes concordes Concordia ista tua , Euclidis regulas, sorte oblitas meliori luce, atque lucem meliorem orientes,nempe ad lucidum tuum opus.Nec in apice scientiarum, Theologia, hospes noster Auctor, aut peregrinus.

Sacrorum Librorum Ortodoxorum Patrum accuratam in eo conspicimus cognitionem,& de Deo, Angelis, Christianaeque Religionis Mystrariis diserte, subtiliter , grauiter enucleat pluries. Sed iam quid dicam de proprio (& propria sunt Auctoris munera hucusque relata ) Iurisconsulti munere Institutionibus,pandectis,& Constitutionibus Codicis pie ne imbutus,Sacris Canonibus plenus 3 eQqde D. LHic accedebant, & iam iam deponendus calamus prolixe latis nisecusque circuiens ,siue promissam aliqualem pro, & ad istud opus Manu-duistionem, siue Epistolam Commendatitiam ad eruditum illustris sinium Auctorem dirigendam , quando D. D. Antonius de Alfaro & Sterra Retaoii Consilis Advocatus, Ciuitatis Granatae praefectus, & euasdem Pro Praetor inlunoli Censoris munus cum huius Concordiae Remissione. Sed cuia iam abunde in Superioribus de Opere isto aperui iudicium, expressi mentem quia nullibi video dissonum fidei, & morum regulis, nil a Sanctis Patribus devium , adeo,nec Regalibus Decretis contrarium, & certe

Concordia ista, non solum publicam lucem meretur, sed quam primo amandetur praelo, opportunum. Sic sentio (saluo meliori in Re io . &idagno Granatensii Conuentu de obseruantia S P Nostri Francisci die i , Aprilis anno 1 o D