장음표시 사용
361쪽
lus uevit Benevestum . deinde Abellinam eisitatem ivit ; eum praedicto Dace Rogerio sabilivit, ut eum Regem coronaret Meiliae. Et his sio Iuris , Anarte Ius ille Beneventum repertitur , O Dix ipse Salernum , deinde Siciliam remeavit. Anno ui. iar ino praedictus Avaeletur Cardinalem suum , Comitem nomine , ad Dutem tuum direxit, quem die Nativitatis Domini in eivitate Patermitans iu Regem eoronavit . Princeps vero Robertus Capuanus coronam in capite ejus posuit cui non dignam retributionem impendit OV. His alia ibidem ab Anacleto gesta addit; cum praecipue ex Beneventanis Proceribus aliquot, eo quod Honorii Pontificis tempore Rectorem urbis
intersecisse ut, sub anni proximi initium, seu post Octavam
Epiphaniae, ut ait auctor. opera usus Roberti Capuani Principis , & Crescentii Rectoris urbis, qui Beneventum cum Anacteto advenerant. aut supplicio affecit, aut captivos detinuit ; Unde cum nonnulli, inter eos Persicus . & Roffridus aufugissent, Rospotus vero eo quod Anacteti jussu in vinculis detentus suillat, exasperatus , cum Persico & Roffrido alitiaque. sociatus . cum inde Anactetus die Kalend. Martiarum Salernum iturus, deinde Romam rediturus. excessisset, Beneis ventum ingressi, graves ibidem turbas excitarunt, ac Crescentium Rectorem ibi de in ah Anacleto destinatum, abire cocis gerunt , ut pluribus anno sequenti exponens idem Fulco enaris
gis. Solemnem Rogerii coronationem Panormi factam Alexander Telesini Coenobii Abbas , ab Mathil de Comitissa sorore Regis Rogerit , Ranulpho Comiti nupta rogatus descri psit, qui tamen eam Anacteti jussu , misso ad id Cardinale tuo de Comitibus, ut narrat Fulco, factam silet, quasi sua virtute id promeruerit, dum Italiae partem maximam Imperio suo subjecerat ; Hinc postquam adnotavit Alexander Ducatus honorem ab Honorio collatum fuisse Rogerio; Unde Rogeritis Mosolica roboratione Dux co titutus, ait, cui eum sexillo Ducale tradidit regimen oee. de Regali titulo , & corona obtenta, haec libri secundi initio adnotat. Cum Dux Ro-gerius per omnia laetis potitur successibus totas BoΘamundi ter rar . qui Hierosolymam prosectus , ibidem sine liberis obierat . omnemque Ducatum in inregrum potentistae obrinere via deretur , nec non Capuanorum Princeps, Magisterque miti tim
pag. Ios. lib. I. I Foro. I. p. 62a.
362쪽
derentur , saepi. e Mi ac familiari quorundam, maxime Hen. risi Omitti avunculi sui . a quo plus aliis diligebatur , carpis fugeri , collocutione videlicet, ut ipse ρsi tot Propinciis Miscitiae, Calabris, Apuliae . eaeferirique regionibus, pene Ro.mam usque habentur , dominabatur , nequaquam uti Duca
tis , Iea meis illuserissimi culminis honore deberet. Quam in
rem Salerni Comitia coegit, ubi Magnates unanimiter concedunt . decernunt. ναο magnopere precibus in uni. δε-
lib. a. e. 3. geri . Dux in Regiam digπuatem apud Panormum Stelliae . 1 6 Metropolim promoveri debeat. CN. Iporum isaque Dux eouis filiis roboratus Siciliam repetit mandans suarum provinciis ubique terrarum , quatenuι omnes cujuscumque dignitatis , pel py.
