Pro Jacobo Martorellio V. Cl. vindiciæ quibus verus Martorellius a personati Martorellii calumniis purgatur

1쪽

jio iubet . Tanto χ'istro habimus gratiam utinam Walteram ompost parti

tem prolidisset quanto penore Deu uor et exica Graeca locupletarenturi P c. VII. Ut unice mihi commode . qui adnotaveram , composita ino exeuntia , quamvis ea termicati utrique plerim,que sexu inserviret , solitos fuisse vetuitiores per generum species inclinatis , sic me salsi arguit . Vnum eo positum dion:axat in m/nrro resterire , is ternas Voces , ut ipse loqui amat, concisum, scilicet ματεριι nempe ut paullo pG: innuit , in ματερώσι e. earum, praeterquam quod non dumtaxat huiusmodi compositum in Homem visitur sed praeter a seu in iis , ei secundam ατειρει est, tertium οἰναλι plura , sat scio , rimantibus occurrentra quis porro fando audivit ire Homero esse τατἐριιο- At is qui in exscribendis ex Dinneri farragine epithetis

Helenae , tanta sedulitate laboravit , cur non sontes Homericos aperuit , una de σι ματε ειος arcesseremus nam certe π ματε εια Eustathius ex . μα-- , Exae rem deducit. Uemm ad rem quod attinet ne te turbet , amice loctor , ouod cum miρ iungitur in epigrammate αε- MM , quamvis apud Homerum inis i in sequiore sexu usurpetur nam apud Philonem eum μοῖρα connectitur παρώλισι , ac αεσόγειος tamen utriusque ocis semininum genus παραλια- ραισγγει apud vetustiores quoque reperitur . Philonis locum vide apod

. απμπιε ν, ir non pauca . Nec tantum in compositis Id factitarum t nam

apud Dionysurra Afrum . - ἐυπορέα; at apud Homerum πατρωι γῆ. Quid quod Homerus ipse ne te gravistimui. doctae nomen transversum agat

unam eamdemque vocem in eodem genere, prout ei Oicta: D fiat , variavit Iliad. . v. 7. hλυς επισα, ac iliad. . v. 7. Uri τι οὐ θιλεια θι. Vbi vox θῆλυ in semin gen. α θἀλ- - ρηλεια ab Homem usurpatur . Ceterum cur Censori meo visum sit adiectivum Ara νιον i. e. fulti sim magis Parcae accommodatum , quam ἀεικελιοι immitis is huic postremae voci flaccidamis fris Amiam inesse notionem nequeo satis decernere. Per me tamen non stat, quin is mne rivali se suaque solus amet . Sed jam tempus et , ut Aristoni puero periclitanti suppetias feramus.

PAG. VIII. Nonnullos velites quatiendo Aristoni praemittit hic mens adversarius , in sequenti pagina Triarius ipse cominus cum puero violentiisime congressurus . Sic igitur sat liberaliter incipit aufeitiosissimα quisque vide

Hic mirari subit , qui Pseudo artorellius ignorarit , patrium casum eum parii'tivus esto fere emne articulum sibi draem: tterem itaque non ἐπ-i sed ,-- - ἀμ- dictum imitu se . Verum hoc leviusci a quae sequuntur , gaudio quanto maximo adeo me perfundunt, ut nihil supra. Sic enim ait hac pag. E contrari , si legatis eis Ανω- Arittonem isti conmm M versarius, poeta se proba Ie marissimum is minimi Wroeeemii erga HUNC fumifsimum παπασκάωον . Quid hoc monstri est Puellus ita de quo tamdiu digladi mur , mas est, an semina λ an utrumqueri papae r no tertium est scilicet Hermaphroditus est. Nam QErga HVNC ad virile genus pertinet: O-σπις

ριον cum Ἀπιδασκάειον nonnisi puellam sis et ne in notione puelli ς Pi exstent. Glossa vem , quas eum tritis saepe lolium admetiri quemmia Viri incti , non moror . - παώισκαροον , inquam, sati indicat , puerum nostrum φηutroque sexu conglutinatum fuisse . Nunc enimvero gratias merito ingent

Critico nolim agimus , quippe qui rem omnibus incompertam primus PMmsi Dissilia πιν Ooste

