장음표시 사용
51쪽
x. Nominis origo. Nilus, ο Νειλος, nicus quidem Aegypti fluvius, omnium tamen maxime memorabilis. De cuius nominis rigine varia otiosorum hominum commenta quid referre attinet Si cui placeat, ea penitius cognoscere, adeat, qui instar omnium λI 'Bi v DoLF Commentarium ad hisoriam suam Aethiopicam. Nec magis varia eius, quae diuersis temporibus obtinuerunt, nomina nam inter fluvio πολυωνυμους reserendum esse Nilum, quis nesciat Τ hic attinet recensere 4 Nobis tamen temperare nequimus, quin eorum duo commemoremus, alterum minus ratum, rari ut, quo a nigredine aquae suae Nilus Ies XXlis 3 vocatur, alterum Abawio, quo ab Abessantis insignitur; nec immerito. Omnium enim fluviorum Nilum esse Φ-ximum consentitur, teste Gellio, id quod sibi vult nomen Abata significat nimirum atremfuminum. Quartum tamen locum post Gangem, Indum et Istrum Nilo assignant alii, v. c. STRABO lib. V pag. 7 a. B.
vi id. A. GELLI Noet Atti lib. X. eap. 7.
52쪽
a Nili fontes. De Nili fontibus a licet neminem eorum, quos ipse quidem de iis percontatus sit, quidquam
exploratum habuisse tradat HERODOTV fu runt tamen iam inter ipsos vetςres nonnulli. qui eos se adiisse affirmaretit, nimirum Salta quidam ἱερογρα αματευς by et Iuba Rex, in cuius sententiam P Li Nivs e iurare videtur. Ac horum quidem ille 'inter Syenem etiΕlephantinem e medio montium Crophi et Mophimili sontes oriri contendit; 4. XXXill. hic vero haud longe ab Aethiopia
Maurorum lacum esse refert, ex quo Nilus erumpat. Et licet recentior aetate non desint, qui Nili sontes in Lunae montibus tandem inuent esse affirment tamen etiam nunc de liurum relationunx fide ambigitur si . Nec sane est, quod mireris, de Nili sontibus nec veteres, nec nostrae aetatis peregrinatores quidquam certi habere, quod reserrent. Libya enim interior propter seruorem immensum
adiri nequit Nihilo tamen secius Nilum ad qua
53쪽
tuor mensium iter ultra lephantinem cognitum svisse veteribus, iam ex HERODOTO constat e .
Vid. g. Vii. XVIII. g. VIL3. Nisi et regionis ultra Euphantinem natura a). De regionis et Nisi natura vit a Elephantinem
HERODOΥvs lib. II cap. 29 reser haec ab hac urbe ad superiora proficiscentem in regionem venire accliuem. Ibi necesse esse, nauigio utrin- que alligato, tamquam boue, pergere, et, si dirumpantur funes, nauim abire, raptam fluctus imis petu. Per hanc regionem esse iter quatuor dierum, ibique Nilum esse tortuosum, sicut Maeandrum, et hunc in modum duodecim schoenos conficiendos esse tunc vero peruenire proficiscentem in campum planum et ad insulam, nomine Tachompso. I. XXXIlI. LXXII Insulae huic
finitimum esse ingentem lacum, nauigandoque traiicientem eum in Nili alueum venire, coniunctum cum isto lacu. Deinde itinere pedestri quadraginta dierum iter facientem pergere Oportere propter
H ceterum Nilus με την ταμνων 43ν , mediam permeare Gyam, dicitur. Quod si ad math maticam rationem reuocaueris, falsum est. Quare BovMIERivs Recherches et Dissert fur Ηhro- dote Chap. 8 p. 9o. hoc FRODOT ioco Nili et fluuii qu, Nige appellatur, confusionem citra ius imitenit. a Facile veniam me impetraturum spero, quod ea/hii tranatui . quae demito in Aethiopias supra Aegyptae deseriptione dieenda essent.
54쪽
3 Geographiae Pisaepter flumen, quoniam in Nilo scopuli et saxa multa
deprehenderentur. Peragrata autem quadraginta dierum itinere pedestri ea regione, nauigio rursus duodecim dies pergendum esse proficiscenti, eum que hoc itinere consecto, ad magnam demum urbem venire, nomine Meroen 6 crgi HERODO TUA cap. 3 o. is proficiscentem ab hac urbe per alterum tantum temporis, quoad eam ex Elephanti neven
rat, ad Automolos venire nauigando b). Cons. g. XViII non I. XVIII. . Nilus quousque cognitas. Hactenus de Nili cursu ultra Elephantinem dicta colligenti apparebit, ad quatuor Ensium partim nauigatiqnem , partim pedestre iter Nilum cognosci extra Aegyptum. ΗΕ RUDO T. lib. II cap. II. O Addit HERODOTvs. flumen ab. In mensium numero, quos Elephantine Meroen versus et Automolos proficiscentes contexmat, dissentit AnisTIDE Orat Aegypt pag. 346-Cuius discordia caussa, quod ambo ex aliorum narretionibus, saepe numero ambiguis, accepe runt. Verba sunt assa Lx Nai ad n ' no T. lib. II cap. 31.
