장음표시 사용
321쪽
HELIODORU s. 251ἐκ μυχου τινος ἡ σπηλαίου φαραγγώδους βαρυ τι καὶ δυςηχὲς πο-
τρίζων . . . νη. Vera est Cornyi emendatio, pro mστρυγον, quod antea legebatur, ποτρίζων reponentis.
Lib. m. c. . p. 254. et δε υρσάκη τα με ἄλλα καλη τε η καὶ μεγάλη καὶ συνειν α δραστηριος, τό τε φρονημα ἐξ ευ-
γενείας περογκος καὶ οἷον ελος την δελφην βασιλέως του ριπάλου γεγονυιαν Patet scribendum esse συνιέναι. Ibid. p. 255. καὶ ταλα ὁ με θυαμις ουδὲ κατα μικρον προςίετο, φυσει τε καὶ ε παίδων ε πεφυκως τα εἰς σωφροσυνην, καὶ τὰ προς ἐκείνης ὁρωμεν ποήῆω τε τὶν, ως ἐδρατο, προπτευειν. didit Coramsως ἐδρατο, του ποπτευειν, facili et necessaria correctione. Sed praestat, ni fallor, quod quoque discripturam Veterem propius accedit, 3 εώρα, του ποπτευειν. - . 3. p. 256. τοτε δ' ουν et Ἀρσάκη, του πληθους - την οικησιν αυτης --λέντος καὶ την τε εφοδον των ἐναντίων δηλουντος ἡ δη καὶ αυτη προησθημένη καὶ
τοῖς ουσι, των στρατιωτῶν ἐπιτρέχναι, συνεξελθειν αυτοις αἰτουντος,
- ῶν ἔφη ταυτα προχείριος ουτως ἐπιτρέ φειν Lege ηδη ὁ καὶ αυτη, προησθημένη. - . 10 p. 27 a. quid sibi velint orba δὲ γαρ μικρε τι μέσω τους ἄλλους τι κάλλει κατηστραπτεν, non Video. aereo enim in verbis μικρω τι μέσω nid. p. 272. et τοιουτον κεκλήρωται τον ἐρωμενον male mutarit Corayus in εἰ τοιουτον . . . - . 17. p. 285. ἀλλ' πο-ῆιπτέον μιν του ληρώδεις τουτους καὶ μειρακιωδει τω οντι θρηνους ορα δε- ῆυθμιζειν ἐαυτους, εἴκειν τε καὶ πηρετεισθαι τοῖς ρσάκης βουλημασι Corruptum esse ορα Vidit quoque Coram in notis, corrigitque ἄρα δε καί, quod per se spernendum non est; concinnitas tamen rationis infinitivum hoc toto postulare videtur; quapropter ἄρα rζειν tentavi. Ceterum infinitivi hi post verbale πο-ῆιπτέον speciem anacoluthi referre videntur; sed legitime procedit ratio, si cogitas ἀπο-ῆιπτέον idem esse, quod δει ἀπο-ῆίπτειν Pluribus haec postmeindors ad laton Gorg. c. 104. p. 155. et ut ann. ad laton Criton. c. 12. p. 102. illustravimus in rogrammate aschali a. 1816. Progr. IV.)p. 12. allatis exemplis Lucian Hermotim. c. 23. 36. 52. . . p. 353 362 371. Quibus exemplis nunc addo Hippocrat de vici acut T. ΙΙ. p. 273. Lind. μετὰ δε τουτο τω μεν ο νηματι ἐς το πρω χρηστέον, ἐς 'μὲ δε ἐς σιτία μεταβάλλειν Schol. Soph.
