장음표시 사용
101쪽
κομιστικὰ πλοῖα fr. 195. κὐνδυλίζει ν r. 114. α ν δέ λ ωας ε λαβον tr. 113. Κόνων ο Παιανιεύς I, 20, 28. κοσμίως μη κοσμίως και μετρίως τα αυτοῖ πράττοντα ΙΙ, 10, 23. κόσμo, πολυν και πολυτελη τη θεῶ παρασκευάσαντες II, 12, 3. κρατεῖν συνεβη αὐτῶ Tu πραγμώ-Tων ων προείλετο κρατησα IV, 12, 1.
τοῖς θ Οοίβου μόνον και κραυγῆς κυρίοις I, 4, 33
κρίνειν δίκαιον IV, 24, 3. nii δεινότερα τὰ προσδοκώμεν' αν γε νεογα κρίνομεν IV, 19, 9. την ἀρετην σχῖν και τηνἀνdρείαν πλῆγος, αλ o To πολυνίριθμὸν των σωμάτων εἰναι κρίνοντες IV, 7, 5. η'0υς ἰδιώra κρίνειν , ἀλλα τῶν ρητορων αν ι ἀδικA, Tob τον κρίνειν II, 12, 22. JH0rην οντα κρίνεις εν Γ 0υ nr0ρος τύ ει II, 11, 5. κείνων οὐδενα κρίνεις οὐθ' εἰ αγῶνα καθίοιης I, II, 3. τῶν δ' ἴσοι μενῶν η idῶσιν αἰτῶ ώρ; Γριον κρίνεικα κατηγ0ρεῖ II, 23 9. τίνα οὐν κε κρικα και εἰς ἀγῶνα κατεστησα II, 13, T. διώτη, ουθεν πώποτε ν τω βίω ἔκρινα II, 3, 6 τους αιτίους κρίνας I, 4, 31 υπὸ μειρακίων κρινόμενος Περὶ δωροδοκίας I, 17, 17. ian εισαγγελίας τινὰ κρινόμενον II, 3, 16. πότερον δι- κεῖ υμῶ o κρινόμενος η υ II, 15, 1. αὐτο του κρινομενου την πολογίαν ὁιαστρεφουσιν III, 26, 18. οἱ κρινομενοι III, 2l 9. 26 5. 10 27, 1. κρίσις. δίκαιον μην δεῖν τον ἀγῶνα και την κρίσιν π0ιῆσαι II, 14, 2. αἱ εἰσαγγελίαι και αἱ ἄλλαι κρίσεις II, 4, 21. Κρόνος - μωρός D. 279.
κρούειν τω σκελει με ρεμα 990υσεν r. 32.
ἀλλὰ νόμου φωνὴν κυριεύειν δεῖ τῶν εὐδ&ιμόνων IV, 22, 2.
Πρώττειν II, 17, 3. της επι τὴν ἘλλάδαΠ0ρείας Ἀντίπατρον κώλυσεν IV, 11,
102쪽
ἀλλ' i θεν η δεῖ I, 8, 2. πως δι' υμῶ και η καθ' et μῶν bru et λαμβανόμενον I, 19, 16. ποδόντες α λαβον , 10 19. λαμβανει το ἀργύριον III, 23, 12. δῶρα I, 19, 21. II. 17, 16. Jωρεύς , 7, 21. ... στατηρας I, 4, 28. πλεῖν η κοντα τάλαντα I, 19, 19. χρηματα II, 5, 20. 13, 23. 25. τὰ ματα , 5 7 28, 2. χρηματα και δωρεὰς παρὰ τῶν τἀναντία πραττόντων τω δήμωII, 13, 18 17, 13. χρυσίον Ι 8, 5. τὸ χρυσίον I, 9, 1b iis 102. τὸ γεωρικόν ,
ναι αυτὸν ἐκ του μετάλλου II, 16,5. λάμβανεν γυναῖκα III, 25, 18 Nn Tosio νκονδυλους ἔλαβον r. 113. Λημοτίωνος δίαιταν λαβε ΙΙ, 14 9. τούτων εωσθένης κόντων την γεμονίαν λαβεν
ΙV, 11 9. εἰ do ίαν γήραιον εἰληφασι IV. r. 121 1 l. ἐπειδὰν προτεροι λόγον λίβωσιν II, 26 8 αἰτίαν πονηρὰν οὐδεμίαν πώποτ' ελαβον II, 9, 3. τῶν κατηγορηθέντων τὸ μ λαβὸν ἀπολογίαν II, 14, 15. α μία IV, 11, 6 16, 1.
