De praescriptione ex solo temporis lapsu procedente

11쪽

Disgustio Puridiea,

que convenlens iudicabatur. Sed haec ad ea pertinent mala, quae ab interpretibus vix corrigi possunt, ut judex potius nunc recte secundum illa propter semel factam eorum in foris receptionem pronunciet. Sicut in genere in omnibus juris materiis jus canonicum, per istud jam adductum principium, similiaque illi figmenta, In foris superstitiosorum Germanorum se adeo th sinuavit, ut in quibus de peccato agitur, istud sequendum testentur Dd. vid. Gadi. Lib. a. obfrJ. m . m. 'eum ibid. alleg. Quamvis etiam, quod ad praefatam antea juris civilis dispositionem attinet, eidem jus Canonicum contrarium non esse ita probare conetur Hahnius ad Wesenb. ad. Ac. ut restringendum esse dicat Cap. vlt. depraeseripi. ad forum pontificium, quia in isto ante tempora Innocentii III. Pontis valuerit praescriptio cum mala fide cinisma per cap. a. Id qu. . id quod postmodum Pontifex cor. rigere voluerit per allei Q p. ult. neque tamen illum propterea intendisse e medio tollere totum titurum de praseripi. 3θ. vel so. a1m. atque ita leges Imperii abolere: quam in rem citat Matth. Coler. adae cap. ult.

g. IX.

Hisce nunc Ita expositis. revertor ad scopum, InquI- - rendo paulo attentius in naturam praescriptionum, earumque species diversas. Et quidem ostensa jam supra f. U. disse. Tentis inter praescriptiones conspicua, de illa nunc agendum erit, quae juxta leges, dc Dd. facultatem tribuit alterius alias, competentem actionem. vel realem, ves personalem, ope il

lius exceptionis elidendi. Ha Gitonei

sic dictam, & naturam praescrices nig, reti , nentem, commode ita definiri posse existimor Quod sit mo- solum temporis lapsiam elidendi, quo alter, actionem non instituendo, contra eum a

12쪽

. de Pr criptione exsolo temporis lapsu proeedentes xi quo petit negligenter per tempus, lege definitum, non fuisusus, cum uti debuisset. Struv. Ssent. Pur. Civ. Exercis. tb. 3. κ. g. Ex qua definitione adparer, quod ista de jure civili tantum l psum temporis, non possessionis qualitatem, nee bonam fidem, ut facit illa, qua dominium, vel jus quoddam positivum acquiri potest, respiciat: Sieque ergo comparata tantum tribuat exceptionis beneficium in actioni. bus personalibus, ut & detentionis in actionibus reali. bus, commoditatem, uti dicitur in L δ. C. Pepraeser. 3o. vel .

o. amor.

Hujus generis olim fuit omnis praescriptio, sed postea

jure Codicis tam ista, quae ex longa possessione competebat, juxta ea quae dixi pr. quam etiam ea, quae longissimi temporis dicitur, certis casibus eandem vim juris, quae: usucspio. ni primum soli tributa erat, accepit L . Vpev. C. cit. tit. I. vn. Coae de Usucap. transform. Cons StruV. adeg. Exerc. g. in . & Hahaius ad Vesen . ail. Dc. in Not. I. ad verbo tν Did quod jure Digestorum incognitum erat. Haec autem nihilominus etiam inter istas praescriptiones, ad dominii aequisitionem habiles, remansit differentia, ut ad illam, quae longi temporis d citur, omnia in specie sic dictae usuca. pionis requisita, tanquam eidem in totum aequiparatam, ne cestitia sint; ista vero longissimi temporis in certis quibum .dam ab alleg. autor. allatis casibus nihil amplius, quam solam bonam fidem requirati

Qsod autem sie si quasi praescriptionis io 1d Muram quasi lgissimi Wmporis, exceptionem tantum contra agentem huentis, speciem attinet, certum est; quod sicuti uisapio,& caeterae praestriptionum species propter vitandam donii. B 3 niorum