Mac. V. 240. p. 221. ο χορος - διαπορειται τί πρακτέον αυτῶ . ποτερον ἐγκαμηναμένους νεωγειν ποι ποτ Ῥυν et αποπλει ἐπι-
322쪽
252 ARISTAENETUS. ντας ἐπὶ τῶν νεῶν Sed redeamus ad Heliodorum. - . 19. p. 287. εκελθων δὲ καὶ προ- μένην ἐφ' η' λου viri αλαβὼν, αλουργ- ρον καὶ χρησοπαστω τη ἐσθῆτι φαιδρυνομένην ορμων δὲ πολυτελεία καὶ τιαρας αξ- - μγαλαυχουμένην καὶ παντοία κομ-μ-ικῆ προς το βροτερον ἐξηνθισμένην, δορυφορο- τε ἐμπαρεστωτων καὶ των ἐπὶ δοξης κατέρωθεν προέδροον προ- μένα νου ἔπτηξε το φρονημα. ego συμπαρεστώτων. Quoties ἐν
et συν confusa sint, notissimum est. - . 20. p. 290. καμουτῆα θρε ναμένης καὶ παντα ποήῆητα δια χειρος ἐχουσης, τηνo Muci διακονουσης. Lege παντα ταποήήητα. Ibid. p. 291 αξία δ' ἐστὶ παρα σου φειδους, εἰς τα δίκαια των σῶν ποθων πως ἐκμμη A. Verba haec non intelligo; corruptae Videntur oces εἰς α μαια. - . 23. p. 295. ἐπεὶ δε ἐκείνη τε ἐν τω παντὶ σαλευει Lego ἐν τῶ παροντι.
Lib. IX. . . p. 354. ἡδη δὲ σπέρας τι σης, καὶ μέρος
τι του τοίχους καὶ τ-υργιον ἐγκατα- ῆιπτεται Sic orayus pro ἐκκατα-ἐίπτεται e codicibus edidit, adjuncta tamen conjectura
ἐγκατερείπεται, quam facile probes. - De loco quodam riusdem capit. p. 56. dictum est ad Lucian do mori. eregrin. c. 43. - . 24. p. 385 leve Vitium abstergebimus. Verba sunt haec: χλευην - καὶ βριν το πραγμα ηγήσονται, εἴ τινες αἰχμήλοποι καὶ δουλευειν αποκεκληρωμένοι, πεπλασμένοι καὶ πίθανοι, καθαπερ ἐκ μωκηχανης , τω βασιλευοντι παῖδας ἔπι τους εἰς ποιουσιν. Pro πίθανοι lego ἀπατηλοί, nam ita statim ratio continuatur: αλλα τα γνωρίσματα, ἔφη Θεαγένης, α φέρειν σε οἶδα καὶ διασωζειν, τι μη πλασμα ἐσμεν ει μὲ πατη, σνλλη νεται.
Epist. I. 3. Καλχ μεν ουν et τας Κηπίδας νυμφας καὶ καθ' εαυτην ἡ πηγή. Sic bene ercerus emendasse videtur, ubi κοπίδας legitur sine sensu. Describit enim illo pistolographus pulcherrimum hortum, cui quidni suas quoque Nymphas fuisse dicemus 3 - p. 10. σον εἶχεν ἰσχυος προςελκυσα τα τοξα, σφοδροτατα διε φῆκε το βέλος Correxi dudum cum Abreschio
διαφῆκε. In adem epistola corruptissimum aliquem locum, sed quem sicco pede, ut junt, interprotos transierunt, erro et igne sanare conabor, iam immedicabile vulnus inse reci
323쪽
ARISTAENETU8. 253dendum. Verba sunt haec αλλ' Ἀκοντίω cum ruri esset ουκαμπιλῶνος ἔμελεν, - σκωrαννὶς μονον δὲ praestat μονος δέ, amant vim amantes solitudinem φανοῖς ποκαθημενος ἡ πτελέαις μίλει τοιαδε εἴθε ω δένδρα, καὶ νους μιν γένοντο Hφω , πως ν ελχῖτε μονον Κυδίππη καλή et γουν τοσαυτα κατατιον φλοιῶν ἐγκεκολαμμένα φέροιτε γράμματα, σα την Κυδί-ην ἐπονομάζει καλήν. Κυδίππη, καλήν σε καὶ ε υορκον προς- είπω ταχυ μηδὲ Ἀρτεμις ἐπὶ σοὶ ποιναῖον βέλος α ν καὶανέλν μενεῖ δε το πωμα προςκείμενον τη φαρέτρα. Initium
