장음표시 사용
1쪽
as partis the ' undations ossestern Civiligation preservation Ρr ect
Reproductions mannoti made ithout permission rom
2쪽
Statos Cocleis concerna tho alcins of photocopios orother reproductions of copyrisnteo materiai. Unclor certain conditions spocisisti in tho lain librarios anti
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT
Origina Materia a Filme QExisting Bibliographic Record
5쪽
sis filiis lis illis lilii liis lis iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii il
6쪽
Additamentum disputationis de Aristide Quintiliano et orationem in prorectoris ineundo pridem habitam praemisit Iulius Caesari
7쪽
nedeunte hae scribsendi occasione is, cui prooemii indici lectionum praefigendi munus Subeundum est, ita uti animum induxit, ut primum quidem appendicem adderet eis quibus uelutimo anni DCCCLXXXII lectionibus indicondis praelatus est. Quod ut saceret, commotus est libro, quom vir rei musicae apud veteres Graecos peritissimus Rudolphus est phal do hac arte nupserrimo didit ita inscriptum: Die Musi des griochischon Ahori humes. ach dei alten udilon nou earbellet Leipgig. 883. Quo in libro Aristidona Quintillaniani, cuius elatona o auctoritalem antea quantum fieri OSSet depresserat, iam e saeculo post Christum quari in primum saeculum retrahendum Sse censuit, adductus Alborti alinii suspicione, quam in odition Aristidis professus est, Serilitorem illum implor cognomen pro Fabii Quintiliani rholoris liberto esse habendum, nulla quidem eorum argumentorum ratione inbila, quibus nos Iahnii de Aristidis aetate Senientiam retulare luduimus, nova nonnulla is addentes, quae in libro se Aristide pridem conscripto proposueramus ad demonstrandum, tunc artis musicae Scriptorem ad tertium Olius saeculum quam ad secundi ore initium, cui adseribi solebat, reserendum esse. Et in illa quidem dispulatione vel O processimus, ut s0ntentiae antea a QSiphalo defenSae, vel in quartum saecul uni Aristidom osse deprimendum, non acriter esse obloquendum concederentus. An quid igitur novi semersit, quo cum in castra antehac deserta redeuntem sequi cogamur Videamus. Et primum quidom estphalus latim ea in relestem minus certum se praebet, quod in inscriptione peris, quae est Ἀριστειδον τον Αοra etiaιανον, Quintiliani nominis onotivum nomini Aristidis ita additum esse Ialinium censere narrat p. 249 sq. , ut Quintiliani liberius eo significo tur. At hanc nominis explicationem Iahiatu tantum abest ut comprobet ut aperte respuat, atque Aristidem Ogno-nainatum esse Quintilianum, non Quintiliani, contendat sicut a Byganlinis laudatur fiora et ιλιαν la Καντιλαν οc Ἀριστείδ e. Pro nihil igitur habendum est quod estphalus illo scilicet auctore commendat, neque Omnino de tali in latino vel graec sermone usu genetivi ad manumissorena relati, quantum Scimus, certi aliquid constat. Sed res ipsa,
8쪽
ouam pro vera habet, sane Ialinio placuit, Aristidem Quintiliani rhetoris libortum fuisse d eognomen assumpsisse. Quod cum a nominis quidem forma non alienum
siti a montis quibus Ionius usus est, verisimile redditum non esse, Superio Σαn d instraserimus'. quaeritur, an quid asserat estphalus, cur me 'M
Q tilianos quod quidem nomen non inter '
mus arctiore eum nostro Aristide vinculo videatur contumetus suisse, ut inde eum per
Laetura maiorem probabilitatem reipiat. Sed tota eius hae de re dispulmo i r
eo et alis est, ut omnia argumenta ei rei, ad quam firmandam adhibenda essent, tam
4 dam o in eo ierino posito ipso superstruantur. Muius modi enim sunt quae M Di 1gium Halicarnassenso iuniorem musicum secula, Ptolemaeum Prae e in modium proseruntur. Et Ptolemaeum quidem ipse missum facit, cum dumtu et Y hi quis, idos do tonis hyporaeolio et hyperirato arctentioribus admissis tradat,
racti in messimari eontra tonos amplificatos Numenlatione, MParem P otia non Aristidem ipsum, sonis tamen eius cognitum habuisse. In igitur de et de
to Ptolemarem vivonte nihil consequitur, eo minus quod recentiores illi ' quibus
