De mediis Arianismi ... praeside ... Baltasare Bebelio

11쪽

pore Dei Filius nonunciabatur, Sulpit. l. r. Quid inde Idem subisjicit : Arriani nimium prosperect secundum volouentibus, Constantinopolim ad Diaperatorem concummi ibi repertos Seleuciensis Synodi legatos. xi regia compellunt, exemplo occidentalium, pravam istam dem recipere. Habes malitios artis eflectum Saltem hoc impetrant hypocritae quod simpliciores Christiani mitius de eontroversia tota

ba sonant Athanasii Orat. H. adv. Arian. f. 313. de quibusdam sui temporis fidelibus. Transeo lubens alia plura exempla Meram autem uille hanc hypocrisin inde patet, quod ipsi Ariani usi

fuerint vocibus phrasibus in Scriptura Sacra minime occurrentibus. Quod 1psis exprobrat Athanasim epist de secret. iis caria f. 2 8 2 Q. Et Hilarius advers Const. f. 22 . in uno novitas eligitur malios binovetur Ubi in delatis occasio patet, novitas admittatur Ubi autem religionis maxima Osola cautela est , excludisum. Facentur hoc ipsi Ariminenses Ariani, cum loco paulo ante citatori an Vocem quoque μομπον, tanquam ascriptura alienam, quam tamen ipsi Ariani confinxerant. Pridem idem notaverat

Eusebius Pamphili, Ario addictior, quam veritati mam in literis ad Arianos quosdam exprimit Arii verba thrases: ἐξ

Et repudiat, quod nulla divinitus insipiratascriptura eas phrasis ussr- parit Theod. lib. I. c. II. Atqui postea, ubi viribus praevalebant, Ariani voce; λαμ α Ανοαοιον usii sunt ubi hae in scripturis usurpantur ZA. ah Zeth in pro orthodoxia adversas haereses pridem ab Ecclesia damnatas , vel recens exortus cum aliquando Alexander in Alexandrinus Episcopus diis ruisset de Sancta Trinitate, uni Jyoψxx. Q tatemque in Trinitate esse perhibuisset , Arius , occasione arrepta, Sabellianismi ipsum insimulavit. Sabelli is olim, unam tantum D EI personam esse, ut es essentia una , docuerat, diversis tamen nominibus, modo Patris , modo Filii,

modo Spiritus Sancti appellari Nec distincta erant vocabula Uia&hypostasis, utpote pro ipsa eslentia, seu substantia surpata ab orthodoxis ante Synodum Nicamam, imo etiam

post

12쪽

post eandem, vid. Dionys Petav. do g. Theolog. lib. i. c. g. g. 3. Hinc factum, ut qui eandem docebant esse Patris, quae Filii, vicissim , essentiam, Sabellianismi accusarentur Pars illos, qui hoc οαοιπον verbi m approbarent, loqui bla phemiamputaverunt, utpotestium essentiae expertem opinantes, cum Montano ct Subellio sentientes: referente Sozom. lib. 2. c. 7. Suspicio confirmabatur exemplo uno vel altero eorum , qui Orthodoxis accensebantur pridem, deinde verbdeprehensi sint Sabellianismum fovere Mareellus Ancyranus Episcopus, quondam ab Arianis condemnatus, sicut de Photinus ipsius discipulas, a Synodo Sardicensi, tanquam innocens, declaratus in restitutus suerat; cum Athanasius euridem a communiones penderet 'Namque Marcellus Sabellianae har sis assertor extiterat juxta Sulpit Sever. l. r. Hoc arripiebant Ariani, c adversus Athanasium abutebantur, tanquam ipse juste a concilio elset condemnatus, id quod apud Imperatorem

magnum pondus habebat: Ad crimina, qua falsi testes emigustranti

aggregabant, quod Marcellum atque Photinum, haereticos sacerdotes,

si judicio con natos , pravo studio Athanasius recepisset. Sulpit.

