Elogia sex sanctorum patrum primum edita Octavio Ferrario auctore

1쪽

SANCTORUM PATRUM

PRIMUM EDITA

OCTAVIO FERRARIO

AUCTORE VENETIIS

5쪽

Oerponti latius impietati ivmphatisque in religionem christianam furiis Praepotens Deus Athanasium obiecit, qui efferatam Hae eticorum rabiem per tot casus et pericula reprimeret trium Imperatorum furore divinitus eluso. Sane veterum Patrum nullus sere tot pertulit, tot aerumnis est obiectus. Arianorum insidiis, cum quis implacabilem animum gessit, semper appetitus, conspirat erectus, saepissime quaesitus ad necem, continuo mutare latebras coactuS.

Incredibile memoratu est quo sui ore Ariani in creatum Alexandriae Episcopum coorti sint, quas l. calumnias apud Constantinum commenti. Recisum Tiri eorpori humano brachium ad artes magicas: violatos hospitis thoros. Qua accusatione apertissime depulsa, nihilominus interventu Archelai intercessum est, ne impiorum manibus discerperetur, obstructis etiam magni Constantini auribus ut ab eodem solum vertere iuberetur. Post revocatus ut iterum sugam circumspiceret, utque nusquam tutus alternis abiret, rediretque quodam calamitatum ae-

6쪽

stu vitiique unius finis alterius principium esset. Ut postremo in hypogeum abditus sex annos diris tenebris aeterna luce digna opera scripsisse peihi

hetur.

Ex serat crypia cum ad Constantem confugisset eius precibus Constantio conciliatus Ecclesiam resumit ex qua toties evectus fuerat, ut redeuntes ad ingenium Constantio, rursus fugam maturaret Nam coacto trecentorum Patrum Mediolani Concilio, tam ille quam qui rectum religionis sensum haberent, eiecti ac deportati sunt Idque miseriarum naufragium ius esto etiam Iuliano transegit, ac modica Ioviani luce, relapsus in tenebras quatuor menses sub Valentiniano prius sepultus quam o tuus capulum incoluit. Horror animum invadit cogitanti potuisse hominem unum hanc letho proximam vitam per tot pericula usque ad extremam

senectutem deducer non nisi fuga ac terroribus exercitam Subitque divinam venerari bonitatem, quae virum religioni pernecessarium contra orbem universum imperiique vim omnem sit tutata Certe,

libris de Trinitate conscriptis, in ipsa Divinitatis sacraria inductus videtur, captumque ingenii humani excessisse Collato cum perduellibus pede, simplicibus verbis omnium lenocinio abdicato depretiatur. Eius scripta Petrus annius elicissime latino sermone reddidit rem plenam dissicultatis, ut

7쪽

ipse praelatur tum argumenti magnitudine laim peruliari scribendi ratione, vocibusque saeculo illo usitatis, quae res magnos aliosque viros suspendere

animum coegerat.

D. BASILIUS MAGNUS.

Graecia magnis viris semper foeta, non habuit cui aequius quam Basilio Magni cognomen imponeret tantum decoris in eo viro fuit, tantum sapientiae, tam exquisita politiorum literarum cognitio. Studiorum morumque similitudine sanguine arctiora familiaritatis iura cum Gregorio Naeti angeno ConneXerat, eaque aetas tulisse alterum Pitha goreum par visa est. Ita enata Caesareae cum Eusebio Et scopo offensiuncula, ad Gregorium Basilius divertit in Peneum. Sed civitas discessum eius impatienter tulit, atque Episcopo obirata, quod causa voluntarii exilii Basilio suisset, iam non occulta seditione ab Capite desciscebat, nisi in tempore Basilius sedasset has turbas. Nam privatas offensiones publicae utilitati largitus, ultro urbem repetens, bona side cum Eusebio in gratiam rediit. Nec multo post eidem in Pontificatu suffectus, solemni eorum temporiam libertate, in stos religioni Valentis conatus retudit

donec resipisceret. Dissilias by Orale

8쪽

Tam impense amatum a populo agianZenum scribit, ut insecuti Episcopi cultus habitusque eius imitatione consueverint civium avorem Promereri.