13쪽

rum diversitatem, de qua videri possunt Dd. ad tit. de diverseae temp. praestr. Ista vero quae in specie longissimi temporis dicitur, dc per quam actioni ex civili jure descendenti prae. scribitur, primario est hujus loci. Competit haec primo iae,sibuo, si dominus per longissimum tempus non petat rem, vel jus ab altero, pro suo, quamvis mala fide Possessum, v. gr. ille qui titulo pro herede, vel pro posse re possidet, quin

hac exceptione tutus esse possit, mihi nullum est dubium, Lisit. C. de Usucap. pro hered. non obstante, utpote in qua non de praescriptione longissimi temporis, exceptionem tribuen. te , sed de usucapione, vel eidem sequiparata praescriptione longi temporis disponitur, quod innuunt verba: nullo tem.

potis longi spatio non vero longissimi domini intentio ab

sumitur, imo verba initialia, dc totus contratus cum rubrica ostendunt, de vera usucapione, non Vero de praescriptione, quae alterius intentionem ope exceptionis elidit, ibidem agi. - od vero ad ipsam thesin nostram attinet, recte hic monet Si v. allegio. .ao. ut, si ex voluntate ipsius domini, sed non titulo juris translativo, quam possetar sibi arrogat, rem teneat, domino prius intervertatur possessio. Deinde etiam

haec praestatarii--in istis casibus obtinet,quan.

M sellicet aliquis neque Mequo quasi quid pq et,

'quod alterius 'est, sed alias alter habet actionem qum stri beontra istum, do per longissimum tempus non instituit eam, eum instituere debuisset do potuisset vid. LI. M C. ail. tit. Ubi tamen generaliter hic contra Dd. c*mmuniter notan, - dum,

14쪽

. de Praescriptiove ex filo temporis Llsu procedente. Is dum, quod in casibus, si dominus non possit incusiri de sua. desidia, nullam temporis praescriptionem ipsi nocere, per . expressam dispositionem in L a. ν. r. C. de agricol. eensit. XII.

Intentatur Itaque hac longissimi temporis praeseripti

ne non alicujus juris, vel actionis acquisitio, sed tantum exce, ptio quaedam propter lapsum temporis & negligentiam alte-

rius ita alicui competens, ut actionem adversus se intentatam, ..

vel tostitutam ab ipso praetenso domino, ope istras, elidere pervulgato. Quamvis, specialissimo casu, etiam ex hac praescriptione contra cum detur rei vindicatio, qui ei, qui hoc modo praescripsit, rem istam per vim eripuit, L δ. C. de praescript. 3o. vel μo. annori idque sine dubio ex magno isto odio. ita contra ordinariam juris regulam sancitum est, quo jus Rom. omnes istos in hac praescriphionum materia prosequitur, qui iniquo modo possessiones rerum quaerere student, vid. l. a. C. desuri. θ' . a. Inst. de Usucap. Unde etiam Colerus Conf3o. 17 . erudite deducit, quod nec immemorialis praescriptio attendenda sit, si actus primae apprehensae possessionis, vel usus, in se prorsus illicstus, aut vitiosus sit; 'quod in casu, ubi illud liquido, siae processus prolixitate ostendi & demonstrari possit, admitto.

f. XIII. .'. Cum ergo In consesso sit, dejure civili Romano ad prae scriptionem longissimi temporis, nudam saltem exceptionem operantem, non nisi temporis lapsum requiri, & ad bonam fidem respiciendum non esse, illud adhuc enodandum rema- 'net, utrum hoc civile jus, jure Canόnico sublatum,& In eo alia . dispositio facta sit 3 ut opinantur communiter Dd. statuen

tes: ex solo temporis lapsu non competere Praescriptionem, nisi. Disiligod by Cooste

