Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

211쪽

Lib. ILin A et A error genuit, restituendum esse αωτίοματα. non dubito quin Dobreus dixerit, cuius libri inspiciendi copia non est. Dd. 970 sic scribendum oratioque distinguenda est: Tου γὰρ προτερα οπον χρη

In vulgata interpunctione debebat saltem dici και ἔστες τοπος ευ φρων. Sed h0e pater scire nequibat. Chorus patris consilium de habitandi loco eo magis audiendum putat, quod, quamvis benevolus locus sit, tamen peregrino et alius sermonis homini dimetis sit reprehensionem vitare. Agamemn. 606: γυνα κα nιστὴν δ' ἐν δο/ιοις ευροι μολών. Prorsus incredibilia narrantur de optativo acristi. qui in oratione promittentis absurdus est, rectus esset, si quis narraret, quid inveniss6t, hac Arma: ἐγγειλε, o et ιήκοι, γυναIκα δ' ευροι. Nisi quis audet .Eschylo tribuere repetitum ex infimas aetatis scriptorum angulis futurum

Dd. v. 878 ineptus est de Oreste filio patriam domum

tenente: 0-ν τε καὶ σων κυριος πιστωματων, aptissimus

de fido custods, cui filium suum Agamemno et Clytaem-nεstra commiserint; itaque inter 880 et 881 ponendus 0st. ut sic oratio decurrat:

Σιροφιος ἡ Φωκευς. Ibd. 884 pravum est ωστε, quoniam nulla consecutio significatur, sed rei declarandae et confirmandae causa generalis sententia ponitur; scribendum:

212쪽

Lib. II.

ut solent scilicet mortales. Ibd. 886 non video, quae σκηwις intellegatur; Strophii admonitionem ds periculis et cauta eorum provisi0ne Clytaemnestra significarat; ea σκε νις potius esse videtur. I bd. 984 in chori carmine :μονος δ ἐπεὶ nρ ινηοιων ξυνεμβολαὶς ριμιας ἀκάτα Παρηβησεν, ευθ' Ιχιον

Pro ἐπεί, quod orationis structuram turbat, scribendum ossa ἐπ- si alii ante et olim Hermiamus rocte intellexerat: nam postea longe a litteris discedens τοί posuit; in ἀκάici subesse ἀκτῆς nomen, quod adiectivum tim u/ιίας ipsum subiicit, ΤΠWhium vidit, sed in casu aberravit ἀκτάd. Seribendum est enim: μονος δ' ἐπὶ πρυμνησίων ξυνεν φολαὲς j φαμμίας ἀκτας παρήβησεν, εἰθ' - Ιλιον κ. τ. λ.: Tempus post retinacula orae arenosae iniecta plus quam maturum praeteriit, cum h. e. ab eo inde tempore, cum cet. Duplex ξυνεμβολα e nomini adiungitur genetivus. Ibd. 1121: 'Enὲ δε καρδίαν εδραμε κροκοβαφὴς

ξυνανυτει βίου δυντος αυraic. Neque apta καιρία πτωσιμος coniungitur neque σταγωνἐπὶ καρδίαν τρεχουσα recis πτωσι/ιoc dicitur; rectissime contra: πτωσίμοις l ξυνανυτει βίου δοντος αυγαῖς:vitae intereuntis lumini cadenti. Ibd. 1197. postquam Cassandra divina mentis vi utens

Versus chori hie et alibi, quoniam ea res expediri h. l. non potest, pono ut apud Dindoctum divisi sunt. Duiligod by Corale

213쪽

Lib. H.