2쪽

μ te ego non dubito sere lemque, qui κώ-- α ωιι, imis mouis artes s iure optimo posse , contendant intra sciant necesse est non eie , quid an logiae leges vetent ubeantVe , sed quo sig is tu, παβισπι σν re ipsa usurpa

tum sit veteribus, quaeri Ceterum Q nonnisi uel am notasse prae

iis Hesuchium, Clementem Alexandyinum inoique , testatur Lucianus in Diti Mori. XXVII. p. 44a. in Asu p. 37O Edit. Reitzii . Laertius vero in ea non p. 373. Edit Amstet anno 369ῖ rvm Stra dubitationis aleam statuit; tibi quo stis sis & πιμι σκανον disserant Musulenter aperit : quod utriusque vo ei diserimen si ob oculos habuissent interpretes Athenae , elicius sensum Dipno sophistae lib. V. cap. . assecuti fuissent . Et sane miror eruditum senem Palme rium euriosas , ut mihi Videtur, CRs u boni Viri summi παροράαατα expiscantem nihil ei quod rem extricaret, de suo addidjsse Verum haec obiter . Iam vero Pseudo Mariorellius eo argumento hanc e pungit Alimem. σν - ἔ--, - αυγῆ , quod triplex vocalium conluctus trucem reddit versum . Laudo homini exquisitissimam elegantiam . Sud quid Omero fiet , qui in secundo Iliadi .er sv hoe est in principio poematis , ubi omnis omnino numeri cultus affectandus erat, mei 'Aχαιοι α γε ἐρ- dicere non dubitavies Sedis quid iniquiu, in hune

eultissimum Poetam Noster non statuet, ubi in eius versus quatuor , vel quinque apostrophis redundantes imparatus incideri Iliad. XI. v. 39. οὐδ' ἔλκον

Iliad. XXII. v. 368 eum quinque elisionibus : in τὸ γ νευθεν ἐθη, G ώυων ἐσυλ. . An is p ta , quem nolle in deliciis habet , fluere lutulentus, Teutoniciι quid Scythicumque sonare sibi elegantiarum aucupatori videbitur Ad hae Censer meus quaedam in hac pagina in principio sequentis ignorare se fatetur , quae nescisse vel puero ingens est piaculum: An ait ρω, ιι adglutinetur cum casu patrio, nam id ignoro e pag. seq. An in oearis,m χαμ. non χαριεν Doro . At , o bone , quanti tandem laboris erat adire grammaticas institutiones , nova methodo digestas , quas ante hos paucos annos ex Gallico se ramone sincerus Mariorellius in Italicum elegantissime , magnoque cum adolesce tum emolumem convertit Onde namque pag. 467 didicisses verba auferendi privand oe cum casu patri adglutinari . Ibi quoque nimirum pag. a. legere potuisses, mari in vocativo habere χαρχεν χαροει Ceterum leges apud H. Ste- anum Tom. I. col. 344. it. G. ταω - σε του πυρu i eripi te ex igne is om. IV. N. 36. it. G. Stephanus graece ad miraculum doctus magis χαμι

quam σειεν In vocativo probat.

PAG. IX. Hac pugna pugnata , meus adversarius μιν otio sibiis Musis e ni risit enim mihi triumphum reliquit . Sed unde fictum putes , ut is post o infelices conflictus , fauces tamen puero Aristoni se compressurum confidat Hae vel potissimum hostili impressiones Sane , inquit , si Abieων hic puel-ιus esse . Oera polιtussimus in ξας - carmine tam culto articulum τόν ante proprium nomen posthabuisset , uti vides in μοι ' neque xltima vocali litterula currasset , ne refus incedere horridus . Verum ab utraque indagine levissimo negotio puerum extricabimus. Et quod ad vitiosam, ut putat, articuli appositionem

attinet: quid absurdius dici vel excogitari potest , quam dictatorio supercilio pronuntiare , nomina propria articulo destitu Et fine si adversarii mei eriminali nibus danda ulla esset fidei de praestantissimorum , ac vetustissimorum scriptorumetillimatione plane conclamandum Oret. Quid Homero, qui Iliad. A. v. II. τον

