장음표시 사용
2쪽
DE AST ORGAMEDICI COMPLVTENSIS& Regij, in Tomum tertium
E Morbis Aetitis hic absolute finita, comple
laque ad amussim de Febribus oratione) termonem Author pathologicum instituit, &quod pro almae Complutentis Academiae instituto teneretur enodare quae ad hanc pertinerent rem, M quod re ipsa negotii magnitudo cum qui semper in arduis versatus esset, in gratiam discentium medicam disciplinam multaret, aut Cogeret. QuantI Vero momenti sit Medicis omnibus exactissime de Acutu disciplinam callere , neque usque nunc aliquis negauit, neque iliuisis ullus ab antiquo Me
dicus eorum naturam, conditionem, morem & curationem omis
serit; qui nimis ab Hippocrate summo Medicae artis Parente argumentum hoc veluti magnum Medicinae mysterium acceperunt, qui ut summus posteris Magister haberetur, integrum de Acutis reliquit scriptum volumen, in cuius prooemio hoc lacrum Apollinis dictauit oraculum : Maxime autem Medicum laudauero, qui in Morbis Acutis, avorum plurimi hominum enecantur , prae aliuinsigniter ad meliorem partem excellat. Quod etiam promulgarum iam reliquerat lib.de Assect. vi dicens Ex morbustine
3쪽
Nos plurima tutela, s exactis a curritione, s a curante nullum malum accedere oportet. Sufficiunt enim qua ab ipsis morbis ad unt 3 verum mi bonum quid pra Iet pro viribus conetur. Hanc etiam Medicis commensavii Galenus diligentiam 8c curam lib. de drnam. . cap. L. quia acuti sunt , qui cum cito interimentes sint, Sc plurimos statim rapiant, in quorum auxilium si Medicus velox in occasione remediorum lucranda non sit i cum & ipsa
praeceps sit in aegrum cum vita , dc Medicum cum honore una velocissime & infeliciter subripienti I aque maiori laude digni Iunis est Diuinus Vallesius texi. i. Acut. θ Medici , qui horum
morborum curatione aliis prastant Medicis , quam aliis morbis. Idem etiam Hieremias Triber supra hunc locum de Morbis Acutis, encomtum fassus est , atque Medicis cautionem tulit. Argumentum quidem sicut ad aegrotantium diris morbis custodiam , ita ad Philiatrorum eruditionem scientificam admodum necessarium , sine quo peruetusta stientiae nostrae violaretur authoritas , obtruncaretur integritas , minueretur plenitudo. Quin Potius horum morborum intelligentiam tanti fecerunt Antiqui , quod Aretheum Cappadocem integrum exarare volumen de Acutis , Caeliumque Aurelianum similiter non paruum conficere opus obligauerit aut necessitas , aut utilitas , aut ut melius ) utrumque. Quorum Authorum Noster sequutus est vestigia , ut illorum aliquam , etsi non aequalem imitaretur laudem docendi iuuentutem. Ergo in Complut. publicis vigiliis opus , quod sedulo , etsi paulatim composuit , nunc cumulatum lc correctum publicum facimus , Ut quae Authori ex componendi labore, & edocendi charitate lucratur gloria , ea etiam nobis propter beneficium publicum , quod in editione desideramus , transfundatur. Nec vane hoc speramus venturum , cum plane Lectoribus luce clarius apparebit , quod multa quae ab aliis vel tepide , vel diminute explanantur , accuratius multo , atque acutius in peruium, planumque iter aperta sunt , ut legentibus cum lucro placitura fore non defidimus.
Sed quia Auctor alias stripturus de Morbis Acutis capitis , in quibus praecipua Somni ic Vigiliae praeternaturalium semptomata connectuntur , ut quae postea edocerentur, intellectu mciliora fierent , de Somno atque Vigilia , uti Ec de Natura Deliri' atque eius causis philosophice scripsit , ne deficeret quae ad integram doctrinam requirebatur oratio et Ideo nos in hoc tertio Tomo binos hos Tractatus immediate post opus de Morbis Acutis collocamus , ut diligens atque scien-
4쪽
tiae amator inescatus suauitate doctrinae , tactum ac utilit tem quam speramus , ipsique ex animo optamus , ad votum nancistatur. Caetera quae in hoc opere continentur , laudare, aut tumidis commendare dialogismis superuacaneum est, cum legentibus statim doctrina lauissimam exhalabit auram. Interim nos Studiosis haec opera lecturis dicimus cum Quinti Llib. 4. institui. cap. L. Nos breuitatem in eo ponimus , non ut minus , sed ne pluι dicatur quam oportet. Vse eX Mucio Matriti , die quarta Iunii anni millesimi sexcentesimi sexa gesimi quarti. Tum obseruantis mus