domus Agamemnoniae. vetera Scelera malaque significavit testimonium a choro sibi reddi vult. verane cecinerit: m GPet vGον, πρου/ιοσας το μὴ ε/δέναι λογω παλαιάς τῶνδ' cl/ιαρτίας α/ιων. Sic D0breus proh τὀ ρι εἰδενω. Sed perverse Cassandrachorum primum id iurare iubet, quod eum iurare verep se n0n-p0ferat credere; nama senes indigenae hareseire debebant; deinde id, quod si iurarent, latum Grum testim0nium inanissimum futurum erat; si enim nihil ipsi de domus Agamemnoniae veteribus maleficiis audiverant, quomω0 aestimare poterant, Verane Cassandra dixisset ρ Neque quiequam iurat chorus. Cassandram ipsam iurare consentaneum erat, nihil se iando et nare tionibus aliorum accepisse, omnia animi satidica vi dixisse. Rem per se certissimam cons at orationis vitium io νυιιι τὼ star εἰδόναι, addito articulo .' Scribendum est: ' μαρτυρηοον π ρου/ιοσάση ιι η εἰδέναι ). Sed superest aliud mendum; respondet enim ch0rus: Καὶ nως ἄνορκου Πη γ/ια γενναίως παγὲν l παιώνιον γενοιτο; deinde testimonium reddit, omnia sic Cassandram cecinisse, quaSi ipsa rebus interfuisset. Iurisiurandi vis salutifera παιωνιον alienissime a tota re et sententia c0mmem0ratur, sive Cassandra ipsa iurat sive ch0rum iurare cogit; hoc dicit chorus, se Cassandrae iuriiurando non disndere; ορκου πῆγμα γεννα ως παγὲν sperni n0n posse. Latet igitur sub illo παιωνιον V0X, quae aut vanum et perfidum aut vito et contemptui significet; ἀνε/ιωλιον nimis discedit, neque propius reperio. I . 1227 sqq. Cassandra Clytaemnestram Agamemnoni insidiantem cum cane salso blandienti comparat: Μων τ επαρχος 'Iλίου τ' ἀναστάτης

γ mne emendationem in margine exempli mei ale notatam reperio. ut incertus sim, meane in alius sit; sed in libris, qui ad

manum sunt, eam non reperio.

214쪽

Lib. II.

Primum scribendum mutato accentu οῖα qualis , tum, accepta TyrKhitti manifesta emendati0ne λεiξαο α nam lambendo blanditur canis , ex voce inaudita et compositi0nis pravae s p αιδρὰς νους) et, si quid significat. hinc

alienissima laetendum, ut ἐκτείναοα obiectum habeat, divisis litteris φαιδρον ους. Significantur aures blande laetatae et motae. Sed restat τευξεται, quod plane nihil est; neque

piat, spreta certissima sermonis lege . Perstat aeschylus in imagine; scripsit enim δήξεται:.eanis persida inter blanditias m0rdebit. s Et ἐκτει, α Οα et δήξεται sic dicuntur, ut γλῶοοα ιιισητῆς κυνος intellegatur ipsa canis. Sic igitur totus locus scribendus:

Aine λαθραίου ὁ ξεται κακy τυ I. Apparet 'Aτην pers0nam intellegi. Ita. I 252 postquam Cassandra Agamemnonem interfectum iri dixit eliurusque interr0gavit, quis vir h0c Scelus paret, Cassandra subiicit: 'Π καρτ' ἄρ' ἄν παρεοκοπεις aut Παρεοκοπης 'χρν πιιῶν ἐνιῶν, intellecta vaticinia sua quibus supra a Clytaemnestra id scelus perpetratum iri signifieaveran negans; ita esse ostendit etiam, qu0d chorus respondet: του γαρ τελουντος ου ξυνηκα /ιν χανήν. Sed verba eorrupta sunt, ita tamen, ut orationis larma perspicue appareat; nam in ἄρ' ἄν subest substantivi accusativus a παρεοκοπεte pendens et ex quo ipso pendeat genetivus. Non recte adspexisti vellem liceret eum quibusdam philologis dieere: praeter vidisti vaticini0riim me0rum . . . vim, ten0rem). N0n video, cur ullam litteram mutemus nee teneamus: ἡ κάρτ' ἀραν Παρεσκοπεις

215쪽

Lib. II.

diras vaticiniorem meorum, diram significationem; nisi quod praesens imperiecto aptius est παρασκοπεω ).Ιbd. 1422. Clytaemnestra choro reprehendenti et poenam significanti et alia respondet et haec: ἐπηκοος δ' ἐ/εων

quae subsit sententia, nec haec νικηnαντ' ἐ/ιου ἄρχειν nec illa ἐων δὲ τοπιιπαλιν κραίνη θεος dubitare sinunt nec tota loci cohaerentia. Me enim Clytaemnestra dicit, Si talia minari chorus velit, paratum eum esse debere ad pugnandum, ut victae Clytaemnestrae imperet; ipsam enim non sine certamine cessuram; sin victus chorus fuerit, lare ut modestus esse discat. Scripsit igitur A schylus: λεγον

minari ut paratum, id est, iubeo te ita tantum talia minari si paratus es'in.