3쪽

Xj - , quid Theoerito fiet , qui Itra magistellorum minacis ferulae trepidatio

nem Idyl. V. v. a. τον- ωνα ut poeta noster is A ira να dicere non dubitaVita Milli apud principem Bucolici carininis poetam nomina propria, articulis insigniata in oculos legentium ultro se ingerunt imo est , ubi in uno versu duplex notamen proprium cum suo quodque articulo copulatum Occurrit. V Idyl. I. v. 1. Tin iisών , σον Δαφνιν χαρι Grae, φι-ε α idyl. Vil. V. 3. Tν i, i is , ιυω. αλ σια ο Φρασιδαμος In Anthologia vero quot exempla ad fallidium usquasuppeditant i Pag. edit. H. Steph. anno II 66. pallim DKκτορα Pag.

ii. δε φρατ α . Pag. q. TM ,ενη . ag ros. ην Κίρκη . Pag. 94. ω Κι, ην Malia id genus, quam mignus numerus Libyllae arenae. At Criticus meus malitiosus homo , cum animadvertisset , conferti istina nominum propriorum cum articulis nube se oppressum iri tamquain receptui canens ait et ut vides QM. σοι Verum nec opinans in Logices elementa peccavi ; etenim petitio di incipii est id scilicet affirmare , de quo quaeritu , Miσσος an A ἰτων . sit νοκεὐώνον

Iubiecttim nostri epigrammatis . Jam vero ut ad alterum criminationis caput, de insolita scilicet elisione in b. ω , accedamus et hic nolier Criticus , postquam plura de Homero falsa somniavit nonnulla de Pindaro injuriosa tradidit, quali qui

ob arStilsimos Lyricae oeseos cancellos contra Grammaticae scita κρων , Ποσει- δω, pro integris κρωνα , Γωνιόων usurpari ; sic porro lepidiisimam suam ce suram hoc epiphonemate absolvit . Si igitur, inquit , nomina κυ, mutilandi ι-hid magnos vates non imast, censiorem Ieremus , qui veterem Hiratem poetam de eo erimine ara Usit ' Et nos, ut telum in eius caput unice caducum retorqueamus, nos, inquam , tantam hominis confidentiam impune seremus Hem a magnis v tibus nomina propria mutilari negat i Et quidem si ex iis, quae hie deblaterat, coniecturam facere velis , Nostrum magnos vates , ad quos confidentissine appellat , ne extremis quidem di itis contrectasse plane jures. Hinc inihi certe palmare argumentum suboritur , hasce ineptias a Cl. U. Mariorellio nullo pacto promcisci potuisse . Quis enim nisi calumniosus homo in animum induxerit mare rellium virum ornatissimum , qui in Homerum suum tot noctes evigilavit, ignorasse , nomina propria , in quamcumque demum terminationem exierint , apO- strophos pati apud maguos ales , nedum apud ἐπιγρααριας ορα tu Anthologiae, ut

pag. 339. edit. H. Steph. Ἀκρως pro AM-να , idoue in versu hexametro

Sed ut benignius agam cum meo adversario , apponam brevem ex magnis vatibus decerptum indiculum quo plane conficitur , nomina non minus propria , quam appellativa elisonibus curtata reperiri . Homer illi ad II. v. or. υι Ibid. v. 246. UM ' In catal nav. v. . , ν' Iliad. IV. v. 293. N. υ ' Iliad. VIII. V. o I. ἰνοσο. Iliad. IX. v. o4. Elam ' Iliad. XI. v. o. 'κύρεων ' Ibid.

v. 26. αὐο ' Ibid. v. 3 r. Α- Iliad. XIX. v. 93. Iliad. XXIII. v. 793. Aνώλοχ' . Hesiod in fragm. v. 78. Σιω Theocr. Idyll. XV. - Et plura corrassem , ni vererer, ne quis a rethicam mihi exprobraret sedulitatem. Hactenus Aristoni vindicando sit operae , ni fallor datum est qui quanta potest voce iam lamitat , tumuli possestionem uni sibi esse addicendam . Nolim autem, ponderosam a me eloquentiae vim uis expectet , qua Paullae eiusque mouo putati v filio est nullum ius esse in tumulum, patefaciam. Ad Paullam enim quod attinet marmor, euius ultoritatem, fidem non defugi , viti litigatores visant in quo si volam aut ullum Paullae vestigium demebenderint iidem in scirpo nodum , adhue irreperium , intento digito nobis ostentare pote

