Respublica Moscoviae et urbes. Accedunt quaedam latine nunquam antehac edita

441쪽

Mo sco v ITIcA'. 623no , necne et id nisi facerent , relictum iri scintillam ad novum bellum excitandum, cum quas arces Sueciae Rex cepisset, eas vel pacate ab ipso, ut ab affine suo, Stephanus esset obtenturus, vel denique alia ratione procuraturus. Ac nisi

nunc Moscus jurejurando Livo nia integra cessisset ; easdemque

arces a Sueciae Rege repeterebellio vellet, liquere, ad arma inter Stephanum, & Moscum ventum iterum iri. ' Quae cum Antonius aliis rationibus comprobasset, ac dixisset,

eos avidius, ac verius pacem eae petituros , qui futurae contentinis radices diligentius evellendas cu- rarent: Mosci responderunt, sese in litteris de pace nomina omnium

arcium scripturos', quae sunt in manu Magni Ducis ue earum ius possessionemque Regi tradituros;

rem totam jurejurando confirma' turos , desinerent autem Regii ea petere, quorum Mosci nullam ha-

442쪽

1 R E s P v BL ICAberent potestatem . nec possessionem tinerent: de Rege Saeciae,na 'erbum quidem inseri posse in

litteris de pace conficiendis. Ad ea Antonius, Si contingeret, inquit , ut eandem arcem R , Moscusve bello peteret, certe providendum est, si de reliquis mutuo consensu a Legatis decerni queatὶ ne reliqua Livonia, quςRegis 'rit, totumque ipsum Poloniae Regnum , Magnusque Ducatus Lituantie,Pruma item propterea a Mosco invadatur ; sicuti iteti neque Regi in Mosci ditionem erit propterea cum exercitu invadendum. -- Tum Regii rogarunt Antonium , ut protestationem ea de re admitteret, ac chirographo, & signo suo obsignaret : quam cum Antonius ita se admissitrum respondisset , ut neque ipsi Regi,

nec Magno Duci,nec ulli omnino hominum praeiudicaret, vel quidquam iuris adimeret; tum adiecit,

se illa

443쪽

se illa cum protestatione senten tiam laturum id quod etiam eant dem hora faciebat) ut e uris, timi tu live protestatio alterutri justa, i vel sufficiens belli caussa esse non posset: se quidem quod etiam per

Legatos enici poterat) cum utroque Principe pacate attentatu rum , ut quam minima ea de re contentionis, ac fortasse nulla, ins posterum relinqueretur. Regii vero cum verbo tenus perblichaelem Haraburdam protestationem pronunciassent ; postea; ut scripto constaret, ab Antonio rati erunt quae cum Regiis tradenda non videretur, nisi quod etiam. in castris Antonio dixerat Rexὶ Moscis integrum tantundem faciendi relinqueretur; diserte Rei gii Moscis adhuc protestati sunt, Regem eas omnino arces velle, quas Sueciae Rex bello cepisset. i Ventum est postea ad arcium tormenta, quae in Mosci manu essent, ut cum quibus arces fuissent

444쪽

16 RE spvs Lic Acaptae restituerentur, quod quideantea Mosci Legatos alios , qui Vilnae fuerant Regii promisse dicebant. Ad quae cum Mosci responderent, Aulicos Novogardia sese illico evocaturos; nec de tormentis , si Regii tantundem facerent, magnam futuram difficultatem : altera in alteram in sequentem diem Sessio indicta est.

Diei xx I x. Decembris Sessis XI. Π Ain Sessione Mosci orsi sunt a Sebi essio , de quo diu mul-l tumque agitata res est: Regiis ur- gentibus , ea ut res ad Antonium deferreretur, qui cum utroq; Principe ageret ue pax interim firmaretur : Moscis autem iterantibus, ingratiam Antonii a te Velisum concessum sitisse, nec iam dicere se ut combureretur , sed integrumi Regi maneret , porro a Regiis semper aliquid peti. Quamobrem aiebant in ut ferreus. globus, nisi

eximatur e corpore,corpus putre -

445쪽

it' di

stit: ita sebi essi negocium nisi absolvatur , totam pacis tractationem infecturum, ac turbaturum.

