장음표시 사용
11쪽
Primaria forma quum tribu pedibus iambicis ad speciem aequalis sit, qu0rum l0c aliae ejusdem formae ut p0ni non poterant: accidit, ut eidie De V. D. p. 119 sq. tres iamb0s ibi cernere videretur dochmiis adjunctos numero parum intellecto. Alii sicut ipsum doelinitum pro antispast hypercatalect0, Si hunc versum habueruntur antispast et sive ambo sive
spondeo cui opini0ni omnes fere ejus formae adversantur Hermannum haec praecipu0f0rma quae fini par Si Senarii laudi, O adduXerat, ut nostrum versum esse diceret iambicum Schi0rrh0gieum. At ille plerumi lue n0 in molossum sed in reticum desinit, id quod abhorret ab senario claud0. Et imis credat Illiponacteo hoc est versu ludicro, luem Vel comoedia dignitatis esse Suae negavit, tragicos tam aepeus is esse, ut graviSSimum luctum depingerent Est autem noster versus primae 1 rmae dochmii L L Simillimu habetque etiam id, issio dochmiorum jus esse constat, ut retieae formae in antistropho respondere mol0SSus li0SSit, velut in Electra oro. αν
vero omittam Marium Victorinum De Metris II, 10, 6 p. 31 d. ais , ubi de metro agit pae0nie apud lyric08 et tragicos et comicos: - , sed et bacchiacis, inquit, et ere-tiei conjugationibus adaeque usi sunt, ut est hoc, Acuta sale e Si virentes aesculos. At isto modo primum aesthius in integrum verbum deberet X ire, sicut in exemplis quae ipse finxit et in aesthiis sit omnibus. Deinde fieri vi posset, ut forma XStaret,
ap. Pindar Pyth. VI, 18 omnino noster versus Saeli cum OsthmiaeiS, nonnunquam tamen eum alii quoque rhythmi e0pulatur. Ita IIermannus in Epit. D. Metr. p. 207 bene observavit,eum pSum n0 raro glyconei mixtum inveniri. Vellem addididisset glyc0neis poly Schemati Stis , quibus et posterior par versus Eupolidei et Ver etiam haec ipsa s0rma ael tu miSeentur, quod in libello De glyc0n polysch. certo pr0bavi. His igitur glydoneis rhythmi nostri non dissimiles fuerinit. Exempla versus Ostrie tragicis et Aristophan adtulerunt Hermannus in El. D. Metr. p. 23 sqq. et pleniora Dindorsius De metris seen p. 41 n. li et p. 42 n. 22). Seripseram ipse de VerSun0Stro, 0c08 e tragicis et Aristophane omnes collegeram, e0llectos disp0sueram certo ordine, VerSibus aliqu0t 0 male ut Sperabam correetis quae omnia non ad vepre Sed in Serini0rum dumetis amissa nune frustra luaero. Si tamen ellariam anum rurSu in- Vener0, Vel ali tempore vel etiam infra haec tuoque addenda curabo ). At di Xerit luispiam, Si ne lue Victorinus neque eidie ne lue ei mannus et caeteri hic serendi sunt quid tandem de natura versus tam frequentis existimandum est Ego vero tuo fugiam habeo, quem Sequar non habeo nec turpe arbitror e0runt inscientiam sateri, tuae omnes
juxta nescimus. Finge inquit, aliquid saltem commode, ut te qu0que de tanta re cogitasse videamus. Hodie suspicor versu nascenti eandem s0rmam an impressam fuissei suam in Viet0rini habet exemplo, bacchiacae et creticae e0njugati0nis, ut eundem quem ipse dochmius habuerit numerum paeonteum atque adeo d0ebmii initio aut par fuerit aut saltem cognatus. Dieam tamen etiam illud, quod juveni eram commentus etsi id neque antea in vulgus edidi et hodie prorsus ejicio Tantum recte Videram versum quum omni dochmiorum generi immiXtum XStare, tum rimariae s0rmae l0nge SSe simillimum. Ergo sic opinabar versum nihil aliud 88 nisi rhythmicam formam hujus dochmi ipSiu Sive ita iVe m0d0 Quo id Sane Onsecutus eram, ut verbi causa in Pindari Pyth. VI traiiue pars versus alteri ae lualis 1ieret veluti:
Quam conjecturam ipse ioStea his de au Si repudiavi. Primum versus n0ster sic erit ille luidem et ipse d0chmius, Sed erit Voltῖς εκ cloi Jιος. Atqui secundum veteres technicos dochmius myli 0 talo κὶ ι ολ α0ς, ut di8erte adpellatur, sive ut idem aliis vertiis di eunt, in oeli miis ista conq)aratur et resertur Προς πεντ ιδα. Tum milleni poetarum dochmi ita compositi Sunt, ut quemadm0dum etiam metrica ars poscit eorum longa parsit brevibus binis, non terni neque luaterni8. sed videamus de alia re, quae ipsa tuoque ad Electram pertinet. Sciunt mΠe8, quantum dochmiorum doetrina studiis prae-esaris maxime is uidem A. Seidleri, tum etiam G. Hermanni, G. Dind0rs ali0rumillieaeceptum reserat. Veruntamen Sunt, tuae illi Viri ab 0tris s0lis ubique pr0seeti falso tradiderint et quae ab ipso poetarum USU plane abh0rreant. Cujusmodi est, suo quum ad metri formam primitivam omnia ae lallide aevo starent, in Ultis alii Ἀ0rmis iisque usitatis priorem letum malnotarunt hoc modo: At si rem non praejudicatam sed ad iis uidum ab me expl0ratam adferre licet, poetae in ii se XV 0rmis etiam priorem nun illam non in lirima Syllaba te li0Suerunt:
12쪽
et ad eundem modum in sormis aeteris, id quod vir egregii haud dubie animadverterant sed noluerunt credere, ne quid metricorum res publiea detrimenti caperet. Nostrae rationi cave oppona formam primam ex qua si XV illas inseriores derivari omnino non OSSe Pus nent Sane eum prima forma aeterae Secundum doctrinam metrorum. Verum enim dochmi omnino non sunt metrici pedes sed tempora rhythmica Atqui seeundum numerorum leges hae sormae sedecim amice inter Se consentiunt, Sicut infra demonstrabitur. Ne lue tamen eidierum et aeteros, quod metri tantum tribuerint, relirehendo laudo li0tius hoc consilium non ut per se probandum Sed ut necessitate Xpressum in hac tam tenui rhythmorunt notitia. Addo etiani illud, poetas in dochmiorum numeris severas metrorum leges terumque Serva88e, sicut sere n0S Oeet antistropha. Quae ver metris repugnant, mutarique Sine pro ecta audacia nequeunt, certo tuenda Sunt, praesertim Si numerorum legi istiselle c0nVeniunt. In qua re dijudicanda n0 dissile0r singulari opus esse aut ione. Nunc nova dochmi ipsius forma in lucem proferenda est hau die trochaicam,