D. P. BAREA DE AST ORGAMedicus Complutensis & Regius.
5쪽
Sectionum, & Capitum, quae in hoc
eius cstentia. ibid. II. De causis Phrenit id is, IIII. An delitium perpetuum in sola in-Ueniatur phrenitide λ 4 IV. De signis antecedentibus Phrenitidem veram, & distinguentibus. 6V. De Prognosticis Phrenitidis. 8VI. De curatione Phrenitidis. sDi s P. II. De aliis tumoribus cerebri. ICar. UMIc. Desibare Arab. 8c Phlegmone, & de Erysipelate cerebri ibid.DI sp. III. De lethargo. 19
CAP. I. Quid sit haec affectio ibid. II. De signis lethargi.& parte affect i.
IV De curatione lethargi. 21 D i s r. I V. De vigili comate, seu Tipho.
CA'. I. Quid sit ibid. II. De curatione Tiphomaniae. D i s p. V. De Catocho, de Catalepsi. ibid.CAp. I. Quid sit haec affectio. ibid. II. De ptognosticis, Ze cura Catochl.
II. De causis Cati. 38 III. De Prognosticis Care tIU. De curatione Cari. 41D 3 s .. VII. De accessione epileptica. 44 I. De eius essentia. ibid.
II. De signis Epilepsiae. Sc praesagiis. NOIII. De reuocatione ab accessione epi-leptica. I sDis p. VIII. De Apoplexia. 34C A p. I. Quid hoc malum sit 3 ibid. II. De moibo, a quo causantur talia acincidentia , de de parte affecta. IIII. De causis, Zc speciebus Apople qXiae. IIV. In quo dissicultates traduntur contra relatam doctrinam. 3 8 V. De prognostieis A poplexiae. 6 VI. De curatione Apoplexiae. 63DIs p. IX. De Tetam. 69C A p. I. Quid sit. ibid. II. De prognosticis, Ec signis Tetani. TRIII. De curatione Tetani. 7 I V. De praecautione conuulsionis exn mi punctura. IIS E c T. IIDisp. VNic. De acutis Aurium morbis. p. sCAp. l. De auris inflammatione. ibid.
C A p. I. Quid sit Angina ibid. I l. De signis, & prognostieis Anginae
1 l l . parte affecta, & de causis. 91V IIL De promosticis huius morbi. sv IX. De curatione huius massi leo
. De sanguinis missione. XI. De expurgatione. XII. De Topieis auxilis.
6쪽
SEc T. Iv. De morbis acutis Thoracis. l os D I s p. I. De Pleuritide. ibid. Cap. I. Quid sit Pleuritis, dc quibus cognoscatur signis ibid. I I. De signis distinguentibus Pleuritidem ab aliis Thoracis inflammatio.
CAP. I. Quid sit, de quibus signis demonstretur. ibid.
