Ioannis Cottunii orationes tres. Quarum duae sunt Academicae, vna, De formis rerum publicarum, altera, De vera nobilitate, tertia verò est Liminaris ad philosophiam Oratio academica De vera nobilitate habita a Io. Cottunio in Academia Ricouratorum ad

발행: 1638년

분량: 14페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

2쪽

ILLUSTRISSIMO. 'ET EXCELLENTISS. D

V ALARESSO

optimo, amplissimoque

Domino,& Patrono enixe colendo, summam, ac Perpetuam F. P. Emo uspiam est, Illustrissime, Excellentis. Heros , qui natalium splendorem, Nobilitatem, non suspiciat: at mero in quonam ea synceresita,m reposita est, pauci porro, Ut ille ait, mel duo, mel

nemo, vix norunt. Hinc de ea, quemadmodum de praeclara quaque, non obuia re fieri amat, mehementer in omni aetate controuersum est, in totis etiam volumissius dia

sceptatum . De hac ipsa mihi anteactis diebus, dextro qu dam odere edisserere contigit. Rem integram, quamquam paucis , σφώ, ingenio e cademico, se olide quoad ρο- tui , complecti misium est, eo praesertim consilio, mistaeneta Nοἷilitas, quae cundiarum et liuisgentium merito atque ut mo iure maxima est, longe conspicacires in conspectu omnium refulgesceret. Nobile hoc argumentum inclyti ac nobilissimi tui nominis titulis insignitum in publicum prodire gestis, ut vel im roseae x te

3쪽

te Iectifimum a bruta Nobilitatis exemplum, Venetae flaritudinis antistitem, quas adstipulatorem, assertoremquesui

Rafferat. Verum enimuero auita tua Igna atque infi-gnia inter maxima Veneti firmamenti Adera , interque luminaria ina apprime confulgent. CAt vero alieno dantaxat decore haud contentus splendescere, quod alia cogitati

ne sensatum illud reuoluis, Et genus, & proauos, & quae non fecimus ipsi,

Vix ea nostr a voco, cceptam a maioribus lucem incomparabilium virtutum

tuarumsplendoribus mirum in modum amplificasti, atque i libata tua luce, Dirtutem etiam imam multis iampartibus effecisti venerabiliorem; quc in excelsosita faciem solet accipere aueustiorem. βuippe cui unquam, non apud nos m do , sed apud exteras quoque ac remotissimas nationes,admiranda tuae virtutes perspiatae, probataeque non fiunt ' Omnes quicumque te norunt, quis autem non nouit ' certatim efferunt admirabilem tuam in rebus gerendis prudentiam in tracitandis grauissimis AEterna Reipust. negotiis dexter, ratem, inprouidendis diligentiam, in conficiendis celeritatem, inflectendis animis e caciam, in congressu camitatem

erga uniuersum litteratorum caelum incredibilem ac paene diuinam humanitatem , mi merito tuo aeui nostri fα- cenas habearis munificentissimus. Nos, nos ipse experti, dum matitionem meam Patavii condecorare, in me ipsium

munificentissime excipere dedignatus haud sis ; quae hic lumbens efferrem, ni mihi moderatio tua flum comprimeret. ccipe igitur, rigeros Illustrissime, Excellentissime, magnae erga Cesitudinem tuam obseruantia mea, exiguum hoc litterarium monimentum, atque hilari, qua soles, rispicς

multu

4쪽

multu, dum ego ex intimo animi recessa Deum, t. av. deprecor, ut te incolumem, sospitemque quamdiutissime O

struet, . tueatur.

Vale AEternae Reipubu lumen, ac columen, m Musarum praefidiumque, decusque. Patavii V.Calend. Maii. Ir.DC.XXX

Illustrisi. & Excellentis. Celsitud. nuta

Obseruantissimus

Ioannes Comini

5쪽

tae ling. latin M.

Gen. c.

O RATIO

ACADEMICA.

DE VERA NOBILITATE. ERRARUM ille a umbilicus, Pythiae

antrum, quod olim incredibili cultu, ac famae celebritate Orbem compleuit uniuersum, non assiduo, sed per inre ualla perhibetur responsa dedisse , nonnunquam b idibus, aliquado Calendis nunc Sole exoriente, nunc desinentes quod per id tempus ex intimo illius hiatu , acri quodam spiritu, & fatidico statu manante, Phoebas in tripode collocata, quasi due uino amatu quateretur. Hinc magnus ille Macedo ccum aliquandC oraculum consulturus Delphos adiisset, atque tum forte nefasti agerentur dies, in quibus nefari quidem illi mos erat oraculo, primum ipsam vatem re luctanteio, seque lege tuentem orauit, mox inuitam tra hens, templum ascendit, quae studio, ac vi hominis victa,

exclamasse sertur ἀνεικα . .. iiλ- , . inuictus es fili.