non differt nisi primae longae Soluti0ne. Neque trochaica adhuc latere potuisset, Si inter sormas esset requentissimas. Nam piae ubique oelimiorum Vehementia est, longe Saepius dosthmi conditi sunt, qui a tribracho vel aetylo inciperent tuam tui a trochaeo Vel Sp0ndeo. Et quam ego dochmi formam e fuga retraXi, eam Vetere B0ndum eum penthemimeri trochaico male confuderant, sed adpellarunt hypod0chmium , ut Diomede De Pedibus III, 5 56 p. 439 d. G. Quare hic numerus inter dochmio Vul gare ita tantum penthemimere diei recte potest, ut aeteri dochmi ad unum omnes. Exempla haec sufficiant. Eurip. Orest. 14M 1b3 Herael. 82 103:
Inprimis adde 013h. Εl. 238 sit. 246), de tuo loco mo dicetur. Qu0rum numerus locorum saeti augeri 088et, Si placeret ea addere, in quibus dubium est, utrum penthemimere trochaica habeamus, an hypodochmi08 Atque hic ipse versus ad numerum par est d0elimi primitivo quamvis Seeundum metrie0 hae formae inter Se pugnent. Tu 0ufer duo Seript0res, qui ex antiquis fontibus Sua hauserunt, Quintilianum . . IX, 4, 8 qui ait rhythm0, quia tempus solum metiatur, indisserens 880, dactylusne priore habeat breves, an Se iuentes: sed aliani dimensionem versuum esse et pedum metricorum, in quibus pro dactylo 90ni non p088 anapaestum. Adde Marium Victorinum II, 10, 5 p. 131G. qui dieit, ubi n0npedum sed numerorum ratio Sub8iStat, n0n pede pedibus pare restitui, Sed tempora temp0ribus adaequari. Quae autem Quintilianus de dactylo et anapaesto pari dignitate praeditis docuit, ea quam docta luanuime vera Sint rhythmorum periti e Eurip. Hecub. 151 sq. inprimis e v. 165 et I sq. d. ireh. 0terunt dispicere. Ceterum etdler De V. D. p. 114 et p. 160 opinabatur in hujusmodi 0eis uni dochmiis e0njunct0s esse trochaeos vel in sine ei adhaererse, ita pie visum est etiam indorso De Metris poet. c. p. 48. In hanc e0njecturam ei die eo incidit, quod bene vidisset dochmios eum aliis qu0que numeris Saepe copulari. At ubi ips08 0elimios in mediis d0elimiis palam habemus, cur tandem luaSi ad aram ad alium rhythmum temere confugiendum est Hermannus et in edit Orestis p. 14 et in Epit. D. M. p. 95 d. See. tuum oeior. 140 1 53 unius memor fuisset, numeros h08e esse dixit ins0litos et in remotosv0luit qu0 saetum n0llem. Nunc ad eum locum transeo, qui vel s0lus ad pr0bandam sententiam meam poterat sufficere, ad Soph. l. 23 sq. 246 in ipsius Electrae carmine lugubri:
Quo in loco re dochmio moduli Vulgari P0ntinus SubSequuntur du0hyp0d0chmi i. e. 0chmi Drmae ad speciem tr0ehaicae ita ut 80pb0ele ipso teste hypodochmi vim et dignitatem dochmiorum habuerint. Neque tamen idcirco versus ultimus cum prioribus Xaequandus est hac rhythmie0rum machina: Immo ut in rhythmis sit omnibus, numero magis quam metro conVenit Varietas ipSa 0m-p0sitionis, dummodo Similia ut 0 l0e0 et in jungantur
13쪽
Quo in genere quod ad 0elimi0s adtinet 40ndum Seidleri invent0ris, sed Hermanni
et Dindor summa ernitur elegantia et perspicacitas. Et indorsus luidem De 0tris p0et. e. p. 46 optime judieavit formas paullum diversa e0njungi atque adeo in anti-
stroplia sibi respondere posse, sed nimium dissimiles aut contrarias nullo modo posse. Postrem quod ad laturam numeri ioclimiaci spectat, primitiva 0rma ut jam antiquitu factum St, proseisei omnino lieet Est igitur 6eh-mium totus ab initio ad sinem unus pes mere rhythmicu Syllabarum ad minimum V, temp0rum autem VIII. Hic tamen pes fluoniani e8 Πους συνθετος, ideo ab graeci8, quibusnam elementis constet jure quaesitum St. IIephaestio ejusque scholiasta p. 60 G. d. See. SSe Voluerunt antiSpaStum hypercatalectum, genere alio tui inaudit0, ut recte
Hermannus in l. D. M. p. 243 Adde tuod sicuti eidie De V. D. p. 28 primus
docuit ultimam antispasti poetae tantum n0n ubique producunt ho modo G.
Quanto meliora haec sunt Quintiliani . . IX, 4, 97: est et dochmius, qui si ex bacellio et iambo, vel iambo et cretico -. ambo qui sic jam ante Aeschyli temp0ra censuerant, d0ehmium generis esse decrerunt pae0nici, ad luem numerum et e reticus et vero etiam bacchius referebatur Horum alterutrum riuum oporteat Verum osse, min- dorso . . p. 45 dochmium placet e bacchio et iambo, mihi potius ex iambo et cretico compositum esse. Praeterquam enim lu0 dochmius n0n unum habet et uni sed dupli stem, quodque alterum priore sorti0rem Sse videmus nullum omnino dochmium luasi bacchium et iambum dimetiri licet, plurimos autem ut iambum et creticum legere non solum licet, verum etiam oportet Nec Vero Summa rei sic spioque manet eadem, ut infra demonstrabo. Quod ad alios pae0nici numeri testes adtinet, multum tribuimus Aristidi De Mus. p. 39. nihil autem Ieh0liastae novitio ad Ar. Avv. 1188 - 1262 qui lane ribrinam
p. 9sq. demonstravi e Quintilian J. O. IX, 4, 8 vel potius Aristotele in Rhetor. III, 8,
Thrasymachum in prosam traduci omne genus paeonum jussisse l. e. non solum ut Aristotelem eum primo luartum paeonem, sed etiam creticum, bacchium, palimbaechium et vero dochmium, eoque ipso actum esse, ut et Cicero in Oratore c. 34 et Quintilianus J. O. IX, 4 9 dochmium vel in clausulis prosae Vel quovis Oe aptum eSSe cenSerent.
