장음표시 사용
101쪽
veram Evangelii lucem, praefueruntque illi
Antistites , si non propter publicas Calamita tes feliciores, meliores certe multis Antecessoribus suis, consservaturque id hodie Tua quoque industria, tamque nunc abest a summo flore, quam prope aliquoties a ruina e trema. Μajores forte quondam reditus
fuerunt & splendidiora aedificia. sed nemo
prudens domibus aut tectis aut congestu I pidum Monasteriorum nomen absolvi credit. Muta ista ac inanima intercidere ac reparari promiscua sunt: veris autem pietatis exercitiis & irrequietonominis divini sinceroque cultu salus & gloria monasteriorum constat. Ad quae omnia promovenda cum totus feraris, gratulor his temporibus de monasterio de tali Antistite, qui prudentia& autoritate regit omnia , ad pietatem indefessus provocat, & quod maximum est , quodque imprimis Nazianzenus requirebat Mάμει - τυποις. Precor igitur Deum Opti Max. ut Te diutissime servet incolumem, a- νςrtatque publicas calamitates ut quos ad mo-
102쪽
cum rerum velis vocabulis amissis, ut olim Querebatur Cato, monachi non amplius ecsent monachi. Isthaec omnia memorare de buit Historicus. Nec omisit temere qui uuam, cujus notitiam haberet. Neminem certe, quem laude quid dignum gessisse constaret, ea carere passus est. Quamvis forte nonnullorum merita majora fuisse credam, deficientibus qui annotarent, fatali quadam aeui calamitate, Referuntur autem Omnia simplici stylo, sine verborum phaleris, cum laus omnis, quo verior eo magis amet limplicitatem, hoc ipso ornata, quod ornamenta contemnat Quod vero Chronicon hoc Tuo, vene rande Praesul, amplissimo nomini inscribam, aequo animo feres , di hanc meam, si qua est, temeritatem honestis condonabis exemplis. offero enim scriptum Tibi , quod tuum quodammodo jam est, certe ' finem propΠus pertinet, de illis conli quorum i cum Principali clementia que tuo tenes. Accepit monasterium vestrum ultimis annis
103쪽
quibus ista memorata adduxit Avus meus,qumue inteispersit codem rumpore acta, res vestias illustrantia. Cui vero ista minus cognita sceu sunt plurimi exterarum rerum avidi , nostrarum incuriosi) ille non line jucunditate in hoc Chronico intuebitur variam Monasterii vestri faciem, nunc nitidam, nunc misere deformatam,non una scin per de causa. Nam & aliquando misera Rei p. nostrae fortuna & Saxonici orbis calamitas monasterium
vestrum eadem involvit, ut optimi quoque. Abbates pares illi serendae esse vellent magis quam possent Non defuerunt etiam subinde ex Abbatibus ipsis ut in humanis contingit qui ad dignitatem illam mores afferrent
malosivi quo illustriores, eo plus nocerent &publice magis. Fuerunt etiam aliquando in
coetu vestro , frustra contra nitentibus Prae
sulibus, qui coetera discordes in commune exitium cons irarunt, subministrantes fomenta quo deflagrarenti univer 'si, consumerenoui singuli. Imo fuit tempus, 1 I . P cum
104쪽
Hini a Tedeta tum typis tamen exscriptum,
ut ad omnes simul, eademque opera & Tς demerear, & si quis talium patriaeque historiae curiosus est, eritque imposterum. Equidem de A vitis Paternisque scriptis publica dis, quantum per alia, quae interjungo, studia, licet, nunquam non sollicitus sum, etiam apud bonos quosque, professione illa pietatis, non i llaudatus: ad hujus tamen posthumi operis editionem Tua, venera bilis Abbas, autoritate non parum me fateor instigatum. Deduxit id Avus meus ab ulti maorigine ad sua usque tempora, pervenitque ad
me ipsius manu nitide satis scriptum, ac ii editioni jam paratum esse . Non dubito quaedam ultima ejus cura accedere adhuc potuisse se, si ipsi edere licuisset . ego nihilominus veniae apud bonos securus, edidi omnia, ut hi veni, singulis retentis verbis. Tibi equidem, venerande Antistes, quae de Antecessoribus tuis hic memorantur, pleraque de forte plura esse dudum cognita scio, ex iis, quae in Archivo vestro affer vatis, monumentis: non parum tamen ut spero delectabit lectio eorum, quae ex aliis scriptoribus, quibus
105쪽
Imperialis Monasterii Bergensis
it tandem ad Te Chronicon Ber- ab Avo meo HENRIco ME BOMIO, Historico non incelebri, mygno labore congestum, plus vice sim-