bene se habet usque ad Verba ἐπονομάζει καλην tum Ver conjunctiVus προςείπω prorsus soloecus est, neque potest Pirere, ut eam pulchram et j ijurando obedientem Vocare possit, cum
pulchram eam jam Vocarit. Quae sequuntur μηδὲ ἀφη καὶ ἀνέλη
non minus soloeca sunt, nam optantis seret ἀφείη καὶ σνέλοι; et quod tum sequitur μενει δέ nullum cum praecedentibus nexum
admittit. Nihil mutans in initio periodi usque ad Verba σα xxi Κυδίππην ἐπονομάζει καληρο, quae sequuntur sic scribo, Κυδίππη καλην prorsus explodens, fieri enim potuit, ut Κυδίππη καλή margini adscriboretur ab aliquo, qui significare Vellet, hunc nominativum cortici arboris inscriptum fuisse): εἴ σε καὶ ευ ορ- ηον μοίως προς εἰποιμι ταχυ με ἡ Ἀρτεμις ἐπὶ σοὶ ποι- ναιον βέλοι αφῆ καὶ ανέλη μέν si δε - πωμα προςκείμενον τῆ φαρέτρα. Hic expunctis illis vocibus Κυδίππη καλήν, quae nimium quantum negotii facessebant, particulam optantis εἰ intulimus, qua carere locus nullo modo posse videbatur Pulchram enim Vocabat, et jure vocare potuit puellam Menis Optat vero idem, ut eandem etiam eodem modo, quo pulchram eam Vocet, ευορκον Vocaro possit, quo respicitur ad jusjurandum, quod quamvis invita, tamen conceptis verbis, quae in pomo legerat, in templo Dianae inierat. Quod si recte vidimus, hoc εἰ hic deesse, tum nemo optativum προ λοιμι, qui solus probus est in hac constructione, proscribet. Neque in Aristaenet saltem magna haec est mutatio, nam quantopere in his modorum terminationibus in hoc scriptore variatum sit, monstraVimus alio
loco. His ita constitutis, vel seribendum erat μηδὲ Ἀρτεμις ἀφείη καὶ ἀνέλοι, μένοι δέ ubi omnes Optativi ad εἰ reforantur Vel quod praetulimus, saxi pro μηδέ scribendum, quod quo facilius fieret, aeti a conjecimus, ut litorarum ductibus obsequeremur. uam optime haec continuata sunt utinam Te,
324쪽
254 ARISTAENETUS. quae Dianam testo τῶν ρκων invocasti, εὐορκον non minusquam pulchram inveniam, ne Diana irata e sagittis suis configat et morte afficiat, μένη δὲ τ ποδεμ προ αμνον τ φαρμου. Ultima haec, quamvis a mi pendentia, eodem modo dicta sunt, quo notissima illa Horatiana: Qui fit, aecenas, ut nemo, quam sibi Sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit, illa
Contentus vivat, laude disersa sequΘntes. ubi conformeindoinum. Similis structura, ubi post εἰ sino εἴθε cum optativo transit in μη cum conjunctiVο, est in Aristaen. 2, 2. loco non minus affect et sic, ni fallimur, emendando: αλλ ειθε μετα το -τρεπείας ἐπαινέσοιμί σε τῆς περὶ ἐμ προ--μος, μη τροπος απειθὴς ανασοβησy, ον υ μαλα τεθήρακεν ἡ μορφη, ubi pro ἐπαινέσορι- rescripsimus ἐπαινέσομαι, quod solum Verum est tum Ver και anto μη τροπος delerimus. - p. ll.