Quae tuum ita int, in oculos incurrit, Graecos ipsos dochmium pro numero habuisse paeonico Haud inutile visum est hae etiam tradidisse, tuae Seidie et Hermannus nepoterant quidem Satis recte Xplicare, ideo quod ubi pie de dochmio non ut de numero sed quasi justo metro cilicet disserere consueverant. uuani tuam Viri eximii Sic lu0que plurimum adsecuti sunt Quae autem Seidie de dochmiis in universum judicavit, eis Hermannus adsen8us est primum in Praelat ad ur. IIerc. F. p. VI et iterum in l. D. IIet r. p. 241 suumque ip8 errorem diserte retractavit. Nam in duobus. quos de doctrina metrica primum edidit libri. De Metris p et in I mandbueli de MetrihS. 104 109 duplex dochmiaeorum versuum genus distinxerat, alterum anti SpaStieae formae, alterum trochaicae. At posteaquam egregius ille Seidleri liber editus est, ter- mannus alterum dochmiorum genus sormae trochaicae in spongiam incumbere ju88it. Qui si ut in ejusmodi re, quae non tam metro quam numero constet, in rhythmi quoque inVestigandi plus curae posuisset haud dubie vidisset et vel ex his formis
omnino exstitisse. Sed ut ad naturam numeri revertar dochmiaei, qui e duabus partibus conStat non a pri0re Sed ab altera parte, quae graVi0r 8 numer0que nomen dedit, videtur incipiendum esse. Omnino dolemus qu0 metrici tantam rem adhuc tam leviter attigerunt. Ipse ei dierus De V. D. p. 29 hanc disputationem utpote perdisseilem explicatu maluit rejicere. Tametsi quae ibidem verbo dixit, ejusmodi sunt, ut Hermanno duee pSe quoque d0chmium pro antispasto hypercatalecto habuisse videatur. Qui quidem error jam Supra ab nobis satis superque refutatus est ). Alii dochmium ex sedebacchiae et iambico consistere opinati sunt. At ut omittam, qu0 in Graecorum potiSibaeehiorum usu infrequens est dochmi autem sunt iste luentissimi baechiae pedis una
prope et immutabili forma haec est qui ipSe es Silue recurrit Velut in tetrametro:
ita ut aediliae pedis et ambiet 0pulati0:pr0rsus inaudita sit. Duplici tamen modo ipse error Xeusatus est, tum qu0 baechi0 temere illato pae0nicus rhythmus vindieatur, tum etiam quod dochmi sane e numeris Sunt e0mp0Sitis, minim vero se simplicibus, id qu0 in mentem venerat defens0ribus antiSpaSti. De utroque pedum genere duple olim fuit sententia, quae a Quinctiliano J. O. IX, 4, 9 sq. et partim Tulli in Oratore c. 64 tradita est. Aliis placebat metrieum pedem tri Syllabas, aliis Syllabas quatuor non Xeedere: dochmius autem minimum inquini lue Xeurrit. Atqui illud veteres uno ore docebant, luid tui Sit Supra quatuor Syllaba8, ut asium, ut o elimium et alia permulta, id esse e pluribus pedibus comp0Situm et certo e meri numeri c0nstare, non e pedibus metricis. Hinc mirere, iu0d
A. Seidler, G. Hermannus G. Dind0rfius aliique viri vere docti ubique sic agunt, sic dedochmii eXponunt, imas de certo genere justi metri, quodque rhythmici, qui in dochmiis
ill08 duce ubique secuti sunt. Illud ver maxime mirum est, tuo Seidie et SaepiuSetiam Hermannus atque Dind0rsus pleris lue in l0cis veram naturam numeri dochmiaei per metrum Solum optime adsecuti sunt id luod ex eis dochmiis clare elucet qui habentantiStrophum. Sed dubitanti, equonam modo tam nova res ac paene incredibili tamensrma it ne lue ad irritum cadat uecurro itaque resp0nde0 dochmiae pedi partem utramque primitus fuisse mere metri eam et postea demum ab metris ad rhythm0s abiSSe. At quum principe Grae00rum nunquam dubitarint, tui doelimius numerum habeat paeonicum transver8a in me incurrit auctoritas ipsius Aristotelis in Rhet0r. III 8 ο ε
hoc Hermannus in El. D. M. p. 520 p. 57 1 et alibi optime refellit, illud autem qu0d aestu vitiosum est, mordicus tenuit dochmi dico antispastum. ' Caut tam0n veteribus technicis utendum est, tui .d0elimium ipsum n0 mio modo definiet ant. Vide exempli causa auellium p. 24 et 5 M.
14쪽
dochmiis n0 de utr0 lue paeone sed de reti e pede agitur, luem Arist0teles ipse ibidem a vero paeone secernit. Quod Vero illo judice pae0 Versum aut metrum nusquam facit, aliis de ipso paeone secus videtur. Dissentit enim Aristides Q. De Mus I pag. 50 M., qui inter genera et ιυν ιετο ost diserte retulit etiam et grati0νιπι ν, di88entit alius auet0r, quem latinum sedit Quintilianus IX, 4, 89: pae0ne Suo, luem tui Versum raro faeit maXime laudant , quae a graeci Sumta esse ex eo patet, luod ipsius judici IX, 4, 79:,pe - Xeedere , plane adversantur. Verum etdlerus alii siue luidis uid justo metro ut putabant d0chmi0rum repugnaret, ubique id V0luerunt mendo assectum esse. Ita haec disputatio haud raro etiam ad artem spectat cliti eam. At vero die endum est enim saepius dochmi ne sunt luidem pedes mere metrici, Sed tempora rhythmi ea. Ergo si quid cum metrorum doctrina pugnat, numerorum autem legi hus idem plane convenit: id videbitur n0 temere mutandum sed potius fortiter defendendum esse. Venio ad 0ehmiae pedis partem alteram et eam li0tiorem, e qua t0ti numero nomen apte inditum os paeoniel. In tanta tamque ingenti dochmiorum multitudine ne unus il uidem dochmius invenitur, qui non aut in pSum creticum aut in ledem cretici vicarium exeat, nullus deni lue, tui si alio modo legatur, recte intelligi 0ssit at sine exaudiri. Adeos orentissimorum Graeciae Scriptorum verba, qui ut supra dixi non aliter judieant, rei ipsius fides sequitur. Ergo credere docti SSimo homines nullo modo dubitaturos uisse, quin d0ehmi semper in pedem desinant creti eum. At Vero suum h0 uno modo oehmiae carmina recte legerent, nemo tamen repertu eSt, tu id palam tueri auderet, sed
omnes in alia omnia abierunt. Relii tuum est, ut Summi Viri hic metrorum doetrina luasi magico qu0dam murmure capti et decepti fuerint. Ne lue enim Statuere poterant, lu0- modo retici legem vulgarem cum dochmi sine ita conciliarent, ut ars Videbatur rep0scere. Enimvero aliud esse arbitror Ver8us pure retic08 08 siue e0ntinu0s, aliud singul0s pedes reticos novi rhythmi additamentum. Certo autem alii Sunt retici mere metrici, qui severo qu0dam gyro c0ntinentur, alii rursus retici rhythmiei, quos liberiore campo
numerorum recepto major luaedam Variatio delectet de lua re m0 plura adseremus.
