Anacreontis lyrici h.e. in strophas distincti specimen posterius [microform] : cum prolusione tertia in editionem ejusdem aesthetico-criticam

11쪽

generis oceurrat, aeliptio potius jussieetu suspecta quam existimetur. Anacreontem, illud sui aevi grande decus et posteritatis cujuscunPes delicias, ero aberrasse Pulcri Sensu. Accedit, quod rin altera parto hujus darii, mimi Versu septimo suam maxime variat lectio tam in Anthologia quam inmodico Vaticano, utraque multum in sexens a lectione manuscripti Gelliani Franequerani Additur enim in Codie Vaticano

Versus autem et Io. Prorsus immutantur, mon quidem in sententiis sed in ax horum ordine et forma, hac rationer ΤΙ - λειωδεσσι se loci

12쪽

Και χρυσους τους Κρούας, Και Κυδ ραν γελωσαν, 'Oμου καλα Λυαια 'Eρωῖα και Βαθνὰ Κον. Pro di immortales quantum rerum venerumque deorumque et dearem agmen Ineptius, perversius, pugnantiu etiam contra omnem Anacreontis genium, quippe qui sobria sua arte delineatorem Potius quam Pictorem agit, vix aliquid et ne vix quidem his potest exeogitari additamentis. Sed quid inde Hoc opinor, quod versus variantes omnes quotquot sunt, res, ut in jure naturae Ioquimur, nullius esse Putandos, ita quidem ut potestatem habeas,

quidquid ex illis vel recipiendi ve rejiciendi, prout id necessitas metri tulerit vel lex

pulcri sanique. Nec vero ista quidem Iicentia nos ista erit necesse. Belice tantum eos, qui Variant, et habebis, quo totum darium suis sit numeris definitum et absolutum. Egregie res succedet. Sex enim priores versus quos Gellius exhibet, in utroque codice, h. e. Vaticano et Anthologiae, intacti relinquuntur, strophenque ἐλτιχον juste circum cribunt, ex quo opinio existit, eteros quoque versus, quos in A. Gellii editione no- em, ex quibus ero duo, 9 et 1 o. resecandi, in Anthologia deinde quinque, in codice Vaticano vero tredecim vides in alterum esse redigendum ἐξαειχον quae quidem opinio, versu cuique in modicibus Varianti si unum addideris Prorsus otiosum, ejecto. firma penitus invenietur et Statillis otiosum enim esse eraum tar

Post Ποιησον ἀμπελους μοι unusquIsqua videt Vineas enim sine racemis visque Caelare ix prudentis, ne diu eam, sani esset caelatoris. Quo uno autem dempto habes alterum heTastichon, Comptum, bellum, Anacreon te dignissimum, in toto et partibus sibi prorsus Consentaneum, sic sonans r

13쪽

' ωῖα και Βαθυλον. Pai sero injuria affecerunt sive editores sive librarii illud odarium, quod teste Athenae Chamaeleon in libro de Sapphone in hanc ipsam actum ab Anacreonta perhibet. Quemadmodum enim partem Marii, de quo diximus, posteriorem versieolore materia dissertam, ita in hoc priorem miro Videmus modo disjectam, ne dicam dilacer tam Foeda quippe hujus est carminis frons, quam in Reliquiis Anaereontis e sua recensione nobis praebuit Barnesius rΦερ αδ με πορφυρεν Ἐνιβαλων, χρυσοκομης Ἐρως, ἐν νεφεληΠοικιλνσι λαμβανων συνγεσσι

αμπαύειν προκαλειym. nec fas est, talem amplisis deformitatem transmittere ad posteros. En eram iaciem, in quam ut Itera sequens stropha, et arathrarii et a Iris critieis pariter intacta, id exigehat, ceI. Sehmeighaeuserus, ni fallor, versus istos e-

degit in suo Athenaeo: Σφαιρ δεδya με πορφυρεν Βαλων χρυσοκομης 'Eρως

πιννν, ποικιλα λαμβανων , - Συμπαιζειν προκαλεύα quibus monitis Taeeeptisque cunctari nolo, quin tibἔ, Leetor Bene Ie, Melamen quoque posterius Anacreontis mei in trophas distineti proponam. x Libr. XlII. e. s. Seet LXXII. ex edit Sehueighauseri, Tom. v. Argent. Igos. p. - conser

D conser edit risuheri in Anaereontis Λειψανα, p. 276.

14쪽

Anacreontis Lyrici . . in strophas distincti,

Specimen posterilis.

Supplementa

vatis ej Beliquiae testimoniis veterum ipsi vinctoatae.

Carmina dicola.

Ad Sapphonem. Servat apud Athen. XIII. s. Carmen dicolon tetrastichon.

15쪽

Carmina monomia.

Carmen monocolon hexastlahon. Servat. p. Aul. Gelitum L. XIX. c. q.

16쪽

Supplementa

Carmina Anacreontis certe ingenio non indigna.

Et quidem a Disticheta

17쪽

nisticha. V. b.

reiectis vers. 7 et s. Κραδιν δε φινος χρις 'Ανεβαινε, και ἀπε-ν.

18쪽

XII. ea

19쪽

corrigantur numeri in prolus superiore p. II. Pentastropha, leg. Pentastiehax XIII. XIv. v. XVI.