το δὲ χλανιδίσκιον βαβαὶ των χρωματων ο γαρ ἐφ Ἀνος μένει χρώματος, αλλα τρέπεται καὶ μετανθεῖ Quod tacite, mi fallor, emendavit Schneider, et hine χλανισκιδιον toxico intulit. Ἀliam certes hujus vocis auctoritatom non novi. Mihi ver conflata scriptura videtur ex χλανέσκιον et χλανίδιον thavorinus, nesciebam unde: a1-διον καὶ χλcitHσκων λέγομεν. - Εp. 15. ἔνθα τις οπλίτην μὲν ἰδων εἰ καὶ δυς μαχον προυβαλλετο τηνασπίδα συν ευτολμία κατιθυναν το ορυ' ἔροπος δὲ φανέντος γέγονε δενα τις ευμ ὁ τέως θρασυς καὶ την δεξιαν--νιπὶ προς- ανατεινας - λογει την atricis lego: 4- τις πλίτης μὲν ἰδέαν καὶ δυο ιχος ubi καί valet καὶ ταυτα, cf. Schaes ad Long. p. 35 l. st ad Julian. p. XIV. et tum in fine προανατείνας. Ρostea in eadem epistola pro κατερος την ἐορτην ἐποιουντο lege κατεροι, refertur enim ad desios et ontios. Ium pro corrupto κατατοξευομενος χην ροχὴν ἐπὶ τῆ κορ την πρω-
τηε αυτίκα φανεῖσαν Vide an rescribi possit γ το πρῶτον αυτίκα φανειση Sequuntur jam verba σὲ δὲ, α πασῶν περ- φέρουσα γυναικων καὶ καλλει καὶ γνώμη τῆς σφρονος - παροπο γε ευμυλιας ου ορμος, ουνελικτῆρες - πολεων το πολυτιμον.
- περιδμήαπιον ου -διός τε καὶ ποδηρης χιτων, ου πορφυρωες, - θεραπαιναι τῆς Καριας, ουδὲ Λυδῶν περνυῶς ἰστουργοτω γυναικες idos singula mundi muliebris instrumenta, quibu8nnimus muliercularum oriri solot isod quid inter ista est ποθλεων το πολυτιμον omnia colora ad certum quoddam genu8
325쪽
ARISTAENETUR. 255 supelloctili muliebris referiantur, το πολυτιμον - πολεων ero multa comprehendere potest. Quid quod de istiusmodi doli elis vix intolligi posse vidoatur Vide num fuerit: ου πολυ- τελων λίθων το πολυτιμον Tandem in verbis: καὶ πῆ μὲν τῆς αμπεχόνης ἄκροις δακτυλοι ἐφαπτομένη των κροσσων, πῆ δε περιστρέφουσα του ζαννίου ο ακρον, ἔστιν δὲ καὶ τουδαφος περιχαραττουσα τω ποδί lege ἔστι δ' τε καὶ τουδαφος . . . Εp. 22. τί δέ τι προς θεων νεωτερον τι συμβέβ ηιεν, pro quo Ρaumius uoluit τι δέ ἀ προς θεῶν . . . Abroschius vero τι δέ τί προς θεο- νεώτερον τι συμβέβηκεν, quod propter Orationem interruptam non placere potest lenissima mutatione scribendum neo: τί δ' ἐστὶ, προς θεῶν ἡ νεολερον τι συμβέβηκεν. Π. 2. χρις αν μου δεσποζειν ἐθέλοις, βουληθείης δὲ
μ έχρι παντος, ἐρωτικος σοι διατελέσω θεραπων. Ex hoc loco luce clarius patet, quam facile librarii, rectam loquendi consuetudinem ignorantes, modo inter se mutare potuerint. Sine
dubio scripserat Aristaenetus ἐθέλης, sed mutatum est ab iis, qui exemplaria transscribebant, propter Vicinum βουληθείης, cum non intelligoron alio modo ἐθέλης hic esso dictum, alio vero βουληθειης. Nam illud cum χρις αν conjunctum est, hoc Vero est optantis, quod signis parentheseos additis, facilius etiam apparabit: χρις αν his δεσποζειν ἐθέλης βουληθείης δὲ μέ -
