장음표시 사용
121쪽
122쪽
videtur esse imperativi vocis inediaeri ceterae personae videntur esse octivae. Deciis viderapoli Alex. 26i. II.
123쪽
VERBA EST . IEhia sum, oritur ab Φω; unde habet suturum primum medium, per omnes modos, et Personas, regulariter scit
ἴis ἴτωσαν. Κιμι, eo, habet etiam, apud Atticos scriptores, aliud Imperfectum Indicativi; scit.
124쪽
M, eo formatur ab altero εω, a quo habet imperativum regularem e contraci et Unde, in compositis, arti, H έω, exti Sed hoc istsum rω, em Videtur esse abbreviatum ab anti, quiore ειω , per ἀφαιρεσιν, ut θελω, ab εθελω, et ejusmodi multa. 'Eεω, autem, aliter etiam Nbreviatum Videtur, contracte, in ε:- unde Variae reperiunitur diversorum temporum Personae, i, -- ει- Vel Attich -'; ωοπην, Ai-
μενος. Et in Persecto δι Attich, νον et δια, et inllusq δειν Attice quod idem est rursus eum imperfecto Aetivo Attico; quae res plurimum illusit quibusdam ex Grammaticis. Abs formatur itidum verbum regulam rum,
Et, ut abaa fit εἶναι, i a per eandem analogiam, ab M., set μιρει ei in IMPERνEcio, ut ab Im fit ali, ita ab alivia fiet aliι ι et cum Attico augmento κειν.
125쪽
Milum deriVares regulariter a αεω unde sero in Aetiva voce viii 4 et inde inmedia, ita ιι, et Contracte my- . Ut et κει μω κείσομαι'. Ceterum, a Mem per Syncopen fiet κεω, et iu
Apud Demosth Philip v. et XI ad initium. Et ab activo Mιν, κέσω, fit κεσκεν, ἐσπομαι, ἔκεσκετο, Odyελ
126쪽
Sed quae maxam impersonaliter usumantur, sunt sequentia. πρεπει, decet irimis, decebaις πρέπειν, derere; το πρέπον, id quod deeet; et, in plurali, τοὶ π-ποντα. λει, curae G Θελε, eura erat μελή , euror erit; ραμέ κε, euris uir. Δοκεῖ, videtur; δό- videbatur; με visum est. Ut et, δεκουν id quod videtur ei in plinrali, τὰ δοκουντα. Δεῖ, oportet; ε , portebat; δεησει, oportebit δεν, oporteat δε σν, πονιuerit; δει, oportere
, Μελιι, et rhina mih a με s; aed antiquum verbum erat πιλ- unde fiunt, λ.- et ρωμιλη- ut et apud Homerum .ia vi , in Perseet medio, pro cis λι ne scit tres concurrant vllabae rexesa quas non admittit carmen Hemicum Homerus habet etiam ραέμίλωκε, per Syncopen et Euphoniam pro μμ mea a μόλεω euram gero. δοκῶ et ἐδόκιι, sunt a recentiore praesenti λαι- IAb autem ab antiquiore M o. Primens in in est λω; sed reliqua temptu Brmantur ab antiquiore praesenti λίμ
127쪽
MODI distinguuntur Terminatione et Aug
NUΜgni t PERAGNAE dastinguinitur Terminationet. M ita derivari otesti In plerisque Graecorum antiquissimis vocibus, plurimus erat vocalium concursus quem postea minuebant, interdum AIIFRRENDO, interdum conTRA-ΗκNDO. Sic vulgare Verbum Mao3 ιι, oritur ex antiquiore αεάροι, iso a ab eodem autem oritur Ionteum est , alis a sed Attici, etiam saepa minuebantis in vocalium concursum, ONTRAHENDO Sic, dicebant Mεῶνται, pro σιρια- ενται suem ν, Pro ἐκζωίον- χιεωρ νοε pro ἔορεαοι με. Et in nomine verbali rasare pro aetα..debitum. Et in infinitivo M-εσθαι, χρεῶν ε; et iterum contrahendo κρο-αι. Hoc modo ab Activa voce αε--, in tertia Sing. αεαει
contrahendo fiet μέ et inde iterum contrahendo, e Et sic, in imperfecto, μεαε, rata ἰκη Et in infinitivo Maάειν, μῆν, κρην. Et in Participio neutro τὸ Oetaeis, ex uniea contractione fit ανων. Altera autom infinitivi forma ram fiet hoc modo, ut in απιαι per duplicem scit contractionem. Proprius aurum usus cujusque Oeis, Temporis, et Modi traditur viva voce, in peragendo paradigmate.
128쪽
II 6 EVEM DE TERΜINATIONE. TERΜINATIO est ea pars Verbi quae exbonem patitur et variatur per diversos numeros et personas ejusdem Temporis Sic , λεγιὶ,--Eu , MPEI, λεγ-ETON, λεγOMEN, &C.
I. Si prima pluralis in ρον, prima dualis
deest.2. Si tertia pluraliis in ι, tertia dualis in ον. 3. Subjunctivus odus Temporis Ρraesentis sormat suas erminationes ab Indicativo Seil mutat vocales breves in suas longas, subseri biici, et abjicitis. Ceterorum Temporum Subjunctivus odus semper habet eisdem Terminationes ac Prae
4. Optativi Terminatio semper habet diphthongum ι, αι Vel ε .
5. Futurum Primum semper sequitur Ter minationes raesentis; ut et Futurum meum dum Passivum.
At in Futuro Secundo Activo et edio, proxime post Characteristicam, vocales breyeβmutantur in suas diphthongos 6. Aorisius Secundus Activus tmedius semper sequέtur Imperfecti sui Terminationes At Aoristi Passivi mutuantur suas Termis
7. edis Vocis et Passivae Singularis
merus olim desinebat semper in Pau,
129쪽
DE CHARMisaramea. IIVEI m, ouiso Iones primo elidebantis. 6- cales autem inde concurrentes Attici postea contrahebant, ut in paradagmate.'B. Tertiae plurale in ον et ἄν desinebant olim in οσαν et ασαν quas quidem retinent Boeoti a Ceteris autem ejicitur σα-.
CHARAcTERIMIcA emporis, est Litera Tediminationi proxima et nullum patitur flexionem; - -- semper in eodem Tempore invariabilis.
neeως ori in --, delecto. At, si duarum consonantium posterior sit vel, vel liquida, prior eemetur Charaeteri
DUΜ, prout Charaeteristica praeseniis fuerit Vocalis, vel uta aut Liquida. nunquam est Characteristio praesentis.
Interdum ab Atticis ejicitur σα- et fit synaeresis Sis
ο νει, Per syn. ψει. Idem saepe fit in aliis plurimis verbis apud Aristophanem.
130쪽
In verbis non Liquidis, Characteristica in iuri primi semper est te; At in Verbis Liquidis, Characteristica Praesentis, manet in Futuro Sic;
Si anto Futuri primi adsit simplex consonans, Characteristica Ρersecti est, si duplex, est Aspirata ejusdem ordinis Sic in
Ρraesenti autem, uturo primo, et e lacio, reliqua Tempora formantur omnia.
omnis praeteriti emporis Indicativus Μο-dus recipit AUGΜENTUΜ ab initio Verbi. Persectum retinet Augmentum etiani per
Μodo omnes. Praesens et Futura nullum habent Augmentum. A-ΜENTI REGULAE.
I. Si 'erbum incipit a consonante, praeponi in Augmentum Sic;