Constabat jam pridem utar Hermanni verbis in El. D. M. p. 19l , liedem creticum nihil esse nisi dipodiam tr0ehaicam catalecticam Illud nuper didicimus ab Heliodoro p.
schol ad Hephaest. p. 7 Gaiss. d. feci, creticum pedem initio nondum grενrs sit ilo νsuisse Sed hic σ37 tto addito uno tempore silentii, eo pie accidisse, ut creti ei integrae dipodiae trochaicae pares primitus caesuram haberent p0S liede Singulos, Sive una cum verbo terminari solerent') Ita lue creticus tetrameter Alcmanis ali. Heliodorum licee:
' Multum refert un0n verbo an pluribu numerus sit comprehensus est enim quod iam in iuuverborum latens tempus. f. Quintilianum . . IX, , T sit. Cretici auteni tales suos Heliodorus maxime probat multi te Iuntur p. es cliylum Supplic. 18 423 φρυιπισον - . Quin etiam in orat0rum numeris dochmii reticus integro verbo semper claudendus erat ideoque ab Thrasymacho ceteris tu paeonici numeri laudatoribus praedicari dochmius solebat utpote stabili in chiusulis. Vido Quintilianum IX init. Mox tamen retici tam severa lege c0mponi proli desiti sunt nec vero in paeonibus primis com0ediae mult0 versus reperire licet hujusmodi σκωαμάrιον ποτέ τι Μλι Nouενος Ἀκβαλ υ. 'etera autem hujus ritythmi genera Heliodori lege omnia tenentur primum bacchii, ut Suidlorus De V. D. p. XX et Ii 137 optime demonstravit, tum paeones tuarii, item severum genus maxime lue tragicum, quo interdum caedes aliaeque res horrendae depinguntur velut ap. esch. Eumen. 326 341, Choi ph. 8 36 sq. Sophocl. Electr. 1:384 1391 et ubi lue praseteoluam in unico versu lyrie apud ristot Rhetor. III, 8. Denii lue in hune eenSum versu veniunt palimbacchiaci qui etsi in univorsum pol tis displicuerunt, iis tamen locis in litibus
H0 illud est, lu0 supra dixi 0elimi sinem sive creticum primitus pedem suisse meremetricum initio enim reticus es a dipodia trochaica id est a justo metro nondum disserebat Creticum et metrum et numerum invenit Thaletas Cretensis, ut ph0ru ap. Strabonem X p. 480 in et Plutaretius De Musica . 699 R. diserte testati Sunt, luibuscum Hom. Hymn. in Apuli. v. l et Athenaeu XV p. 78 c. bene conveniunt. Vixit autem hic inventor ei rei ter annis ante Ch. n. Selitingentis Sive Ol. XX' uitiive ae lualis et imitator summi poetae re hilochi, tui paucis anni superi0 fuit et jam l. XVII summ0pere floruit. Ab hoc posita Thaleta et iambum primam partem dochmi sumere p0tuit et certe sumsit alteram parten trochaica dip0dia Archilochi in reticum mutata. Nam reti eum metrum eju8siue numeru dochmiae HS denis lue rhythmi et metra omnia, si seri 90test, historie e Xplicanda sunt, ut a prim initio profectus ad sinem rei et exitum
pervenias. Licet Vario ca8u animadVertere, Sicut seri indoles ientis humanae, tenue pri ne illium, progre88um haud ita celerem, ir0gre88Um tamen, tum Ver ani Oenum florem, mox titubationem et ali8um per declive, 08tremo tristem interitum. Ita dochmi formae anti tuae videntur hae fuisse tantummodo:
Nam et iambicus pes adhuc par esse debebat iambo Arehil0ehi et reticus eas mutationes recipiebat Solas, suas Alemani temp0re Ol. XXVII sive . i ante b. n. apud ipsum Alemanem in retieis videre te et Caesura etiamtum in dimetri et trimetris post singulos d0chmios suisse videtur severissima. Longe plus prior dochmi liars variare coepit, e liuo circiter Ol. XXXXII sive . t ab Aleae et Sappho iambus initialis et rhythmicus siluam Hermannus dicebat basin praemittebatur qui ut ab his poetis ad aetylos aeoli eos et ad versus lyconeos, ita tum ab aliis haud dubie etiam ad dochmiaeos adhibitus est. Nos vero numeri dochmiae sata primis ejus aeculis du0bus nunc sola divinatione rosei luimur, adjut maj0re luce Summaque similitudine aliorum metrorum, velut heroici. Deficiunt nos dochmiae carmina tragoediae antiquissimae, defieiunt hodie dochmi lyricorum a Pindaro enim in hos genere admodum nihil discimus. Anno demum ante Ch. n. sive Ol. LXX, 2 Aeschylu tragoedias docere coepit. Ergo
do elimi0rum sata ab origine ad Aeschyli aetatem n0 patent. At lue ut lyrici praeter tuam in threnis, in paeanibus et si sorte in dithyrambis haud ita multum do elimiis usi fuerint, id quod mihi credibile videtur tragici tamen pri0res, heSpis, Ch0erilus, incerto Oxstant ii gem ab Heliodoro traditam se suuntur in tetrantetro fiet i p. Charisium in Phetor Lat. Min. p. 580od Halm.): bacchare laetare praesent i Frontone , in trimetro poetae antiquias Dionysium Hal. I e Omp. Verb. c. 1 p. 26 ed. Sch. σοὶ Φοῖβε j Μοῖσαί τε συμsῶMεν, denique in dimotro Aristophani Pace 463 491 ω εἶ i , εῖα et μικρον γε κινο iti εν, de tuo loco Hermanam in Epit. D. M. p. 1 recte judicat. Ergo paeonici uiueri id habent, et ut pleri sue in longam syllabam desinant tu singuli 0rum pedes una eum verbo terminentur et ut hi numeri ait unum omnes viriles sint graves et severi. Quamobrem desinamus mirari iluid sit luod Thrasymachus Calch0d0nius numeri oratorii inventor caeterique rhetores paeonicum numerum ut necessarium uidibus in caelum qu tulerunt.