λανθάνειν. - ω0υ λανθανεινῶν νεκα λεγεις, ου λανθάνων πότε
παραφθέγγοιο ν τῶ λόγω πολλάκις ζ II, 14, 17. λαγεῖν τὸ λ cto τὸυμέτερον υ ενι πονηρὸν ὁντα II, 28, 12. λεγειν. D του λέγειν η ἀγωνία fr. 34. τὰς τιμὰς και τὰς φελείας κ
εἰωθ ότι λέγειν III, 30 10. ὁ πρότερος
λέγεις III, 21, 4. τί ταῖF μῖν λέγετες II, 14, 12 δ και τότε κων λεγον καινον ερῶ II, 24 9. τούτω ζεστι λέγειν τι ἄν βούληται III, 28, 9. και τὰ μενὼλλα τί εῖ λέγειν II G, 9 λέγειν μνε αριστα τῶ δήμω Π, 3 11 4, 16. ,19. 13, 17. 17 12. δικαιότερα r. 26. καί μου ον λόγον ἀκούσατε ν μέλλω λέγειν II, 11, 20 τοιούτους λόγους λέγων III, 2b, T. τὰ ιλίππω συμφέροντα και ρύττει και λέγει r. 80 17. o συω0υ λανθ ύνειν ν ενεκα λέγεις II, 14, 18 εύν τινες ε ζω του νομου λέγωσιν ΙΙ, 6, 13. περὶ δε δε αυτοῖς κελεύειν εὐπολογεῖσθαι και περὶ μη εῶν λέγειν III, 27, 9. δίκαια περι os πράγμαzος λέγουσιν III, 26, 9. ἰχω γὼ δίκαια λέγειν προς τὰ παρὰ σου ἐψευσμένα IIJ, 27, 12 δ περ και προς οὐ Παρακαθημένους ἀρτίως λεγον II, 3, 4. φασκωνι ni του δημου λέγειν , 13, 14. σοι τι πiρ κείνων η 00υσιν η Πραττο Σ σιν II, 11, 5. λέγω ὁ Ἀρμόδιον καιἈριστογείτονα IV, 30, 2. λέγω δὴ τοῖς
περι ιλτιάδην και Θεμιστοκλέα Ι ,29, 1. λέγεται την ητὼ κύουσαν ἐλαύνεσθαι no της υρας tr. Ti. παν- ταν προς τὰ λεγόμενα II, 6, 14. και o
103쪽
nύντων δεινότατον τῶν ἐν τῶ λόγιο λεγομένων υπὸ μου II, 14, 17.
Aεωσθένης II, 3 i. Αεωσθένης praetor IV, 1, 2 3,
6 6, 2. 10, 1. 11 9. 12 3. T. 13, 2 3. 8. 21, 2. 27, 1. 28, 4 30 4.
ἐπὶ του τροχοῖ κλάοντες I, 30, 20 παρέχει σπερ τοῖς λησταῖς Πισιτι μον
λίθος κρέμαται ii 204. ι μη ν τριήρεις ἐποιήσατο και λιμε- νας D. 39, 28. λογίζεσ2αι. εν dor λογίσασθαι υβιον τίνες οἱ τυν γεμόνα δε ιωσόε ενοι
IV, 28, 3. εκεῖν λογιζόμενοι τι Ι, 30, 18. λάχιστον γαρ χοῖτό ἐστι τοῖς os θῶς λογ/ μένοις III, 30 12. λογισμός. o με θρασεῖς ἶνευ λο
λιγος τον λόγον λάττω φαίνεnctu ιτων ἔργων των γεγενημένων V, 2, 1. εν με τ0ῖς λόγοις - εν ὁ τοῖς ργοις fr. 240. τὰ πένθη Dτε λόγω υτε νόμω κοιμίζεται IV. r. 121, 3. λόγου χάριν fr. 303 λογου δυναμιν nod εικνύμενος I, 23, 16. λόγου παρακλησιν , 29, 5. επειδὰν πρότεροι λόγον λάβωσιν III, 26, T. 4 di λόγον περ αυτῶν ἐποιήσω II, 10 15. υτ α αλλον λόγον Ουθέναενταυγα ἐποιήσω II. 1l 18 εὰν ἐμη dis λογον περ αυτῶν ποιῶνται II, 14, 3. περι τῶν εἴκοσι ταλάντων οὐδένα λόγον ποι σαro , 3, 25. προσπιέσθαι τινὰ τοιουτον λόγον II, 15, 15. 7να μη πολλους λόγους αναλίσκω III, 21, 11. λόγους και υστινασοῖν cin
που περὶ τούτων τῶν πραγμάτων ειρηκότα II, 10, 21. υτ πλείους ἰμαι δεῖν λόγους ποιεῖσθαι περ αλλου τινὸς η πως - II 4, 19. Grις ἄν πεσTευ- σαι τοιούτοις λόγοις III, 24, 15. τοιου