ii parem eum ipso alitatem in Aristoxeni ratione habita hoc nomine man es tion auisim intor Dionysium et Aristidem intorcedente est alus has dieiii 4Wotin Aristides unior Domitian vo Fabius Quintilianus migelassen hhn his sicli. d. sithon gie mitis o Fragmonte des jungere Dionysiu zz ais univitisellias hora i go ita linendisine Arbet disse DionySius Wolu is titutari in tam is enos Wota inos Aristoxeneer War aus et hem
r--- ri III non ad FILI, sed ad XVIII. Roeperi observatio ad hane quaestionem pertinens l. l. P. VIII non a Philologi vol. p. 462 reserenda erati
artis minus peritos esse reserendos Accedit quod nimium praedicat estphalus, omnia qua de Dionysio musico nota sint, cum Aristidis opere manifeste cohaerere asserens. Quanquam haec persequi longum est et ab hoc loco alienum; neque tamen praetemniittendum est, praeter titulos pauca tantum de Dionysii libris nota esse, neque ea certa quae Woqiph. si tribuit cL Grundglige de griecti Rhythmilc. p. 2853, minime autem ita comparata, ut propius ad Aristidem quam ad ipsum Aristoxenum accedant. Quod Aristides sophistae, non musici modo de re musica scribit, Dionysius autem ipso sophista appollatur id ad illius aetatem definiendam nihil valet, neque magis verum est, ascriptore tertiae aetatis genus dicendi semibarbarum exspectandum esse Wostph. p. 24M. Quod postrent Porphyrium suam doctrinae musicae per partes descriptionem non ex Aristide sed e Dionysio repetiisse statuit, sola eius Opinione nititur, in nostra autem quaestione eo minoris est momenti, quod quin ex ipsius Aristoxeni doctrina illa mersorii dubitari vix IviteSt. Deniquo ne illud omittamus, quod ab Hermanno Sauppio Gott Gel. Ang 1883, p. 147T , ceterum dubiam de Aristidis aetate quaestionem non decernente Dittenbergoro auctore Hermes VI, p. 30l observatum est, latina nomina propria, quae ui habent, graecis litoris priore aetate οι, posteriore demum v exhibere olere. Quod licet pro Aristido Quintiliano ad Plutarchi sere aetatem reserendo asserri possit, si quidem codicos Εὐιi τιλιανον habent, tamen contrOVersiam non dirimit, cum antiquior0m formam in nominibus usitatis diutius haerere potuisse conSentaneum sit, et ex ipsius nominis Quinti exemplis appareat. Per errorem autem Carolus de Ian Philol. Rundscha III, p. 120M Muppii argumentum ad confirmandam DStram Sententiam, quam promu comprobat, adhibet, Κονιιτιλιανο in codicibus exstare non recte sumens. Sod eum huiusmodi disputatio multorum ex eis, quos haec prooemia legere cupimus, animos attentos retinere vix possit, atque iPS tempori necessitas, qua cogimur, ne latius in hoc campo vagemur, prohibeat, iam alteram partem addere placet ex alio genere desumptam. Itaque, id quod saepius factum est, eorum quae olim coram et currento voce prolata sunt, nonnulla e scriniis depromimus hac occasione et diuturniore memoria vel eam ob causam forsitan non indigna, quoniam ad academiae nostrae sata moresque antiquos pertinent. Accipite igitur orationis ab huius prooemii scriptore anno MDCCCLXIV, eum prorectoris qui tum vocabatur munus susciperet, publice habitae partes quasdam quarum primaria ad C. F. Hermannum philologum spectans ne nunc quidem aliena et quasi obsoleta esse Visa est, cum Supervacaneum non esse putemus renovare lineamenta quaedam imaginis ad Verum pictae illius viri non ab omnibus nuper in debito honore habiti, cuius vestigia inter alios antesignanos iterarum ingenuarum eampo graviter impressa semper remanebunti
9쪽
Circumspicienti mihi, quanam maxillae re mori legitimo, qui prorectorem munus suum auspicantem de argumento ad ipsius professionem pertinente latine praelari iubet, satisfacerem ita, ut ne statim in limine magistratus obeundi auditorum quorum l en volentia mihi est captanda taedium potius in me contraherem, sponte se obtulit imago eius viri, quem quasi antesignanum quendam atque optimarum virtutum auctorem in tota vita academica ac literaria me suspexisse non dissimulo, et quem ipsum bis eodem ossicio fungentem hanc cathedram ornasse memini, Carolum Fridericum Hermannum dico, philologiae quondam in hac academia prosessorem clarissimum nostrarumque rerum per decenniunt praesidium atque decus. Exstant inter