장음표시 사용
1쪽
3쪽
aa iiii animi Nostri dolore in Allocutione ad os die
vicesimo proximi mensis Iunii habita, Venerabiles Fratres, lamentali sumus ea omnia, quae ab huius Aposti lieae Sed is hostibus tum Bononiae, tum Ru ennae, tum alibi contra civilem legitimumque Nostrum, et eiusdem edis principatum patrata sunt. Insuper eadem Allocutione illos omnes in ecclesiasticas censuras Elpoenas a sacris anonibus inflictas incidisso declaravimus, et omnes eorum actus nullos et irritos esso de
Ea porro spe sustentabamur ore, ut rebelles isti filii Nostris hisce vocibus excitati a permoti ad olscium redire vellent, cum omnes praesertim Oscani quanta mansuetudine a lenitate, vel ab ipso Supremi Nostri Pontificatus initio semper usi simus, et quai
4쪽
disticultates nunquam intermiserimus curas Omnes cogitationesque ad temporariam quoque Nostrorum populorum utilitatem tranquillitatemque promovendam coli vertere. Sed Nostra haec spes prorsus evanuit.
Etenim ipsi externis potissimum consiliis, instigationibus , et Omnibus cuiusque generis auxiliis freti atque iccirco audentiores facti nihil inausum, nihilque intentatum reliquerunt, ut omnes emiliae provincias Pontificiae Nostra ditioni subiectas perturbarent, easque a civili Nostro, et huius Sanctae Sodis principatu distraherent. Hinc in iisdem pr vinciis, rebellionis ac desectionis erecto vexillo, et Pontificio sublato Gubernio, primum Subalpini Regni Dictatores constituti fuerunt, qui postea Commissarii extraordinarii dicti, ac deinde Gubernatores generales appellati, quique Supremi Nostri Principatus iura sibi temere arrogantes a publicis beundis muneribus illos amoverunt, quos ob spectatam erga legitimum Principem sidem eum pravis eorum consiliis minime consentire suspicabantur. Non dubitarunt au-lein huiusmodi homines in ecclesiasticam quoque invadere potestatem, eum novas de osoconatis, Orphanotrophiis, aliisque iis Legatis, Loeis et Institutis leges ediderint. Neque timuerunt aliquos ecclesiastieos Viros exare, eosque vel expellero, vel etiam in car-Perem coniicere Λpertissimo vero in hanc Apostoli- eum Sedem odio pereii minime reformidarunt die s
5쪽
- V xia huius mensis conventum Bononiae agere ab ipsis nationalem Aemiliae populorum appellatum, atque in illo promulgare decretum salsis criminationibus et pra textis resertum, quo populorum unanimitatem mendaciter asserentes, contra Romanae Ecclesiae iura declararunt, se nollo amplius Pontifici eivili Gube ni subesse. tque insequenti die declararunt item, veluti in more nunc est, se velle Sardiniae Regis ditioni et imperio adhaerere. Hos inter lamentabiles ausus non desinunt huius
laetionis moderatores omnem eorum artem in corrumpendis populorum moribus impendere per libros praesertim atque ephemerides tum Bononiae, tum alibi editas, quibus fovetur quidlibet audendi leonii ei Christi hic in terris Vicarius iniuriis laceratur, ac religionis pietatisque exercitationes ludibrio habentur,
precesque ad Immaculatam Sane lissimam tuo Dei Genitrieem Virginem Mariam colendam, eiusque potentissimum patroeinium implorandum adhibitae irridentur. In scenicis vero spectaeulis publica morum honestas, pudor virtusque tanditur, et personae Deo saerae communi omnium eontemptioni et irrisioni Ox
Haec aulem ab illis aguntur, qui se catholicos e8se, et supremam Romani Pontificis spiritualem
testatem auctoritalemque olere, ne venerari stirmant. Omnes profecto vident, quam allax si huiusmodi declaratioci ipsi nainque talia agentos eum illis
6쪽
- VI omnibus conspirant, qui e terrimum adversus Romanum Pontisiicem et catholieam celesiam hellum c-runt, quique omnia conantur, ut, si fieri unquam posset, divina nostra religi , eius suo salutaris doctrina sex omnium animis evellatur et extirpetur. Quamobrem os praesertim, Venerabiles Fratres, qui Nostrorum laborum et molestiarum estis participes, vel facito intelligitis quo in moerori Versemur, et quo una cum Vobis honisque omnibus luctu et indignatione asticiamur. In tanta autem acerbitato hoc solatio utimur, quod Aemiliae provinciarum populi ex parte longe maxima dolentes huiusmodi molitiones, atque ab illis sumin per abhorrentes suam erga legitimum Principem fidem Servent, ac civili Nostrae, et huius Sancta Sedis dominationi constanter adhaereant; et quod univorsus earumdem provinciarum Clerus summis corte laudibus dignus nihil antiquius habuit, quam in hoc rerum
motu et perturbatione sui ossicii partes sedulo explere, ac luculenter stendere qua singulari sido et observantia os et hanc Apostolicum Sedem prosequatur, asperriti a quaeque eontemnens ac despiciens pericula. Iam vero cum Nos gravissimi omeli Nostri ratione, solemnique iuramento adstricti debeamus sanctissimae nostrae Religionis causam impavide propugnare, et iura possessionesque Romanae eclesiae ab omni violatione sortiter tueri, eivilemque Nostrum, et huius Apostolicae
7쪽
Sedis principalum constanter defendero, illuinque Nostris Successoribus, veluti Beati e tri patrimonium, integrum transmittere, haud possumus, quin iterum Apostolieam Nostram attollamus Vocem, ut universus praesertim atholicus orbis , atque in primis omnes Venerabiles Fratres Sacrorum Antistites, a quibus inter maximas angustias lot eximia et illustria inim hi lis eorum erga os ei hanc Sanctam Sedem , ac Beati Petri patrimonium fidei, amoris studiique testimonia cum summa animi Nostri consolatione accepimus, eognoscant quam Vehementer a Nobis improbentur quae eiusmodi homines in Aemilia provinciis Pontificiae Nostrae ditionis patrare ausi sunt. Itaque in hoc amplissimo vestro consessu tum commemoratos, tum alios Omnes quoscumque rebellium actus contra ecclesiasticam potestatem et immunitatem, et contra supremam Nostram, huiusque Sanctae Sed is
civilem dominationem, principalum, potestatem iurisdictionemque , quovis nomino actus ipsi appellentur, Omnino reprobamus, illosque plane irritos et nullos
Nemo autem ignorat, eos omnes, qui in praedielis provinciis suam peram, consilium, assenSum memoratis actibus praestiterunt, vel alia quavis ratione illis laverunt, incidisse in ecclesiasticas censuras et poenas, quas in praedicta Ostra Allocutione comme
Ceterum, Venerabiles Fratres adeamus cum sidu-
8쪽
- VIII ei ad thronum gratiae, ut divini auxilii ope solatium ei sortitudinem in rebus tam adversis assequamur nec desistamus, divitem in misericordia Deum assiduis servidisque precibus humiliter enixeque orare et obsecrare , ut omnipotenti sua virtute omnes abem rantes, quorum forsitan aliqui misere decepti neseiuni quid faciunt, ad meliora consilia, atque ad iustitiae, religionis salutisque semitas redueat.