Nobile inclytae vestrae Academiae d ANTR UM, Jllustriss Acad BIPATENS ANIMIS ASYLUM, statis teporibus, non sine caelesti psephisinate, sua oracula sendit, quemadmodum in praesens recolit intermissa. Sentit nunc quoque eximium ac petne diuinum halitum atque asi itum, non ex imo specu, verum exeditillimo, Eminentissimoque Corneliae domus apice iucundissime essulum: ex qua quidem familia tanquam ex Troiano illo equo

6쪽

fGraecorum proceres, innumeri ingentium Virtutum. Heroes prodiere, qui admirandis suis virtutibus non modo litterariae, sd Aeternae quoque, ac Serenisis, Reipub. Venetae, atque adeo Ecclesiae uniuessae; ctiam- Pu Vi & decori sunt, & Ornamento . Excipimus vero vividum hunc vegetumque afflatum exorieote fulgentissimo Psino Sole, optimo huius Acad Principita, ac Moderatore, qui quidem Musarum favus, Charitumque delicium , & viuum probitatis exemplum is, incomparabili omnigenarum virtutum agmine tiaras& infulas ornat, atque exorietur nobis d ii purpure s d Iueret

Sol. Hic me, ne stis mihi diebus, ob grauissima Phi- dς losophiae studia, Magni instar Alcxandri, at non, vi tui sed blanda, sua mirifice pallet, comitate , ad hoc

suggestum , ade anteactis temporibus tot praeclar ruin vatum effata delata sunt, suauiter traxit; ut in arem accomodate cadere videantur venusta illa Burde-galensis e Pobtae carmina de Theodosio Augusto, mi s Auson.

do nomen immutem. Dicere Pisanus iubet, γ' mea carmina poscit, 'Paene roetans, itando vis latet imperio.

Non habeo ingenium : Pisanus iussit: habebo. Cur me posse ne em , pisse quor ipse pMtati Inualidas mires ipse excitat, . iuuat idem Qui iubet . Obsequium fossicit esse meum. Hausto itaque hoc benigno afflatu, canam, inclutae huic Academiae , & Patauio uniuerso . Iam animus illo agitante calescit, iam vires vltri sollemque assurgit: iam haud patiens h immanis in antro subest bacchatur et iam sublimior . Aeneid.

in epigr.

lib. 6.

7쪽

in eod. lib. 6. Alo. ab Alca. lib. 6.

m Arist.

lib. I. Rhetor.

η Plato lib. 3 deleg.

maiorque videra, . Nec mortali sonans afflatus numino Mando Iam propiore . Iam responsa sun

Qua quidem, etsi l quondam nullum oraculum ederetur latine, nihilominis latinis auribus ita sonant. Νοιilitas tua flos rerum sub maxima magna Iunge opus, O frondes hiostri tua tempora lambent. VCS animum aduertite: ego Augurum , aut aedili su bibo vices, atque ubi delatum responsum interpretatus suero, Harpocratem imitabor.

Nemo uspiam est, nisi aut impense fatuus, aut imis praecordiis liuidus, qui non generis claritudinem ac no' bilitatem,praecipuum rerum humanarum ornamentum, splendorem,& illibatum florem suspiciat. Olfecit hunc eximius Naturae arbiter Stagirites, cium Delicitatis parte commemorans, ab hac natalium luce exorsus, hunc in modum ex 'aciatur. Faelicitatis m partes sunt, nobilita , gratia, amicitia proborum hominum, diuitiae, bona prole multitudo filiorum,facilis senectus. Praeterea corporis virtutes, bona valetudo, pulchritudo, vires, magnitu do, certandi robur, quin etiam gloria, honor, prospςr fortuna, Virtus, atque eius partes, prudentia, sortitudo, temperantia, iustitia. Videtis, quam multi serme quamque generosum beatitatis agmen, quasi egregiu

di animosus signifer atque dux nobilitas ducit 3 Deliba uit, hunc ipsum florem Plato, dum constitutis n in Uni uersum septem hominum ordinibus, qui alios imperis

8쪽

regerent, post parentes, quibus regendi apicem merito atque optimo iure, ascripsit, a tum an nectis nobiles. Imperium,inquit,om ne, est parentum in liberos, clarorum nobiliumque virorum in eos, qui loco ignobili, &geners inferiore procreati sint, senum in iuniores, dominorum in seruos,pr potentum in imbecilles, prudentum in rudes, & denique sorte electorum in repulsos. Quia

taneum est, viros meliores, praestantioresque eos esse,

qui epticitantioribus orti sunt: nobilitas quippe generis virtus est, inquit p Arist. antegresso loco a me in- , a reductus: & rationem reddidit in eo libro, quem r de is lib a.

