De castellis Romanorum in Saxonia superiore dissertatio quam consensu magnifici philosophici ordinis in Academia patria colloquio cum eruditis publico examinabit m. Benedictus Christianus Deer respondente Iohanne Augusto Streckfusio Lips. I.V.S. Lips

21쪽

anni. Quid, quod alio loco c) facere non potuit, quin sententiam opinionemque declararet: Man Wels Vol, wassertey uitenunge allenthalben yn dyser lantari innerhall, VI. C. Iar g est, von wyndulcher dorllercyntglich au'crichi. Non ineompertum est, per secula sex omnia in ea regione silvis plena sutile, solumque vandalorum villiS inhabitari, csse coeptum. Et recte quidem PIRNEN sis, erat enim desertissima edinculta regio, quae ne pagi quidem nomen obtinebat, ut in Geographia Soraborum et Vandalorum C. HRI S T i A N SCHOETTGENius docuit. d) Ad ea etiam diploma spectitanni MCCVIIII. et in eo verba: is In Mildem de decem mansos, quorum summa cum NovΑLIBUS attinentibus, viginti mansis equatur. In villa Mildenuorde unus mansus cum suis N o v A L l B V sdomini Wolfferami et unus mansus Echelleri cum suis NOVALI BUS. Sed castelli antiquitas PECCENS TELNI VM aliosque ad credcndum induxit, loco supra alic'gato : An dem ill es, dasi die s Schlosi vota altera Pnier angusehen, Von den Vo ten der romischen Herγ ham erbauet. Nesciebat autem L AVRENTIVS, eius architecturam, licet antiquam, gothaicam tamen eis non romanam, Ut alia etiam, in eadem vicinia, quae ad huc cernuntur 3. V. Eius rei fidem nobis facit I 0-HANNES GODO FREDUS 'BVCHNERUS, qucra

tae coniicio, qui Volgilandiae historiam illustra-

c) Excerpta Saxonica ex Monacho Pirnensi in Tom II. Coll. S

22쪽

re studuit. f) Non romana, inquit, huius castelli architectura est, ea potius contemplantium vultum subit, qua, gothorum more, VetereS germani utebantur.

' i Die Architectur an dielem Schios iit gar nicta romiscli,' sonderit faeli leden mit ilirer ait leuischen gothischen An gleicli in die Augen. Sed cum omnes fateantur,

' hoc castello terram appellationem sortiri, HENRICO.' BERCATAE, comitissae de Tyrol, marito, quae ei, quatuor HENRi CDS peperit,' singuli advocatorum dignitate caecellentes, fundatorem, autumo. In his

I MONACH PM BOZAWIENSEM sequor, ad annum t Mcxciii.g) IIENRICVS nobilis dominus de in da et rotiussi terrae advocatus, praepotenspossessoret dominator. - - II EMRICUS denique praedictus senior, fundator monasterii Mi Hurdensis, dictus fuit tanquam excelZenti titulo advocatus, sulariter Volt de NMa et ita posteri eius permulta rempora. Nam totam terram aduocatorum, quae et tunc, ficus

p re nunc, das Cottianae dicebatur et dicitur, possedit. Vide- ρ tur autem nomen primum non ab advocati titulo, quam a sancto v I To accepisse, et enim eadem est is V EI T, - ac UOIT, pronunciatio,) ita, ut, si ad originem spe-t ctaremus, terra advocatorum, ut audit, terra Si via I diceretur. Quae, licet dubie proserantur, i non tamen prorsus indigna auribus iudicantur, ut M t nachi Pirnensis : h)Veyisberg et o Glisperch, in Vol l lande, bey Mitte ore, Crons EZ, Wyndschentos ν und

23쪽

und wcide, eine alte Κirche, dahin vota semen in vorge Zeitcn rati diser Κirchen seint gangen, auch hat S. Veii aldo b den gephlagien grosse cZeichen be volt. Et monachus Bogawiensis, loco cit: Notandum ellctiam, quod supra dieius Henricus, senior videlicet dictus est Henricus de Wcida, eo quod ipse ct pater suus transtulerunt a monte Ianeti Viti civitatem, nunc trans Usferam positam. Res clarior esset, nisi commentitium iudicaretur diploma i) fundationis S: vi et i, ubi verba: Diser Gras Haliaricli is der erile vota wayda genanni, dammb, das or und si in Vater Gras Echeberi, das Schios von Sanct Vettiners, den man erillicli denGlcisberg genant liat und sie davon die Grasen von Gleisherg mit fasiat der Stadi, vormaliis gens en dersill crn gelegeia, an iZigeii Orth gebauet haben. Quanam manu castello versus inscripti sunt, non liquet. BENIAMINI LEVBERI ingeniosa magis coniectura est, quam quae aliiS posset argumentis sumulciri: hJ Huius urbis nomen cum pronomine germanico, der Rus exaratim vidisse paedotribam quendam recentioris sinculi, pronomen . Cum appellativo Conjungentem, quo,

pro der Rus der I cus) Drusum illum Germanicum

finxerit.

