장음표시 사용
11쪽
Casuet v. De loeia ae sontibus inseriptionum poetiearum . . . . Pag. . Has x. Epitaphia . . . . nPos ies. Inseriptiones histori e . a Pos mI. Ellogia . Index nominum rerumque, de quibus per tres Ithros quaestio obiter insutura, aut Inlocis mentio est , IIS
12쪽
De Oeter tis noMisque Inser*tionum argumentis I. Oistim Atiphileetidem hoe libro satis amplam o thesauris veterum exhibituri simus ad novas inseriptiones eondendas non inutilem; res ipsa postulat, ut aliquid de veteribus nouisque itiscriptionum argumentis disseramus: De sine caussa laborem hune sua pisse, nullaque utilitato ex antiquorum exemplis tantam formularum quasi eongeriomapparasse videamur. neque enim desunt, qui Latinis litteris panlio insensiores, vix iam eam Iinguam quae remotissimae aetatis populique a nobis alienissimi fuerit, vitae huius rationi eonsuetuditiisque, quam sequimur, convenire possct contendant: sivo quod Laia sitiis ipsi litteris a pueritia Doglectis, nullum Latini sermonis grastum habeant. sive eo iam quod ii, subinvidoatit, qui eam sibi scribendi saeuitatem compararunt, quam sorodesperant, ut ipsi adsequantur. Ae primum non ego hie dissinor, quod iam ultro dedi Romanos vetoros ob superstit Ouem, qua implicati erant, et Propter imperii amplitudinem reiquo publieae rationem, iis in argumentis saepe essu versatos, quae nostra religio, nostrae res, DostHmores non recipiunt. verum neque hujusmodi omnia esse ropera utitur . quae illi titulis Persequuti sunt; neque ea ipsa, quae magis aliena videntur, ita ab hiseo nostris diss runt argumentis, ut quemadmodum eorum inseriptiones pro exemplis sunt, ita dieiiones eorundem et formulae praeclarum notiis ad seἀhendum subsidium iust mimontumque ess non possint. atque ea quidem veterum exempla, quae a mo ibus nostris minus abeunt, Don ita vel numero pauca vel formulis repugnantia sunt, ut non saepe iisdem prope verbis uti liemi omitibus, quao illi usurparim. nam et ellogia et hoDorariae ins iaptio-Mes et quas histocleas Dostinavimus, quid habent sere, quod non et personia et rebus tempor Lusquo nostris nee sine quodam Iepore eonsentiat 7 magistratuum Diique et mi uerum quorundam appellationes tempus ipsum et consuetudo abolevit: at aliae manent; Tori. H. I
13쪽
alias si usurpes, nemo non ἱntelligat, quid designent. tum ea veteres plorumque nariarant aut eaehrant, quae DUDe quoque et sunt et laudabiliter suui: nee vero, si hune maiosias illa populi omnium geutium victoris nusquam est, si rui ia votori et rostris, si republiea imporioque earemus; ingenio etiam et genere et virtute supiramur. Aiquo ingenia quidem hominum, quae Uine etiam in multis ae ritima atque maxima sutit, quatito iam vel clarioribus imbuta artibus vel melioribus Oxetilia diis plitii,
autem quidam genero orti, ut maiores eorum non modo rerum gestariam gloria so risoritii sed diu etiam magnis in urbibus tenuerint principatum. multorum vero uell,ae helaio domi militiaeque nobilitata virtus est: qui ea etiam Mope gesseritii, quae raro in antiquis antialibus Iogantur. iam si regna nune sunt. quae populi Romani provinciae sueruiat. regnorum etiam vel ultra Oceanum p pagati si es, quo ne fama quidem Romani nominis quondam pervenit . est quoque Pontiscis Maximi di ita, et amplitudo . quae Orbem terrae impleat ; eui sane multa rectius trismi possini . qtiae illi Imperatoribus adseritiobant. sunt hodieque Adsertores libertatis publiea . nostitutores urbium et provinciarum, Loeupletatores civium, Optimi Principes. Patros P ii tuo. opera aurem publica quae et quanta sunt 3 non illa quidem Numidieis. ut Olim . aut