testatis, seu honoris essent iu die fusceptionis ejus eoronae . hisem Dominus Natalis primo advenientis solemnitas fusceptura erat, Panormi omnet convenieotes adessent, ctc. Quae sane ibidem ea die maxima cum pompa peracta est, cum Ro-gerius Dux ad Ecclesiam Archiepiscopalem more regio duPus, ibique unctione sacra linitur regiam sumpsiset dignitatem rab Cardinali Comite , cui Robertus Capuanus Princeps. ut. pote ceteris illustrior , Coronam in capite ejus puisit: ut ait Futeo, Telesinus etiam Abbas Urbis pompam, Palatii orna. tum , & mensarum solemnitatem etiam describit, ut ibidem videre est , ejusdemque coronationis praeter Fulconem Bene venianum, & Alexandrum coe vos, auctor chronici Fos ae no--νat. ιο. . ve seu Joannes de Cecano in chronico, oldericus lib. 13. pag. 8os. O & auctor chronici Casaurensis mentionem habent , ut de ea ις. a. ρο . a. dubitandi nullus relinquatur locus, quod etsi aegre ferunt pμg β η' Neapolitani scriptores, ac Regnum utriusque Siciliae in laudum ab Romanis Pontificibus continua successione ab seculo undecimo ad nostiam usque aetatem concessum. fidelitatemque ab Regibus non solum exhibitum , sed Ducalis etiam dignitatis attulum ab Honorio secundo iis collatum . deinde ab Ana. cleto Antipapa regalem etiam dignitatem , postmodum vero ab subsequentibus Pontificibus confirmatam , haec inquam . etsi in vulgus feri aegre sustineant Neapolitani scriptores, tot tamen tantisque coe vis testibus testata sunt, ut luce clarius pateant, ut nulla tergiversatione tu dubium revocari possint,
363쪽
nt invictis argumentis nuper Eminentillimus Borgia eruditissi.
mo in eam rem vulgato opere demonstravit . Tanta autem potentia auctus Rogerius dignitateque exornatus, se non δε-
Ium Siciliae, ted & Italiae Redem dixit ut ex ejusdem diploismatibus constat , quorum passim haec est inscriptio. Ego Ro-gerius Dei gratia Suitiae , ct Italis Rex: eo quod Italiae par rem maximam , usque ad Marcam Anconitanam retinebat ;fortasse etiam totius Italiae adipiscendae spe lactatus . 37. Anacteii Antipapae diploma. Rogerio insicriptum Baronius refert , quo regalem dignitatem contulit . ac antiqua privilegia Calabriae Apuliae, & Siciliae Principibus ab Romanis Pontificibus Urbano secundo , & Pa hali data con . firmat, novisque etiam auxit, ita tamen ut sibi, succesIori-husque suis homagium , & fidelitatem Reges utriusque Siciliae facerent . & pro censu , ait Sexcentos Sehi fatos tu, herederrui Romanae Ecclesia persolvant, cui post Anactetum subscrip. st Matthaeus Presbyter Eudoxiae, & alii ac Datum dicistir . per manum Saxonis S. R. E. Presbteri Card. quinto Kal. Octob. Insire 9. Avno Domin. Incam. II 3. Ponti atur Anacleti anno primo. 38. Ut pro collato sibi honore vicem redderet Roge. rius , totis viribus Anacleti schisma tutatus est: Praecipiens, ut
Episcopi. Abbater. qui in suae ditionis solo manebant. ei
obtemperarent, ait Petrus Diaconus in chronico Cassinensi . qui sane aliquandiu in Anacleti obedientia perseverarunt, cum tamen solus pene Rogerius, cum suis in Italiae angulo Episcopis, & Abbatibus Anacleti partes sequeretur , vix in eo gloriari Anactetus poterat . Habet Ducem Apuliae ajehat Bernardus, sed Iolum ex Principibui, ipsumque usurpatae eo. ronc mercede ridicula comparatum, sed quod non esset schis. matici Papae ista praestare : hinc est , quod idem S. Bernardus eundem Rogcrium non Regem, sed tyrannum Siculum nominat . Ita in epistola ad Pisanos, & pluribus in epistola ad Lotharium Ιm p. in qua Rogerium nominat usurpatorem coro nae regiae ; & scribens ad Januenses, eundem Rogerium , cum de ipso agit, non Regem . sed Ducem appellat, & ab eo non acceptam . sed invasam coronam amrmat. Verum quem eo modo male contulit Antipapa . & sibi sumpsit Dux Apuliae titulum, nunquam deserere voluit: cujus causa adversius Ro- Tom. XXIV Y y ma Iasu CER.