f. V IUNGITVR castello plerumque, cuius originem per scrutati sumus, aliud, quod urbi SCHOENECK appositum est, singulari ab omni tributo publico immunitate, me

.s . . , . morabili,

24쪽

inorabili. quae ciuibus otia 'CAROLVs. IV. secerat. A vulgo hoc, ut ollin. et nostro tempore probatur. quod, ClCERONE teste, ex veritate pauca, ex Optinione multa aestimat. Sic est. ALBINus iam, in ore

atque in sermone hominum . n. castelli antiqui

tatem , felicissimum humano generi CHRISTI nativutatis tempus anteire, annotandum eXistimauit, DRV-s v M autem denuo construxisse. Die Beywolinereins

nur ausi neue avfigeba et Wordeia. Docet autem architecturae ratio, eorum non longiorem, aliis ibi positis turribus, aetatem, quae FALCKENS TE INI, AVER. B A C HIN E V E N3 E R G I eto, cernuntur. Nec obsti, rata est & euanuit hodie fabula. Certiores nos facit IOANNES ERNESTVS ΜΑRBA CH, qui de hac urbe, ubi sacra docuit, non nulla memoriae tradidit: Wenn die Rede des gemeinen Mannes emas be essen Ite oder honte, se miste dieis Thurm schon dre' hundere Iales vor Christi Geburi sem erbauet wordem m) Ipse originem appellationis Vogilandiae mira litterarum mutatione ex latinis deduxit. n) Nomen enim Von a Praesecto derivari posse; omissa praepositione PRAE, F in V. C. in G. mutando, vocalem E. omisit, forsitan

25쪽

f. VI.

Avae benigniorem eius ingenii venam putaremusiqui DRvs Vbi in appellatione quaerit, quam so R Abi olim villae suae, illustri hodie ELECTORUM SAXO', i Α x sedi, dederunt λ Testantur ANTONIVS WECKENIVS in annalibus D RES DAE, o) et , ILLV STRlSSIMUS R. I. COMEs de BuNAu, p) cuius nomen nobilis semper historiae patriae pars perman hit , olim iam iosv AM M A H L E st v M in ea opinione Risse, qui T R o P H A E A D R V s i esse et vocari putUset. q) Dirimere Controuersiam wEC RENius studuit,

26쪽

'den worten: Carolus Magnus hoc anno contra Bo- hemos castrum aedificat Dresdam ad Albim &c. gangdeuilichansiiliret. Non angusta RAE si No Nis fides est; sed, mira fidest sici RHEGINO. - Curatius de ea in Historia sost Ano RuM et v ANDRLORVM dili

excitati vestigia pressit alius, in scripto germanico: de Romanorum in Germania expeditionibus. s) Haud via deo, latine verba clar. viri reddi postent) quid is diat, quo minus DRESDAM locum, ubι trophaea sua Drusus

posuerit, nominemus. Γuid est causae, cur non nomen huius loci, tanquam vestigium a Druso presente pressum Desi mus p Recentioris aetatis mutario Dresia est, et DR ES ENet D RESZEDtNscriptum fuisse, constat. Litteris seculi decimi quinti certior factus sum, etiam urbe i Drusin, scit cet ita: DRVES PN, scriptam esse. Eas litteras , Ut solent, qui fidem sibi denegari nolunt, non adiecit:. docent autem WECRENii diplomata, et ante hoc seculum et in eo DREsDEN Qisse scriptis datum. Quae autem alio loco: i) Ich glaube nichi, dasis es devWahrscheinlicii cit et vas henimi, venn auChDresden erst im neunten Ialirhunderi erbauet seyn

o pag.

27쪽

ictus fuit: nihil rationi conuensentius coniectura est, nomo regionis, urbi condendae datum fuisse. Nullus amtem pagus I RESEDEN siue D RUESEN ex priniatae fidei litteris discitiir, nulla suppania, nullum bur ardum.

RELIQUA IN POSTERUM.