l. 2. Et paulo post; Arriani non hospotius, quam Athanasium, removere cupiebant. Quae verba explicant mysterium iniquitatis, quare haeresis suspicionem Orthodoxis astricare conentur Ha retici, nempe, ut Orthodoxie medio removeantur Photinus Pauli Samosaten damnatari pridem haeresin ex ore revocabat, Negans, Jelhm Nazarenum ante extitisse, quam ex Virgine MarianaLeeretur Hic vero religiosum prae sies ferebant Zelum Ariani,&eo glaucomate orthodoxos sibi adjungebant in concilio Si miensi, quippe quod una sederint, communibus suffragiis Photinianos condemnarint. Arius in literis ad Eusebium Leo mediensem conqueritur, sese ab Alexandro Episcopo suo, hujus assectis, Philoxonio Helladio, Macario abdicatum esse, quod distentiret ab ipsis, dicentibus, Filium elle eructationem,

productionem , ingenitum Theod. lib. I. c. s. m s. r. 3 Studiumpacis concordiae. . Pax alia est interna, stadium pa alia externa illa est concordia innde doctrina hare in extercis&eon na conversatione sive Ecclesiastica,sive politica, sive oeconomica.

cordi ςum Utrique studere Ariani videbantur, certe videri volebant. Et

externae quidem

13쪽

quidem . in doctriηa Mentiebantur enim in eadem sese Ortho Ia doctrina.doxa sententia esse, quod rem ipsam attineret in formulis solum loquendi, cita modis, soli DEO cognitis, nec revelatis, ab Homousianis sese differre dc iis quidem verbis, quae humanitus inventa Meonstituta eslent Confusis permixtisque verbis veritatemfrequentisiime haeretici eludunt, incautorum aures commumum vocabulorum sono capiunt ait Hilar ad Gal. f. 327 Exemplum praebet Constanti nus M. Hic enim sub initium c troversiae Arianae literis ad Alexandrinos datis censuit, inter contendentes pacem esse debere, eo quod iis non esIet de summo aliquo in taliterispinepto ullus neque novus de religione divina 4κtroductus sterror, sed imum eandemque de Helenerent sententiam, ut aded ad eandem communionem facile possint pervenire : Socrat lib. I. c. q. Quam falsam persuasionem in ipso confirmavit Presbyter Arianus. Hie enim Constantino M. persuadebat, Arium non in alia siento uia esse, quam qua fuisset a Concilio confirmata Socrat. lib. i. c. I9. Cumque Ariusic Eugojus juberentur fidei edere formulam, ediderunt, verbis orthodoxum sensum admittentibus, addideruntque, se fidem, O sensum Ecclesiis, tum sacrarum siripturarum tenere. Hine factum est , ut Arius impetrata venia Alexandrina suae Ecclesiae restitueretur, auctoritate Caesarea, adversus Athanasium reclamantem publicis literis alΙereretur . m. Eadem

arte ad Episcopatus suos redierant Eusebius Nicomediensis, Theognis Ni eamus Episeopi. In libello enim ad Episcopos edito distinguunt inter fidem Nicamam, arii sententiam, dicentes , se dei decisioni coclensise intellecta consubstantialis voce; noluisse autem condemnationi Arii subscribere ideo, quod ni

rime crederent, eum, qui erat a satus, hominem ejus generis fuisse. Socrat. lib. I. c. io. His artibus obtinuerunt, ut non modo ab

exilio revocarentur, sed etiam sedibus suis Epistopalibus redderentur, majora scilicet mala daturi. Hujus generis plura exempla adduci possent ex Symbolicis praesertim Confessionibus,quas ninc inde in variis conciliis videAthanasii epistolam de eoncilio Ariminensi ela Seleuciens. t. 1 opp. f. 862 seqq.) consarcinabantiis verbis, quae orthodoxum, heterodoxum sensum admittebant. Bene Hieronymus: Sic verba temperant,scordinem pertunt,

14쪽

o ambigua quaeque continent, ut is fram ct adversarior nn confisi ο-

in verbis, e in ore cinam fert, omnia omni=w agit, ne tu, ut Derz, ita Pater esse credam. Sire ille ad Filium DEI adversus Constantium Ecclesiae persecutorem. Una omnium instar esto confest ioAriminensis, de qua Sulpitii verba digna sunt, ut huc referantur, ita autem ille: Legatos ritu ἰme s comita ex parte no rorim compellit Imperator, nitri haerethoron con munionici est que conscriptam ab improbis dem traint, herbis gentitas involutam, q1M catholicam disiciplinam, perfidia latente, queretur Nempe ias verbum tanquam ambiguumo teme e a Patai lyMurpalum, neqne ex auctoritate Scriptu--