364쪽
3s4 HIs TORI Amanam Ecclesiam contigit saepe bello certare, cogi vero Ro manos Pontifices praestare legitime , quod immerito praestiterat Antipapa: sed de Anacltito, ejusque gestis hactenus dicta sussiciant , etsi in urbe aliquandiu tamquam triumphans praevaluit. in toto tamen orbe execrationi ubique fuit, ut iterum Bernardus ad Aquitaniae Episcopos Rribens his verbis testatur : Taceo multitudinem ceterorum : Tusciae , Ompanic,
Longobardiae, Germaniae, O Aquitaniae , Galliarum denique paniarum omnium , necnon o universae Orientalis ecclesiae tam Arcbiepiscoporum , quam Episcoporum , quorum no mina sunt in libro Vitae , sed epistolae brepitas non admittit. Hi omnes unanimes non conducti pecunia, non Iedum fallacia, non illecti privato carnis vel cognationis amore , nou IImore
compulgi potentia saecularis. sed Dei proculdubio voluntatem
sicut non ignorantes , ita nec dis inulanter , Petrum Leonis ingenue refutaverunt. ac secure Gregorium in Papam Innocentium susceperunt. Haec . N alia S. Bernardus ibidem . 39. Inter haec autem Bernardus Clare valleniis Abbas . tamquam tuba a Deo parata per annos octo continuos magna Voce personans, Omnes ubique tum sermone , cum scriptis , ut schisina vitarent. ac Innocentio adhaererent hortatus est. Inter epistolas ea de causa scriptas. ea extat, quam ad Hil de therium Turonensem scripsit , cum adhuc ab Gerardo sesu Elus, dubius hoereret, utrum Innocentii aut Anacleti partes sequeretur : Confidimus autem , ajebat Bernardus , quia etseoneusit, Gerardus scilicet, non de icit oec. Gaufridum quo. que magni nominis Theologum Bernardus excitavit . ut Ecclesiae, & Innocentii causam tueretur , & praecipue in conversione Comitis Pictavientis ab Gerardo seducti, laboraret; Unde post plurima. Comitem dico Pictaviensem in manu tua Dei pie. tas de ore Leonis eripiat, seu de schismate Anacteti . Petrus Leonis antea dictus ; de Pictaviensi Comite in serius sermo fiet , cum ad eum Bernardus legatione functus
go. Longiores eodem de argumento litteras dedit Ber- nardus ad Episcopos Aquitaniae, Lemovicensem, Pictavi ensem, Petragoricensem. 8c Xantonensem , & quidem prolixas valde, adversus praesumptionem & arrogantiam ejusdem Gerardi
Engolis mensis Episcopi, qui emerat ab Antipapa legationem
365쪽
EccLESIASTICA. Is scommercio consensionis in pravitatem . de quo nos superius ex iisdem Bernardi litteris, quibus in eum serreo stylo declamat. Corripit vero omnes ad quos scribit, adhuc χhismate ab unitate abscissos, cum iidem eo se praetextu defenderent sic mansuros. quousque universali Concilio audita & cognita causa, cui inhaerendum esset prolata sententia innotesceret . Quod autem satis sciret S. Bernardus haec esse eorum verba malitiae, ad excusiandas excusationes in peccatis ; hinc variis argumentis hanc eorundem postulationem coarguit, nam Dei
judicio causam in Innocentii favorem judicatam fuisse demonstrat, indeque probat, quod totus fere orbis , Aquitania excepta, cum Sicilia, & Apulia Innocentii partes sequeretur. quotquot etiam in orbe viri pietate , doctrinaque praestantes erant, Innocentio favebant: Dei else judicium : aiebat S. Abbas . senserunt, ct consenserunt Gualterius RavennarHildegarius Terraconensis, Norbertus Magderisurgensis, Conradas Satibρrgensis Archiepiscopi , Dei esse judicium cognoverunt acquieverunt Episcopi, Equipertus Monasteriensis. Hildebrandus Pisoriensis , Pernardus Papiensis , Landulphur Assensi, Hugo GratIanopolitanus, Bernardus Parmensis . Horum gloria Decialis, praecipua sanctitas , auctoritarotiam hosibus reverenda , facite nobis, qui minorem me riti officii tenemus Deum , aut errare seum aut sapere persuasit: subjicit post haec de Christianis populis, & monacho rum ordinibus, atque Principibus Innocentio inhaerentibus . Et tamen , subdit . adbue illi, nescio qua contentiosa impo
tunitate, ct impor una contentione reclamant, vocant in causam orbem , ct eum Da paucitate universitatem flagitant judicari et qui praejudicaverunt de electione , de conjirmatione
rejudicare contendunt, tune praepropere Ventes, modo praeposere retractantes. His allatis , quam dissicile & quam etiam inutile esset & indignum , universale Concilium cogere , his
4 I. suis tantor quaeso in unam cogere queat exercitus utri. que ordinis Principum, ne dicam plebium , ct adducere in examinationem 3 Euis Iot Sanctorum millibus persuadere rudi fletat , quod prius aedificaverint . iterum destruere , m abducere semetipsi in praeparieationem Euis deinde loeus omnibus tan- Ius , omnibur tutus uni persae quippe Eccisae negotium est. y R . nos JESU
366쪽
AN. II 3O. Deus signis Schismaticos confundit. lib. a. e. 6.