15쪽

Disquisitio Paridiea

hisi simul Ad sit bona fides. Vultri. t. Coifaa. Brunnem

Pur. Civ. Exerest. 3. tb. ar. & infiniti alii. Ubi per bonam fidem nihil aliud intelligunt, quam quod allegans pra scriptionem nullam scientiam juris, ab altero praetensi, habuerite non animadvertentes, quod praecipuum fundameotum omnis temporis praescriptionis in praesia mpta, vel jure imputata, alterius derelictione consistat, ex qua post de. sinitum temporis spatium bona fides ad excipiendum te. ' .

g. XN. Ad quam opinionem refutandam manifestum est, Iaiure Canonico alleg. tit. de praeseripi. non de alia praescriptio. nis specie agi, quam quae ipsam dominium, seu ejusdem ae. quitendi modum tribuit, sive ista longi, sive longissimi temporiὲ sit, sicque minime de praescriptione, exceptionem tam tum operante, r em disponi. In cujus asserti probati nem, provoco ad sanum cujusque judicium, in perlegendisinet. adhibendum: Et sane unicuique adparebit, Dd. JCtos incaute illa, quae Hildem depraescriptionibus, jus quoddam perpetuum tribuentibus, uti hoc ad paret imprimis ex eap.3. alleg. tit. omnes praescriptionum species adplicasse, inque hoc suo defecisse judicio. Non enim salvat Dd. sen. tentiam Cop. s. vel ultimum, quod in isto dicitur: nuIlam antiquam dierum possessionem juvare aliquem malae fidei pos-

16쪽

de Praescriptione exfIo temporis lapsu procedente. Irsessorem; &in hoc reperitur: nullam valere absque bona fide praescriptionem. Quod enim ad capitulum ultimum attinet, ibi satis explicantur haec verba: nulla prascriptio, per mox sequentia: tum civilis q/iam canonica, ut sensus sit, tam in praesicriptione rerum, quae larciduris sunt, quam in prae, scriptione Ecclesiarum, pro jure quodam positivo acquirendo, necessariam esse ibo nam fidem: sicuti & verba Cap. V. non allum sensum, vel intellectum habere, vel admittere

possunt, quam quod nulla praescriptio, talis videlicet, de qua hoc loco in jure canonico agitur, ut diximussupra, absque bona fide subsistere debeat: in quo jus canonicum ali- quadamenus quoque conforme est dispositioni juris eivilis novioris, quae supra X. adducta est; Quod vero ad antea expositam meam opinionem attinet, ista per illud magis ad.

hue certa redditur; quod in loc. contra Dd. senis

tentiam habetur: Ibi enim Alexander III. Pontifex in casu ubi super decimis a duabus Ecclesiis litigatum est; quarum

una in litem vocatas decimas 4o. annis in alterius paroecia

possedisset, it Mauritano Episcopo rescripsisse legitur: riae

fraternitati tenore praesentium innotescat, quod de jure divis no Dr humano melior es conditio possidentis. Quia quadragenalis praeseriptio M. omnem prorsus actionem excludit. Nulla hie, de bona fide requirenda, mentione facta: quam potius in hoc casu non adfuisse hoc manifesti indicii loco esse potest, quod altera Ecclesia decimis in alterius paroecia usa sit, hoc enim absque mala fide, dc scientia rei ad se non per. einentis vix fieri posse eo magis certum est, quo ejusmodi perceptiones decimarum ex aliarum Ecclesiarum paroecia observantiae communi repugnare satis constΑt. Ex quibus

sane evidentissime ad paret, defendenti mihi opinionem:.quod non in quacunque praescriptione; seu specialius, quod

17쪽

Disquisitio Puridica,

non in ista, quae nudam saltem exceptionem tribuit, bona fides necesiaria sit, juris canonici dispositiones, de hac materia extantes, contrarias diei non posse: per consequens Dd. pro tuenda contraria sententia jure canonico hactenus contra iplius verum sensum, & simplicem ration1lem intellectum abusos esse. Qualis insignis lapsus sane de tantis, Ec tam eruditis viris, quos omnes allegasse non prodest, admodum mi. randus foret, si magna ista praeconceptae opiniynis, & praeju dicit auctoritatis vis, ex eaque resultans exscribendi pruritus, ingeniis praecipue tardioribus consuetus, diu perspectus eO- .gnitusque non esset.