15쪽
primis lue Phrynichus dochmiaca quoque carmina Sine dubio condiderant. Multum vero
discriminis inter Aeschyli 0chmio intercedit et Euripideos, quorum longe major arietas e0mp0siti0nis est et quasi luxuries, saepe illa c0ntraria Aeschyleae gravitati. Sed quisquis duobus ante Aeschylum saeculis primus dochmio condidit in utra lue eorum 1 arte et in ambie et magis etiani in cretiea metrorum Otiu Severitatem tuam numerorum licentiam Secutus erat ita ut in hoc genere vel liS Aeschylo esset diligentior. De 0m-p0siti0ne cretiei 0sthmiae sic habendum est. Quae brmae ,edis in versibus retieis
unice legitimae sunt ipsius retici et utriusque aeonis eaedem in dochmiacis tuoque vel maXime requentantur. LIO et ibo αχε icit pro retie inanti luis poetis hodie nusquam X Stant. At immia tuum alias in tetrametro ieris serecreticis uteretur, unum tamen carmen is nolisti te8te Hephaestione p. 80 ita condiderat, ut ter pro retico luina breves Surparet addit illa arto paeone. Nam istip0etae vel raram vel novam metri Speciem cupide Seetabantur. Quaniluam per se fieri poteSt, ut utra lue cretici arSis, quemadmodum in pSi versibus trochaicis solvatur. Iudochmii vero nia et βοαχε ia pro retic0, qua ne AeSebb his suident pror8us sugit, uripides p0nit creberrime Quodsi in hoc Simmiae tetrametro retico:
singulis pedibus initium Delimi praeponaS:
dochmiorum Systema existet par et ae piate uripideis in OreSte v. 14 Sil. - 163 q. Erg quum in Ver8ibus vere creticis πεντασθαλ' cretiei 0eo ante inmita vel raro eluuSquam videatur adhibitum esse, in dochmii tuo siue et Πεν tu συαμ pro Orma iere rhythmica habendum erit tali illa quidem, piae reticum pedem tuenti nihil inconimodet. Verum enimver in dochmiis retico pedi etiam mol0SSUS crebro Sub stituitur iis te pedes hic pari dignitate praediti sunt usque eo, ut retico Str0phae in antiStr09ba molossus sive mol0sso reticus saepe resp0ndeant. Atqui sons et origo retiei, trochaica dipodia in sinistris pedibus sive paribus tantuni Dei Seeundo puta, s Iarto,
Sexto Syllabam recipit ancipitem velut in dimetro Pro Vulgari neque in tr0ehaeis hujusm0di 0rmae
ullo pacto ferendae Sunt. Hac re viros eruditos p0tissimum credo deterrit08 SSe, qu0 minus reticum in dochmiis recte agnoscerent. Quibus equidem victas darem manuS, Si dochmio Vere metrico pedes esse judicarem ac non potius tempora mere rhythmiea').' Nempe ποδικοὶ χρονοι ut veteros technici diserte tradunt iter ὐυθμοποιίαν SaepUnumero mutati Sunt de tua re C. Hosmann in annal. Heideib. a. 1871 I p. 452 n0nnulla adtulit. Nam p0diea
temp0ra nec penitu evertebantur neque simpliciter permanebant, sed necessario mutanda erant, e quo e0m90Siti0ne laeta οὐ ποδικοὶ χρονοι et χρονοι οῖ τις ὐυθμοποιίας διοι in unum conjungebantur. Vide etiam Aristoxenum Harm. p. 50, 3 arq.
Sic quoque molossus non subito in regnum invasit alienum, Sed en8im paullatimque se insinuavit. Dochmi enim quunt primum nati sunt, cretie sn0 item mol0880 terminabantur pede etiam ad catalexi id0neo. Labente deinde en8im metri auctoritate numerorum eau8a mol088u primo ita tantum receptus St, ut hae elausula Systema finiretur: qui molossi usus in dochmii. postea issio lue praecipue aemansit Ita glyconeorum a Sy8tem Saepe pari Πl0d clauditur ide quod mo l08sus et p0ndeus ad ausulam apti88imi 88 dueebantur. Multo post demum quum rhythmi vis metrum submoventis ingraVeSeeret eiciani omnia occupasset molossus in dochmiis vel extra clausulas poni coeptu8 St. Nam in clausula etiam intra versus ereti eos pro retico molossum saepissime in antici habet Plautus, semel etiam Euripides in Phoeni88is v. 321 η ποθεινος Ilio te, ' Ποθειν0ς λζ.'αις. Vidimu in dochmiis reti ei formas legitimas esse hasce :
Seidlerus autem tuum De VV. D. p. 5 q. omnia quae e0gitari li08sint in tabula luadam composita Xhiberet, hisce alias formas addidit tres
tua apud Seidierum quater reeurrunt, prima n0. 11. 12. 15. 16 Secunda O. 25. 26. 29. 30, tertia no 27 28. l. 32. X quibus dochmiorum Schematis duodecim longe plera lue
omnino nusquam reperiri hodie in consessis St. Quod magno esse argumento debet, alteram doelimi partem certo fuisse creticum, qui partim metrorum jure liartim vi numerorum Varia subire mutationes p0test, in rudes tamen S0Π08 es inconditos abire non Ρ0teSt, i u 98 aurium eonvicio respuuntur. Nam i rima et Secunda sorma e molosso et paeone, tertia item e m0l088 et luinque brevibus mire e0nsu8ae pede sunt non numer0si
sed e0nsragos et hibridae, ut immiae reticum laudabilem eum Dem0nStro eonferenti patebit Ae prima formane semel piidem videtur exstare. Ut enim mittamus Aeseli Agam. 1001 loeum apertee0rrulituna, ne in Euripide quidem Hilip0l. 1273 dochmi αλε υρον πι ποντον satis certa fides est Quo magis mirunt videtur formae Secundae eXemphim unicum illud quidem, firmum tamen idque non uripidis sed ipsius Aesehyli superesse in Septem . 205 - 213 Tertiae quoque sormae unus locus, at ille quidem certus idem saeit urit, Helen 687 d.' με καrεδῆσα ro. Contra nihil huc pertinet ut versus docet strophicus Eur. Here. F. 758, in quo toανiων mihi videtur glossema esse. Scribo enim