ὶ Meinestius seribi voluit ἡ καρτα ταρ' αν παρεκοπης ἐμων, inutilibus particulis coacervatis, nova verbi constructione. Hinc progressus Dindoinua omnia vertit. ni esset: ἡ καρτα χρησμον παρεκοπης κλ-ν ἐμων. Velim animadverti, quam licenter ipsae reliquiae veri sἄρ' ἄν) prorsus sublatae sint, vocabulum longe traiectum novum ου--ὶ illatum. Hoc est versus sacere, non emendare a librariis vitiata.' Dindotaus Engerum secutus totum versum 1422 τοιαυτ' απει- χειν cet. tolli iubet, unde natus ait, non curans; habet enim quos increpet, interpolatores nulla prorsus causa, quod libuit.

in alienissimos Iocos inferentes; sed quid deindep In v. 1423seribit ἄρξειν σε, quod illo venu sublatoὶ sententia futurum Disiligod by Go rate

216쪽

Lib. II.

nd. 1639 28 sitas imperiose minatur:

. . . τον πειθάνορα

In litteris οπιιμη pro quo substituunt ομι ριοι, dativum incommodissimo loco interponentes) latet dativus su stantivi seminini generis e0niungendum cum βαρείαις littera o intercidit ante σειραφορον) significansque stenos enorumve aliquam partem; ἐμαις, qu0d et versui et sententiae satisfacit, a litteris videtur nimis discedere; sed utar eo, donec propius repertum erit. Ibd. 1657 in Clytaemnestrae orati0ns :

Sic codices. Toυσδε sustulit Scaliger; deinde sententiam finiri aut insistere in ερξαντες omnes sere intellexerunt; sed πεπρωμένοι cur domus appellentur, causa iure quaeritur nec reperitur; simpliciter enim domos abire iubentur; illud non videtur animadversum, inepte iuberi senes facere aliquid antequam patiantur; nam Clytaemnestra potius poenam παθεIH minatur, si quid fecerint nisi quieverint . Scribendum est certa emendatione: πεπρωριενοις, l πρὶν εἴξανς, cedentes rebus lato decretis, antequam malo vestro cedere discatis; πεπρω- ιενα Clytaemnestra fuisse. quae fecerit, dicit. Deinde recte pro καιρον requiritur infinitivus ad χρῆν pertinens; sed αἰνεὸν nimis discedit; fuit fortasse: ἀρκεὶν χρην ἐπραξα ιεν : satisfacere vobis oportebat, quemadmodum haec gesserimus. Restat initium prioris versus stactum, ubi

postularet. Hoc quoque salsam. Neque enim Clytaemnestra choro vietoriam promittit, sed iubet vineero et imperare; alioquin se minis non cessuram, ne passuram quidem proferri Disitir orale

217쪽

Lib. II.

Dindoctus Frangium secutus edidit Στεἱχε καὶ συγ/ρονἔες. Sed quae dicenda erant, superioribus versibus absoluta sunt; hae minae ei.iussa nihil omnino ad eum pertinent. Itaque Scribendum potius: Στείχετ' ἐδηλοι γεροντες κ. T. a.

Choephor. I72 vid. p. 19 I) 690 narrata nuntius in ornatus. qui ipse Orestes est, Cinaemnestrae, quam ignorat scilicet. Orestis moere, haec addit:

Inanissimum et sensu cassum hoc, patrem Orestis seire debere - quid ρ num nuntius ei, ad quem res pertineat, narraverit, hoc est, num patri narraveriti Ipse nuntius e0s, quibus res narranda erat, ignorans sperat Clytaemnestram scire et sibi indicare posse, quis sit Orestis pater, ut ad eum adeat; ipatrem pridem intersectum esse nuntius scilicet ign0rat; i scripsit igitur .Eselisus: DDκ οιδα, τον τεκοντα δ' εἰκος s' εἰ δε ναι. Litterabis scribenda semel scripta est. Ibd. 737 nutrix Clytaemnestram narrat AEgisthum advocari iussisse, ut ipse de morte Orestis ex advena audiat: deinde. Clytaemnestra quemadm0dum nuntium Receperit, his verbis dicit:

Et τι θεοδαι ἐντος os 3tατων inepte dicitur et pravissimo adhaeret sine obiecto κευθουοα. Apparet, Clytaemnestram laetitiam et risum occultasse; coniungenda igitur Sunt γελωνε κευθουσα. Hoc reperto quaeritur obiectum verbi Oheto. Id inest in oμματων. ex quo sit διιμα, τόν γελων κενθουσα. Iam reliqua sequuntur 1acillimo: sie

218쪽

Lib. II.

enim .Eschylus Scripsit: προς 3ιεν οἰκέτας l θέτο σκυθρωπόν ἐκτος ομμα, τόν γέλων κευlθουο ἐπ' ἐργοις:coram famulis extrinsecus tristem vultum praeserebat, intus

risum et laetitiam occultans, ob res ipsi opportunas, domui exitiosas. Et relictum est in codice σκυθρωπον veri indicium, infeliciter a Victorio occultatum. ' τός pro praepositione aeceptum ὀμιεύτων illud genuit; deinde reliqua nata Sunt.