III. De cutatione Pulmoniae. I TDrs P. III. De saneuinis reiectatione. 14s C A p. I. Quid sit, de a quo morbo pendeat ibid. II. De signis affecti Pulmonis. 13OIII. De prognosticis, & cura reiectanis sanguinis. 1 3IV. Decuta spini sanguinis orti ex Catarthα I38
SE T. V. De morbis acutis cordi euenientibus. I 2
DI s p. V m ci De syncope. ibid.C A p. I. Quid syncope sit 3 ibid. II. De parte assecta, M causis, signisque
Synecipis. 16 III. De curatione syncopis. I4γSEcT. VI. De morbis acutis ventriculi. IIo
Di s p V N I c. De Cardialgia. ibid. CAP. I. De Cardialgia. Quid siti ibid. II. De causis. dc praesagiis Cardialgia. II 2III. De curatione Cardialgiae. ibid. IV. De inflammatione ventriculi. Quid sit P is 6 V. De curatione inflammationis ventriculi. 13 3
II. De Ilei curatione. I 8 SEc T. IX. DIs r. V Nic. De morbis renum. 18sCAP. I. De eorum inflammatione, Eceius signis. ibid. I. De huius mali curatione. 18TIII. De utinae suppressione ob vitium
IV. De curatione suppressionis urinae non patiente vesica. . Is 1 SEc T. X. DI s P. V N i c. De acutis morbis Vesicae.193 - NC A P. I. De urina suppressa ob vitium vesicae. ibid. II. De Isthuriae curatione. I 'FSEc T. XI. DI s p. VNic. De morbis uterinis. Lo CAP. I. De uteri inflammatione. Quid
II. De huius mali signis. 2 IIII. De curatione. 1O1 IV. De vieti strangulatione. ' ho V. De morbi natura in uteri suffocalix ne. . o V I. De causis huius mali. 2 Ty II. De signis huius mali, eorum Causis, de varietate. 2CyVIlI. De curatione accessionis hysteri
Ix Cur uterus graveolentia fugiat, de odorata prosequatur. 1 I3 CAP. VLTi M. In quo succincta methoindus traditur pro omnibus auxiliandi hystetieae suffocationi. a IIS E c T. VII. D I s P. V N I c. De morbis acutis Iecoris. I 6ι CAP. I. De Iecoris inflammatione. Quid
si ibid. II Qua ratione sit distinguenda inflammatio Iecoris a Pleuriti de illius lateris ica III. De prognosticis. dc curatione huius affectus. I 64 IV. Qua ratione contingat Hydrops ex Iecore calido. 168 V. De signis, de cura Hydropis a causa calida. 172SEc T. VIII. DIs p. I. De morbis acutis Intestinotum.I 4 CAP. I. De Choleramotbo. Quid hoc sit malum. ibid.
TRACTATUS I. De Somno, s Vigilia.
CAν. I. Vid sit somnus,atque vigilia.
II. In quo chnsistat natura somni. 2 9 III. De causis somni naturalis. 2AO Iv. De parte affecta in sommo. 32 1V. In quotraduntur, quae Argenterius contra Philosphum adducit. 21 VI. Vtrum somni naturalis causa sit s
UII. De causa finali somni. 228vIII. Quomodo excitetur dormiens et o IX. Quomodo inducatur debilitas pervigiliam. 23
7쪽
X. Qua ratione spiritus per vigiliam consumanturi et 33X L De causi, vigiliae contra naturam.
XII. De somni causis praeter naturam. 23 XIII. De effectibus tomni. 26 X I v. Vtrum lamnus plus moueat sudorem, quam vigilia. 241XU. Punctum dissicultatis exponitur.
De Natura delirij, s eius causis.
I An intellectus variε delitetiec cur ille solus. re in brutis aesti
III. De modo quo causatur delitium. MII V. De actibus sensuum in t rnoram,&num quilibet possit esse occasio de-
V. An eadem sit ratio deceptionis in delirantibus,& dormientibus asa V I. Uttum in brutis dentur deliria
ctus P MVIII. Vtrum usa imaginatione Iadatur necessario aliquis sensus externus cum illa νIX. vltum laesa prima potentia, a qua teliquae recipiunt species, ind-tut omnis necessario Θ a 6 3
solis primis qualitatibus ad delirium lassiciat 164XI. utrum omnes primae qualitates ad deliinim conducant 26sXII. Vtrum distempties laedens unam potentiam laedat omnes necessariis ais XIII. Quomodo ab eadem temperie per ficiantur omnes actus internit x6s XIV. Vtrum species obiectorum comseruentur in spiritibus in obiectorum absentia . ita ut possint causa delirandi esse λ 27o X V. Verum ex diuersa natura Deliri diuersa causa agnoscatur a MediCO. aT
8쪽
R 1 N e 1 p A L i s snis Medici est deperditam salutem restituere & cum nim is quam deperdatur citius & periculosus quam per morbos acutos,quia & celeris e motus sunt, & nunquam periculo vacant: placuit in vestrum commodum in lais ' bore huius anni naturam morborum acutotum, causas, praesagia, & curationem exponere. Sunt nimirum acuti morbi tenaci memoria tenendi, quia δc celerri. emam cognitionem & promptam medelam exposcunt: unde eorum natura Mauxilia quibus pericula moderantur, nunquam obsutoni tradenda, sed assidua cogitatione omnia pellirientia ad acutos morbos Medicus tenetur recolere , ut celeritati peticulorum, quibus perpetuo insigniuntur, occultat breuissime. Circa quod munus exequendum , colligemus in cumulum acutos morbos, quos per totum librum tertium Princeps noster Avicenna sparsim retulit i mentem illius aperiemus, & nulli sectae addicti solam vetitatem venabimur: inutilesquaestiones & cauillationes omnino omittemus, α cum iis claritatem amante, fastidium tollemus quod si deficiat, opus cupide dilatabitur,tractabitur auide, de nunquam usque ad nauseam procedet.