2ρι παντος), ἐρωτικος σοι διατελέσω θεραπων. - p. 3. τι υν-τος ἔγημ ορον καὶ λίαν ακμαζουσαν, μηδεν δεόμενος γυναικος; ινα μοι των πραγμάτων μη μεταδοιχὶ καὶ κτωρ συνεπιζη τησα τώς νομους Vocula μή cum Μeucer delenda et μεταδεν scribendum. -- p. 5. In Verbis: εἰ μη τοιουτος ην χιλλευς, ον
ἔμαθον ἐκ των οἰκοπινα κων, ου ην αρα οντως καλος pro ἐκ των οἰκοπινακων, qua vox nihil ost legendum est ἐκ τωι οῖκοι τινα κων. Ibid. ειθε ποθησειεν ἐμὲ καὶ αντιφιλουντα θεασομαι. Ipsum ποθησειεν ducit ad θεασοίμην, quod scriptori reddendum est. Postea in verbis corruptissimis et a multis jam tentatis πυκνα παλλομένης ἐφαπτο ιμι της καρδίας καὶ δεινως ἐκπηδαν, καὶ φθεγγεσθαι μοι δοκαν I forsan scribendum est καὶ δεινῶς ἐκπηδα καὶ φθέγγεσθαί μοι υκ αν ιη. In ejusdem epistolae fine pro εἴθε καὶ δι' ἐαυτῶν ἡδη καὶ μη μόνων
των φθαλμῶν ἄλλα καὶ δι ολιο απολαυσωμαι τῶν σωμα - των scribendum est απολαυσαι με των σωματων. Sed hoc
326쪽
256 ARISTAENETUS. posterius oti μέτων jam in Abreschi editione occupatum video; ad prius quod attinet, non solum optatios et pluralis requiruntur, sed ipsa forma medii barbara est. - Ep. I 3. υτοκιλεως ιη - Ἀφροδειη, ως, -- ἡμων ἐκδεδημηκας χρόνον, τον--α βεβράως ανειτέληστον διετηρουν αὐ Voculam, quam addidimus, ιός, facile illam a sequenti σοι obliteratam, concinnitas
'Αριαδνην ἐμε πασαι καλουσι ' σὐ δε Θησεως ἐμοὶ, εἰ s. ειθε καὶ Λιο-σος Ου ἐβόμβει σοι τα ωτα, τε σου μετα δακρυων ἐμεμνήμην ubi ἐμέ scripsi pro ιέ, tum εἰ s. ειθε addidi. hoc enim optabat misere amans puella, ut, quemadmodum alter Theseus ipsam somno sepultam reliquisset, sic alter ipsi quoquo Baeelius serot, qui derelictam solaretur Tum σοι pro μοι, rescripsimus, in quo alii jam nobis praeiverunt laut post in verbis: καιτην σν ἐπιστοληλώς αυτοχειρία μάλιστα γεγραμμένην μεσην ἐπέ θηκε τοῖς μαστοις, την ἐπὶ σοὶ διεκπηδωσαν παραμυθουμένη καρδίαν articulus ante Ἀνην Vulgo males deest.. amat vero Aristaenetus Verbum χμαν ejusque composita; sic πήδημα τῆς καρ' δίας 1. 12 ἐκπηδα 2, 10 υπεκπηδαν 2, 5. προ ηδαν , 6. In insoquentibus ἐντευθεν α ἡδη χίλια παρασκευαζου φιληματα arte tentatum est Verbum, ercer παρασκευαζω emen'
dante, auWio παρεσκευαζον, Abreschi e conjectura . D. apud Dorvili Crit. Vann. p. 619. edente παρεσκευαζου Sed nemo vidit, quod unice Verum est, παρασκευαζοιο, propter Praece dens εἰ εἰδείης - Ep. 19. pro ἐφάνη την κεφαλην όδοις ἀνθήσασιν non cum Abreschio l. 305 ανθήσας rescribendum erat, sed ἀναδήσας es. Ruhnk ad Tim. p. 246. κιττῶ ναδουμενοι Clem Alexandrin. p. 92. - p. 21. περίεργος διατελῶ
