Mauri SartI monachi et cancellarI Camaldulensis, De veteri casula diptycha dissertatio

5쪽

M AURI SARTI

DE VETERI CASULA

DISSERTATIO.

FAVENTI AE

9쪽

I I IILLUSTRISUMO ET REUERENDISSIMO DOMINO

RAVRN ME A RCHI EPISCOPO ET PRINCIPI

MAURUS SARTIIS FELICITATEM.

Runt fortasse qui reprehendant consi

lium meum, ILLUSTRlSSIME, ET REVEREND,SS1ΜE DΟΜINE, quod meam hanc lucubratiunculam, neque ob reconditas

literas, neque saltem mole ipsa spmctandam , Tibi dedicare ausus fim.

Dicent, Uiuor, non esse prudentis hominis, quique amplitudinem dignitatis Tuae satis agnoscere, D' quanti starect facere videatur, Om exiguum, D' levidense munus ad Te deferre. Verum ego genus hoc reprehensionis minime pertimesco. Ouid enim Z An quia meis viribus e ci non potes, ut insigne aliquod, atque conspicuum meae in Te observantiae monumentum exsat, nihil conandum erit, ut iis aliquid, homines intelligant, dico m Tibi multis nominibus plurimum debere, omVino ex asse devotum Z An perpetuo silentio summae benes e u-- Σ

10쪽

tiae suis per me erit litandum P Ego vero homo nou , si multis, Sue m vis benesciis a Te audi AS, eo

rum memoriam tu me emori patiar. Mitto enim quae Tua citra mearum rerum fuerit, atque studiorum, Iam in de a primis aunis, cum in hunc ordiuem Camaldulensem cooptatus se ; quo tempore, cum admodum intempessipe parentem optimum Petrum Cannetum abbatem Ctifensem, qui me nuper, Te autem multo ante tu buuo ipsum ordinem ad legerat, morte ereptum

amisissemus , sic Tu in ejus locum successisi , quasi

stiorum naIu maximus orbatae familiae sustentationem juscemurus, ut, Sy monaserisim Clofense multis alpersis casibus affli tum, Tuis laboribus, ue fixiliis , nousolum caput erexerit, sed magis etiam, quam umquam autea, storere luceperit , Si omves ejus monanterii alumni, atque ego in primis, cujus tueudi, atque ornandi nullum fecisse suem videris, quidquid ab amautissimo patre sperare fas eu, id a Te smus uberrime cousecuti. Poct autem, cum esses certissimo Dei nutu assumptus ad regendam hanc metropolitanam ec- Aesiam Ravennatem. ut quidam quasi cumulus accederet ad superiora illa benescia, quae in me contuleraS. non diu passus es, latere me in illo Cuprensium Montanorum recessu in Picentibus, quo me, alienis o meo tempore , abdideram; sed penes Te accitum grapissimotheologi Tui munere fungi volu i. A quo quidem mu-n re, cum nuper Tecum ageret summus ordiuis nostra