qui morbos cerebri, fgna , causas, praesagia & medelam exquisite,3e ad amulum perealiseiit, tam faei le rim on x is a reliquam Medicinae praxim peltinentem superabit, IIvi K1 1 NI/. ,i tota sibi vi vi, militaris armareae . ut hine sit vo hia satis eommendatom indetissum studium circa ee.
De Morsu latis Irs cerebri. rebri passiones acutas.
N/ η ς nobilissimam partem in qua ut in
proprio domicilio anima ut cation .lis inhabitat, multae & pernieiosae affectiorines isti euam , areanam Pliil dophiam de Medicinam eoni non ex in quatum ex Positione et i breuitatis studiosisimo. esse velim, A nis Pucogor aliquantulum irem isti cib arduas eorum motis braxum controversias; ut eertum tamen aecipito, quod Pen. M.d. Heredia, de Mortu A M.
9쪽
quam avis corpora quavidoque acciλι πομ-a : Relatis
uerbis essentiam phrenitidis & locis affectum exponit Essentia eius consistit in apostemate : parte assectam dieit esse piam & duram matrem , has enim intelligit per velamen subtile de groilum . nam pia mater est subtilis; duta uethctasi : mediant veth hae duae mem-htanae inter substantiam cerebri & traneum I crane eropinquior existit dura. sub tantiae vero Giebri tenuis
seu pia malet a intelligit vetb apostema idem quod
sumntiatio sumitur . aut pro incendio solo , aut pro tumore sanguineo sine polleatne , prout distingui.
tui contra ery hpelam , styrthum aut adema , aut pici quovis tumore contra nat tam ex suceo mitescente.
de ite intelligitur in praesenti ab Auctoribus. Est autem dubium , qua ratione sit intelligenda : sed te vera tonengum est,inflammaticnem prout dicit tumorem p tet naturam, esse pertinentem ad e uentiam phrenitidis. Est assertio commonis in nostra schola . de tradi-
dii Vallesus noster s. contraxesari cap. a G. & Magi
nitidis dantist ab . que tumore planet naturam 3 ergo est impeti inens tumor. Anteeedens constat , quia signa essentialia quibus natura phrenitigis monstratur, de ab omni alio morbo distinguit ut . sunt delitium pet-petuum , continua schris, re respiratio magna Ie rara; ad nullnm vetδ ex relatis signis noeessarins est remor: Patet manifeste, quia delitium de labiis eansantur ex idissemperie calida relebri & seea , ut confitentritomnes. Quod veth phrenetieus magnam Se ratam eff-ciat respuationem , pendet ex eonsensu eum delitio; nam phreneticus , duin intense eontemplatur obiectaeirea quae delirat pet desectum eoncutsus animae , non imperat motum thoracis, ut pet naturam solet; quia cum sit distractus ob intensam obiectorum contemplationem , non sentit Obiectum molestans, a quo deletis minaret ad tespitandrum , Ee se quousque etescat nimis molestia thoracis , non reuocatur mens ad obiectait itantia ad tespirandum : toto ver 1 tempore tequisiis
to vi intendatur obiectnm incitans ad respirandum, cessat ab eo opete . & se ex longioribus interuallis respitat . & maloti indiget resos ratione . ut alia
temperet summum incendium thotaris , quod increuit nimis intelim aum intense contemplabatur obaiecta eitea quae delitat. Demonstratione ergo con
sat , superuaraneum esse tumorem contra nat
ram in cerebro. ut omnia signa essentialia phreniti dis adsint, quod eonfirmat quodlibet aecidens se sum,
nam eontinua febris sine tumore excitatur quotidierdelitium etiam non minus; nam in delirio per consen sum , nullus docvit esse tumorem in cerebro ; ag re pirationem verb magnam fle ratam nihil minus con ducit , quam tumor e cincia naturam. Nam s in institi mentis tespirationis sit , paruam & crebram inducit.& ut tumor est,nihil ad respirationem maiorem facere.. plobatione non eget . c a st morbus in magnitndisne , & respiratio maior quam per naturam , non fiat nis aucto via , qui non variatur ob moibos in magnis avdine.