ἀλί'ώπως παραθεσιν ἀκριβῆ σου τε κἀκείνων ποιησωειαι Scrib0
ποιησαίμην, non propter οπως cum conj. 'or. l. med. poti
tum, sed propter 'ναιμι, quod non ita facile in , νω vertas. Quae ibidem mox sequuntur Verba καὶ νη τὸν Εροπα, ον υ τυχως εἰς σε την ἐμην τετοξευκοτα ροχην, ΘVem maculam con traxisse videntur, quam facile eluas rescribendo ευστόχιος pr0ευτυχως; cf. 1 l. ο δὲ χρυσοὐς Ερως ἐπαίδευσε τὴν ποθουμένηνευ στόχιος ἐπιτοξευε ιν ταῖς των ὀμμάτοιο βολαις. -
327쪽
M ERATOSTHENES. Catasterism. . . p. 102. Gale. τὴν λεοντῆν περιειλημμένος, lege περιειλημένος. - Ιbid. ἔστι δε ὁ με οφις μετέωρον ἔχων τὴν κεφαλην, ὁ δ επιβεβηκως αυτω τεθεικα ς το ὲν ον τω -- ποδὶ ἐπὶ την κεφαλὴν ἐπιβαίνων, lege καθεικως το ν γο- cf. Schneid. ad Xenoph. T. VI p. 477. - . 6. p. 103. D οἷς καὶ Ἱππόλυτον ἔσχαπον του θησέως, lege τον του θησέως. c. 7. p. 104 D' ιδωσιν lege ν' εἰδῶσιν. - . 11. p. 108. διο τιμή μαν ἐν τω καρκίνι εἶναι ἐπὶ δυσμάς, lego ἐν τι καρκίνου rδει. - . 24. p. 119. καὶ τα θηρία ἐκάλει δια τῆς M. Vere adscripsit margini nescio quis ἐκηλει. Rid. την δὲ λυραν - ἔχουσαι, στω δώσω εν, lege δωσειαν. c. 29. p. 124. ἔκρυφε δε αυτ ἐν Υπερβορείοις, ου καὶ ὁ ναος πτέρινος, videtur fuisse ὁ πτελέiνος. - . 31. p. 125 ώς ὁ καὶ αἱ πλεισται Νηρ ωες ἐκρυπτοντο, κεκρυμμένης ἐκείνης, πολ-ὶ ς ο Ποσειδων ἐξέπεμ νε μνηστηρας, lege μαστῆρας. e. 42 p. 35. καὶ πρῶτος ἀνατέλλει καὶ μνει ἐκλου, ego
b PHURNUTUS. De Natura Deorum c. 2. p. 141. Gale. ςπερ δὲ ἡμεῖς ἀπο-ῆς διοικουμεθα, lege πο νυχῆς. - . 8 p. 49. Ἀμυς δε ἐπὶτ- πο-ήρτων ἐπιμονη lege δε ἡ ἐπὶ κ τ λ. - . 13. p. 155.eνάγκη δέ ἐστιν, τὶν ἄξαι καὶ ης περιγενέσθαι υκ ἔστιν. Fuit, ni salior, se αγξαι. - . 14. p. 158. τέσσαρες δὲ καὶ επτὰ sunt
Musae), ταχα διὸ τά παλαιὰ τῶν μουσικω οργανα τοσουτους φθόγγους ἐσχηκέναι. Lege διά το α παλαιὰ κ. . . - . 159. τάχαι ἐπεὶ καὶ χηρῶς ἔστ=μαν οἱ παλαι- τοις θεοις, συντεθέντων evτοις τὰς φδῶς των σο πιέρων, lego συντιθεντων, saepissime enim haec confusa sunt. Sic Galen de simpl. potest. lib. III. p. 20. . l. 38. καὶ γάρ καὶ ταυτα πολλά με ἀθροως ἐπιτιθέντα - πυρὶ κατασβέννυσιν ἐν τάχει, περιιτεθέντα δ' ἐν νυκλεν - . . οὐ μονον - κατασβέν-σιν, patet legendum esse ἐπιτε - θέντα. - . 16 p. 164. scribendum est εἶτα ἐρισυνιος ὀνομά -- ἀπο του μεγαλωφελής τις εἶναι, καὶ καθ' υπερβολην νινά- ναι - χρ-ένους αλβ, ubi nunc legitur ονεῖν, ita ut jam al-
328쪽
258 PHURNUTUS.tora auctoritas huic infinitivo conciliata sit post Matth. r. in. I. 244. - . 168. προπωρευουσι δε του λίθους τοῖς Ἐρμαῖς,
