[Emendationes Livianae] [microform]

11쪽

distinguenda sunt Lassitudo et stitia iam gentiebatur, et meridie tante nivis. Ade 3erunt tum . . . mo adparebat. Statuit te adfecto recenti hoati non obicere. Duas enim has esse putamus duarum sententiarum particulas, initium alterius,

alterius exitum quae media fuerint, damno irreparabili surrepta nam etsi tacite hariolari plura possis, certi ammare nihil licet in ea narratione, cuius ipsum caput truncatum est. Sed et agnoscere Iacunas est aliquid, et est pluribus locis unum, quod in hac condicione memoriae contingere OSSumus. Certius nisi fallimur et cognoscitur lacuna et suppletur in oratione Serviliana pluribus lacunis deformata, quamquam ibi quoque Madvigius corrigere maluit depravata quam mancae orationi addendo opitulari. Quant enim XLV, 37, 1 M. Se vilius graviter increpans milites L. Paulo meritissimuni triumphum denegaturos posuit sententiam Quantus imperator L. Aemilitia fuerit, Quirite8, i ea alia re nulla eatimari poδδet, vel hoc alia erat, quod, cum tam edidiogo et erea militeδ,

tum mobilem, tam temerarium, tam eloquentem ad in/tigandam multitudinem inimia eum in eastris haberet, nullam in Mercitu editionem habuit. Eadem everitas imperii quam nunc Oderunt, tum eo continuit. Itaque antiqua diseiplina habita neque secerunt, in ea cum haec extrema corrupta esse appareret, Grynaeo

qui habiti Rubenio qui tune quieverunt coniecerant Madvigius adsentiens antiqua diaeiplina ha&li qui erunt in textu posuit sponsoresque habuit coniecturae tam Herigium quam Weissenbomium. Et habiti quidem certum est et necessarium cs. 35, 6 et XXXIX. 1, 4 , quiererunt autem etsi huic sententiae peraptum Verbum St, usu quoque sulcitur Liviano, quem Ι. r. Gronovius et post eum Drahenborchius exemplorum delectu illustrarimi, nec a mutationis audacia quae videatur alicui dubitationem afferre possit ei quidem qui quoties quieverunt, nequiverunt, Similes verborum sormae, ob speciem quadratae scripturae continuae praesertim in his libris et in aliis sucum secerint librario meminerit, tamen quo minus comprobemus coniecturam prohibemur memoria rei notissimae sed quae nunc sorte criticorum aciem subterfugit. Quis enim ignorat nihil esse aut Livio aut aliis scriptoribus consuetum magis et familiare quam dicendi et iaciendi verborum copulationem ibi ubi aut omnia aut nihil eorum quae fieri possint vel debeant facta esse signia scatur, velut Catullus quid feci ego, inquit, quidve um Deut , eur me tot male perdere poetis, aut idem alibi quaecumque homine bene cuiquam aut dicere poδεunt aut furere, haec a te dictaque factaque unt. Sed Liviana ponemus exempla non

quaesita cum cura sed quae sponte Se obtulerunt.

quod ob fuerum dierumve The alarum bello laeeareret eoε quo avo diem Dei e ocii atque amici venirent adis oppugnandoari quia ontra ignominiam prope honore eis diri/εet fecisaeire quibus nihil neque dicere pensi sti neque Deere qui pro Peraeo adrersu Romano dissere quid aut rei e eonvincerentur

nihilne factum neque dictum G in civitate ratim, Rhodii, quod nolletis purgantibu civitatem omnia facti dictique m ilia adverευε Romanos quae inguli univeratque eo bello Loasiliter diaerant fecerantque purganti e nihil ho/tile diriδε aut fecis/e quieumque aliquid editioε diserat aut fecerat umquam. Quid igitur Dubitamusne fere constantis eius paris membrorum cum alterum habeatur in codice neque fecerunt , alterum iniuria librarii esse interceptum, idemque nunc vitium accidisse quo XXVI, 15 4 in hac sententia quia neque quid diserent neque quid facerent quicquam umquam pen8 fui88et partem priorem ob bis positam scilicet neque particulam periisse omnes consentiunt Reddimus orgo Servilio hanc orationis sormam illa non minus gravem aut minus oratore dignam Itaque antiqua disciplina habiti neque dixerunt seditiose quicquam neque

fecerunt.

Specimina I proposuimus ' mendationis Livianae, Commilitones carissimi:

quae res esse perpusilla multis videbitur nec solum iis qui ab his studiis phil logicis remotiore sunt neque nos eam magnam habemus, sed tamen idem ita sentimus, artem posse etiam in hoc tenui genere disserendi et probari recto et addisci, id autem ut ita fiat, interesse etiam amplioris ac dissicilioris argumenti quaestionum et disciplinarum, quae quoniam alia arte uti non possint, quanto

graviores sint, tanto magis cavendum Sse, ne via ac ratione non recte inita cum maiore et rei et nostro detriment Vagemur et a vero aberremus.

Scr. Berotini m. Aprili MDCCCLXXVI.