Dicendum ergo est essentiam phrenitidis eonsistere
in calore contra naturain cerebri pendente ex humo.tibus putie factis in illo . aut in membranis a se enim eausantur essentialia symptomata cum perpetuitate, nam sebtia continua sine hNmore putrescente non d tui , Ec cum calor contra natutam si ipsa febris, de ab eo eausetur delirium , vitumque symptoma a Iola diis stem petie calida pendet. Respiratio magna , oc rara eo dem ex capite pendet . 8e qnia vlus est anchias contra naturam maiorem respitationem exposcens, ge quia
aeger aethrat: In praetati ueti, passione solum gelirium; est satis ut maior si tespiratio e vi impetrinens sit citat
contra naturam. Constat sath . quia vias auctus crebram iespitationem causat ex se ἔ ergo s sit lata pro ptet delitium , oh illud magna effcietur , quia vi antea diximus, inerescit usus, flum nimis detonetur thorax in quietibus , de per consequens magna sequitur respiratio as attemperandum ineetidium de calorem auctum , dum thorax nimis quienebat a & hine strespirationem magnam, de ratam in omnibus cogit
butidis inueniti eis non sebi ieitent imb quamuis habeant intemperiem frigid .ut in Melancholicis costat. Quod ve id humor putrescens Aebeat esse in memia branis rerebit, aut in eius substantia . docent omnes, idque petit delirii perpetuitas; nam dum ex alia parte communicatui causa delirij, non putant Medici est Eperpetuum, ut de Paraphreniti de docuit Calenus, de quo dicemus insetius. Quod diximus de Aistemperie calida eereb i. intelligendum est respectis distempetiei, quam necessarib expciscit phrenitis : nam clim requi rat continuam sebrem , requirit necessarid distes riem ealidam , si veth adiungatur feeitas , vi sileti
quando humores usti phrenitidem ea alant, eo neutistit ad Aelitium feeitas illa, sicut concurrit ealor quia veid ad indurendum , per aecidens se habet,
quod si rustio aut putredo in humore, ideδ per disten
petiera ealidam explicatur optime essentia phrenitidi sanam sanguis putridam phrenitidem eaulat, & non
constat exsceati cerebrum motb se. Sed dices t humores eausantes hoe malum , con suunt in eetebium aut illius membranas 1 eigo ne censatiδ exeitant tumorem contra naturam. patet conse
quem a , quia tumor non fit alia occasione , nisi mia copiosus quam per naturam in partem aliquam comsnunt humores . ut se eleuent illam. Respondetur, omnem tumorem ex fluxione eausari. quia eopiosus
inquit humor quinis in partem a non tamen semper quod influit copios lis eleuat partem. Ratio es, quia potest per superseiem partis applicari, quin ingrediatur polos , & se contingere in cerebro , nam D ex vasis exeigat humor inter tenuem membranam , Ee
substantiam ipsam cerebri , litigabiret cerebrum absisque eo, quod in tumorem assi gat. seeungli si dispei. gatur homor , 3e disseminetot per poros substantiae terebri, ita ut non distendat illam , etit phrenitis snet more i nam hic non cantatut , nis quando homor eonfluxit in partem in tanta quantitate , ut porOIum capacitates superando illam dissentat. de remigam ciat. Hunc modum phie nitidis appellauit Galenus I. P arriat.commento 3 3.he ilaum; Ee assimilati dixit lanis tinctorum. Vt enim hane tinetiatam aceipiunt per
sectam . quetudo per poros imbibunt in se liqvorem Aestitissantiam tingentem t ita si eelebrem irriget u petporros imbutum , quod si eonfluentibus sue eis , he cliea laborabit phi itide , sine remore conIIa natu iam : sed sola obstructione causabitur. Tettici modo excitator phrenitis sne tumore in patete , ut excitatur quotidie qua uis alia continua febris. Vt enim ad cum
10쪽
eum eontinuae febris confluunt putres. ntes humores, quin tumorem aut in il lini rationem prori iam excitent; ita confluere stillii ut in direbri de mcmbranatum v .isa, Ioiqne concirere putredinem absque tit ore contra