Cum inedia ac perpetuis vigiliis, barbaque prolixe

submissa venerabile illud os asperatum sacro horrori contuentibus esset. Scripta eius haud dubie Haereticos iugularunt magnaque eloquentia populares Allocutiones sunt conscriptae. Decessit octogenario maior clarus etiam relicta religiosorum lamilia, quae ut ceterae laudabili initio aevi labem postmodum sensit.

D. Cupriani celebre ingenium sui etiam ant quam religioni nostrae grande momentum accederet. Nam tanta eloquentiae gloria fuit, ut artem ratoriam Carthagini publice doceret. Ubi ingenii sa-mam lacundiae flosculis ac pompa sectantem Caecilius Presbyter maximo beneficio ad nos traduxit, simulque ad graviorem et modestiorem eloquentiam vocavit. Initiatus inde ut ad Episcopatum evectus, quodque his temporibus honores consequebatur, statim proseriptus biennii secessu eas turbas vitavi Postquam decem annis Episcopatus munia singulari sapientia ac dignitate exercuit, donec s

9쪽

lemni ejus actatis Inore prosus sanguine religionis primordia sanciret. Fuisse illi in deliciis Tertullianum manifeste apparet, quem et magistrum appellitare solitum, nec ullam diem sine eius lectione praeteriisse serunt. Nullus serme clariora veterum Patrum elogia tulit, a sanctissimis viris ac Beligionis nostrae Principibus cumulatus iustissimis laudibus. Nam orationes eius purissimi solatis instar fluere placide Hieronymus scripsit, eiusque monumenta solis luce clariora esse certatus est Lactantius ingenio facili, copioso, suavi et aperto fuisse, ut dubitari possit, sueti ne ornatior in eloquendo, an in explicandosacilior, an validior in suadendo.

Incomparabili rerum divinarum scientia nulli autea Graecorum ac Latinorum concessum decus Gregorius Nagian genus meruit, ut Theologus appellaretur. Is pietatem cum reliquis fortunae bonis hereditario iure obtinuera diam pater, extincta uxore religiosissima seminu sacris initiatus, Naziau-κ Episcopus creatus est Adolescens antiquos philosophos imitatus studio indagandae sapientiae plures adiit urbes, ut et sapientum contubernio seueretur, et honesta peregrinatione acquireret rerum

10쪽

usu in Athenis, ut dictum est, inita cum Basilio magno societate, toties repetita Graecis amicitiae miracula obscuravit Atque illa aetatis ac studiorum licentia nihil sanctius duobus adolescentibus suit. Et Gregorio quidem per quietem spectandum se Christus Dominus exhibuit, illibatae pudicitiae nierito, omnes foedos animi motus medica manu compescuit.

Inter haec pater desiderio impatiens ad se filium avocavit, ac diu modestia respuentem Sacerdotii insignibus inaugurat. Nec multo Post cum Ariana tabes magnam mortalium partem venenis suis in secisset, Catholici Episcopi pars exilio, pars contumeliis ac suppliciis foedum in modum vexarentur, ex moerore animi Gregorii pater contabuit filii eloquentia in funere honestatus. Qui ne parenti in ontificatu sussiceretur, propere in Seleuciam abiit, mox Constantinopolim ad Basilium contendit, ut una religionis perduelles debellaret. Nec potuit

destinatus superum nutu Pontificatum subterfugere, reversusque in Patriam, eius insignia capessit. Utque erat honorum fugitans, cum Episcopus alius ab tum bulentis obtruderetur, sponte secessit e medio ac nefariis Apollinaris conatibus est obluctatus damque extrema aetate cum alii munus demandasset,

totus literis incubuit, quibus praecipue exagitasse Iulianum videtur, explanatisque prophetis, quaedam