σα τε δν μίλλω λέγειν II, 11, 19. πότε παραφθέγγοιο ν τω λόγω πυλλύκις Il,
φράσαι IV, 20, 8. τίς ἄν λόγος εὐφε
τῶ προτέρω λόγω τελεῖν τῶν φευγον- των τὰς πυλογίας II, 6, 10. γανύ- κτουν ἐπι τοῖς κατὰ του πλήθους τουτμετέρου λόγοις I, 5, 15 τους λ0γους απάντων μῶν ἀφέλετε II, 18, 5. περὶ τῶν συνηγόρων του λ0γους πεποίησαι ΙΙΙ, 27 6. περὶ 1ειοσγένους και τῶν kλλων του λογους ποιήσομαι o , 6, 3. περὶ ' Ἀθηναίων νδρῶν του λ0γ0υς ποιούμενος IV, 7 6. τῶν λόγων τῶν μελλόντων ρηθησε octia ἐπὶ GJ τωτύφ 0 IV, 1 1. οὐ γὰρ ἐν τυχοῖσιν ι
104쪽
λοιπός. παρ' μῖν και τοῖς λοιποῖς πῶσιν ευδοκιμεῖν IV, 28, 1. λοιπον δ' εστ δεῖσθαι τῶν δικαστῶν II, 18, 9. Aous ιεύς D. T. Aυκουργος II, 7, 10 GJI, 24, 2. λυ μαά, ε θλαι cit πρόσοδοι ας λυμηναντό τινες Των, τόρων II, 16, 13. λυπεῖν ἐλιπε σε l. r. 104. φυσις κυστου και η φιλία προς τὸν τε λευτησαν τα Τὸν ορισμὸν ἐλει του λυπεῖ octia IV. h. 121, 5. λύπη. ης λυπης Παραιρεῖν εις οενδεχόμενον IV. D. 121, 5. ἀπηλλαγμέ
πινον βίον IV. r. 121, 17. λυσαι την ζωνην D. l. Aυσανδρος ΙΙ, 15, 20 16, 3
μαίνεσθαι. μαίνεσθε γαρ αν ει αλλον τινα τροπον τῖν νόμον Θεσ2εII, 6, 2 εκεῖνο o μαινόμενος III, 25, 20. μακαριστός. παρα o. ων λι
III, 21, 5. τίς αν λόγος φελησειε μαλ-
δέν tinctu καλῶς ην η μαθόντα τα
γοι ρηγήσονται, ἀλλ' εν αὐτοῖς τοῖς μάρτυσι τῶν κείνοι πεπραγμενων IV, 2, 5. o παρεληλυθὼς χρον0ς μαρτυς εστιν κάGro του τρόπου κρωεστατος III, 28 15. μαστηρες tr. 15'. μύτην τους Προελομένους μάτην ἀπατῶν μῶς D. 26. μύχεσθαι. νίκησε μαχόμενος εν
σώμασιν IV, 13, 6. υ μόνον τω μαλο - μενους νικῶν IV, 16, 3. τὸ μαχόμενοι TελευZησαι περ αυτης IV, 14, 6. μάχη της στερ0ν γενομενης Ἀλης IV, 12, 4. et εν et Βοιωτία, ν μύχην γενέσθαι IV, 5, 3. την περ Πυλας και
105쪽
μεγαλοπρεπης ω ενδο 0 και μεγαλοπρεπους προαιρε σεως IV, 31, 2. μεγαλόψυχος Οἴτε μοναρχος υτ εθνος μεγαλοψυχότερον του δημου του
καὶ περιφανῶν αἱ εἰσαγγελίαι τοτ ησαν II, 3 17 πῶς υ μεγάλου Παίνου βιον ἐστι IJ, 15, 19. ζια μεγάλων ἐπαίνων
την μεγάλην την αβρίου καλουμένην
ζόνων ἐπαίνων του τετελευτηκότας
ἀβίους si νομίζειν V, 19, 10. Ουκ ἐλάττω γαρ κείνων εργα διεπράζαντο, αλλ' εἰ δέον inεῖν και μείζω IV, 30, 7. μέγεθος το μέγεθος του σκάφους
tr. 184. μειράκιον τηλικουτος ὼ ὁπὸ μειρακίων κρινόμενος περι o ροδοκίας I, 17, 17. μέλειν ἴτω μέλει και τῶν ις ονεπειτα χρόνον φελιμων τη πόλει κώτης μονοίας τῶν πολιτῶν και ης
σατε ν μέλλω λέγειν II, 11, 20. περιτης ψηφου ς μ εῖς μέλλετε φέρειν , 18, 1. ταν μέλλητε διαψηφίζεσθαι II, 18, 1. τους μέλλοντας βοηθεῖν τοῖς φεύγ0τσι προδιοβύλλουσι III, 26, 17. τῶν λόγων των μελλόντων ρηγησεσθαι IV, 1, 1.