rarum profectum, b specie false religionis abolebat, nata ritu cum Parresia lantia lius crederetu . Eassem des utilem Patristi, in fatebatur,.sed inserim erat famparata, ut 4 et similis, non et cςssalis. l. 2. His verbis docet Sulpitius, aliam prorsus fuisse fidem orthodoxorum, leterodoxorum, attamento ejusmodi Verbis confessisionem suam adornasse, quibus orthodoxus subesse sensus videbatur,in proinde Imperatorem moVisse , ut unionem inter partes imperaret. Revera igitur non conspirabant invicem, quia Arianorum verba erant ambigua, nec ad liquidum.1el sum sese adduci patiebanturi Illustre exemplum est , quod recitat Athanasius in epistola ad Afros. Cum enim athod xi Arianorum sententiam exploraturi , quaererent, An Filius, ἔκθε ex DLO esset natura Unigenitum verbum Virtus, Sapientia sola Patris, Deus Verus Annuebant cogitante&secum:

bant Orthodoxi interrogando, An Filium agnoscerent noer crea- ruram, sed virtutem, sapientiam Punisam Patris, ct imaginem aeternam, aenihil omnino discrepantem, o Deum verum Denuo annuebant;

Nam x nos fideles ad imaginem DE esse renovatos vid.

15쪽

Theodor lib. I. hist. c. . Ecce iisdem verbis, quibus Orthodoxi, utuntur Ariani, diversistimo tamen sensu : Qualis illa Valentis Ariani sententia erat in Concilio Arii Minensi

irimita non esse creaturai si dat caeteras creaturas Sulpit Sever. l. 2. ambigua phrasi temni his venis, quibussmilis se caeteris creaturis iis negabatur, creas a tamen potior tantum caeteris, pronunciabatur. Atque hunc sensum intendebant Haeretici Orthodoxi vero ita intelligebant, Filium E prorius non se creaturam, adeoque neque similem creaturis. Hac aequivocatione factum, ut nostri Ariminensi formulae subscriberent, fraude tum non nrtelleῖIa stro demum anima: versa , nempe postquam Ariani mentem suam clarius declarassent. Illustre exomplum etiam

Hilarius recitat in epistola adversus Auxentium Episcop. Mediolanensem, ut aequivocatione luserit in subscribendo vid. fol. 3i . seqQ. Imo eo venerunt aequivocationis, ut 3 vocem homousion reciperent, subscriberentque, sed longe alio sentu eam intelligentes, quam Orthodoxi , qui statuebant, ejusdem essentiae esse Patrem e Filium , Ariani vero simili modo quod bene observarunt Valentinianui Valens inliteris ad dioecesin Asianam perscriptis apud Theod.lib.IV.c.' Intellexit quoque mysterium Athanasius,quo id fine simularent,& dissimularent, nempe ut interea incautos Sc simplices seducerent. Nam, quae nunc irenica stribunt, non curareriratisscribunt, utrum dixi, αλλὰ

ludi causa technarumque gratia id faciunt, ad imposiarum honi num. Orat. I. adv. Arian Metuebant sibi a scriptis polemicis omthodoxorum; quare consensus larvam aliquandiu duebant, ut feria interio haberent, ct intermissonem non dicendae cause arent'. ipsisum impietate, tempus locum , nanciscerentur prorogandas laresin cancram modum omnia depassentis l. c.

g. 6. Id enim tenendum est, quod Ariani potentiores facti animum suum, sententiamque clarius subinde prodiderint. Notavit hoc Athanasius, nempe ut confessiones suas Ariani subinde mutaverint, si vel pusilium temporis intercessierit, aes comem nacti fuerint pro ipsorum consuetudine aliquibus insidiansi