vos, collegae coniunctissimi pauci quidem, Sed Qxstant lamen quibus nomine eius appellato quasi ante oculos versetur gravis honestaque viri species, caput erectum, frons modo contracta modo remissa per sul erciliorum capillorumque neglegentius horrentium densitatem maiestate quadam coronata, euli raro subitoque Sublati insigni ardore splendentes, incessus sirinus citusque qui audire sibi videantur Oeem pleno ore essusam graviterque sonantem, et, ne eam rem mittam, qua priusquam in hominum conspectum veniret, praesentem se haud raro insignito prodebat cachinnus torrentis instar volutatus et repente ne dignitati scilicet ossiceret uno quasi ictu interclusus. Sed penitus in omnium, qui in hac ut be quovis vinculo cum eo coniuncti fuerunt, mentibus insidet pia morum integerrimorum, religiosissimae ossici exsequendi fidei, denique honestatis persectae memoria, neque per Osiram solum patriam, sed per lotam Germaniam et ultra Germaniae sine discipulorum cohors et annis et vitae rationibus multiplex, eruditorumque virorum quotquot d trinam quovis in genere quamvis ab ipsorum studiis remoto astglimant, et quicunque ingenuarum artium liberalisque diseiplinae vim ac momonium recte ponderant, celeberrimum eius nomen Venerantur. An
verendum mihi est, ne absoni aliquid atque hoc loco indigni sacere vobis videar, si istius viri imaginem paucis lineamentis adumbrem eis, qui nunquam eum viderint Vel quales eius fuerint laudes non audiverint, memoriam autem revocem apud eos, qui Vivum atque forentem cognoverint Vix arbitror, auditores spoctatissimi; nam tam praestantia suerunt istius viri se de academia nostra et de universa disciplina plii lologica, tuam dicunt, Dromo Venda merita, ut neque a propria huius orationis occasione, neque ab indole disputationis ad studiorum meorum orbem pertinentis abhorrea brevis, quam traditurus sum, de eius moribus ac doctrina narratio, speeiem quandam persecti hominis docti atque Vere ac domici vobis propositura. Non desuerunt academiae nostrae prioribus sareulis viri linguarii antiquarum, praesertim latinae, pro istorum temporum rationibus satis periti, Sed quae sere medio superiore a ui Lessingio et inchelmanno maxime auctoribus exorta erat ingenii antiquorum populorum notio, eius vestigia in nostratium philologorum doctrina non ita impressa suisse videntur, ut recederent a vetere ipsarum linguarum tractandarum scriptorumque explieandorum ratione, et in antiquitatibus tradendis a mera singularum rerum scriptoribus excerptarum collectione qua externam earum condicionem, quantum fieri posset, plenissime cognoscere satis haberent, si quidem omnino philologiam nobilior in loco ponerent, quam quae theologiae ancilla esset Sed iam ineunte hoc saeculo Marburgum nactum est antiquariam literarum professorem ex ipsa hac urbe oriundum, virum diu longeque clarissimum Georgium ridericum Cremer, non tam arte grammatica et recta veterum scriptorum tractandorum ratione excellentem, quam multiplici doctrina eoquo ingenii lumine splendidissimum quo aerum aestarum congeriem in ipsa mominumnalionumque ingenia referre, internamque, ut ita dicam, humani generis historiam intellegere atque illustrare non frustra ludebat Cuius viri virtutibus cum nostrae academiae per paucos tantum annos frui contigerit, tamen Secunda fortuna laclum est, ut ipso cum Holdolbergam ornaret, in instituendo e viro quam plurimum Valeret, quem aliquando harum literarum instauratorem eramus consecuturi am post Creugeri ex hac academia discessum non latibus viris tradita est eius provincia, qui quid spectandum esset in antiquitatis studio et quales progressus haec disciplina secisset F. A. Wolsi meritis, recte intellexissent, ita ut nativa alque genuina harum rerum noti percipienda esset ex alio potius literarum ordino Pluinori Osiri nomen grata prosequamur memoria, quam e philologiae doctoribus. Faustissime igitur rebus publicis anno tricesimo primo huius Saeculi in meliorem latum redactis evenit, ut rerum nostrarum gubernatore academiae, quam olim principes Hassorum intor pretiosissima coronae ornamenta habuissent, maiorem esse curam adhibendam sibi persuaderent, maximamque ei disciplinis, quae non temere uberrima omnis humanitatis in se conlinere semina visae sunt. Itaque Carolum ridericum Hermannum, Heidolbo gons in tum doctorem, huc evocarunt ad philologiae disciplinam a fundamentis exstruendam una cum eo viro, cuius inexspectatam mortem recenti dolore lugemus, closopho Rubinone, maxime historiae antiquae tradendae causa huc accito, et ipso e Creurori