3stiis titio o seapo eolumnis sussulta; non aereis lacunaribus, non sigilia omnis ge ueris decorata; at sumptuosa Dincii atque magnisca, et eosdem sere in usus. iisquo demussis. ob quas olim exstruebaiatur: ut inscriptiones, quae nune sunt, veterum sormulas platio Omnes admittant.1L Verum quid ad nos, inquies, antiquae illae Deorum inscriptiones, quae xup-stitionis plenae sunt; aut quo pacto nobis ad sacros titulos consita dos prodesso po sutii 3 quid item epitaphia illa veterαὶ quam multa in his a Dostris institutis aliena eo titioniurὶ ipso denique eonstitutionum publiearum stilus et forma qui probari possim. quum latitum ab his disserre videamias, quae iamdiu tu hominum conmotudine usuquo
quotidiano versantur 3 atqui non ita luce vero dicuntur, ut eorum quoquo exemplorum magnus adhuc usus esse non possit. ut enitia praeclari arebitorii, quae in antiquis a
ditieiorum omnis genoris parietinis, alia alibi inventa sitit, eapitula, columnae. epist lia, signa, acriateria et huiusmodi, ea omnia facile novis operibus aptare potuerunt; ita docti titulorum scriptores quae quibusque in exemplis legeriri. sint licet aliena atque
varia. iis rursus locum iuvenire, ac scito admodum elegant rque uti norunt. Inseriptiones nimirum, quae apud veteres sacrae habebantur, Pervprsam pleraequo religionem eatenus sapiunt, quoad suppositorum Deorum notatae nominibus. etiliorum animos a vero aberrantes et superstitione imbutos declarant . at ubi Deorum Domitia sublata suerint, reliqua iam verim, expiata satis ae munda, utim ad Ch istiana sacra ransibunt: quemadmodum simulaeris fictorum numinum eversis templa etiam ChHstiatio sunt ritu cultuque consecrata. quare et appos in illustria virtutibus designandis et sollemnos donariorum dedicationes ei singulae votorum solvendorum formulae optimo
jure retineutur: quippe nune tandem legitima esse ineipiunt, et puriter sancteque usu
14쪽
pantur. eeterum in tanta exemplorum copia quasdam esse dictiones, quibus abstitieu- dum sit, iam motiuimus: quarum non ea jactura videri debet, ut sine his maneam O
rationem atque inornatam esse, paene necesso sit.
Eadem vero epitaphiorum est ratio vel etiam melior. quam pauca enim antiquἱs ab exemplis detrahenda, quo sepuleris hiseo nostris convenire videantur 3 omitto illam iuitio Deorum Manium appollationem, quam veteres quoque aliquaudo neglexerunt: lumsi qna oecurrani superstitiosa sacerdotiorum aut sodalitiorum nomina, relinqv ior loci etiam religiosi mentionem, salutationes vo eas reiice. quibus aetertiam Cineri atque Ossibus mortuorum quietem optabatit: vix iam aliud reliquum erit, quo quisquana offendi possit. quod si . iis deletis, motam praeierea aliquam veterum Christianorum addideris, quae sepulti religionem et sacra testetur, epitaphia iam omnia sollemni quadam liastratione prirgaveris. quae quum ita sint. non pati . opita r. iti antiquis epitaphiis parata nobis esse iam dabis. quibus ad sopulcrorum novorum iitulos remmodo uti liceat. Damreliqua quidem veterum exemplorum oratio vel eirca munera sopultorum eurationesve versatur, quibus illi in vita lancii fuit. v I virtutes eorum designat et vitam pie aetam vel propἰnquorum amorem luctum irae declarat; s mul vitae antios . temporis notam, A
pulcri spatium et iura . aliaqua id genus phrsequitur: quae omnia non modo ab his non aliena, quae nostris in epitaphiis comprehendimus, sed ea ipsa omnino sunt, quae
itidicanda maximo aut exponerada videantur.