Nobilitate ediderat. ἡγαν αρχη-ελει τ ii δύναμιν , πολλα pol. c. 8. ταρα καθειν σια περ αυτ .. Origo eam Vim nam est, ut com- ,h y

plura eiusmodi praeparet, cuiusmodi ipsa est. Huc spe- ν Apud ctat Euripides tin Hecuba, cuius elegantissimos versus haud possum, quin ascribam

Vehemens nota, insignis inter mortales, bonis natum esse, in magis magisque illustratur Nobilitatis nomen, fortibus, m dignis. Hinc in contexendis laudum, encomtorumque corollis ab illibato hoc flore initia expedimus. Plato, α -

ο-μιασω κιο Boni quidem suerunt, quoniam ex bonis orti sunt: generis itaque praestantiam primum laudibus es seramus:

9쪽

, Claud. de laud.

Serenae. plutar.

in vita 3 hel.

5 Dionysus inalic. lib re Arist.

d Pierius

Valer. Hie g. lib. 26.

Aristo. phanes incoinqdia Aues m Iliud.

Et Claudianus x uod si nobilitas cuncZis exordia pandis

Laudibus, atque omnes redeunt in femina cause, uis menerabiliorsanguis, quae maisr crigo 3 o c.

Ill huc in re fuit, cur prudentdsimi quique Vrbium, Legumque institutores in id sedulo incubuerint, ut ca tum virorum nobilium ab reliquo populo discriminare int. Theseus a a populo, Romulus b Senatorium ordinem, a plebeio, Ipse ingeniorum apex 'ristoteles c ciuitatem, prima partitione in nobiles, & populum segregauit. Quae quidem d. scernendi ratio tam alte in generos spectoribus deinde insedit, ut 'am externis quoque no iis, habitu, ornatu ue indicare ubi uis centium mos increbuerit. Athenienses, qui veteri ac illussi qestirent familia, d cicadas ex auro in paleis gesta aciunt, Vndi Thucydidae fit,ii, iis i. hoc est Cicadigeri dicti: iidem, g ta praesertim florente aetate, in aulibus aurum nobilitatis insigne tulerunt. Lacedaemonii h vero, atque adeo Graeci prope uniuersi, qui alios natalium spiria dore,& gen cris claritudine anteirent, comam a lucrunt, serui autem, humiles, atque e medio petiti homines, intime tondebantur.

Aristophanes in Auibus,

Oh dein seruus cum sis, portas comam. Quo quidem spectans dominarum pater Hom crus m Graecos vocat capite crinitos idest nobiles. Romanos vero, quibus maiorum imagines, & nata

lium

10쪽

liuin decus suppeterent , lunulae n nigris calceis astixae a reliquo populo segregauerunt. Quod Naina Pompilius instituisse fertur, siue ut Romanae gentis antiquitatem ad Arcades reserret, qui se astris p Luna- qti priores iactabant ; seu potius ut a centum illis Senatoribus ab Urbis auctore Romulo dispositis, sanguineta otrahere indicaret. Hinc r ille.. nobilis, generosius, 'positam nigrae Lunam subtexit alutae. Et argutus I Poeta Lunata ni suam pellis, cP nu uam toga. Tum Statius tsi enitum te curia sensit, Primaque Patritia clausit vestigia Luna. Iisdem nobilitatis index erat x Bulla aurea, cordis figuram praeseserens, in pectoreges tr , quemadmodum lorum erat Plebriorum. Hinc Satyrographus, cum de illa, quam Hetruscum aurum vocat, quod ab Hetruscis a Tullio Hostillio debellatis translata fuerit, dixisset, suis enim tam nudus mi illum Tis ferat, Hetrusumpueros contigit aurum 'subiungit, mel nodus tantum, aut signum de paupere loro . Discernebat etiam purpura, qua Patritios a tantum ac Senatores uti fas erat. b Martialis Te , inquit, Cadmaea Tyros, me pinguis Gallia messit. Dis tu purpurQum, Marce, Iagatus amem 'His ipsis ius extitit annulorum aureorum, quoquidem integris temporibus e ceu quadam tessera equites a plebe

i T.

Mac lib

C. I.

Iuvenal. satyr. s.

SEARCH

MENU NAVIGATION