naturam , eritque vera phrentis in ob muctione vasorum, de pei propriam pessionem: qui sitit dum mem-hranae cerebit instammatit ut , putatur phrenitis , per propriam passionem et it i itaque quomodocunque contingat phi enitis sne apost eurate . nece . se st. Vt fotus putredini, si iti sibilantia celesti, aut in men uranis illius, habere que Me aue item causura circuitus: quod Galenus de Traiiauti; appes latia ut, debere esseca in phreniti. iis setam seu impactam. Quia veth rarissimiliti est siseeos in celebrum copi
's constucre,quin vera inflammatici cauetu .iduo anti l . itas tota p rvera milutimationem destituit phlenit dem. Et quamuis Magister nostet Iri. ri isto in bonum tensum trahere eontendat Auctores , ex leelione eorum costat magna diis state A. vi inret pretari nee, rinceps noster itioneam palii ut inter pictationem,cum Uare per spostema inteli gat minorem praeter natu non uacendium. aut distere periem c d id rara. On-Hac: quia pCit quam cloeuit in definitione aliquando substantiam eetebit apoli hemati , aeriter reprchendit rutantes. quod lene setit esebium,de durum seu tosta Non extenditur, pe quoa non e es tenditur , non a postema inti&c. itaqtae ratio elatὰ demonstrat, elie imperti- Mentem tumorem contra naturam ad essentiam phreni tidis ; quia vero latilianum est tumorem non tu pervenire, id ed pei illum definitum fuit malum ab antiquis Doctoribus ; aut dicendum est.quod per inflammationem non intellexerunt nis sogolim & ardorcin , ut reud Galenum tape eontingit , praeipue a. au G 'arae. c. a. . quando Galeu ut positi . de prae sex Hi . Gi . Pullum durum inter talaria phrenitidis . non fuit loquii - rs de est enti libit, signis. sed de superuenientibus, acceste moitalem pastionem arguit . initammationem vexam adessi'; nara ratio tam clati petie uti iii loci all. cti praestantia, non in tumore consistit. Sta quod de duro pulsu mi ei pretatur Mngister, ha- Det contra se dociliciam G , leni 1 de istis,cap 3. ubi triadens signa antecedentia phrenitidi m consimatam, ita loquitur: Atque musti exiguo ιιικιών perti, miratio ip- raraej muria. tissim minore ton isque neri osos halens,&c. stant apud se henxium aliquae Historiae phreneticorum,quorum eapita disiecta nullam continebant
Sed dicis. Phrenitis vela,ut quia risentiale requirit continuam sebiem, de diliiij perpetuitatem et haec vel hallequetur nunquam nisi inflammationem propriam habeat astuti erim ; patet quia tumcir soliis concia naturam est qui rei petuli ducate potest de s ne intermis one causate e sientialia symptomata. Respondetur negando quod insertui ; nam scut in aliis corpotis parti-Dus continua febris causat ut absque eo quod humor
confluens in Meum tumorem contra naturara esliciat, ita s eoiissuat in Orebium, & ei ut membranas. contiis Duam febrem eausabit. & eontinuum delitium. sed imnabis sequitur dari posse intermittentem pluenit idem; Paret manifeste, quia ut dat ut febris intermittens inquavis corporis parte, ita dati non repugnat, quando cerebrum aut eius inem brana sunt vetus socus putredinis, quod in nostra opinione negari non potet .cum docuerimus toti ae fbribis, in quavis emporis parte Putrescant humoles, posse esse initimittentes de con tam uas sebies ridem ergo eueniet in rere brO.Cum ergo Ullus dixerit dati intermittentem pluenitidem, nece sar id habet coniunctum tumorere,vr continua si pansio de rei petuum delirium eum ineessante subie. Recporidetur saeil ἡ . aliud esse quod phrenitis habeat pet-petuum delirium vi signum; aliud velli quod ipla posic t esse intermittens. Primum docuit antiquitas. Secunia
Sect. I. Dis p. I. Cap. I. & II.