DI. Ad eonstitutiones publieas quod attinet, quum hoe nomine res plane varias comploxi simus. Don ita v tera id genus exempla ab argumentia, quae nune traetari solent, Omnia dissentiunt. ut tuopta plane atque inutilia habenda sitit. non equidem inscior qnn doquidem Principum iam rerumque publicarum loges vernaculis scri hamur linguis. io iam antiqua ni legum dieiionem, quod dignitatis plena sit, eiusmodi esse. vi ad res privatas translata, piavati hominis sermono maior, ae vix iam seria videatur. at eius orti, qui privatas leges seripturias sit . ut mittit Ordiatur inopio, Lil id exquisiatum Diitiis aut reconditum sectetur, et oratiouo idom utatur atteianaia usquo ad usitatissimam puri sermonis eonsuetudinem; ut stilus quidem non alius, quam qui olim legum sitit. sententiao vem privati hominis esse reperiantur. ob eam rem Catonianam
villiei logoni libro se nilo protuli, ad quam quisque privatas leges referre posset. Verum deerata, foedera, diplomata. aeta, edicta ipsa, si latine efferenda sint. quis aliis denIque formulis seribenda nune dixerit, quam quae a Latinis veteribus tr
ditae sunt 3 neque enim aut res in his novae admodum planeque divorsae exponendae, aut quae aliis verbis eaplicari melius. et gravius proponi possint. nam quod ista aliquando quum legimus, reeentioriun descripta stilo modo subridere modo Ossendi solemus ; non ideo sit . quod illa veterum dictio et Oncepta verba Dovis Omnivo argumentis repugnent atque dissentiant: sed ea sero eaussa est, quod multa nou raro Ioaliam sentent ana detorta sunt, qnam quae olim iisdem verbis formulisque subesset: ut
recentes illi seripiores aliud animo eogitasso, aliud verbis desiguasse videantur. id vc-
15쪽
ro non priseis exemplis vitio dandum, sed iis culpae vertendum est, quἱ minus bono
usi sunt. utrumque sedilaei hebetem tardumquo scriptorem arguit, si aut ea, quae ad Dostea argumenta faciunt, non viderit, aut ea eonvenire his duxerit, quae rebus plane diversis apta sint. Quapmpter Me velim tironibus curae sit, De antiquarum formularum Amantia d Ieriau , ea etiam, quae minus p pria sint, reespiaut, et verba rebus socient vel inviata. illud meminerint, quod Lysiae Socrates dixit i , si calceos et Sicyonios quia attulisset, se usurum non esse, quamvis essent habiles et apti ad pedem: quia non es- aeut viriles. veteribus Nempe exemplis ad Dovos titulos hic est utendum, ut ante seriapitonem genus generi, argumenturnque argumento Comparemus. ut ut multa non eo
gruaui, ea sere est omni in genere exemplorum copia, ut bare diligenter scrutanti raro Iateat, quod rei euique, si minus ad amussim respondeat, stilo certe atque dietione quammaxime accedat .mI. Ae genera quidem ipsa inscriptionum . quum hae rebus addietae similibus, eundem In usum nune quoque fiant, haud plura easistere jam possunt, quam olim sue rini: ut quaecumquo tibi ius pilo pangenda sit, ejus saltem exemplum in promptu esse debeat. hisi quod ii aliquando tu augustias te enent, qui eas res inscriptione comprehendi volunt, quas Demo veterum in ejus generis titulo indieatidas arbitrabatur. quae maxime caussa est, cur malis passim inscriptiovibus aetatem batie nostram notari aeprope de uestari videamus. eo in numero sunt historieae illae, quas quidam sigi Dune iubent, noti ut opus aliquod a Principe saetum, aut locum operi adiribtituiti declarent; sed hoe ut iratini, Priticipem eo loci vestigium fecisse, accubuisse, cenasse; quae si veteres in lapidibus consignanda putassent, locum jam nullum litteris vacuum haber mus. hine iam illae formulae, Dignitiatem, ne desertit, peperisse, Praesentia dein Grasse , Miajestate in lepisse, ei hujusmodi alia, quae veteres illi, quorum nos saepe et saeia et dieta carpimus, nusquam liabent. enimvero homines hujusmodi παιαγρα- εἰν, et illud 'elim, si fieri possit, Moeoas, qui eas res posteris tradendas putet, huic pro historiea inseriptione, quae argumento non convcnit, honorariam ponendam esse: hane autem siue eius simulacra, cuius honori ponitur, fgi omnino noti debere, ne is scilicet basim sine statua posuisse videatur. sie fiet, ut alii, impensa deterriti, monumenta levi do mussa non constituant, alii ita statuatit, ut inscriptiones justae et legitimae videantur.