Restat ut quo eventu hoc anno de praemio eruditionis certaverint commilitones exponatur ac nova in proximum annum urgumenta proponantur. Ad hoologorum quidem ordo, qui in indolem salsorum qui in epistolis ad Timotheum et Titum impugnantur doctorum inquiri iusserat, unam tantum accepit commentationem eamque inseriptam Verbis ut vincant interdum errores, verbum de manet in aeternum, cuius auctor diligenter quidem et erudite argumentum propositum tractavit atque ad aestimandas aliorum sententias haud exiguum adhibuit ingenii acumen, verum in interpretanda scriptura suam sententiam nimium intulit, in diiudicandis rebus confidentius quam verius interdum versatus est, denique sermone Sus est parum emendato. Itaque praemio quidem ornari non potuit, attamen dignus visus est qui ct publice laudaretur et beneficii alicuius percipiendi caussa summi rerum academidarum curatoribu Commendaretur. Aperta Seista iuventus est
flavi ensis, theologiae stultosus. Iurisconsultorum ordini, qui quomodo mortis caussa donationes differron a donationibus inter vivos et a togatis quaseri voluerat, duae traditae sunt dissertationes. Harum eius, quae Verbis naturalia quidem iura, quae apud omnes peraeque ervantur, divina quadam providentia constituta semper frma atque
106쪽
im nutabilia permanent, ea vero, quae ipsa sibi quaeque civita constituit, saepemnutari solent inscripta est, auctor etsi non tam ad historieam quam ad dogmaticam argumenti partem animum ettulit, in eaque pertractanda neque omnia quae ad rom pertinent amplexus est, neque ubique cavit ab erroribus, tamen quum quaestionem propositum non modo recte omnino mente percepisset, sod etiam in argumento disponendo enarrando illustrando se satis promptum eruditum intelligentem exhibuisset, praetereaque in perscrutanda dogmatum historia in eisque quae do ea adhuc scripta essent cognossiendis et in usum suum convertendis studium posuisset admodum laudabile, praemio dignus ab Ordine iudicatus est. Reclusa
Bouduitiensis, iuris studio Sus. Aliora qui scripsit verbis donationis verbum simpliciter loquendo omnem donationem comprehenssisse videtur, is mortis caussa ives non mortis caussa fuerit insignitam, notionibus quibus argumentum continetur definiendis atque distinguendis non eam quam debebat operam edidi, nec satis alto omnino in quaestionem propo Sitam intravit, praesertim quum quae ab aliis de ea iam in modium prolata essent omnia prorsus negleXisset. Nihilo minus ordo, ne diligentiae laudabili suus honos deesse videretur, certe publica laustatione dignum auctorem esse censuit. Est is
Graeciensis, iuris studiosus. Mosticorum ordo ut epidemia a. 1661 a Th. illis ot labris nervosa lonta abduxtia in deseriptae, tomque morbus musto su a B oederer et Wagier observatus cum typho abdominali nostro tempore obvio compararentur, hique morbi utrum idenaesson an inter Se differrent quaereretur postulaverat. Hoc argumentum unus
tantum pertractavit, qui disputationi sua inscripsit verba das ahre inissen iste in historis hes inissen. Cui postquam praemium ordo decrevit, aperta dida
Drusiensis, medicinae necalaureti S. Ex argumentis a Philosophorum ordine propositis alterum emo, rertium unus, primum duo tractare conati sunt. Ac prima quidem classis quaestionem proposuerat hane Ad Schoellius nuper peculiari libro uberius hane extulit sententiam, usum tragoedias ternas in unum congruentes adiecta fabula satyri ea una Xhibendi non Aeschyli proprium, sed
107쪽
Omnium tragicorum graecorum communem fuisse, et Sophoclem quidem uulnalia exempla in eam formam composuisse, tum tres quas habemus Oedipodeae fabulae Tyaeannum, Coloneum, Antigonam non iis quibus tribuuntur annis docuisse, sed trilogia in modum conformatas una scenae tradidisse ea igitur sontentia ita exigatur, ut primum in usum testimoniorum quem secutus est Schoellius diligenter inquiratur, deinde a Xaminentur, quibus Sophoclis illas fabulas trilogiam conficere probatum ivit. Hanc quaestionem is qui stissertationsem suam inscripsit