4쪽

simpliei πισο ν feminarum seram me salutat adversarius quamquam in eo

remordere possem, O quidem acriusci tamen , ut bene moratum decet , mollitersem . At quod acres immicitias cum devoto semineo sexu satis cum periculo gestas , serio monet initio siquidem pag. XI. timendum Iane , inquita sci seniis quid podit femina furenso id vero me vehementer angit . Verendum namque est , ne, quemadmodum Bacchantes Orpheum D cerptum alos jusenem parsere per agros pse, ego miser ab iratillimo mortalium genere mordicus dilanter. De Meta a tem quod in aurem Censori meo insusurrem, hoc unum habeo : eum in prima editione , - probe medius reddidisse at in repetitis curis, medius, in Messis abiit i in tertia editione is eadem peccat nisi quod ob puerilem leporem , ut

ipse ait Messum situm d Messulum QAIessinum lepide appellat quis autem disvinaverit , anis in recentiore porro aliqua editione , μισσο γενντων in Messum Genetinem inter obstetricias Censoris manus si evasurus.

PAC. X. Hic plura in me , quasi per saturam , profert: primo quidem

criminatur me, qui μίσος pro μἐσσο in adnotationibus , quae pedestri non poetico sermone decurrunt , ediderim . Sed Hector, ne putes censorem meum ignorasse in prosa μετοι , non ἐσσο , scriptum oportuisse . Verum ipse , ut ei antiquitatis studiosissi ira, maluisset μέσσος sic enim, vetustissimosiores in selut oratione se ipsisse didici . Incredibile autem dictu est uantum is veterem orthographiam depereat nam pag. XI. κατ' ραν pro αδ ραν edidit , αρχαικω . se uuamvis nonnulla libelli siti male tornata vocabula rursus incudi typographicae reddidisi set ipse tamen monuit typographum, ut κατ' ἄρα ad antiquitatis peciem, sartum tectum tueretur tametsi Lucianus, cujus haec verba sunt, καν με probasset. Pra terea contendit, non apud Praetorem , sed apud Phretrarchos quos tpote Gra conteos judices benigne sectim adiuros auguratur quamvis ipse injuriam eorum n mini inserens , Phretarchos , mutilata littera secunda canina , pro Phretraretis compellaverito litem Aristonis esse contestandam . At , quum controversa de Aristonis tumulo heri aut nudius tertius exarserit , nisi Phretrarchos intellexerit fratriarum seu confraternitatum Priores , quos in re libitinaria operam suam si

Iissime locare novimus non video , cur vetustissimis Phretrarchis haec quaestio , iudicium committendum sici nisi adversarius Pythonissae carminibu Phretra chorum Manes responsa daturos e tumuli se elieiturum confidat . Iamvero quod addit , me idcirco Praetoris mentionem secisse , quod in sententiam eorum v rim , qui Neapolitanam Rempublicam sub primis Caesaribas αὐτονομία spoliatam. nuper scripsero id quidem nunc missum facio ; sed erit sortassis alias ea de re

dicendi locus. Deinde me accusat Noster, quod δέσποτον in fronte editionis meae positum ad spuriam notionem detorserim is eum hoc unum monitum volo iuris consulto , quorum auctoritas hie plurimum valere debet , τὰ δέσποτα nuncupari res nullius Theoph. Instit. Lib. II. it.I. Cur ergo tumulus cum piis taphio , quem Aristoni ego primus asserui , δέσποτοι antea non recte dicetur Postremo me ἰυγένειαν temere pro γνησιότmr usurpasse criminatur . Sed perperam. Vocabulum Ebγένεια est ubi genuitatem nota ingenui autem ex Livio lib. Io. cap. 8. ii sunt qui patrem eiere possum . Adhaec Synes Epist. I. qui partus TNΗΣΙΟΥΣ in Republica probant, ii ET TENEIA προς-αι vocantur. Ead pas pos medium , cum de eo quaereretur , patris ne nomen adiunctum , an etiam matris , omissis patre, cognomines invicem distingueret nec ulli dubium esset, modo antiquitatem de primo limine salutasset, quia patris tam