A dum velli non resu nai seri, Deque est contra Supponam os eigo. humorem baioli in in cerebit, mratri, ibi lite putrescere, causabit febrem de ut limini ii mul i res oblati commota postio totaliter, crat. bit se biis de delit lumi si tui sus moueatur, te nouo febrem di d litium causabit, eotque vera phreniis Nin altim de ratione phrisii tali non isti quod ipsa si coiit nua, cd quos dum amigit,non detur sane Lbre.nee sne Ac l: tio,omni inorbo Docuit Hippocr. . l . a tes. 3. competere pocle esse continuam de intermitte'tem a imit quam enim do erat sebi es aut esse intomittentes aut continuas .io D liquii seriptum: Accidit auton hae: L, i, o in ιmvis ινὸ . O in omni morbo. ln euius liaci eontimcntario docuit valesius, se vidi ite intermici mempleuia iidem repetentem per te illos dies nihil in die Mi s B intermeatis remanetis morbosum. si eigo in ri tu i te, quae proprie insammatio est, potest dari intem istio, facilius muli1 intermittet plite tritis, cura solam moti nem in celebrum petat.& nullo modo tu mole requirat. Ex dictis constat liti ius mali essentiareontiat de ass)cta pars, cibit isti a se licet eert bii vim eum dilitium ponat ut inter sgna essentialia, iv hcie nequeat e ius ait, ii iubstantia cet hii non patiatur, sitia in ea resident interni lenias , quorum est actio deprauata dei tum ;hine si stier, si orie te malo in stibstantia celebit plirh-
nitidem causari non post e,ita ut si nultra modo patet en tur membianae . est t vera phrenitis ; quia vel , causa huius mali est sangui tenuis,hiit bilis,& isti humo texacerebro facile dilabuntur, in membranis mero do solibus detinentur,x imbibuntur ; ita Antiquitas tota per C ins 1mmationem merebianarum definiuit hoc maturii,
quia merri, anae sunt rartes, intra quas iste semper lxi sit putredinis iactis di non siisscit tamen, ut diximus, quod patiant ut m branae ut vera det ut rhi enitis, rei malam ce .ebro communicit ut quantum ad disteio peti. em calidam nam alioqui Doti ei it delirium. Et quamus smembianae sut palles distiustae a celebri substantia. non dieii ut phrenitis per consensum, eis huistit intrat Ias contineatur, quia omnes Atti scires phren tiam νι tpropriam passiouem appellant illam , cis causa si in palle diuersa, quia i gna ellentialia non minus cani antur ex itissim malione mei abratiar in .qu,m ex instat matione cerebit.
C Alenus i. de Drasis syreptem. at et in m. dixit ex ei 3 Idi, suetas caulati pluenti idem. Vnde ex doctritia G1 leni, bilis Omnes specics de sanguis piae dicium causabunt malum. idem docet s. Aps. comm. 3 3. exr nens sentetuliam I lipp.dicentis: DesipieMaiae asi e cum ν fafum .secariores,' ita ιινε cum stia o. periculosiores. Expostores veto intelligunt set desipientias fictas cum tria, quae pendent ex sanguine, ob idque securiores i ob idque Avicennasen. . 3. reas. 3. t. i. dicit: 'Dicimus eris
Σ lida fle sima nulli, , d tibi tanti; & docuit Gil. 3. ae locisci. Idem tradidit Tralianus ris. i. e. a. qui etiam adgigit seii ex bile supia modum exiis a. ide inque do it Pin. lus lib. 3. Vnde quando Caletius sanguinis obliuiscit ut, comprehendit illis nomine bilis .cum debeat putrescere vi phreniti de eaust,& se in bilem luci mo Ara mutari. A3ueuit tamen Magistet nosset D lib.di locis assies. ἀθ. . c. 4.quod quando ponti ut inter causas flaua bili, prae assita, non est intelligendum,quod ille humot ia iniit sactus alta bilis , nam tunc potius maniam inducit. sed potius antequam transeat in attam. Vnge eolligit Dotitit iste elle humores caulantes hue malum sangui-A 1 Dem