f. XU. Ex his it, traditis invictum quidem se format argu

mentum, quod quaecunque sententia se fundat in jure quo, is dam, in quo eidem contraria disposita sunt, non possit non esse erronea, facillimaque nunc sit hujus majoris propositionis subsumptio, & adplicatio ad praefatam Dd. opinionem.

Tamen contrariam mihi manere, dicis, totius Imperii observantiam S praxin, quae omnino, tam Propter .antiquitatem, quam prae se fert, vid Specul. Sue vicum L. I. c.I. . a. & Conis ring de Orig. Pur. Germ. Mev. adyra Lubec. L. I. Tit. δ. ν. IS. quam etiam propter tot praejudiciorum In ipsa Camera . - . pronunciatorum autoritates sequenda videtur, & de quibus omnis sere Dd. cohors testatur; ex quorum multitudine, ut paginae parcatur tantum hic allego Gail. L. a. obfIδ. num. L

Resp. s. I l. a. 12.3asseqq. qui hujus observantiae luculentissi, mi testes sunt. Sed salva nihilominus res est, cum unicuique satis manifestum, ac cognitum esse possit, quod nulla prάXIR. vel consuetudo, quae errore primum introducta & obtenta

est, in similibus obtinere debeat, sunt Verba l. v. J. de LL. .

18쪽

de Praescriptione ex solo temporis lapsu proeedente. I sPtoInde quoque praedicta dc contraria sententia, tanquam omnino errore, ecfalso juris intellectu primum introducta, a postea si e praxi S consuetudine obtenta, an simili merito ser.

vanda non erit, neque juxta illam cordatus judex salva conis scientia pronunciare poterit, cum haec deducta veritati con. sentanea deprehenderit. I. XVI. - . Accedit porro, quod non desint, qui etiam meae opi-hlonis observantiam affirment ac defendant, vid. Menoch de praesumi. Ub. I. praef. IIo. Barbosa locuplet. voce mala sideaxiom.s. Alciat. ad cap. ult. de prascr. Fabian. de Monte tract. de emt.b vevd. qu. T. Raucfibar. P. a. qu. ag. 81.3aseqq. 3' plures alii Pol antiqui, statuentes: post adimpletam lom gissimi temporis praescriptionem neminem allegatione malae , , terius fidei audiendum esse; quibus sane eis, qui praeter veritatem etiam communiorum opinionum calculum quae. runt, satisfacere possem, si paginam eorundem allegationibus inutiliter consumere non vererer, neque insuper tempore, ad evolvendos illos necessario, destitueret. Praeter allegatos vero a me, unusquisque cui hoc volupe est, multorum adhue antiquiorum JCtorum, nobiscum sentientium, catalo. gum invenire poterit apud Philipp. Port. in Libr. commuae. opinion conclus. 3a. b. Libr.3. utpote qui hanc opinionem copiosissime ibidem tractat, & multos pro nostra sententia al. legεt, quamvis ipse subscribat contrariae. Quibus ex novio.

ribus addi possunt tangerus de Excepi. P.I. cap. Io. num. IIT. Gebhardus Tr. de Usucap. cap. I. n. II: Matth. Coler. de pro- - reus execut. P. I. c. I. V. V. N ad cap. ult. de prascr. quique illum citat ante alleg. Hahnius ad I Umb. est. loe. utpote qui

opinionem meat' in puncto juris veriorem asserit, licet ex alio mihi non probato landamento. C a *XVT.