16쪽
Demonstrasse videor alteram et potissimam dochmi partem nihil aliud esse nisi reticum eumque pedem primo unice metricum, m0 etiam rhythmi eum et magis varium fuisse. Nam perpetuus iste Hephaestionis antispastu hypercata lectus vel ab indole carminum abhorret dochmiacorum, quae quum ingentem anim0rum motum Xprimant, longe alio8 rhythmos requirunt et vehementissim08. Atqui tales sunt retici judice etiam Ephoro p. Strab0nem X p. 80 n. qui Cretenses diei et oi θJtoi Koy rn i Iors θαι Zaria Gς εἰ da Gυν TOν 0zce Tot ουσιν, Ους αλ, ἔαν ἰοειν - . Restat initium dochmii, quem ire ιβον suisse Aristides Q. De Mus. I. p. t diserte testatur idque ephaestio li. 1,Εtymologus M. p. 285, 25 et schol ad esch. S. Theb. 10 comprobant ejusdem moduli exemplis ut justi dochmi prolatis. Quibus uinibus etsi merito forma versus primitiva haec suisse videtur: εγω ὁ ο υτε Ol
Πενθη it. ιεούς illa quidem, ut 3ene Hephaestio p. 60 tamen adhue quaerimus qualis ipse iambus exstiterit et quae hujus numeri fuerit natura. Similis esse mihi videtur primus pes Versu glyc0nei, phalaecei, Seleltiadet, aleaici aliorumque quem pedem Hermannus, quum male baSin nominaret, rationem tamen pedis primus optime aperuit et apertam probavit omnibus, de quo Christius in . Metrili p. 95 recte judicavit. Sic igitur ilhim qu0que iambum basin oeli niti dicere in scholis tetricis nunquan dubitavi Dieani unius hanc opinioneni SSe ingenue proseSSu juVene8 91 Dieos quibus id OVuni acciderat, ut ipsi de eo cogitarent, hortatus uni For8itan imis nitretur unicuique cretico pedi sive ipsinunter antecedere proOeniluni, ita ut caput paene aeque niensurani 0rpusculi. Sane,basis ituaSi iluaedani lirolusio aetenu dici poterit, luod iroXinius pes ictunt habet graviorent, velut in lyeoneis choriambus. t tantuni abest, ut ba8in mimerus deinceps Se piatur , ut eant DeceSSariani parten eSSe liqueat unieri ipsius, tuae pars ut ordine prior, Sic dignitate est inserior. Neque Seniper i ulti pedes basin e luuntur, sed initantuni in lyconeis et luibusdani actylicis ut basin nihil vetet reticis singulis iraeeedere. minus etiani anaerusi objicere licet in reticis illani frequentem ut in dimetr0 praesertini quilia dactylici et auacrus crebro utantur in stropha 0rica sive et vero semper basi in dactylis aeolicis quod utrum iu pari jure etiani reticis p0tuit contingere. Sed ut jam olim de dochmiorum basi nihil dubitarent, haec me p0tisSiniunt moverunt, primum 498x compositionis varietas. deinde cietus hiri et a metrico ambo discrepante bi: tum etiam Sumnia Sintilitudo, quae inter dochmi basin et glycone intercedit in rebus prope onmibus nec minus iis in i 0rmis, quae aut raro adscitae aut prorsus devitatae, piam quae maxime exiletitae Sunt. Qu0d Si Supra Vere diximus pro ambo trochaeum quo tu inveniri et pro fornia vulgari
etiam trochaidam justi dochmi haneee
tum vero nullus l0eu de omni hac re dubitati0ni relictu est. Sed quoniam duabus par tibus iambi et reti ei unusquisque d0chmius e0nstat, pr0Visum St, ne hae partes nimium Inter e discreparent. Ita fit, ut eae 1 0rmae, quae in Seidleri tabula p. 5 21 et a
ne uno luidem loco usurpatae sint. Quum lue ob revitatem hujus numeli plures d0ehmii dimetri maxime trimetri lue unius versu et plures Versus unius Systematis vinculo conjungi 80leant: sedulo cautum est, ne variae sormae probae illae quidem per sese at nimium dissimile una period comprehen8ae aurem ossenderent. Imni, aut eaedem 10rinae aut saltem onSimiles S lue repetuntur, velut hae in dimetris
Ex his s0rmis secunda et tertia usque eo placuerunt, ut vel primitiva iii aut aequarent dignitate aut etiam superarent. Nam exstenties vel ab aetylo docti inii vel a tribraeho incipiunt, illi pedes ut iambo velociores magisque conditati ingentem animi m0tuni et perturbati0nem melius imitantur. De ali pede, qui in universumis tarditatem non valde pr0batus St, Spondeum die0, haec teneamus. In limibus dochmii 0rmis, quae ab Seidlero XXXI vel XXXXVIII enutii erantur, duae tantumm0do praeter paeonem epibatum formae insunt, tuae pondei basin vere recipiant, quinta et elitima
De quibus rebus paullo melius suam in i De VV. D. p. 8 27 Seidlerus postea ad Eurip. road. v. 24 disputavit erroribus quibusdam c0rrectis. Nam sp0nde in hac utra lue d0elimiorum 1 raua ab initio p0siti sat multa in Euripide exempla sunt, pauci0rai 80ph0cle, unum m0do in Aseschylo Eumen. v. 781 sive 8113 ἐν γα αδ φεt. Ceterum pri0r forma non ignota fuit metricis latinis, qui m0l0ssiambum adpellant, Diomedi III, b, 50 p. 438 et inlirimis M. Victorino V, 1, 29 p. 198 ed. ., qui duplicat et hunc fingit dimetrum:
,mareenti gradu nectebant choros ,
tui numeri ier Se non videntur rejiciendi esse Attamen in dimetris non modo Sophocles Sed ne uripides quident bis ponit spondeunt, sed potius his Drmis utitur in Oreste 320:
17쪽