Quod si dedique Regii id suspen

di ad tempus velint,permitterent; ut Magnus Dux consuleretur, ne qua restaret in posterum litis oc-.casio. Antonio autem Regiorum sententiam probanti , atque Urgenti, ut reliqua conficerentur, illud differretur expectabatur enim, quae su rius dicta est a Zam ostio responsio, &Regii mentem quadan tenus ea de re Antonius noverat) Mosci Regiis obiecere, non effici, quod per Zachariam Bollinum Magno Duci, de exercitu ab obsidione Plescoviensi deducendo, promissum puerat Id enim se facturum aliquot intra dies, Antonio pollicitus fuerat Rex. At Regii dixere, Antonio promissum fuisse, ne irruptio ten

taretur: exercitum autem, quam

primum pax facta , conditionesicriptae, iureque jurando firmatae

446쪽

cum de ratione tradendarum arcium Regii agerent,Mosci:Nobis altum sapere , Magnus Dominus noster haud mandavit. Ut enim Princeps Christianus est, itaChristiano more , sincerςque ut nos gereremus,jussit; quod & facimus vobiscum , quasi cum fratribus nostris. Itaque scitote, quam pri- . mum aliquid de Sebiesso statuerimus , Novogardiam mittemus, aulicos nobis dignitate non impares evocaturi ; quorum item unus Pantinus est Porcoviensis, Ioannes Zeruboun , quibuS arcium tradendarum facultas demandata est. Ainum est deinde a Moscis, ne rustici in Lituaniam abducerentur; quodRegii prohibitum fuisse

dixerunt a Rege , ac proinde ne' gocium pacis esse quam primum absolvendum , ut istiusmodi reliqua ne acciderent.

Tum ad Beatissimae Virginis

447쪽

an nunciatae diem , cum Mosci dicerent , arces esse tradendas id, . quod Regii recusariat j de tormentis vicissim utrinque redden- dis alitiam est, in quibus, nempe, Regis, vel Magni Ducis essent m signia,vel inscriptiones. Deinde ventum est ad captivos: Moscis petentibus, ut liberaliter omnes utroque a Principe dimit-j xoxentur ue Regiis negantibus, aliuter id effici posse, quam quomodo

. Rex Antonio exposuisset. Id auteerat,ut miles pro milite, centurio pro centurione,Palatinus pro Pa-t latino permutarentur : si qui su-

peressent , ii vel pecunia redimerentur,ves cum Livonibus aliquibus, qui essent in Mosco via, com-l pensarentur. Insuper adiectum esta a Regiis, mercatores esse liberant . dosa Mosco, quos praeter Omne jus, moremque Christianum , ac praeter constitutiones, & litteras, quae alias inter eos Principes scri-Ce fuerant ide quid , orto bello,

448쪽

3o RasPvALIc Amercatoribus damni inferretur Magnus Dux detinuisset,& haberet captivos; prς sertim Zareshi,&Martinum Mammonicium Vitanenses, quos nominatim demitti Rex volebat. Tu Mosci, sanguine Christianum non esse pecuniare diruendum dixerunt: mercatores autem non fuisse captivos, neque asservatos in ulla custodia; Pristavum tantum illis adhibitum fuisse, quos, ne quid damni acciperent, curaret. Quae cum esseti t di cta, & advesperasceret, reliqua in futuram Sessionem reiectarunt. Diei primi anni M. D. LXXXII,

M OsCI, cum multam noctis partem demorati essent apud

Antonium , eum rogarunt , uromnino si gratissimam rem facere Magno eorum Domino velletὶ curaret in litteris , quae erant de pace scribendae, ut ille Cetar CHa

449쪽

Mosco VI τ Ic A. 63 Inihil arces pende e Magnum Dur cem , quas Regi es t traditurus. Hanc occasionem nactus Antonius multa illis expostiit de uno Christianorum Imperatore;quam dignitatem Sedes Apostolica confirmaret, quamque ex Orien- te, ubi Ecclesiae Catholicae minus sidi Imperatores Byzantii esse coeperunt, in Occidentem transtulerat. Si Moscus iusto titulo vocari, atque honoribus legitimis deco- rari velit , ageret primum cum Pontifice Maximo ea ratione,

qua reliqui Christiani Principes

agunt , qui non ignorant , non esse tantam rem Casanum , &Astracanum , ut novus titulus quasi alterius Caesaris,Imperatoris,uel Regis addatur. Si Caesar id fecerit , sciri vocem istam Cear non Caesarem , sed aliquid aliud a Tartaris usurpatum, quasi Regium titulum designari. Ad ea Mosci: Honorium & Arcadium Roma Volodimero pri-

450쪽

mo Moscorum Principi coronam Imperatoriam misisse: Pontificem Max. per Cyprianum quendam Episcopust id confirmasse; ac reliqua eius generis. Quibus Antonius cum respondisset, Quingentis annis Honorium,& Arcadium praecessissu Volodi merum : dixere

nescientes, quid dicerent fuisse alios quosdam Honorium, & Arcadium, qui eo tempore vixissent. Tum iterum urserunt Antonium, ut quandoquidem vocassent universe Christianatatis . Pastorem Pontificem Max. vellet item operam dare, ne hoc titulo Rex Principem suum fraudaret i atq; item, ne illi titulus Livoniae periret. Quibus Antonius : Quod Pastorem Christianitatis universis vocaretvelitis Pontificem Max. id quidem recte habet cum id Christus Dominus instituerit,Pontifice Max. minime id curante nisi quatenus id Ecclesiae unitati , ac Dei gloriae inseruit caeteroquin