De argumento et ratione viaque primae Q. Horatii Fl. Satirae [microform]

발행: 1835년

분량: 13페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

possit; ex quo quam Plurimos gigni labores, pericula, inopiam in rerum

affluentia, dolores, noctes insomnes, sortis denique et vitae odium. Hanc vero sibi in re disserenda instituit viam, ut caussas, quas homines pecuniae eupidi atque tenaces solent dictitare, exactissimo iudicio examinaret, easque parum firmas esse ac stabiles doceret. Quarum una est, quum dicunt, tot se tantosque Iucri quaestusque faciendi eaussa suscipere Iabores, ut otiosam senectutem et quietam sine ullo labore et contentione possint traducere;

tera quod magna in divitiis adiumenta posita sint ac praesidia ad vitam beatam. Sed vestigiis ipsum Horatium sequamur. Primum igitur isti, quos, ut ante diximus, poeta quasi in scenam producit et , perhibent, hac mente laborem SeSe ferre, Senecui in otia trita recedant, et, sibi Sint congeSta cibaria. Contra talem ille: Recte quidem

tu dicis, inopi senectuti prospiciendum Parandasque mature res, quibus quum defecerint vires, potueris frui. Quod tamen ut assequare, non est necesse, ut vel in suscipiendis Ilihoribus certos fines et terminos transeas, ve parcius a tenuius vivas in Praesens, vel plus appetas, quam satis est ad vitam, quae Parvo sane cultu contenta est, in posterum sustentandam. Ipsa enim formica, cuius te exemplo dicis admoneri, ut, ne degas in egestate senectutem, ae mature facias, alieno tempore non amplius exit foras alia Non possum, quin hoc loco inchoem lectionis vulgatae , Odus

iIle caupo mentionem. Haec enim lectio quum interpretibus facesseret negotium neque deessent, qui gravissimis permoti rationibus quas, quum disertissime scriptae sint in Ephemerid. Iahnii, V. C. ann. I 8as, non libet repetere recedendum ab ea statuerent, novo iterum Tirch-neri patrocinio defenditur. Censet autem, Cauponis opportune proprieque, si rem propositam spectes, fieri hoc Ioco mentionem, eumque, quum moris esset, ut ementes fraudaret et hospites, posse et appellari perfidum et nominari in illis, qui dicerent, eo consilio a. horem sese ferre, ut prospicerent senectuti. Sed vellem, vir ille doctissimus nobis aliquid posset asserre, quo hoc firmius crederemus. Quis est enim, qui Confiteatur, diluere vina, vitiare merces, omnino fraudare ementes et hospites, rem multi esse sudoris et Iahoris p

cibaria congerenda, sed quamvis magna in ea est provisio futuri temporis Cautioque incommodorum, cessat tamen necessitati parens si ii fugend si sedultienti ab opere, et rebus aequiescens utitur suis S Tu autem quum nec ullis temporum iniuriis nec aliis quibuscumque difficultatibus movearis

quaestu, quum timens, ne minuatur, magna Pecuniae summam, quam acquisitam habes, nolis in victum cultumque convertere, iusto denique ma-13 itenim Iectionem vulgatam si patiehS mordicus hoc loco tenendam,

alterique, quae nonnullis in codicibus legitur, longe censeo anteferendam. Est autem altera SapienS Contra vulgatam homines nituntur doctissimi, ut Lambinus, Benileius, Fr. Aug. Wolfius, Tirchnerus, cuius quidem unde sit tam insolens istius verbi fastidium, it omni contentione velis, ut dicunt remisque putet fugiendum, ego satis mirari non queo. AL quum desertae atque relictae fere lectionis suscipiamus patrocinium, asserendae sunt rationes, quibus si non aliis, certe nobis . videamur persuasisse. Excutiamus igitur quid sit patientia quae sit hoc loco vis istius verbi. Patientiam definit Cicero(de invent. II, 5s, s 6sae honestatis aut utilitatis caussa rerum a duarum ac dissicilium voluntariam ac diuturnam perpeusionem. Longe igitur lateque patet; neque quidquam obstare video, sui hon statis aut utilitatis caussa etiam Otii ingrati ac molesti voluntariam ac diuturnam perpessionem vocemus patientiam. Insuper ad istam, quam volumus ohtineri, verbi significationem auctore possumus uti Seneca. Is enim de Tranquill anim Cap. II. haec dicit L .Quae omnia graviora sunt, ubi odio infelicitatis operosae ad Otium perfugerunt et ad secreta studia, Suae sali non potest animus ad Civilia erectus agendique cupidus et natura inquietus, Iarum scilicet in se solatiorum habens ideoque detractis oblectationibus, Sua ipsae occupationes discurrentihus praebent, domum, solitudinem, parietes non fert, invitus adspicit se sibi relictus Hinc illud est taedium et displicentia

sui, si nusquam residentis animi volutatio, et otii sui tristis atque aegra patientia. Formica vero, quam quaerimus, ita sibi temperat, ut studio quaestus faciendi modum imponat sub hiemem labores intermittat otiumque, quamvis ingratum sit molestumque, perpetiatur, nullo denique interposito metu fruatur quaesitis Accedit, quod ea, lauae