verbis Ciceronis nam si omnia ad intelligendum non habeo quae habere vellem. ne iis quidemn quae habeo mihi uti idebit quum ita tractavisset, ut ne totum
argumentum suo momento ponderasse, nec singulas eius partes satis perpendisse et ad praeseriptam legem a qua par erat diligentia exegisse videretur, praemio dignus haburi non potuit. Magis alteri suecessit, qui disputationi suae inscripsit verba non invenim iis veritatem, sed investigamtis. Is enim in eo tantum reprehendendus visus est, quod genere dicendi tumido usus est a parum emendato, laudandus Vero, quod non solum de universo argumento rectius existimavit inque singulas eius partes altius intravit, verum etiam quae ad rem illustrandam pertinerent omni quum ex ipsis hausit fontibus, tum ex optiniis quibusque doctorum nostrae aetatis hominum commentariis repetiit, praetereaque iudicium in vero inveniendo adhibuit satis sobrium, operam quo dedit ut ratione et via procederet disputatio. Von potuit igitur ordo fastor quin prasmio sum dignum iudicaret. Aperta scida inventus est
Drestensis, philologiae studiosus. tertia ius eui ordinis lasso argumentum propositum erat hoc Verglei-chun de chemis eheu und stor Contuditheori de Electricitat, o te rortoriangder ii jed dorsolben prechen e Gri inde. Quod argumentum qui tractavit, suum fecit dictum in Innre der Natur pingi eis ersehas e Geist. Is igitur etsi quae protulit non omnia ab ipsis fontibus repetiit, neque in aestimandis aliorum sententiis ab omni cupiditat utquo studio satis cavit, in exponenda autem enarrandaque re dicendi genor usus est perspicuo magis atque plano quam eXpedito atque facit currenti, tamen diligentiae industriae eruditionis spe ei mendedit tam laudabilo, ut praemio eum afficor ordo non dubitaverit. Reclusa scida auctor prodiit
Schoonfeldensis, matheseos se rerum naturalium studio SUS.
108쪽
Iam nova argumenta proponuntur haec Ab Ordine Theologorum
Noo Testamenti de regno divino et de ecclesia sententiae moer e
Quomodo initium conatus delinquendi Anfans pune des strat baren ersu hs aceurate sit inniendum, secundum principia iuris ommunis et
Ab Ordino Medicorum: Methodus neurysmatibus flumine electrie in arterias illato medendi ita exponatur, ut de inventione et excultione δει dicatur, casusque quibus hae methodus adhibita sit colligantur et referant tr et recenseantur. Quo autem de perietuo etiam, quod anguis electro suido coagi latus vitae ninitatur, reetius iudicetur, si fieri potest eaeperimenta in bestiis mammatibus instituantur. Ab Ordinis hilosophorum lasso prima Vr un der Nachrialiten de Caesar, Tacitus uni derisi techisehen Gesehiehisehreiber uber die altesten ridi inde der Germanen nit erue s eht yun der Frage, ob in Stammvers hie ienhei ait ischen Germanenund Kelten statim and und war unter Bezugnahme aus die Ausetaonder-setcungen Don turrisber in dem Buche Wanderuns in das germaniaeherute, th in fertis 1861. Ab iusdsm ordinis classe altera: Historische sinistic elun und psychologiae e rufun der Lehre nonden ermogen dei mensebiiehen Seele. Ab ius dein Ordinis classe tertia: Das Reeiprocitat/geset fur die ubi Ohen est sol nae der on senstein im 29. Bande des redie'schen Iournals S. 183 ansegebenen Method entit te et werden.
Habetis argumenta, carissimi commilitones, quibus pertractandis studia vestra atque diligentiam abunde satis probare possitis. Itaque qui vestrum haec eri mina subire volent, rogamus ut scripta sua, addita obsignata scida nomen seriptoris continente dictoque eodem quo scriptum insignita, ante kalendas Augustas decanis tradant. Ρ. . pridie kal. Novembres a MDCCCLXI.
109쪽
DE CANIS ATQUE HOC A CELLARIIS