16쪽

In externa communione Ecclesiastica

orat. I. Liberio Romana sede dejecto Ariani nosi occulse, ut antea, sed palam ac publice haeresis piacula praedrcabant, referente Sulpit. Sev. l. r. Ariminenses Orthodoxi patres datis ad Constantium literis nomina fraudulentorum hominum produnt , cconqueruntur non longo tempore post, quam Orthodoxi isti vellent haberi, eori m mentes facile esse patefactas. Ocr. lib. 2. c. 29. Imprimis id cognitum est defuncto Constantino M. Quamprimum enim excesserat iste e vita, complures, qui etram antea de hac de prodenda in si licionem venerant, ab ea penitus desciverunt. In iis nominat Eusebium Nicomediensem c. Theognidem. Sozom tib III. c. I. Et post Concilium Sardi cense. Cum enim orthodoxi Episcopi calculum nollent aequivocis Verborum cothurnis addere, di1cessebant Ariani Philippos, ct aperte

verbum consubstant iis anathemate damnabant, in opinionem suam, quod

plius Patri disiimilis esset, per literas scriptiuubtiive illissemina nunc tetanti Socr. lib. II. c. I 6. Imo eos, qui dissentire videbantur, adigebant ad dogmatum Arianorum subscriptionem , aut in exilium pellebant. Notat hanc ipsorum θοιίαν Athanasius in Oratione I adv. Arian misisse enim ipsis ait scrupulum de fide, ut Africanisubscriberent, aut,si contradicere ausint, exsilium ferrent. t. I. opp. f. 287. X quibus patet, quod astutam vapido sub pectore vulpem hactenus occultarint. . . . . In externa communione Ecclesiastica Per decretum Concilii Nicaeni Arius in assecla sedibus suis erant moti operam autem indefessam dederunt, ut eaS reciperent, in communionem cum Orthodoxis reciperentur. Hoc fine

Eusebius Theognis libellum ad Episcopos, Arius ad Constantinum , Constantius ad Ariminenses Patres orthodoxos dederunt, ut concordia mutua SI communio redintegraretur. Opponebant sese quidem Orthodoxi, nolentes incommunionem damnatos haereticos recipere,attamen praevaluerunt apud Imperatores, aulicos Ariano in blanditiae, ut aut recipere, aut in exsiIium abire,in dira pati cogerentur. Taurus Ariminensis Conciliabuli praefectus ed progrediebatur lenociniorum pacificorum, ut Faegadium&Servationem vel lacryn restaretur, mitiora uti consulerentia Nam in promissis acceperat consulatum,

17쪽

sulatum, si rem essectui tradidisset, nempe, ut in unam dem Ariani Homousiani consentirent. Sulpit. l. a. Et Imperator Orthodoxos omnibus modis compellabat, uniri haereticorum communioni Adeo studium pacis intempestivae ab Arianis accensum, in ipse flagrabat Attamen cin his mera erat simulatio. Nam E.g. Eusebius Nicomedientis palam rolabat, literis etiam scriptis, Arium recipi in societatem Eccles asticam,in tamen interea innocentem Alexandrum clanculum traducebat Socrat Iib. I. c. 3. Sed nec suos, leviter licet dissentientes, secum ferre poterant,quanto minus eos,qui integris symbolis distabant: Quo annis tu unum cogunt, veluti tu tabulas, pactaquesribant, utantque, βpro descripta con cere, iniqui Uterim, fordi, ctriduuli umscripta ipsorum non modo meas ἐτέρων, αλλα αρ' Assin τοι αυτων ἐκβάλλdou,ab aliis,

sed etiam ab ipsismet exprodantur notante Athanasilo Orat. I. adv. Arian Macedonium, Paulo Orthodoxo ejecto, Constantinopolitanis dederant Episcopum, eo quod Spiritus Sancti negaret deitatem secumque conveniret; sed cum nollet perinde Filium dicere creaturam, eundem a sese segregarunt, Theodor i. a. c. s. Nec minus illustre est exemplum Elius Scripserat filius, Arianorum hactenus assecla , νομ οιον τον ον Τῆθρ' ora πατρὶ dis nullam esse Filium D ΕΟ ct Patri , Id ubi rescivit Constantius , Elium in exilium expulit, Theodor. l. 2. c. 23. eundemque scripto damnari jussit, cui obtemperantes impi ratus consortes sententi suae socium condemnarunt. Scripserunt etiam de illo ad Georium Alexandrinum epistolam, quam quidem historia inseram,