De imitatione inscriptionum antiquarum I. Enimvero si veterum ins pilanum argumenta parum sere ab his disserunt, qua nune tractamus, eui jam antiqua illa eruditorum virorum exempla digna non videantur,
16쪽
quao quisque naviter studioseque imiretur λ nam ii esam, qui Latinos versus aut Latinam oration- scribere aggrediuntur, quamquam recentiorum scripta exstant permulta,
a veteribus illis, qui maximam in seribendo Iaudom adepti sunt, praecepta sibi et nominam et sillum addiseendum arbitrantur. quippe non Di eeteris in artibus, sic Latiuis etiam in litteris praeclari aliquid adsequἱ ingenio datur, nisi veterum magistrorum vestigiis insistamus: ut qui hos reliquerunt, nihil esseeerint aliud, quam ut eos quoquo ipsos nemo imitatione sua dignos iudiearet. Illud igitur in primis quaerendum est, quae antiquarum inseriptionum imitatὶo esse
debeat, ut quam maxime seri possit, ad veterum sillum seribendo aecessisse vidcamur. duo autem in horum exemplis semper consideranda puto, primum quae unoquoque in genere nominum ae rerum distribuito sit; alterum qui dictionum usus ac formularum delectus esse soleat: utroque enim inseriptio persi ei, et formam quodammodo aecipere milii videtur . et sano inseriptioni plui imum deerit, si nominum rerumque ordinem immutaveris , quem veteres constantissimo retinuerunt. neque enim sigura solum lineamen
iisque carebit suis, sed usum etiam et elegantiam et dignitatem amittet. nihil scilicet
a veteribus sino caussa inductum receptumve est. nam ot quaedam primo loco enun-eianda statuerunt, quod primum ea nosse intersit: et alia inseritis set botida . quod id vel series temporum vel dignitatis ratio postularol. tum nonnulla ideo disiuneta, ne, si eoniungerentur, obscuritatem asserrent: plura saepe uno verborum ambitu comprehensa, ut oratio rerum amplitudini et personarum maiestati par esset: is denique formulis quutiusque loeus datus, quem aut ordo posceret, aut maiorum consuetudo trihuisset, ut poetis interdum et oratoribus multa licentius variare ae miseere liceat, quae titulorum scriptores movere loco sine fraudo non possint. Itaque non modo ut priscam illam inscriptionum formam exprimamus, sed etiam ut veterum eonsilium sollertiamque adsequamur, eniti plane 'debemus, ut quaecumque inseriptionibus ineluserimus, eam habeant sedem, quam antiqua exempla propriam e jusqno esse declarant. nee vero, si quis veterem inseriptionem nactus non dissimilia argumenti, novam ipso totidem versibus, ae paene totidem verbis absolverit, hune ego parvum diligentiae suae fructum putem osso laturum: vix enim seri potest . ut elegantiae at quid et dignitatis ex ipsa eomparatione non duxerit. sed linee tirones exerritationis caussa mnentur; exercitatis exspatiari liceat latiuae neque enim certos ultra sis
A. Iam ne illud quidem mitiori diligentia eurandum est, ut novas ἱnseriptiones anis liquis, quantum fieri potest, dictioitibus formulisque texamns . nam qui liberius aliquiae Latinorum seriptis petunt, quid aliud agunt, nisi inseriptionem sariunt inaequalem,
stilumque temere pervertunt id autem maximo reprehendi solet, quum sollemnes so mulae negliguntur, ut poetao aut oratoris dictio aliqua exquisitior rasurpetur . nae illi leves atque ineonsiderati, qui hoe non viderint, tantundem inseHptioni o nativo ornatu
detractum, quantum alieni adscitum fuerit . quamquam ne iis quidem venia danda est .