praecipitemini. laqueum nectitis, quo teneo mini, ne ad gromium revertamini matris pefrae Sed ut Roma ipsa ab Anacleto deficiat, cui jam diutius dominetur, quam impossibile esset, etiam judicio universali ipsa causa terminaretur . ita
subjungit primum de tanti dissicultate judicii; μ ιtet con dum suum Deus Ieeundum hominem dico revocet sententiam, convocet a finibus terrae Contilium, judicare his in idipsum
quod ipse non facit a patiatur: quosnam quaeso dabunt judicet sibi Z Omη es quippe in parte hunt, partibus. De juditio haud facile eonveniet: atque ita ad litem magis quam ad pacem tantus conventus fatigabitur. Deinde pelim scire, eui ille interim pellet credere Romam, quam tanto amore ex Iongo tempore concupivit, tanto labore si sumptibus acqui pit, ' tanto fasu possidet. tanto pudore timet amittere, ne Irusra convenisse seculum omne eernarur , si eum ille cadet a causa, Anactetus scilicet, non tamen eadat a Roma Alioquin quis cauiam spoliatur ingreditur nee leger prostecto cogunt, nec canones: Et hce disimus non de nostra justitia dis entei , sed a vepra caventes perfuria. Haec, & alia ibidem . 42. Nec immerito Innocentii causam a Deo priecounitam fuisse ajebat S. Bernardus, nam & prodigia tunc in eam remedita, & signa magna fuisse, narrat Bernardus Bonae vallis invii a Bernardi Clarae vallensis . Inter cetera , cum Episcopo Suessionensi ad Villelmum Pictavi ensem Comitem , Sc Aquitaniar Ducem Clarae vallensis legatus missus suisset: Ille . id est Gerardus, jam eodem Principe persuaso, impudenter in Ee-elesiam catholicam, a qua se praecidebat, eonvicia iaculari. cdi pollicitam prius Innocentio subtrahere obedientiam . Anacie. Ium suum electum dignius, edi quicunque non obedirent, erroneos , CD ac balos praedicare. Unde factum es, ut aπimati cm armati in in mam clerici, publiee ex ea die persecutionem OIholicis intentarent. Prius tamen quam tu eorum pro
palata fuisset obfirmata perfidia, obtulerat Abbas sanctus in eorum Ecclesia sacrificium Deo. Pos eritis discessum Decanus ejusdem Ecclesi altare, in quo divina operta celebrarat, impie quidem , sed non impune confregit. Siquidem possbycve compar precostus a Deo, cum animgm exhalaret, do
367쪽
ECCLESIASTICA. 3s Tmum in qua moriebatur. plenam vidit daemonibus,, ct se a daemonibus jugulari clamitans, euisellum a circumstantibus posviabat , quem imwergeret gutturi suo, ut extractu daemone viperet. Ses diabolus. cui datus erat, eum inter hcc verba extinxit , o pessilentem animam in infernum demersit. Archipreioter quoque . qui Petri iuvasoris Pictavi ensis Ecelesiae Sy. nodum denuntiabat coram ipsis, quos ad conventum perfidis invitabat , a diabolo eorreptus est. Sed ct in alior multor, qui in schismate illo ferventiores extiterant. manus divina manifestam exercuerat uuionem. Propter haee alia hujusmodi ante homines eonfundi ea erat Gerardus, ct timens opponi sibi , quae negari non poterant, conventus publicos edi. tabat σύ. quomodo vero post quinquennium iterata legatione conventus idem Villelmus, tandem victas manus dederit , suo loco dimiri sumus . 43. Praeter epistolas plures singulis annis a Bernardo scriptas, si quid otii supererat, opusculis pro opportunitate.& occasione data scribendis insumebat. quorum primum , ut ait Mabillonius, de gradibus humilitatis inscribitur , Go defridi consanguinei sui. & Clarae vallis tunc Priori rogatu editum, secundum est de laudibus Uirginis Matris in quatuor distinctum homilias super verba Evangelii: Missus es Aue-Ias cte. Haec duo suere veluti fundamenta subsequentium Ope rum , humilitas scilicet . & devotio in Beatissimam virginem , utrumque ejus animo semper infixum, cujus judicia in retractatione ejusdem libri de gradibus humilitatis extant , dum duo ibidem loca, quae aliqualem pati difficultatem sibi visa
sunt, correxit, explicavitque paulo post circa annum II 22. H pologiam pro Cisterciensibus contra Cluniacenses ab Guliel mo S. Thedorici Abbate rogatus Bernardus scripui ; qua etsi suorum vitam non dissimulaverit, Cluniacensium tamen corru pietas, & praecipue secularem fastum, sumptuosa aedificia . lautas mensas, vestesque laxas acriori stylo descripsit . unde inter utrumque ordinem simultas & aemulatio aliquandiu excitata est, diuque viguit. 4. Absit autem , inquit . ut credam tantas eos , quaπ-tas video in plerisque monasseriis . panitates ac superfluitates praecepisse, vel concessisse. Miror etenim , unde inter mona. ιθ os tanta intemperantia in comestationibur potationibus,
AN. II 3O. Bernardi liber de gradibus humilita.