ἔκαστος τῶν παρωντων ἔν τινα αυτοις προς τιθεὶς, τὶ ως Iρη- σι ν τι κω κοινωνικον τὸ παρ' υτου καστος ποιῶν in Ovκαθαίρειν την οδον ει τε μαρτυροποιουμενος το Ἐρμῆν, εἰ εως ἐπισημαινόμενος τὴν εἰς αυτον τιμὴν, εἰ μηδε αλλο εχ ει προς ενεγκειν αυτω, εἴτε . . . Plura Verba descripsi, ut quae dam moneam. Atque manuscripti scriptura apud Galeum --
στου - προ ιθέντος - καστο ποιουντος - μαρτυροποιουμάνθηκ. . L correctori debetur. Ota res est, L atth. r. r. I. 302. a. not. adde Herodian. 2 6, 3. οἱ δημόται, κamς υπανεχώρει Lucian Hermol. c. s. n. πολλα γαρ ἐστιν ὁμοιοαυτοῖς, λέγοντα ἔκαστον αυτο εἶναι ταληθέστατον, quod scisti quoque potuit καστον λέγον. Praeterea notabilis usus est particularum . - εἴτε - εἴτε Inversum ordinem ιτε -- in Ra tono obvium illustravit Heind. ad Phaedr. c. 142 p. 350. Cussi Phumulo fore convenit Hippocrat de aer aquis et Oc. c. l. T. . p. 28 Lind. ταυτα δὲ ἐνθυμέεσθαι- καλλιστα καὶ τῶν υδατων πέρι ως ἔχουσιν, καὶ ποτερον ἐλώδεσι χρέονται καὶ uela κοῖσιν, ἡ σκληροισί τε καὶ ἐκ μετεωρων καὶ ἐκ πετρωδέων , Hαλυκοισι καὶ τεραμνοισι. raeterea correxi παρ' υτου et ἀμηδεν ἄλλο ἔχει pro ἔχειν Sed priori loco rectius forsan τοπαρ αυτόν, cf. Vig. Idiot. p. 45. - . T. p. 173. δε γαρ εχ συγχειν του μυθους, μη ἐτέρων τα νόματα ἐφ' λέρως μεταφέρειν, μηδ' ει τι προςεπλάσθη ταῖς παραδεδομέναις κατ' -
τους γενεαλογίαις υπο των μη συνιέντων, α αἰνιττονται,
κεχρημένων δὲ γ καὶ τοῖς πλάσμασιν, λόγχος τίθεσθαι. Sic ex manuscripto alei legendum praeterea συγχειν τ'
στυγειν ex ejusdem conjectura recepimus, et συνιέντων pro συνιοντων scripsimus. - . 175. Varias lectiones secuti, Verba
dabimus emendatiora sic: το δε ρεβος ἐκ του χάους ἐγένετο, ποιῶν ἐρέφεσθαι καὶ περιλαμβάνεσθαί τι φ' ετέρου λόγος, καθοκαὶ τουτου τυχουσα ἡ γῆ παραχρῆμα μοιόσχημον αυτ τον ον
ρανον ἐγέννησεν. - . 177. Υπεριαγν, καθ υπεράνω τινὰ ἐτε ρων περιπορευεται, lege περάνω τῶν τέρων - c. 19. p. 82. δεδοικέναι δε μυθευονται τον Ἀρη, μοιχευοντα τὴν γυναἈς, lege δεδεκέναι. - . l. p. 191. inter cognomina artis re
fertur μυωπιος, ubi tamen alii βριτ ος legunt ex L. 3, 521-,nui convenit explicatio μεγίστης ἐν ταῖς παρατάξεσιν υπο -
329쪽
PHURNUTUS. 259-χομμων ἀφιεμένης πονῆς. - . 22. p. 193 τουτου δ' ενεκεν
καὶ τους -ταμους κερασφρρους x ταυρωπας ἀναπλάττουσιν x. . . s. est Galeo ταυρωτους sed πυρώην cum ταυρωπι et ταυρα- eodem Vinculo conjunctum est, quo ευω ν ευωπος, ευωπης et ευῶπις, de quibus Vide Hipp. ad Soph. Od. ΤΠ 190. In eadem pagina mirari possis praeterea accusatim τι ,ακτοραγαίην - p. 196. δια δὲ την θεωρουμένην μουν παρα την θαλασσαν καὶ del. παντας τους βιαίους καὶ μεγαλεπι- βουλους γενομένους, ως οὐ κλαπια, καὶ τους male τας χαιστρυγονας καὶ τους 'Aλωῖδα Ποσειδῶνος ἐμυθευσαν ἐσιγονους Lναι Patet legendum esse μεγαλεπιβόλους. - . 24. p. 197.