et ibi iuVicem 990nit Restat alia forma numero decima tertia apud Seidierum), quae ipsa qu0que a pondeo videtur incipere, Sed longis syllabis quinqueesscitur. Et hanc quidem, ut eidlerus De V V. D. p. 33 optime, licet raro, omnes tamen tragici usurparunt ita, ut in antiStropho tantum non semper eadem sorma responderet. Nam in Aeschylo Sept. V. 776 pro Viti080 ναοπαξανδο αν primus IIermannus Vidit αν cum αξανδρα Seribendum 88e, qu0d unum Strophie V. 771 αν Ioo, tibi ζGrαν recte opponitur. Quoniam autem ninium jud leto in his Aristidis . I p. 39 dochmius est tot es υνθετοo, hic ver8ieulu e Sp0nde et mol0880 ompositus videri potest et ita metiendus
At g hunc esse e0ntendo pae0nem epibatum , pii numerus ubi tandem p0tius invenietur quam in d0chmiis, numer item pae0nico De quo pede Aristides Q. I p. 38 v et se
Qui pes in summa similitudine tamen a dochmio vulgari differt, quod et eius habet 0n
plane e08dem' et tui unus pes est atque ineompositus et quod ten lorum est decem neque ut ip8 d0eb mill ουθ/ιος ocior 'ιος, ut bene Sehol ad Aesch. Septem . 103,Εtym0l. I. p. 285, 25 et Sehol ad Hephaest. p. 60. Ceterum δεκε GY ιιος numeruS dochmiis saepius admiscetur, velut in forma crebro obvia de qua ante dictum St. Neque tamen si in tragoedia epibatum tueor, idcirco hunc pae0nem nego etiam in lyricorum paeanibus, n0mi threnis lue habere Deum p0tutSSe. Ad anim08 tamen commovendo hic unus pes vi tantum valere potuit, quantum ei AristideSQ. I p. 98 tribuit non sine argutiis. Ubi autem pectore mali presso, voce Vi jam sufficiente lamentamur, omnino etiam longis lentisque syllabis l0eus est, ut in tragicorum anapaeSti Spondiaeis, quibus plerumque querimoniae continentur. Quare sic illi judicarunt, ne ab dochmiorum quidem Velocitate paeonem abhorrere epibatum, dum raris planeque idoneis locis interp0natur. Ceterum hujus pedis numerum Hermannus in pit. D. M. p. 237 d. Sec. inesse conjecit in Soph. Antig. v. 1121 - 1132, tui loci eou-junctis l0ngis syllabis non iluinis sed novenis huc pertinere nequeunt. Tamen VerSuAntig0nae pri0re 112l Christius quoque in . Metri p. 52 oli eandem causam utitur additis aliis locis, quorum maxima pars ut ipse concedit aliena est excepto tamen De Euripide in Bacch. v. 1160 σακχαι αὐ thia ι, qui sane est paeon epibatus. Item raro alia baseos dochmiacae forma exstat, id est trochaeus cujus loco numeri accelerandi causa tribrachus Sive trochaeus solutus init magis refluentatur. Et trochaicam quidem basin dochmiis jam supra vindicavi certis ejusmodi locis inter' Haec mutatio incidit per eam, quam deliniet ἀγυυγίνν 0minant. Vide ut 0 uno utamurὶ Aristidem Q. p. 42 d. Meib.
medios dochmios comp0sitis. Tum sicut in dochmiis saepe iambica basis et raro etiam trochaica p0nitur: ita duae hae bases in aliis quoque numeris cernuntur, ut in lyc0neis, ubi trochaica basis longe usitatior est quam iambica. Illud vero, quod in dochmios onmino non cadit, in lyconeorum 8 venit antistrophis, ut trochaicae basi iambica opp0ni recte p088it nec solum apud Euripidem Iphig. T. 1095 11 12 sed apud Aeschylum quoque Ch0eph. II 621 et Septem 299 316). Denique in versibus iambicis, ut in Senariis comoediae cum iambo Saepe commutatur anapaestus isque ab initio n0nnunquam in iambis etiam melicis. Quare si quando hunc dochmium reperire licet i 0 iambici numeri 0ΠSuetudinem cum primitiVa forma conserendus est, ut bene eidlerus De V. D. p. 103. e Sophocles quidem hac dochmi forma in ed. C. 118-150
utitur aptissime. Perraro tamen ab initio dochmi legitur anapaestus. xen illis Se id terip. 10 8 lsi et Hermanni in l. D. M. p. 253, quae parthi dubia sunt, certum l0 eum adice Eurip. Aleest. 906 929:
Ob hanc talis anapaesti infrequentiam et Seidlerus ii 104 ita judicat hos non pro dochmiis esse habend0s sed do elimiorum similes esse et . . Hermannus hoc dochmiorum genu a communi Sse diversum . quidem ut anapaesti luoque usi dochmi ipsi reliniluerent glyconei Versibus adductu Sum, qui anapaestum in basi quantumvi raro praemittunt apud Euripidem certe: nam Sophocleus l0eus Phil0et. 1089 1110 dubius est. At Euripidem hoc ipso anapaesto saepius usum esse X e Sequitur, qu0d uulperpetuus hujus tragici censor Aristophanes h0 ipso n0nune vituperat exemplo etiam addito
in Bani v. 1322 omnino Euripides in lyconeis trisyllabam basin habet 0dis tribus,
tribraebi, dactyli et anapaesti, e quibus tribrachum maxime
celebrat. De dactyli basi ego ad Arist. an. p. 406 pluribus Xp0sui itemque eiSSen-bornius De V. Glycon p. 47. Sed haec in lye0neis versibus basis dactylica rara est inventu, e0ntra in d0chiniis longe creberrima. Quod ad disyllabas bases lyc0nei
adtinet, eae qu0que numero Sunt tres et hoc se invicem ordine Xcipiunt: Nam longe optima in glye0neis basis est spondei, qua una sere Horatius SuS S et Seeundum hanc proxima est trochaica Contra in dochmiaeo e disyllabis basibus maxime requentatur iambica. duae autem reliquae, spondiaea et trochaica sunt illae quidem, ut Supra docui, certo Sitatae, imito tamen infrequentiores Etenim tranquillior numerus eSt glye0neorum, dochmiorum autem concitatior: quae res etiam in variis formis baseos
18쪽