At eorum improbitas patelat, καὶ γαρ τοῖς συμ φρονουσ1, καὶ τοπ ανlιλ.έγους παρα πληGως ἰκέπηdo, quippe qui doctrina vafaventes adversarios non di mili rodo tractarunt. c. 24. Nempe erant inter Arianos ni itiores quidam, rectius callidiores dixeris quidam rigidiores, verius candidiores, ut erant Eunomiani, AEtiani,qui scapham scapham dixere, ios isti ferre non poterant, scenae minus dextre inservientes. Quis jam miretur, Ariano cum levius dissentientes ferre non possent in communione Ecclesiastica, multo minus serre potuisse longius discrepantes, ut erant consirbstantialis confessores. Hos excommunicabant, desedibus sitis dejiciebant in exilium mittebant, X- 3 crucio

18쪽

cruciabant, im morte quoque asticiebant, ut in serius patebi t. Sciendum emin&hoc, quod illi alias ter se discordes animi

coaluerint interdum adversus tertiam , nempe orthodo XOS,

quos pari odio pro sequebantur. Docet nos hoc Athanasius de inrio manitis mel etianis loquens, qui cum antea inter se contentis essent, nunc, ut olim Herodes o Pontius, in blasphemias adversus Christum consi tincit. Orat. I. f. so . subjungit, quomodo juncta opera Ecclesias orthodoxis eripuerint, Episcopos una cum Presbyteris in exilium profligarint, populum fidelem Ecclesiis ex- eluserint. Hinc simul judicari potest de uniones concordia oeconomica, quam pra sese ferebant hypocritae. Exemplum esto Lucius Alexandrinus , loco Athanasii obtriisas Pseudo-Episcopus Hic enim, ut populum sibi conciliaret, in balneum secum in Vitabat , copiam cuique plebe faciebat sedendit, cum, una lavandi. Theodor lib. IV hist. c. I3. g. .h inrtutes cum sanctificantes , tam administrantes. vlatutes san Istae considerantur iuxta decalogi tabulam vel 'riorem vel postisς Πις steriorem , Priorem , ut pietas in Deum Arius in steris ad Eusebium Nicomediensem perscriptis exponrt caussas , quare abAlexandro Episcopo suo: asseclis separatus sit, nempe propter impietatem ipsorum Has impietates ne audire quidem po umus,etiam-μ haeretici mille mortes nobis miliarentur Theod. lib. I. c. . Idem, ut haeresin suam jucundius insinuaret animis hominum, scripsit

ἄσμα α τε ναυlικά, καὶ ἔπιμυλια, καὶ ποιποριμα ; cantiones nautisas, o molares, o tales, quibus nempe uterentur nauta in tem p

statibus marinis, mancipia in pistrinis, viatores in itinere: referente Philostorg. lib. a. hist. c. 2. Domos idem circumibat,&in circulis disserebat de rebus divinis, ut ardere Zelo divino, ossicium studiose exequi videretur, Theodor lib. I. c. I. Unus sussietat Philostorgius ex Et ianis Arianis homo; Nam totus est insitorum virtutibus decantanctis. Posterioris tabulis virtutes fiant in gentre. ingenere quidem charitas erga proximum , qua toti flagrare videbantur. In compendium redegit artes exhibuit, blico scripto Hilanus adversus Constantium scribens Pugnavisu contra persecutorem fagentem, contra hostem blandientem , contra Con

scribis

19쪽

gribit ad vitam , sed dii.it in mortein non m dit ca Vere ad I Jertatem, sed Irtra palatum horror. t a s rvulitem non latera exat, si coro cu- pcis non cap t gladι, escat, scd animam astro occi Et non gnespublice minatur, se gehennam privatIm accendit Dion contendit, ne vincatur, sida uiamr, ut on inrit r. fol. 288. opp. Et sol. 29O. Osuio Sacerdot excipis, quo O Chrsis est nodisus , caput benedior usubmittis, ut mdem calies convivio dignaris mouo Judas ad proditionem egresus est; misam capium remet tis sensim Chrsus,in canda esset, e esuit; μctigalia sar stas, ut ad negatiovem Christianos invites, qua tu, crelaxaritit, quae Di Isint, amittantum Taurus Imperatoris pra