17쪽
pii inseAptionum ariἱsicium se tenere professi, non tam nova Indueero auia sunt, quamatit qua et propria ignoraverunt. est enim iurpo in iis peregrinum iuvetiiri, in quibus te ecteris praestare glorieris. de quo tamen minus iam aceusari ii poterunt, qui hati laboris nostri paviem aequo animo adspiciant, et iis uti opibus ue graventur, quas ex avitis thesauris ad eorum ut id talem apparavimus. Quaeri autem potest, qui ea inseriptionum monabra. quae hoc libro asserentur, reeio tu rem suam transferre velit, hute ne integra liceat sumere, an iDfringetida sine paree illo delibanda 3 quo loco illud primum admoneam. oportet, Deutrum sane facie dum videri, siquidem neutrum inscriptioni, quam paras, prodesse possit. Deque enim formulae antiquorum aut invitae includendae sunt. ut inseriptio persimilis veteribus stat; neque quum quadrant, immutandae, ne scilicet veterum garam eompilassct videaris. suit exempli caussa, qui vota anualia quum se sacero diceret pro Potiti see Maximo, ut pontificatus eius alatium feeutidum iudiearet, velut si de tribunicia potestato aermo esset, aut precario pontiscatus geretur, seripsit. Ponti titiam Maximum In Allertim Annum Ineunte r nonne ea formula. quaecumque tandem sit, relinquenda suerat, ut planissime scriberet, Ponti alias Stii Annum Alurum Inchoante, ves si
mavis, Auspirante λ at contra qui Traiani titulum i) imitatus, ad aedein Mart3rum sanetorum Celsi et Iuliatii totidem verbis inseripsit, Temptam Vetustate Didipsum ASolo Resti tiit a , hie iustis plane formulis commode usus, nullam reprehensiouis
ansam dedit: nisi et veteres reprehendore placet, quod res iurer se similes similibus omnino voeabtilis desiguarint. ae mihi quidem qui formillas eiusmodi iuvenerim , scitoque rebus aptarint, etiam laudem mereri videntur, quod 'empo iis, quae mitius propi iae essem, neglectis, has potissimum praeoptaverim. sunt enim ha communes O- multitia; ut qui olim usurparunt, eo iure usi sint, quo omnes uti adhue scis est. Sed tamen si caussa fuerit, cur aliquid aut demas aut imitos. Don utiquo haes;
tandum erit aut remissius agendum . quam argumenti ratio requirat . nam striae optima
in antiquis exemplis sunt, eadem pessima in novis inseriptionibus sunt, quum argumento apprime non respondent. tui autem erit in supplendo iudicii, ut ea supponas,quao et Latina et justa sitit. Ne a ceteris discrepent . quamquam hae de re ideotidem dieemus insea. quum formulae veteres proponentur: qilippo De hanc quidem curam
mihi praetermittendam putavi, quo facilius tirones priscarum dictionum qui usus sit,
ni. At. inquies: nisi quae proserantur, e lapidibus omDia deseripta sim, erit qui
clamet, inseriptionem haud esse lapidariam : quasi vero aut omnia in antiquis, qui exstant, lapidibus reperiri possint, aut quae reperiuntur, ejusmodi sint, ut V l repta antia in quamcumque sententiam detorqueri facile possitit. legi equidem non semel e ni nes hujusmodi, et miratus εum, homines eruditos non vidisse, formulis undo unde
18쪽
aueupandis hoe se esse adsequutos, ut plane alia saepe dieerent, quam quae dicenda haut i qui si Latinis in litteris versati atque exercitati fuissent, haud invita seribentes