magnani vini habuit. De alio liede verbuni addamus Pyrrhichii igitur basin, quae in solis dactylis aeolicis usitata suit dochnitus non tinus respuit quant glyc0neus Aede dochnitis ne dubitari quident potest et teni in alteri Herinannunt, qui hunc pedenie glyc0neis Hecit, plerique sequuntur. Sunt tamen, qui Euripidis loeunt in Electra 167-190 multosque ei pares analiaestum cyclium continere negent, sed glyconetam esse defendant eum basi pyrrhichii hoc modo: Adeo in melicis non ipsa luidem VerSuum menSura, attamen nostra eorum dimensio saepius ambigua est. Tum longiore ba8e quatuor, tuini lue Vel Septem syllabarum C. Hosmano placuerunt Pindarum testanti in Annal. Heidelberg. a. 1871 li. 440), a quo Christius in I. Metri p. 99 totus videtur pendere. Equidem diseipulos meos totius oeui in Ρ0lyschematistis lyconei unum baSeo genus esse syllabarum quatuor vel tu influe: eum elausula sive retiei in fine pro h0riambo sive salvo choriambo ab initio base0s brevioris: Hi enim et ex vulgari glycone nati sunt et eidem in antistropho apud ipsum Sophocleui Ρ0SSunt respondere et ictum graviorem habent in horiambo:
n0 Seeu atque in lycone primitivo: Nun tuam enim Hermanno polyschematistum credidi e hoc glyc0ne ita essectum essu, ut iambus postremus ad initiunt transii 0situs repente e iambo verteret in trochaeum. Illud laud0, qu0 Hermannus numerum baseon temere augendum Sse negabat. Alioqui periculum St, ne quis, Si partem caesura priorem pro baSi habuerit, pleros lue versus baSi neSei qua onerare audeat tum eos tuorum numeri rescunt tum etiam si leni
sono profluunt et aequabili Ceterum disyllaba basis originem duxit ab Alcaeo et alipho, pii duo metra invenerant in ipsa similitudine diversa, aetylos aeolicos basi prasemissa in eisque etiam brev08 Versu ut et glyc0ne08 paullo etiam brevi0res Sed temp0ri lirogressu suum dactylus et reticus in horiambum eum ambo mutati essent, aliter lyeone diViSi Sunt qua rati0ne latini P0etae Omne utuntur. Hi sunt recentiores lydonei tragicis poetis ei quidem jam e0gniti, illi autem fuerunt antiquiores Nam dactylos Aeoli eos inter et glSeone versus prima Ori-
gines arcta intercedit c0gnatio, ut olim me juvenem eidlerus docuit, qui jam antea De V. D. p. 353 in lyconeis pedem mem0rarat dactylum . Aliquant p0st eandem rem ab Seidlero aeeeliit etiam G. eissent,ornius De Verss. glycon. I p. 32. Quodsi glyconei, quum primum nascerentur, genu qu0ddam fuerunt dactylicorum, mirum ae eidit, pl0 nunquam in dactylum desinunt sed en iter in reticum hoc m0do: atque adeo ut dochmii in numeri continuati0ne finalem Syllabam interdum in duas breves solvunt, id tuo Seidlerus De V. D. p. 260 primus demonstravit. Itaque utl0ngitudinem ultimae syllabae explicare possent, et G. Iermannus in El. D. M. p. 5200 A. B0eckbius lyconeum inXerunt dactylicum esse logaoedicum sive ex basi et ordine toga0edie conStare. At vetere technici uine λογαοιJLκὰ dura νυκα l inge aliter deliniunt, veluti praeter Aristidem Q. etiam lephaesti0 p. 46. Immo dactyli qu0que
aeolidi multo saepius in reticum Xeunt quam in dactylum, id quod tuum aliunde tum The0eriti carm. XXIX clarissime perspicitur consentiente ephaestione p. 44, qui tamen non negat dactylico aeolensium etiam dactylo sinit0 esse. Quid igitur est, luod ita nunquam iniuntur lyconet Nimirum hi 0 καὶα risor Sed κατα LGIζst e componebantur. Atinii ne per rhythmicas quidem leges nedum lier metrica committere licet, ut dactylum, cuju ultima brevi est, in proXimo ver8u basis e luatur item a brevi incipiens, hoc est iambica. Iae de causa qu0d in dactylicis aeolensium plerumque observatum est, id in lyconeis semper saeiundum erat. Adde quod literi pie poetarum numeri, ubicunque optio data est, lubentius in longam cadunt tuam in Syllabam brevem: piae re etiam de Solutae orationis numeris nota erat Aristoteli in Rhet0r. III, h γὰο βοαχε i διὰ το et ελες εἶναι ποιε κολοβον Scit. ἐν εὐυrL M'. Quae 'm ita Sint, verissime Aristides Q. De Mus I p. 39 glye0neum OnStare enSet ες 'ου και Ταχ ro ου και lato νος. Eodemque loco etiam de dochmi melius quam alii luidam veterum judicat, quem ipSe compositum velit ξ ἰά3 σου και παίωνος διαγυio D. Nam tuo gly-e0ne primum pedem iambum esse voluit n0 ut exspectes pondeum haud dubie sciebat jam apud Anaere0ntem lycone08 ab iam , Saepenumer incipere.
19쪽
22 Addendum ad partem I p. 6, in. 24.
Solet uti iii illud iam cuni imperativo copulari, Sed id non senipe saetunt 880 S0pli Trach. v. 20l Diphilo p. Athen. VI p. 236, v. ), Luciano De Merc. 0nd. c. 7 et Herniotim. c. 2 aliis iue locis intelligitur. Quin etiani in hoc Sophoclis sersu seribi ego olim volueram τοια in δ' Vα Dν ε βουλο/ιαι ποιεi et c0ntuleram illud ιλλα νυν v. 403 411 minasque parentum V. 371 sqq. 379). Multo post cognita est certa restitutio indors, quam ipsam ante irehhostium et probarat et vero locis quibusdam Plat0nis stabilierat ruditus in progr. Ne0brand a 1854 p. 10): id suod ireh- hostium teque ipsum praeterierat. Quanquam apud rndtium, qui sensum dictionis τοιαντα cita neglexit, duo tantum loci Plat Sympos p. 197, c et De Republ. II p. 372, d)Ver ad hanc rem pertinent, n0 item aeque lat. Ap0l. p. 31, a Xen0ph. Cyrop. IV, 6, 11 et mnium minime Isocr. 10, 24, qui locus est alienissimus.