maeo vide: Ab Elephantine usque ad dissulamo ebompso peruenire licet nauigatione di
Ab insula Taehompso usque ad urbem M roen itinere pedestri dierum et nauigatione dierum a
55쪽
ab occidentera sere, ultra quid M, neminem eomis perium habere, quidem regio ultra Elephantinem prae nimio feruore sit deserta Iam subivnsitate- archi Ammoniorum regis, narrationem de expeditione audaculorum quorumdam itanenum a sanio num, per deserta Libyae factae, quam tamen narrationem, cum ea longior sit, paucisqu compre- endi nequeat, transscribere animus non est At quae in fine huius narrationis leguntur, strictim attingenda sunt, nimirum Nasamones tuos persecto pe deserta multorum dierum itinere homines vidisse pusillos, et ab his per maximas paludes ductos hasque transgressos in urbem peruenisse, maruno flumini, ab fecidente in ortum fluenti, nouo conspicerentur Crocodili, adiacentem Flumen hocce Ammoniorum LX, referente HERODOTO cap. . 3. Nilum esse iudicauit, cui sententiae subscripsit Auctor noster c. At vero non de Nilo
RODOTO duce, X ponamus. Sed hic quaedam sunt praefulcienda , quae ad Nili alueos pertinent
56쪽
Horum quidem naturam nostra aetate non eamdem esse, qualis sui HL RODOTI tempore, sponte la gimur. Eorum enim alios, nimirum Canopicum et Pelustracum, HERODOTI aeuo grandes, hodie omnino fere limo obductos esse, ita, ut eorum vestigia vix conspiciantur, alios vero, estguos olim v. c. Bolbitinum, nunc aquae copia abundare, recentissimi peregrinatores uno quasi or affirmant. Concedimus quoque,Phain Wa,fluuium, S u A- BONI aetate magnirudine tertium fuisse post an
Ficum et Pelusiacum, b)licet HERODOTys e haud obscure id Sebensytis tribuat. Contra vero grauiis et praecise Armamus, in saltem inde ab
HERODOTI aetate usque ad tempora Dio Doni, et Sm RABO Nis, addere non dubitamus, Liail Iris PTOLEMAEi, hoc es annorum circiter 45o aue
sso duursu, ipsum brachiorum Nilicursum uniuersea natura non mutatum isse, et a illos serjisrar
a Φατνιοκον. Sie omnino legendum videtur, VilΚανωβικον, Βουκολικον, ceti licetin'no PLINIO ita scriptum reperiatur. In STRABON legitur φατνικον, apud DIODORVM libri pag. 9 pag. ao. D. φατμικον, apud ToLκMARV Πορθμητικον, et apud M LAM lib. cap. 9. HAT-ΜΕTicuae. οβ νικον, quod sane reliquis omniabus praeferendum, e compendio scribendi ortum Videtur, quod optime intellexisse La Mius diacendus est. Saltem perperam scribitur Aalmam cum φατριικον et Παθμηθικον, quoniam Han DOTVS, ut infra docebimus, fluuium hunc eiusque 'stium appellae ΒουκοMκον, quae vox idem sero signifieit, ac φατνιτικον.
57쪽
ad unum omnes, HERODOTVMODO, DIODORUM, STRABONEM, PLINIVM et PTOLEMAEUM,
iisdem nominibus, quibus singula librachia eorumque ostia insigni t eadem rachia, eadem ostia
innuere. Ita profecto nos oportet ratiocinari, donec iustis argumenti euincatur contrarium. Et, quae his positis, in HERODOT occurrant, quae cum sequiorum, quo nominauimus, scriptorum de Nili brachiis eorumque ostiis relationibus pugnare videntur, peruulum faciendum est, possintne aliqua ratione, modo commoda et sicili, conciliari.
Quibus ita constitutis, de suuio ostioque Gnopic, Bolbitino , Sebennytico, Mendeso atque pM
Iustam res iam expedita est; horum enim mentionem faciunt omne , quicunque Nili ostia attig runt quamquam de Sebennytic et Mendeso, item de Mitico , qum statim commemorabimus, eo sim quaedam probe tenenda sunt. Quaeritus autem, quinam sint duo illi fluuii, quorum alterum Bucolici, alterum Mitiei nomine insignivit HERODOTUS; neutrum enim occurrit in scriptoribus supra commemoratis, si a STRABONEM recesseris Cuius locum, huc pertinentem, infra suo loco transescribemus. Eorum loco hi meminerunt fluuii ostiuque Phaunitiei o et Tanitici, quos ignorat HERODΟ-τvs Verum singula iam aggrediamur suis locis enu- Cleanda, explicanda, defendenda. Quod ut rite a nobis perficiatur, ante omnia necesse est, ut ipsum HERODOTum audiamus. Ita autem ille I :d lib. XVII pag. 8 . D. Q Cons. M. βλ
58쪽
'Ο Νωλιο ex Libya per medios Aethiopes fluens in Aegyptum euadit, HERODOT. lib. II.