Dcstus, prae incredibili pacis amore lacrymas fudit Arimini . ut Episcopos ad pacem flecteret Sulpit. Se v. l. a. In Specie prae sese in specie ferebant summam fidem erga magistratum. Erat Presbyter qui '' ς β dam in aula Constant in M'. qui tabulas testamentarias a Patre ''g' - -

facias summo silentio asservabat,donec Constantius accerseretur noVus Irmperator. Idem, an alius adhaesit Imperatori cum Ba baris confligenti, J dispositis nunciis primum sibi afferri euravit de pugna eventu quem cum faustum accepisset, illico ad Imperat orem detulit m effecit, ut Imperator deinde palam diceret, se Valent meritis , non virtute exercitus vicisse. Jactaverat enim versipellis nebulo angelum se sui Senuincium. Sulpit severi. I. 2. Hac arte deinceps Dequenter usi unt adversius orthodoxo . Athanasium cumprimis, quem dicebant, milvis obedientem este Casarum mandatis , aut fidum in subditis coercendis quibus de calumniis paulopost dieemus. Ipli vero parati erant ad nutum Caesarum, ut facerent, quidquid illi ellent condemnarunt sitium iubente C:rsare, etsi ibi ορο Θον Decernente quid magistratu , id depraedicabret, rex sequebantur e evocante ipsis, comparebant Pres gestas cum ipso communicabant: arbitrium in omni bus permittebant. Innocentiae iudicandae innocentia, . studere videbantur Arsenium enim quendam proponebant, Justitia. cui Athanasium praecidit se manum, etsi falso, dicebant iudici pudicitia.

tiae patrocinium silmulabant, cum aliquot orthodoxos scortationis insimularent Equitatis etiam lancem tenebant, causan aequitas, .

te .controversis ejusmodi difficilibus non esse illaqueandos Limplicium animos, qui capere non positu eam sublimitatem. Eodem

20쪽

Et adminiis strantes, ut sunt: sapientia, prudentias

eoaeordia dem respieiebat fuga nominum discretivorum. Conquerebantur

enim Ariani, se ab Ario denorninari Arbitrabantur se calumniam

passos, κω κατω λεγομένους 'Aρειωδε, immerito Arianos appellatos, referente Athanasio Orat. I. adv. Arian. f. m. 288. Eu Rebianorum epistolam s. 892 idem recitat, quae sie incipit certe Arii Acoluthi i. e. sectatores nonsumus, neque, cum simis Episcopalis ordinis, Presbyterumsequemur. Ita' Auxentius ad Valentinianum Valentem scribit:.nunquamsiva Arium,non vidi oculis ron cognovi ejus doc rinam sed ex infantia, quemadmodum doctussum, scutaccepi desancti cripturis.cr didi, ct credo in unumsolum verum Deum. Urc. apud Hilar. f. 2I6. . . Ad virtutes administrantes spectant dona cum ordinaria, tum extraordinaria. Erant homines sapientes, ut vesunius Eusebii Pamphili exemplo patet prudentes, qui res suas dextre gerere, omnium sese ingeni accommodare poterant; Apparuit praesertim in concilio Ariminensi Linguarum periti, ut Ulpnitas, Gothorum Episcopus . Nam literas ipse Gothicas invenitae, in barbaram linguam transtulisse dicitur scripturam sacram unde sui temporis Meses dicu us est apud Phi-Holventi . lostorg. l. a. hist. . . Eloquentes, qui spartam suam verbis speciosis causam exornabant, ut patet vel ex solis epistolis Arii, Eusebii, conciliorum nonnullorum ab ipsis habitorum: eonqueritur Athanasius Orat. I. adv. Arian haereticos hujusmodi verborum lenociniis nonnullos seduxisse. Extraordinaria quoque Chitismata, harismata iactabant Nam Philostorgas Secundum, Agapetum, Theophilum, Elium miraculis claruisse tradit lib. I. e. ro. II. 8. III. q. Is 26. IV. . . . Insionem mentiebatur Valens ille, qui Imperatori in pugna adstitit, Sulp. Sev. l. r. Constantius adversia usius esse fortuni ob sitiano-Arianos amictos scribitur a Philostorgo lib. V. 4. Nicomedia terrae motu concussa esse er debatur Arianis, quod ορούσιον vocem concilium approbasset.

lib. IV. io Quae rimilia alia phantasmata magnam habebante speciem, lassicaeiam in Arianismo commendando, suspiaciendo, tropagando id quod tristis eventus fatis demonia

stravit.

g. o. aes enus de simulatione ela dissimulatione, prα-cipuoArianismi instrumento,disseruimus.Sequitur aliud, nempe

promo