Proxime sequuntur r, , quum te neque fertii caestrisDemoveat lucro, nec hiemS, igniS mare, ferrtim,

Ni obstet tibi, dum ne sit te ditior alter

12쪽

iores et ampliores, quibus tamen naturae paucis contentae fines nunquani poteris excedere, facta tales desideres magis magisque istud perspicuum est, alia te ac tu dictitas, impelli et permoveri ratione, cur incommodis, mo-Iestiis, periculis cruciari te voluntate et iudicio patiaris, eamque nullam aliam esse posse, nisi ut divitiis nemo te superet. AIlera vero caussa, quam homines pecuniae cupidi et tenaces solent interserere, illa est Pecuniam multorum et magnorum essectricem esse honorum, ut honoris, Voluptatum, benevolentiae caritatisque hominum, veIut cum Ovidi i Ioquamur. In pretio retium nunc est, dat census honores, Census amicitias pauper hiques iacet. A Contra dicuntur haec: a Nescis, insane, nescis, quam parvi aestiment vel despiciant potius homines istum, qui praeter ea, quae arca Possunt concludi, nulla possideathona. In honestate omnis vera Iaus est Posita. Cuius animus moresque laudandi non sunt, is hominum despectione ac contemtione et dignus est et maxime opinor, sunt illius, quam interpretati sumus, patientiae contraria; quae, si ver hum ,patienS premis, loco posita suo, Contra si sapians fi Iegis, futilia prorsus et frivola existimahuntur. Ad illud vero et

illis titit irrente Quaesitis

adaptati esse videntur V. i. I. rserti irruat, immensum te argenti pondetis et artri Dιrtim defossa timidii deponere terra pCeterum Ohserves velim, patientis nomen tum ad illud ,non usquamrrorepit tum adri,tititur iante viaeSitis eodem prorsus modo deberes referri. - Restat, ut Horatius ipse aliis in locis eandem fere sententiam suhiiciat patientiae vocabulo v. Satir II, 6, I. Epist. I, ly, is, urio, et consimiliter isto utantur et OnL CaeSar in Comment de bell.. Mail. VI, 2g: Nunc quoque in eadem inopia, egestate, Fialientiia, qua Germani, permanent A et Corn. Nepos in Agesil C. VII.: Quam domum Agesilai qui intrarat, nullum signum libidinis, nullum luxuriae videre poterat, Contra plurima satientiae atque abstinentiae.

hahetur Quocirca tu si vis laudari, te ipse oportet laudes. a Quam tandem quaeso, ex tuis divitiis percipies voluptatem Quid, nostine illud. , , nento limino raqvctm OttingenS Siti enectu Tantalus is Idem tihi accidet . Quid enim J Veluti ignarus, quemadmodum pecunia uti

Conveniat, abstines tamquam a rebus sacris vel delectaris ea tamquam pictis tabulis, suris, sitis, cares, quae ad victum Cultumque pertinent, quid multa, Pauper es et inops in omnium TErum Copia existimandus. Accedit, quod dies noctesque crucia 1is timore, ne tuae tibi divitiae eripiantur, surripiantur, incendio amittantur. Quaenam ista, quaeso, voluptas est Pecunia, inquies, conciliantur hominum animi diligi vero et Carum esse iucundum est, propterea quia tutiorem vitam et dolorem Ossaei leniorem. Sed a spe tua, veremor, ne destituaris. Propter peculii enim Cupiditatem quum non possis a te impetrare, ut vel aliis vel iis, quos natura tECU Coniunxit necessitudine, res necessarias suppedites, miseriis opituleris, officia praestes tantum aberit, ut tui te henevolentia prosesquantur, vitam tuam valetudinemque Curent, aegroto assideant doloremque Ieniant ac mitigent, ut odio omnes in t ferantur, mortatem tuam Expetant, atque non desunt Oxempla vv. Iol. Ia-gamoihi extremam infligant. Atqui facillime animi eorum, quos iam natura ad studium tui sine tua opera perduxit, alliciuntur ad benevolentiam atque amorem, ac non Est, quod verearis, ne si quid velis tribuere amori,

operam perdas.

Tandem inclusus avarus Quid ergo, inquit, tu iubes me gurgitem fieri et desidem V Ego vero minime aliquid interest inter istos et te. Expetas licet pecuniam, sed certum Olo et finem, quod Salis est, vi confingit, nil amplius selet 16 r utere et fruere partis; quo mihi fortunam, Si non conceditur uti II

13쪽

De versibus, qui sequuntur antea satis dictum. 28. 18 Mitor profecto, irchnerum induxisse animum, ut nomen avari in EXtremo sermone Posillam germanice interpretatus sit Iceidhard. Quidni cogitemus, veritatem ipsam Cogente Mat Ura eo Sque erupisse Etenim vir ille doctissimus pag. Iso Birmat, Iimatii CaUSSBm, Cur tuae quomque sortis poeniteat, positam esse in illa animi aegrit idine, quae nec unquam suis acquiesCat rebus, et aliis hona invideat ac mali gritate contabescat sua tam enim late illius, de qua agitur, avaritiae Patere notionem.

SEARCH

MENU NAVIGATION