2 ais εννυτικον ομα actenus omnia expedita sunt. Iam pergit HS RODOTU hunc in modum: ἐς ι και ἔτερα διφασια ομιατα ἀπ του Σεβεννυτικον scribendum Βουκολικω, id quod ex sequentibus apparebit ἀποσχισθεντα, φεροντα ἐς δα
Videtur igitur ab Hgno Doro, e Sebemquco fluitio Satticum Taniticum vide inhab et Men- istum deducente , Sebennytici fluuii, Et Phanistici Bucolici Fligno Do Tt; de quo mox,sacta esseco fusio. Sed rem non ita se habere , collatio cum ii quae de ut urbe eiusque fit inmoriae prodidit HERODOTUS lib. I. cap. 15s. 3 XXIX. facta.
Vnum quemque satis docet. Cum vero quocunque veterum Nili ostia commemorant, ea ab occidente orientem versus ita se excipere uno quasi ore affr-
ment Canopicum, Bolbitinum, Sebe -ytisum, Pharu nitisum, missum, Tanitieum et Pelusiacum, δεο-
59쪽
deduci non posse appareat ut saluus stet canon uterq- supra con situtur, statuamus necesse est, loco vocis Σεβεννυτικου inΗRR 'Do Tolegendum esse Βουκολμου Qui error utrum ab ipso HERODOTo profectus sit, an ab alicuius librarii festinatione definiri non posse fatemur. . Subiicit HERODOTU l. c. το δε ολβιτι-
ἐτι, ἀλλύ ορυκτα. Bolbitinas fluuius quis sit, satis constat est enim ille, qui Canopicum excipit. Quaeritur autem quis sit ille Bucolicus Nonnulli Heracleoticumonitelligunt, prouoc rues ad haec SΥEPHANL BYZANTiNT, Ηρακλεοβουκολοι viis τυπτιακη συνοικια, Heriscleobacosi Aegyptiaca Oh ouatis. At vero Heracleoticum fluuium eumdem esse a Canopicum, docent nos Io Do Rusin aliique Bucolici fluminiis mentionem iaciunt non nisi HERODOTVS et ΕVsYATH ius h). Iam cum prope eius ostium ruisse videantur τοι βουκολικα, fi m a latronum domicilia i , cumque aliunde gnj tum sit, inter Sebennyticum et Phatristicum fi viunt fuisse 'Ελεαρχιαν , h. e. palustrem ac depressam regionem, mari vicinam, HERODOTO dicitur
Eoo insula f. XXIX denique cum alueorum Nili
LIonoato lib. I. p. o. et Acin ILLE TATIO lib. IV. pag. aso ieqq. tamquam loca palustria. ad struendas insidias et ad praedae receptacula commodissime posita.
60쪽
Nin nullus nisi Phalnificus relinquatur, quin Phat- niticum et Bucolicum flumen unum idemque sit; non est, quod ulli dubitemus Adde, quod tanon discrepare, ipsum homen docet. Hactenus dictis des singulis fluuiis monnulla subiungemus incipiamus autem ab Occidente.
I. Canobitus fluvius, το Κανονβικον σοαα tyab oppido , quod eius 'stio adiacet, Canobo, dictus m , honnullis Heracleoticus, το Ηρακλεωτι-- τομα, ab Herculis Aegyptii fano, iuxta eius ostium posito ο), vocatur interdum etiam Naucraticus ), a Naucrate urbe, qua sita est ad hunc fluuium Canopici, HERODOTI aetate alueorum
'o die eonstanter apud scriptores Graecos fluuii huius
nomen cristum reperitur Romani scribunt C nopicum Vid. TACIT. Ann. lib II cap. 6o P Lx-Nrx ist. Nat. lib. V. cap. o. o ΜΡ. RIRI. Alib. I. cap. 9. - Ceterum hune alueum, ag Iere, meridiem versus congesto, ali deduxit Menea, primus Aesypti re HR QDo X. lib. II cap. 99. . in molumus recedere a CELLARII sententia prisca a probata, Cons. PLIN. l. c. qui ili alueos ab oppidis ipsis alueis aut eorum ostiis adiacenti ' bus appella tos esse contendit. Nec omnino eam reiicit ARVA NTVS , quamquam alia de alueorum non linum origine sententia quam ipse quidem excogitauit, magis ut 4blet fieri. ipsi eridet.
men PLrNIva Heracleoticum fluvium et Naucraticum a canopico distingvit