19쪽

Novissime quoque, & omnium optime meam opinio. nem doctissimis ravonibus & argumentis pro more suo de. fendit Wittebergensium lumen Γ a. Berger m Tr. EDE . Disceptation. furens secundumseriem orae Proc. Sδxon. . ubi toties, inquit Canonico ad praescriptionem neeessa. xia est bona fides, quoties agitur de effectu consequendi do. minit, minus vero quoties agitur de effectu ex eptionis ; Et eodem jure hona fides requiritur ad praescriptionem rerum corporasium, seu latius ad praescriptionem actionum perso. . nalium. Quam suam sententiam oti rationibus, ita quoque multorum Dd. calculo fulcit, tam eXtraneorum, quam etiam Saxonum; sicut & ipsius Saxonici juris non aliam mentem esse erudite ostendit, & praxin contrariam jamj m per aliquot tempus in Summo Elactoratus Saxonici Appellationum Judicio rejectam ac improbatam, e contra nostram sententiam receptam esse, & whtebergae quoque se seeundum illam . pronunciare, ipsis praejudiciis annexis, additisque abunde te. statur. Ut igitur satis adpareat, sententiam meam nec ratio. nibus, nec Doctorum calculo, nec ipsa quoque praxi destitui.

Ut tamen adhue magis sensus & veritas opinionis meae In oculos mentis incurrat; proponam casum, in quo de hac materis prolixe disputatum, &'contra Dd. communem opinionem juxta ea, quae hactenus ostensa sunt, pronunciatum esse certiorem me reddidit Magnis Dm Praeses. Mevius studiosus in Universitate N. constitutus, Sempronii Prose ' . . . ris mensa & domo fruens, cum ob mortem matris in patriam subito revocaretur, pro accelerando itinere & solvendis de. . bitis, mutuo accipit a Sempronio a oo. imperiales, quos chiro- .

grapho dato solvendos agnoscit; brevi post accidit, quod

20쪽

ῶ Praeseriptions exfilo temporis uisu proeedente a Iper Interpositionem Mevii, Sempronius hujus quondam ho.

spes & Professor, eiusdem sororem in uxorem duxerit, satis locupletem, nullam posthac de praedicto debito unquam mentionem faciens. Deinde pluribus quam triginta annis prae terlapsis moritur creditor Sempronius, supervivente adhue ipso debitore Mevio, quem illius heredes ex chirographo, Inter res desunm invento, ad solvendam praed Elam sortem eum usuris conveniebant, hic autem exceptionem tacitae remissionis, in longissimo temporis lapsu fundatam, opponebati Quaerebatur 4taque, quis audiendus sit 3 Sane seetundum Dd. ppinionem, quicunque habet scientiam rei alienae, in mala constitutus est fide, de per consequens nulla procedet praescriptio. Verum quod ad consequentiam attinet ν. praeced. jam probavi, istam Dd. hypothesin suo destitui fundamentoci admittendam non esse, tanquam jur. civ. contrariam, in jure vero Canonico neutiquam fundatam I sic enim debitum a debitore ipso nunquam praescribi posset, quod tamen cum fundamentis praescriptionis longissimi temporis pugnat, licet nonnulli ex coeca praeconcepta opinione aliud persuasum sibi habeant, juri Canonico mentem, quam non habet, assingentes, sibique ipsis varie contradicentes, vidi. Carpta I. Respons Sect. n. n. m. Rennem. de V rrata δε- tb. Struv. S. P. C. Exercit. y3. Tit.3. tb. Io. II. . Neque enim dici poterat, excipientem tanquam ipsum debitorem qui chirographum pro manu sua agnoscebat, aut certe jurato dissileri nolebat, semper propter scientiam summae debitae fuisse, δι esse in mala fide; licet enim optima fide hic agnoscat, se debuisse, de chirographum dedisse, post longissimo tempore honinstitutam actionem, tacitam remissionem praesumend3m esse, citra ullammbiam fidem alleg bat: dc licet contradicentes regererent, quod eo minus animus donandi, vel debitum remittendi prae