to. a. p. 3η Bernardi Apologia ad Gulielmum Abbatem.
368쪽
gendo Deo , & de gratia, S libero arbitrio scribit.
in pestimentis lecti terniti, ct equitaturis , ct conflauen. dis aedi iis inolescere potuit: quae omnia per partes fuse
explicat Bera ardus, rejicitque excusatiouem afferri solitam . ea scilicet concedi propter caritatem . Verum ilia caratas,
ait, deuruit caritatem , Baec discretio discretionem confundit. Nec immerito immodicos sumptus ad excipiendos hospites
arguit , ac his, antiquitus animarum hospitum curam magis, quam corporum monachos gessisse adnotat. Nunc vero subiadit . panem caelestem nemo es qui requirat , nemo qui tribuat . Nihil de Scripturis . nihil de Ialute agitur animarum Ied nugae, riser, verba proferuntur in ventum. Inter prandendum quantum Duces dapibus, tantum aure1 pascuntur
amoribus: quibus totus intentus, modum nescias in edendo . Nimius essem . si cetera persequerer, quae vir sanctus reprehendit in ciborum delectu , & apparatu , in lectisterniis, investibus , in basilicarum ornatu & amplitudine . Mensior. addit Bem ardus, si non vidi Abbatem sexaginta equos , &eo amplius in suo comitata ducere. Duas si videas eos transeunter . non patret esse monoseriorum, Ied Dominos Casellorum . nou res res animarum , sed Principes provinciarum. haec & alia ibidem in detestationem , & decisionem immodi. ei monachorum luxus. His alia Clumacensibus objiciebant Cistercienses , quae Petrus Abbas reseri, & refellit in prolixa& prima ad Bernardum epistola , quae reserre non juvat, de opusculo ad milites Templi jam supra , cum de Remensi concilio actum est , mentionem fecimus I ad haec tempora pertinet liber de praecepto, & dispensatione Udoni Ab. bati inscripto , a quo Bere ardus , quaenam S. Benedicti regula esset, quantave eamdem servandi obligatio, saepe interia pellatus, epistolam . seu librum eidem reddidit , quo multas de monastica disciplina quaestiones pertractat, scilicet, quando, a quibus quibusve de causis , praecepta regulae dispensari possint , aut debeant, ut ibidem videre est . 4s. Ad haec etiam tempora ad Henricum Senonensem Episcopum epistolam, seu librum de ossicio Episcoporum scripsit , quo de eorum dignitate , moribus, 3c ossicio pluribus disserit , quae in compendium redigi vin possunt, dignus quidem , ut cum pastorali libro S. Gregorii Episcopis conti.
369쪽
Ec CLEsIAsTICA. 369nuo meditetur, & legatur. quo etiam capite ultimo Abbates monasteriorum arguit , eo quod ab Episcoporum jurisdictione,& potestate se subducere conarentur, eadem styli copia, &gravitate clericos cujuscumque ordinis docet, re arguit in sermone , seu libro de conversione ad clericos. Praeceleris vero inter opera ab Bernardo hoc tempore edita, liber de diligendo Deo recensetur. Quid et enim christiano viro dignius. aut utilius esse potest , quam ut Deum omni tempore, &sine modo dili sat . quod primum, maximumque mandatum est: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo , ex tota anima tua , ex Iota mente sua inc. quod sane argumentum toto eo libro capitibus quindecim distinctum vir sanctus persequitur, ac Hei merico Ecclesiae Romanae diacono Cardinali inscripsit , idemque argumentum vir Dei charitate servens aliis locis saepe inculcat . ut in prologo ad hunc librum adnotat Mahillonius . Hoc etiam tempore seu anno II 28. alterum de gratia & libero arbitrio opusculum edidit Bernardus, Gulielmo S. Theodorici Abbati inscriptum, occasione inde accepta, quod quidam crederent sanctum Abbatem Gratiae Christi nimium tribuisse , viresque humani arbitrii ultra modum extenuasse, eoque lihro Augustini doctrinam ita exponit , &explicat , ut non tam Bernardus in Augustinum , quam Augustinus in Bernar dum trans susus videatur, ait Mabillonius .