quo vellent, oratio sequuta esset. tibi vero auctor fuerim. ut eruditulorum movieitiis paliouter seras, et ius riptionum dictionem strenuus augeas, dum I atino et presso ui ris sermone, ae Latinorum exemplorum formam rationemque imitere . his quidem siausetiliandum esset, quammulta a titulia nostris abesse oporteret, inopia exclusa vesti rum Τ quae tameti non modo latino offerri possunt, scit etiam eo stili genero, quom argumento euique maxime convenire, libro superiure demonstravimus. quamquam enimiuseriptionum stilus antiquis singulorum generum formulis ornatur et quodammodo di stinguitur; non his tamen quasi elementis Compolii, sed propria quadam a uratae aeriptionis forma, et emendata ac Latiua loquutione totum consitiro . iam manifestum
mI. Restat, ut illud quoque admoneamus. De qui vetoris et gantiae studiosi, et Bomanarum litterarum sectatores videri velint. saeuitatem suam iugeuii potius torminis deserit,ant, quam priscae consuPtudinis linibus; ut quan antiquitas ignorarit, alia ipsi LaiInarum inscriptionum genera exeudant. Dum quam sane Latinos illo titulos seeisso vi deatur, qui nullii in eius, quod ipse induxerit, generis vctus exemplum proferre possit. atque huiusmodi sunt insulta illae novorum librorum dedicationes, quas quidam, laboriosam seriptionem aversali, pro epistolis et praefationibus supposuertiti t. nam veteres quidem, quum libros suos elarorum virorum honori ae meritis dedicarent, postis quam in libri fronte titulum eius, et viri nomen scripserant ad quem mitterent, vel eui donaretit; opistolam sere praelationemve subiiciebant: quae aut prosa oratiouo aut
versibus seripta erat: eujus nodi prooemia in Latinorum libris permulta adhuc legum tur. hahent enim sua et Cicero et Varro et Catullus: habet Vitruvius, Quiutiliatius Columella, Plinius maior: Phaeder vero et Statius et Martialis singula prope sit gulis libris praeposuerunt. at inscriptionem honora iam prooemiorum loeo Latiuis in libHs e pocles Dullam: atque etiam nullam usquam fuisse, veri ego quam simillimum esse ae-bitror; quippe nee probari veteribus illis poterat, quibus nemo melius fortasse, quid deeeret, vidit, aut decorum in serihendo eustodivit. Dimirum quum Idrorum dediean dorum ea caussa sit, ut ii potissimum tamquam Proprios legant, ad quos mittuntiar. quibusvo donantur; ridiculum est, quo loco illos primum adloqui debeas, eo te orationem ad alios convertere: por indo qnasi simulaera in libris dicaveris, Dude ii, quos honoras, agnosci possint. deinde quum in honora iis eiusmodi titulis non honores solum clarorum virorum, sed virtutes etiam et res gestae enumcrari soleant; utique parum ea hi, moventi elausula . qua librum auctor ob eas res 'so dieare, et gratiam itilis quodammodo referre testetur. Primuin ecim quantum sibi ille adrogat, qui Gnetipis aut senatus more se ob merita summos viros remunerari prosteaturὶ tum quanti munus is suum, quod commune omnium suturum est, sacere videturi qui illud maximarum virtutum quasi praemium eonstituat λ
19쪽
Quae quum ita sἰnt, relineamus quaeso veterem morem nee quae basium sordieἰ-husquo conveniunt. ea chartis librisque temere aptemus. raro quidem, coercita, quam
aetas Mee dedit, Iieentia, honorariis inscriptiondus eotisciendis stilum exoreere lilaebit; at naudio jam maior earum dignitas erit, quae publicis monumentis incidentur: nee a Ium quos titulos privati quidam, nulla impensa prodigi, adsentando largiebantur, sublatos e medio gaudebimus; sed etiam virtuti deuique uni decus servatum, et veris tria butam laudibus perpetuitatem gratulabimur.
