Tractatus novi de magnetica vulnerum curatione, authore D. Rodolpho Goclenio, med. ... brevis anatome, exhibita arte & manu Iohannis Roberti, societ. Iesu theologi

발행: 1616년

분량: 62페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

XXVII1. Nam alioqui

quid vetat, Necromantia ιmbutos, squam vetitam Magiam ag

noscis f29. J etsi teipsum eam

docere, supra demonstratumesti quid, inquam, vetat, Ne- Cromanticos eadem pro se as. ferre, cum faciunt patuin e signo, velaba materia loqui, resondere, moveri motu progressivo tAn putas, te mimis polliceri, cum iubes securum ab omnium Daemonum incursu esse eum, qui LEPORIs imaginem in

Iasside portaveriti s 8.) Sane, si

quid sapio, multo id maius est, quam lignum aliquod moveri: quidem ab imbellis L u- fusi imagine,qui quomodo tantum ausus' tantum potuit '

42쪽

CVRAT. GOCLEN. 3s XXIX. Merito quidem, me quoque assentiente, ais, quae Necromantici essiciant, nullo modo per causas,inmedia

natur Ela effici posse, sed necessaris

referri debere ad subsantiam aliquam IN CORPORE occulte cum i s Magis operetur, , Cacodaemonem, Opinor, intelligis. Sed cum , ais,

Sublimior is praefantior OP I

s T E R I o collocandus eis, sequarendin: quem alium intelutigere potes, nisi eundem CACO DAEMONEM Z Neque enim alius quispiam Mystes huic MYsTERIO assisnari potest.

43쪽

o ANATOM. MAGNET. XXX. Nimis graviter censes, cum eos, qui haec tua seria non capiunt, summae accusaa impudentia. 83) Mollius, quod sehsuales Philosophos vocas sis. probrosum tamen, quasi solus sis spiritalis. Sed maxime placet, quod ibidem de nobis, stolida turba , flexus in humanitatem, asscribis: -- seret me eorum. Tangat quis genua tua, D. Gocleni, de disi.

vietur dexteram. XXXI. Auge rogo te, hac misericordiam, &jam a Curate nos doce, quemadmodum vulnera nera remedijs curentur. Maxime, inquit. Pandite nunc 'Helicona, Deae. Primum praestruis denuo 'I. Mustas esse

44쪽

tactu corporis, si virtutis. A isen . tior & laudo. Addis: virtus, quam per intervasia exemcent corpor4, undunt, qualit, corporis expers, in qua SOLA ines cacu-. C upio te esse memorem hujus aenigmaticae assertionis, quia futurum credo, ut

ea utamur.

XXXII. Tum, ut indices, te lamia, aliquid afferre aeterna cedro dignum, marginem inuris hoc. stigmate, NB. quod Valer, opinor, Nota bene. Audiis amus igitur, quid adeo sedulo notandum notes. Vis, inquis, ex unguento exiens, essundit se xonis Apidem, reum, vel lignum, quibus cum nudam habet conjun-i

45쪽

ritionem, sid visure Mo TORI sad vulnus se propagat spa)nam haec Vis est An illa 2ρο- litas corporis expers ' Ita videris velle. Sed quomodo ejusmodi Ambras incorporea inest in guento corporeo Nova Philoisphia. XXXIII. Quomodo e dem s litas exit 'Sc quidem cum sit incorporea , exit sine corpore, sive; quod in Accidenti. bus idem esse reor, sine subjector An quod Calvinistae imsacrosancto EvcHARISTIAE Sacramento Capere , aut credere non possunt, tam facile efficis ex CALYARIA FURIIS v s ν E N s & quidem non modo ut sitsme subjecta

46쪽

CvRAT. Goc LEN. 4 Accidens, sed etiam ut Ex EAT, se EFFvNDAr, se PROPAG E T. Modestius mihi videbatur fingendum.

TOREM quem vocas ξ Respodes: Primum Mo V ENs in unis guento es vis balsamicam anguine se Unea. Vt nos torquest Diciterum: haec Vis estne eadem illa incorporea Non videtur. Nec enim tum

recte diceres, pro Dri virtute M o T o R I s, quasi aliena; sed virtute S V Α, quippe quae ipsi

XXXV. A t neque alia esse potest ab illa Vi corporis experte. Nam qua fini advulnus usu continuaretur' 92J SOL i memineris

47쪽

ANATOM. MAGNET.mineris)-corporu expertiinofficacitas. id igitur. agat isthic tua Vis B A L s Λ-MIC Α, quae essicere nihil pos sit 3 Quinetiam si per te licet, quaero, Cur tam pretiosum a nobilissima planta nomen trahat, a qua nullam trahit me e XXXVI. Iam quis Chrysippus toto sit cuipine illud capiat, quod hic Moae OR mo veri nequeat, etsi P R I M v MMov E N s est quanquam hoc nomine debeat nono moveri. Aristotelem legisti) nisi media ore Spirituali VINCVLot 92 Profecto hoc Vinculo nova ae- .nigmata nectis. Vel dic, quodnam hoc Dic, Quomodo

48쪽

odo Syruuiae ex infami illo capite patibulati trium litterarum hominis XXXVII. Et tamenis, si tibi credimus, Vis uti Bal amica

sis unum cum vulnere per utrimq; Fo R M AE co un tionem. Occidis nos, D. Gocleni, tuis gryphis. Quam vocas, VT R A M- FORMAM e Demus tibi, vim illam tiquei Humnam esse Formam quandam accidentariam: at altera estne ipsum vuL

tas' hoc posterius potitis colligi posse videtur, ex illis tuis

verbis: Ita ut etiam egredientes in media intercapedine, mutuo occum se uniantur. De Formis loquCris: atqui ut opinor, no re-

49쪽

reditur , non occurrit.

XXXVIII. Si Modum quaeram his, quo simulsent Movens, orquod Movetur, necessario dubitantes destituimur, cum ipse dubius dicas: Sive id sui lumine, sive rari', sue qualitate occultiore, orcontactu SPIRITUALI. En ut iteru nos homineS carnales deseris humi repentes: Mintus Spiritualis , occultioris qualitatis alis, in su blime se rris. S ed cave sis, ne ut alter ille Magus, Magorum & Praestigiatorum Abavus, dum volare amas, ingredi nequeas ; & dum Alas quaeris, plantas amittas. Vide, an non id significet tua illa ingenua confesso, qua diserte profiteris: Spirituata Ue, & IN

50쪽

CVRAT. GocLEN. 47- S E N S I LI s amo est, non REALIs OPERATio. 93. XXXIX. Et hoc memineris. Et simul, ubi iusias REALIS OPERATIO, nullumesse reale opus, nihil eri reale. Ipsilima haec est Summa summarum tui Libelli. Polliceris MIRANDΛs RES, or in Naturae MAIEsTATE abditas sive per imagines, characlares, gula; sive per v N a V E N-ΤvM ARMA RIVM ex cal- Varia, venis, ventre scelerati hominis emersum. Ad rem ubi yenitur, parturiente Caelo, non montibus; nascitur,no ridiculus mus, sed pudendum NIHIL.

SEARCH

MENU NAVIGATION