5쪽

ram nomen ad discriminandum valeret non vero matris nisi ubi quis ἀπατωρ esset : ecce tibi niit, orsum prosiliens Noster , lepidum epigramma producit , quod Messim mater Venusina inscripsit. Cui bono is uera n umquam ab inscribendo titulo genitricis pietas praesertim suo coniuge , uti redibile fit, deiunciora prohibebatura At iam sero intelligo . Amicorum , ut opino , Nolae gratulationes

elicit eo nomine , quod Messitito suo dulcissimo non tantum Patillam parentem Verum etiam Messinum germanum fratrem quaesierit . Euge tu vero : iam prosilli de balneo , quo te bilem concocturus immersera sci bis enim hoc loco dixeras te concoquere non posse, cur ego suspectos eius natales habeam , qui matrem duinta at patre praeterito, demonstratri iam , inquam , de balneo , cui olim ille

prosili , simul illud non ne iubilo carmen ET PHLA . ET PHKA per plateas

angiportus canens . Nam quod e stilo Paulla , Messino vero Venustina mater exiliteri id argumento est, eam uicte binominem . Fruere interim reperto in pinato thesauro. PAG. XI. XII. Pro tuendo portentos, hactenus inaudito vocabulo γρ τεμε meus censer utramque paginam facit: pro eodem contra lagando sperdendo hic ultimus a me impendetur labor . Sed ut ingenue fatear , adeo per Plexe is involute suas hie praesertim exserit rationes censor, ut mihi imitatus videatur sepiam fundentem atramentum , ne capiatur . At equidem hominem teneo . Ait enim is stipite AbρM plures pullulare stolonec cur non Ἀγροτεμεῖ Praesertim cum eam lectionem tueri videatur Lucianus, in Dial. Κατα λ ubi

auctor ea usurpat vocabula , quae in marmore nolim visuntur : ibici με τῆς ETArPIA &c Papae' quantum fertilitatis mactenus argutatio mei censem Sed pace sua dixerim, eximie fallitur . Nam primo , in αγρω- ex γ' posse fieri . Analogiae canones vetant i deinde λαγρία , non ab αγρο , sed ab N Praecla proficiscitur . Itaque σῆι ἰυορ ἰαι, non uantum fertilitatis . perio de ac si esset ab οροι se vertendum fuerat , sed uom ophna praed es non vidisse Nostrum alii ortasse mirentur ego vero humana passis hum Πς gno scendum esse censeo . Illud tamen serio dolendum est mih quod in R nis oris IN ET MATA HANTABPOTEIR in , is bis j δε τυα ς Ve'nm tenellos ustiorum animos irritaverit, quas qui animas mortales indu erim At quantum me tui miseret stud Mariorellio tene tenorare , quod mus ux)λ' nus apud Horatium se nescire negat I ut murem rustiuum in urvem secum duo sat , sic suadendo loquitur. II. Satyr. I. sub finem t. Terrestria uanilo

Aut parvo aut magu leti fuga . . . .

Frustra sunt ei interpretes . qui murem rusticum secundum theorum scita locu tum somniant i quasi licis Epicurei uiusdam ludum frequentasset, quo ceterion stuli Platonitam severitatem declinantes Ibant octonis referentes tilibus sera. At ibi τὸ υ re fortita mortalis animas, si quid video, idem est aesti vere fortita vitam mortalem ut re vera passim visere vitam testi muc Ammam vero pro vita amo

pro ipso homin saepe usurpari quis neget monsuluisse exica , satis est . νς

sponte fluit nostri epigrammatis lententia . Pluto si moνtot s omn/e hominum tiner bi jure redunt , cur aetatem adhue acerbam amis P Verum s siduersarius , λύς intimis religionis sensibus lacessitur, ut ubique nin om nonnisi pro fu*t 'it

6쪽

Cod Theo de oll. donat legitur . quaeque Graee Uri iis dicti Ipetitur , senserit λ Procul dubio Oile commentabitur cvitationem animam esse raudusculum illud , quod Anima stygem transfretaturae , Charonti portitori pendebant Euge . Non Apollinis magis verum, quam hoc responsum est Hactenu de apologia acobi artorelli Graece Latineque peritissimi euiue gratia hic mihi labor unice susceptu est . Ceterum is , qui poli parium latereat in exoltra sub arissimi viri persona spectatoribus sisti , mihique eo nomino negotium reare voluit, persuasum sibi habeat me posthac in hane scenam nisis quid aliud suaserit necessitas , non proditurum ubi tamquam cum Plautino Pseud Sosia colluti satiso me tamen ab eo nihil umquam vapulasse sat scio Fabula igitur haec a me iam peracta est . Valete , Lectores , si placuimur plaudite. r