Qui μονος e8t, ενεδρος appellari nequit: e ductus ester alteri εφεδρος cum sit, ambo ἔνεδροι appellari possunt. Scribendum: ιιονος ἐφέδροις δισσοὶς. Casus ace-modatus est ad praecedentia. Ibd. 994 interrogat Orestes. vsnenatae bestiae peioresne sint quam uxor infida Clytaemnestraὶ, quod quidem ad audaciam et nocendi voluntaram attineat:

Eumenid. 750, 75 I subi Apollo iubet diligenter numerari calculos et sententias iudicum): Γνώμης δ απουσης πῆ in γίγνεται μέγα βαλουσά τ οὶκον Φῆφος ωρθωσεν μία. Et sententia et larma orationis in contrarie relatis pro βαλουσα, quod nullo exemplo inauditaque significations dicitur, scribi iubet παρουσα. Sed simul scribendum γνο ιης S u Πουσης, et ad membra contraria notanda et quod haec sententia per δέ adiungi superioribus nequit; poterat γάρ poni; sed recte haec generalis sententiat pro argumento sine particula subiicitur.

219쪽

Lib. U.

Ibd. 824, 825 Minerva Eumenides, se inhonoratas esse et contemni querentes, sic alloquitur:

Manifesto corruptum est χθονα. Scribendum videtur δυσκηλον χολον : neve nimis vehementer conceperitis deae mortalium implacabilem iram. id est, qualis in mortalibus esse solet.

Ibd. 913 sqq. in Minervae oratione :

Genetivi ratio reddi in hac scriptura nequit nequctusitatum ουκ ἀνέξομαι τὰ /ιη ου. Scribendum Ουκ άενέ- ξο ιαι, a qu0 ita pendot genetivus, ut prorsus consueto more Superaddatur τὸ sor ου τιμαν. Synti Graeo. g Ib6 not. 4, Bemertangen p. 6 I. In urachyli Phrygum s. ' τορος λυτρων tamento n. 257 Dind. ed. V scribendum: Καὶ τους θανόντας εἰ θέλεις ευεργετεὶν l ἐν γουν κακουργειν, ἀριπιδεξιως εχει, καὶ ιι τε ιιητε λυπεIσθαι βροτους. Sed pro βροτους praeterea πάρα aut simile aliquid ponendum. 80phoelis tragoediae idem nunc habent textus constituendi fundamentum, quod AEschyli, sed cum et in tota orationis forma et in singul0rum verborum usu minus his rent duritiae et insolentiae, et a librariis minus male habitae sunt et n0bis aliquanto certiorem dant ad menda tollenda aditum, non tamen ut valde nobis gratulari et confidere liceat Aiae. 53 nunquam intellegere potui, quomodo Minerva se ho φορους ἐπ' ομ/ιασι γνωμας βαλεὶν dicat; nam γνῶ/ιαι, quae ne δυσφοροι quidem apte dicuntur, ab oculis alienissimae sunt. Puto Sophoclem, servata oculorum aciei perturbatae et obscuratae imagine, scripsisse: 'Eγω σφ' ἀπέργω, δυσφορους ἐπ ὀμμασι a. 73ιας βαλουσα, τῆς ἀνηκέστου χαράς.

220쪽

Lib. II.

Εt soletasse suit in antiquis codicibus forma alteri voci propior γλζμας aut γλα/ιας. Aristophanem notum estet λυιυν etiam ad animum transtulisse. Ibd. 110 pravum θανν e sp θάμ ν sacilius oriri potuit quam ex aliis, quae substituta sunt. Ιbd. 137:ta δ' όταν πληγη Λιος ζαμεν ἐς

Recto Nauchius 1867ὶ πρια ιιι νυν vitiosum dixit: nam et per se ineptum est nec λογος pretium est, quo quis ematur. Ponendum simpliciter ποι si/ιην, prima correpta. Ibd. 600 sequor proxime codices scriboque: φω δ ὀ τλάιιων παλαιος υ φ ου χρόνος

in V. 269 male enarratur et ob eam musam nuper prava coniectura a Sufferto mutatus est. Tecmessa. se et Aiacem ob communionem fortunae in unam qnasi personam eonfians, Nobis igitur, inquit, male accidit ἀτώμεσθαι, quod non iam morbo laboramus quod Aiacis furor desiit . Nam dum furebat, ego sola misera eram. ipse laetabatur, nunc Rmbo maeremus. Disilir oste