Ἀφροδίτη δέ ἐστιν et ἐνάγουσα το ψῆεν καὶ τὸ θῆλυ δυναμις,
lege συνάγουσα. - . 25. p. 200. mor est πτερωτος, τι καὶ φονους ποιεῖ. s. habet κουφονας, Gale κουφους Sed apertum est, legi deber κουφόνους. - . 26. p. 202. θαυ- μωμον τοις ἐφεστασιν ἐπὶ την διαταξιν αυτου πολυν ἐμπομι,
lege ἐφεστωσιν. - . T. p. 203. νεβρίδα δὲ λατάρδαλιν --
τον ἐνηφθαι δια την ποικι λίαν των στρων καὶ των ἄλλων χρωμάτων, α θεοoρελαι ἐν αυτ est, lege α θεωρεῖται ἐν ουραν P. c. 28. p. 207. ulta hic corrupta sunt locum adscribam, ut eum constituendum credidi, quamvis audaciore conjectura: παρεκάγεται δ' et μεν Εστία παρθένος ουσα δια το την κινησίαν μηδενος εἶναι - Πικην, καὶ τουτου χάριν υπο παρθένων νεωκορεῖται et δε Λημητηρ μήτηρ υσα, ουκει παρθένος, ἀλλα καὶ την Κορην Eτοκυῖα, οἷον τον Κόρον, et προς το τρέφεσθαι μέχρι Κόρου λη. - . 208. ης ἐστιν αἴτιον του ζην τὸ πυρωδες, lege i . . - . 212. α δ ἐντὸς τοι δενδρωδεσι καὶ πονομοι Dικε, lege τόποις δενδρώδεσι. - . 30. p. 218. ταχα δ' αν χαίροι τοιουτω θυματι sc capro ο ιό σος δια τὸ
εαυτον εἶναι τον τράγον, αφ' ου καὶ οἱ νοι ἐν ταῖς πομπαῖς -του θαμίζουσι καὶ οἱ γάλλοι αυτ ανατιθενται. Interpretatio Latina crum e ipse hiscrus esse feratur. Qua in constructione nunc non tantopere, ut in programmate paschali a. 1816. ο minatio desidero, cf. notata ad Lactant. Lib. 1. c. 15. g. 15. Verum etsi ita accusativum infinitis junctum in serioribus scriptoribus satis ferri posse patet, tamen, quominus in terpretationem Vulgatam amplectar, prohibet tum articulus τον
τράγον, tum ipsa sententia nam quis haec, quaeso intelliget: Baccho caper immolatur, quonirem ipse ver est, quapropter
330쪽
260 PHURNUTUS. etiam asini et phiali ipsi consocrantur. Vix dubito, humutum seripsisse διὰ το λαγνον εἶναι τον τραγ- AAΓNON DEA TON vix different. - . 219. καταδεδεικέναι, Pro quo antea erat καταδεδυκέναι, transire debet in καταδεδειχέναι. p. 220. καὶ ο παρα τω ποια η δὲ μυθος - φευγιον ποτε τὸν του -κουπου ἐπιβουλην ὁ θεος ἔθορον εἰς τα κατα τῆς θαλαττης, εἶθ' si Θέτις αυτον δώσωσεν, ἐμ*πινῆ την διάν- εχ ηι. Quae uncis inclusi, supplenda B ui. -