장음표시 사용
11쪽
vel ενδιά m est 3 prout προpψικον, ut intra nos existitἰQut oras prosertur Verbum quamdiu est in Deo , non aliam habere hypostasim, quam ipsius me intelligentis cum, autem prosectu exterius , orasque mittitur , tunc incipere habere suam a proserente distinctam hypostasim, quam Mmen amittit , ubi primis redierit ad Deum, a quo pro cessit. Ita illud ερυπο - , cum a Deo discessisset, ἄνω πο em cum in Deo resideret, fecisse putat . Affert vero ad id probandum , locum ex ipsius Haeretici quaestionibus, quas
Dionysio Alexandrino proposuit , atque epistola Dionysii ejusdem , ubi Paulum dixisse ait, duas sepostates , duas Personas esse unius , o solius bris Bib tom. r.
δυο έποσάπως δυ, προσυπα pia Ἀναῶ ν Ἀγις . Facile tamen est Garnerio respondere totum illud opus quaestionum una cum epistola Dionysii adulterinum esse foetum , ac Dionysio , itemque Paulo suppositum, quod fuse post Du Pinium probat Ceillier rem. 3. pag. 377. Si aroni , Belladi mino , iisque accedere volumus , qui totum illud Paulo , Dionysio adscribunt , triplicem ille montius responsionem attulit, qua hoc explicaret. I. Dionysium cum haec scriberet nondum Pauli errorem penitius explorasse . . Paulo quodcumque esset, esse hypolta sim . . duas has hypostas es esse , Christum hominem is Patrem in ipso per Verbum agentem . Prima horum displicet, cum Dionysium faciat rem nondum plane cognitam is exploratam damnare , ac reprehendere voluisse quod minus sapientis hominis esse videtur. Sed nec placet altera. Nam Samosateni apud Epiphanium
n. 3. Verbum tale esse putant , quale in bominis es pili re; I eiusmodi sapientiam qualem in animo quilibetis minum insitam a Dei, infusamque mssidet quare unam esse Dei Verbique personam ex imant non Iecus atrue Lomo unus es cum Verbo suo . Prosem verbum in hominis
pectore o sapientiam a Deo instam esse aliquid dic bant, nec tamen erat ipsis hypostsis. Quod ex quaesivitia id probandum Tillemontius attulit, nihil omnis est Quaestio enim est tantummodo de sum hominis; a illa sine
12쪽
In hypostas esse possit quod negat Paulum ut, si Christine Apollolo formam accepit hominis , hominis dicat accepisse hypoliasim . Itaque interrogat; nis enim sub Via quid 6 Nimirum , sorma hominis non erit, adeoque lubdit quomodo dic potest forma quod non per se exi tit 8 Reliqua
est tertia responsio, quam totam edisserere mihi videtur Di
nysius ipse Dicis, inquit, duas 'pinates esse , oe duas personas unius , se solius brisi , duos Chrisos , T duos Filios, unum natura Filium Dei , qui fuit ante sinisti umin bomon'me Mi m ct Filium misi, non fuit ante, ει fuit in tempore, ut iam bene, elum Dei accepit nomen Filia, ficis Crestiis accipit nomen Do mini, ει domus nomen eius, qui eam aedificis minobrem hae erant duae Hypotata Pauli, Dei ipsius, quin semper extiterat, ueritque, Merat tantummodo nia, cum Filii , QSpiritus Sancti distinctas hypostasse Paulus non asmitteret altera puri hominis illius, qiri nihilominus Filius Dei appellaretur, qu)d eo nomine vi tus M a Deo Atque hinc nimirum de Nestorio Mercator In eo igituν Paulo Samo faten coniungim , in quo hibitatorem , oris bitaculum pro meritis separat , dividens quod unisuique emrmn sit propriiam ex diversitate naturae. Non ergo Paulus post Incarnationem Filii distinctam a Patre Hypostasim admisit. Neque vero eam admisit Beryllus . Atque id imi rum indicavit Eusebius cn subjunxit nec propriam sed se ternam dumtaxat divinitatem in se resedentem habere G xit; idest, ut explicavimus primo loco , asseruit, in Chri sto Deum Patrem residere, non Verbum, quae persona esset a Patre distincta Atque iis quidem, si exariam Haeresis Berylli descriptionem quaerimus . quam Eusebius tradidit
habemus ejusdem veluti capita tria r. nenibat Personam Filii a Patre distinctam ante Incarnationem 2 negabat post Incarnationem esse in Christo Personam a Putre distinctam 3 affirmabat Patrem in Christo inhabitare . Atque hin nus quidem de Beryllo. VIII. in Eusebium redeo, quem in hae Historiae parte
Miamisi reum, Petarius , Tilleminitius , Ceillarius facie banti
13쪽
2, ni Petavius vero etiam imperitiae. Nihil sine attinet dissicillimam hanc quaestionem attingere de Eusebii fide atque etiam doctrina. Illud prim dicam universi , probari mihi non posse, quod quidam faciunt adeo facile huiusmodi,
ta impingere hominibus doctissimis, eosque credere ccecutire ad ea quae nostri etiam pueri vident Nam illos etiam peceasse aliquando in prima litteratura putant Iustinum dico, Irenaeum , Eusebium ipsum, cum narrant Simoni agora, tuam rerum Romae fuisses quod mihi quidem admitte dum potius videtur , quam peccasse illo tanto errore assim mare Deinde vera de Eusebi hoc assirmo, sepositis factis ejus , imo ceteris scriptis in quibus tamen non modo ex antiqui defensorem nactus est Socratem, seὸ ex recentior,hus viris doctis, praeter Caveum , qui acriter Clericum refutat, itemque Hankium,m Fabricium Bullum, des Fid Me Ualesium, mousinum in praefati Halloixium, Petitdidier, Ceillier mistoriam certe Ecclesiasticam ab haelabe dicendam esse immunem . Itaque optime explicari posse
censemus, aut quod ex antiquis adversus eum, sumptum ex Historia, objecit Zonaras, aut ex recentioribus Peruvius lib. I. de Trin eap.xim nihil enim habet quod non eodem modo dicatur a reliquis P. quos defendere omnes praeter Peta. vium Thologi solentia Montiauconiugiom. I collectia novia id ex
Historia objecit, quod visum est Valesio expressissimum esse Christi Divinitatis testimonium probante ullo Multo vero minus nocet Eusebi quod ei Marand deibr. dion lib. .
cap.27 assinxit, animam humanam eum Christo Servatori nostr denegasse quod nimirum corpus saeptu nominet, Meeat de anima ad enim fecit quod Ioannes verbis illis Verebum earo factum est quod P saepissime , ex hominis composito id expresse proserentes, quod nisi Fides d ceret , magi incredibile videretur ,in quod intuentium oc lis obiicebatur.