Natus est Hermannus noster anno huius saeculi quarto Francolarii patre librario satis insigni, matre praecellente antiqua honestate atque modestia plebeia, cuius memoriam in silii virtutibus demonstrandis minime praetermittere licet, cum quantum ei oberet summa significaret pietate, qua eam ad extremam senectutem Secum habitanism colobat, et eum ipse dicere soleret, ipsius mores iuste diiudicare non posse, qui matrem non novisset. Inde a prima pueritia ingenii dotibus maxime conspicuus in veteribus linguis discondis adeo excelluit, ut nono aetatis anno Homeri Odysseam sine magna dimicultate legeret, et in gymnasium receptus ceteros eiusdem aetatis puero longe superaret, simul vero a concinente corporis animique cultu aetati apto adeo recederet, ut privatae potius institutioni aut externae scholae tradendus videretur. Itaque undecim annos natus in Woilburgens gymnasium transiit eximiorum praeceptorum nominibus insigne, ubi Eiehhomum optimum ducem eiusque domum quasi alteram sedem vernaculam nactus est. Hinc anno aetatis decimo sexto nondum absoluto ad academiammeidelbergensem dimissus
10쪽
est tanta maturitate instructus, ut iam tum, nomine tamen celato, librum publico ederet Eutropium ab ausi in nostrum sermonem translatum ab ipso emendatum commentarioque auctum , e quo eum non temerariam his studiis daturum esse operam facile divinari poterat, quanquam ipse hunc praematurum doctrinae puerilis laetum postea nunquam commemorabat, ut puduisse eum salsae ambitionis testimonii videatur. In academiameidelbergens lectiones praeter alias audivit philologicas Creugeri, quem tamquam mystagogum suum pie semper colebat, historicas Schlossori, ad philosophiam pertinentes Daubii, quibus Hegelii disciplinae per aliquod tempus admotus est, ut addicti in rebus antiquis diiudicandis quantis erroribus haud raro obnoxii essent, postea eo maiore eum studio atque eventu demonstravit, quo accuratius ipse istius disciplinae rationes perspexerat, et quo pluris fructum ad ingenium excolendum inde nascentem semper faciebat. At si in ea doctrina, quae e lectionibus frequentandis olligenda erat, acquierisset, neque sibi neque aliis eum satisfacturum suisse, facile apparet tanquam ducibus sane usus est magistris, sed summam doctrinae copiam e privatis studiis, e diligentissima veterum scriptorum lectione iam in ipso gymnasio et per Vitae academicae cursum egregio cum ardore sumpsit, atque hac ratione illud effecit, ut per totam vitam minime ab aliorum iudicio penderet, sed sontes adire atque inde rerum notitiam haurire prudentique arbitrio moderari consuevisset. Sic Vel maxime Platoni, qui iam puerum allexerat, tum auspice Crengero operam dedit, eui insignissimum de historia philosophiae Platonieae librum pro eximia sua erga praeceptores pietate postea dedicavit, quanquam quae de hoc philosopho ipso statuit, non magis ex ista disciplina fluxerant, quam tota de originibus genuina veterum naturae sententia a Creugeriana omnibus partibus distans. Et eum omnino ad ingeniosas istas de antiquis rebus opiniones, quas visiones inanes nonnunquam dixeris, accedere debere i tellegeret sobriam rerum grammaticarum tractationem crisinque in eriptoribus into pretandis ipsisque quaestionibus historicis solvendis recte adhibitam, biennio et sex mensibus apud fimidelbergenses peractis Limiam se converiit, quo clarissimi in hoc genere auctoris Godolaedimermanni nomen eum cum plerisque Germaniae philologis trahebat, ut per aliquantum certe temporis totum se isti disciplinae daret. Nam talis omnino suit huius viri a prima pueritia usque ad virilem aetatem indoles, ut quicquid susciperet