I atinam linguam non modo non inopem, ut vulgo putabant, sed Ioeupletiorem etiam esse, quam Graecam, Tullius olim sensit et saepe disseruit. Dunc tamen, quia ianidiu in ore homitium esse desiit, veterumque libros, e quibus ediscenda est, pleras que desideramus; Don ram seri solet, ut vel exereitatissimi in seribendo quandomo haereant, et a Graecis quaedam Ob sermonis egestatem mutuentur. qui si in prosa oratione aliquando osse unt, quanto eos crebrius in hoe nostra scriptionis genere, tamquam in aiado solo, luetari necesse ost, quum iis multa, quae oratori et historico in promptu mut, nulli ad inscriptiones condendas adiumento esse possitit 7 ergo laborem hiaue etiam, longum sano ac molestum mihi suscipiendum putavi, ut omnia veterum monum uta. Omnes reliquias serutaudo , dictiones . formulas, membra ipsa inseriptionum,quao multis dispersa libris, aut ignotis inessa saxis . inveniti disiicilia sunt, undique eouligerem. certasque in partes distributa proponerem. dedi antem operam, ut ea maximo huc eooserrem, quae rebus moribusque Nostris apta magis invetiircin; tum ne quid I gerem, quod sublestae sidci, ne dum suppositum pro alitiquci videretur: denique ut eo singula ordino digererem, qui scriptionem etiam iuvaro posset, elaramque minueret . emius quidem laboris haud me iam poenitet: quippo multis. quantum ego coniectura auguror, utilitati haec et commodo sutura sitit. eos tamen aute admonitos volo. De lianc formularum congeriem anto pervolvant, quam ea I geritit, quae libro secundo gradatim singula exposuimus. Dimirum si ad haec peregritii is quis atque hospes accesserit, saepe ille anceps haerebit, nec facile ordinem aut usum euiusque rei rationemque ad.
20쪽
Intiis et apposita inscriptionum sacra m
INITIA TITULORUM DIIS POSITORUM
Haerent saepe t ronos, quum inscrἰptionem inchoaro debent. Itieerit quo iiiiiio
utantur: neque enim id, quod commune esse solet, ita semper inscriptioni eongruit, ut ad rectam numerosamque membrorum .distributiouein conserre videatur. longum autem est multiquo laboris non paveos versare Iibros, ut unum tandem exemplum inveniatur. Ob eam rem deseribenda hie mihi primum ea veterum inseriptionum initia, quae in quoque genere varia esse ac diversa animadverterim: quo scilicet tironos uno iam adspeetu videre singula. at suo ex his Optare imitationis mussa possint, quod argumeD-to ipsi suo convenire maxime iudieaveritu. Deque vero eonsilium ii e loco meuiti apud religiosos homines offensiouem inro habeat, quasi auctor fuerim, ut sanctissima quae quo profanis atque impiis vocibus polluerentur. mitto illud, Latinam nos dieiionem spectare unice, non veterum sententiis inhaerere: formulis utiquo illis per errorem abim si omnino veteres sunt, qui eommentitia numina probrososque Deos iis ornarint laudibus, quas illi Dunquam meruissent. sed ipsa D a verba. sublatis horum nominibus. tum denique puriter reeteque primi inducemus, quum Deo immortali, quum Matri eius, quum sanctis Coelitibus verissimo tribuentur: quippe quae ad hos iranslata, iis jam reddita videbuntur, quibus unis deberentur. Porro titulorum Diis positorum hace sero inlita erant, quae alia aliis tu exemplis Tobatae auctoritatis oecurrant; Io I . INP . risiΑNVs . Auc si aDEo . IN . CVi S . T, TELA . DOMVS . LOT . . . . se ΜΕ pCVRID . C lvS SEDES . A . TERno . SVNT . . . . χI . O . M . idi . HONOREM . DOMUS . DI INAE . . . . so iBGidit . Di ANAE SACRUM PRO SAL TE NP . CAESARIS . . . . ηCERER l . LYGsFERAE . DIVINAE . Plio . NERlTIS . SACRΥΜ sQ