46. Humilitatem quam scriptis suis passim, &praecipue in libro de gradibus humilitatis docuerat Beria ardus . insignioribus adhuc exemplis confirmavit, dum honores sponte sibi oblatos, & Episcopalem dignitatem recusaviti Januam paulo post ab Innocentio Papa missus, ut pacem inter Pisanos, &Januenses componeret , postquam voti sui compos factus est , cum ibidem Sigisti dus Episcopus obiisset Bernardum sibi in Episcopum Januenses elesierunt, ut in ejus vita Erardus honae vallis. & Gulielmus narrant. quod alibi etiam accidisse adno.
tant: Euot Ecclesiae. ait Gulielmus . destitutae paporibus, eum sibi in Episcopum elegerunt elegis eum domestica Lingoniensis Ecclesia. elegit Catalaunensis . Infra Italiam civitas Ianuens r. O Μediolanensis Metropolis Ligurum . Hunc optaverunt magistrum. γ paporem Remiis nobili si via Franciae eipitas secunda Belgicae provinciae copuI, 6ur dominationem ambivit c.
370쪽
AN. IIIo. pag. Ia O . Honorius Augiistodun. floret, &ejus scripta.
pag. 3 3. InteritusΤh mae de Ma la , seu Maris
36o HIs TORIA Ecclesiasti eos autem honores , aut Principum favores . non jactanter respuendo, Ied religiose, rationabiliter declinan. do oec. recusavit, ait Gulielmus . ac eum in Episcopum Mediolani, Reinis, Catalauni, & Singonis , expostulatum suisse addit. Januensem porro Episcopatum hoc labente anno II 3υ. ab eo recusatum fuisse in tabula chron ologica gestorum , &operum Bernardi adnotat Mabillonius tomo primo praefixa.
47. Honorius Augustodunensis Presbyter, Iibrum descriptoribus Ecclesiasticis scripsit, variaque alia opuscula bibliothecae Patrum inserta, seriem Romanorum Pontin cum hoc tempore digessit, ac in Innocentio secando his verbis clausit. Innocentivi secundus, qui fuit Pontifex ordine centum sexaginta uinque Chrissi anno milletrigesimo , Iibrum de scri. ptoribus ecclesiasticis Miraeus in sua hi bliotheca Ecclesiastica usque ad annum I 6 o. continuavit. Inter Honorii opera inscriptum Gemina animae quatuor libris distinctum recensetur: ubi de Ecclesiarum . & Altarium psalmodia , Missarum ornatu, deque sacrificii, vel Ministrorum ossiciis, habitu, aliisque agit, ac quo ritu in Ecclesiis tunc divina ossicia, Millarumque sacrificia privata, vel publica celebraruntur, singulatim exponit, mysticasque , ut plurimum , cur haec ita fierent, rationes reddit, quas unde hauserit , persepe ignoratur, alia plurima opuscula Honorius ediderat , philosophica , mora. lia, & in sacram scripturam , quorum plurima extant , alia deperdita sunt. Catalogum dabunt Dupinius, Caveus, aliique. 48. Hoc eodem anno I l3o. Thooeas de Maria Dominas de Conciaco perseeutor Ecclesiae pes mus interscicur , ait auctorchro uici S. Medardi. De ejusdem obitu cum Robertus de Monte in chronico, tum Sugerius in vita Ludovici sexti pluribus agunt; de sceleratissimo virorum. ejusque obitu haec adnotat Henricus Hunt indonensis in epistola ad Valterum de Mundi contemptu: Nomas, inquit, Princeps magnus juxta Laudunum in Gallia principans, metvur erat nomine, quia summus erat Icelere . Ecclesiis igitar cireumjacentibus hostilis . omnes in cum suum redegerat : Si aliquam , vi vel dolo is cas 'ione fuatenebat, non falso ditere poterat: dolores inferni circumde. derunt me PIalino II 6. : Ccdra humavo . voluptas ejus