summo cum ardore amplecteretur omnesque ossicii partes expleret, unde eum magna studiorum negotiorumque varietate eam in rebus gerendis diligentiam atque curam eoniungebat, qua effectum est, ut quovis in loco laeti primae ei deserrentur. Itaque quamvis literarum eupiditate plerisque iuvenibus praestaret, minime tamen abstinebat aliorum eo suetudine et eis consociationibus, quibus bona iuvenum pars illa aetate haud sane minusquam nunc temporis dare solebat. Quantum utilitatis morum firmitudo ex sit summonore hilaritalis iuvenilis cum cuiusvis honestatis studio coniunctae per eidelbergensem maxime vitam traxisset, ipse in virilis aetatis culmine constitutus professus est, et quamquam Limiae bursariorum, quos dioebant, consiliis, admodum tum suspeetis rerum pudib
earum rectoribus, magna cum pertinacia non sine fautorum et propinquorum maerore adeo se implicuerat, ut ad valedicendum academiae ante tempus legitimum adduceretur, tamen oodem tempore validissima doctrinae postea mirifice elucentis undamenta struxit, o a G. Hermanno propter ingenii viriutes non minus quam vita honestatom in eis habitus est quos maxime diligeret Ondum vicesimum aetatis annum absolverat, cum Heidelbergae summos in philosophia honores impetravit, et postquam per domesticam unius anni cum dimidio commorationem uberiorem, ut ipse ait, doctrinae messem secerat, quam quatuor annis superioribus, integrumque sere annum in itinere per Italiam suscepto peregerat, in ipsa illa academia lectiones philologicas aperuit, quibus cum initi scriptores tantum interpretari velerique philosophiae, praesenim Platoni explicando operam dare vellet, mox ipso auditorum plausu eo adductus est, ut orbe amplificato ad historiam maxime et antiquitates Graecorum se applicaret. Et quanquam statim a studiorum initio nihil a se alienum putaverat, quod cum vita veterum populorum cohaereret, tamen his ipsis lectionibus in ea collocatus est statione, unde et sibi ipsi insignissiniam laudem colligeret et discipulis sive libros sive institutionem eius usurpantibus amplissimum atque dignissimum universae philologorum disciplinae aspectum aperiret Iam enim eam philologiae notionem veramalquo persectam omnique humanitati hinc repetendae aptissimam osse distinctius quam antea perapexit et docuit, quam . A Wolfius quasi detexerat et ex eius discipulis nemo maiore cum eventu quam summus Boeckhius explicuerat, ut ad ingenium, mores, univeream antiquorum populorum vitam recte cognoscendam omnia Ieserrentur quae multiplici doctrina .variisque studiis philologorum investigarentur atque explicarentur. Hinc exorsus libmii de antiquitatibus Graecoriam publicis, quam eidelbergae edidit, ad privatas quoque sacrasque postea extendit, quo egregio exemplo docuit, diligentissimam singularum rerum, quas antea doctissimi viri haud raro tanquam rudem indigestamque molem excusserant, i collectionem coniungi posse cum Vivida ingeniosaque vitae ipsius descriptione, immo necessariam esse ad eam sulciendam imaginemque Veris atque genuinis coloribus decorandam; neque enim ipsius scientiae sed intellegentiae causa doctrinae copias comparari, atque maiora quam ipsam rerum cognitionem eis, qui philologiae studiis operam navarent, non minus quam in omni historia tractanda esse appetenda, nunquampi aetormittebat Sed non minore cura ei scriptorum interpretandorum et ipsius sermonis solvendi excutiendique rationi, quam disciplina Lipsiensis maxime exercitaverat, incumbere eaque discipulos et IIeidelbergae privatis et postea Mamurgi Gottingaeque cum seminaria regeret, publicis scholis studiosissime instituere porgebat Quibus rationibus inter se nexis, coniunctis cum summo ardore et fide qua in iuvenibus erudiendis eorumque animis exsuscitandis primariam professoris virtutem terni per totam vitam academicam firmiter tenebat, laetum est, ut quamvis aliorum scholae meliorem ortasse in singulis disciplinae panibus tractandis viam indicarent fructusque inde splendidiores colligerent, nemo maiore studio atque alacritate discipulorurn animos incenderet, atque persectiorem nobilioremquo 2