Commentationis de fato Homerico particula I [microform]

11쪽

arii Moris volitivas et pol istaceitcarnifiei tDe distilia Put ' Vnoquotlimn a sola, κηδ otiani ait stra, natur 1i. Sunt enim dii neque extra lintnram, neqvio adeo intra eam, ut btura sin6 illis nulla sit, sed ab ipsa natura progeniti et ita eum en eo uncti, ut sin ea ne esse qtiidem ΙΙ possint. Ita quo de um impliHum b eo risque Phrtinet', ut in iis rebus, quae lituraΙes sunt mutare quidquam postsint, rara naturalem Iogeni administνant. AEaturali enim Iegis noeessitatem si mutarent, natura, qualis est, talis N e non posset. Itaque homines, qui ii morta Iosthlnt, mortem non effugiunt, nec ab ea eorum uui omni iim sorte deorum opera defendi possunt Quamobrem d. III. 236 sqq. Telemacho Minerva Mia' τοι θανατον μῆν ομοιιον οὐδἐ θεοί πει

θανάτοιο. His verbis nonnitu adducticinni, ut Μολαν deam eteris diis e si usquo supinriorem ab Homero habitam existimarent. At μοιρα hic nomen alli, emtivum ek ὶ nee HIud negligendum, quod Ohia dixit μοδεον θάνατον,

i. e. mortem omnibus hominibus 1iquando futuram. Nequeunt autern dii naturae neeessitatem amovere, at retardare mortem aut Properarε; C iis opinionis quiani sexcenta possint asserri testimonia, cito d. tantiin IV τ53: 'ias' i αδε κέν μιν λειτα και ἐκ θανάτοιο συι σει, et II. IV II: i V n III, 101. XVI, 334 Od. Π I30. quibus Iocis θανατος et μοιρα ita coniuncta

ἐunt, ut hoc appellativum esse manifestum ait.

12쪽

aetatumqua futuearum eum BIute Dusparaxe Visum est autem o satius

Aellillam hineero ideoque Hectorem Perire multi s odoris meditatio, si

eupiditate adeo aliena ut videri non posset vel ira e Mindio rex deorum Minni seisse. Quamobrem ibram suxi in ejusque anethua telamitoviortos Impositaa, ut justissim judicio suum utrique tributum esse appareret CD. VIII, so sqq. mira sunt Ioel eeleberrimi quibus viae posse quis dan viam es

deos auritia aueui uperiori Paruisse, at id nusqua a Pollia nomia nu eispari, quia mine inu esset, quod lat m ipsi nominant, non satiatem .egptum illo hahuerit, quasi ei ad id signifieandum, quod eogitasset, actum deesse potuisset Sunt quidem populi, mi praeter deos aliquod latum ossa

15쪽

I97 sq. Meinovstas lysso 'E- α δ λειτα πείσεται, οῦσσα οἱ ἰσα Κατακλῶθές τε βαρεῖαι γεινομένω νησαντο λίνω οτε μιν τέκε μήτηρ Κατακλωθες autem easdem anni ae μιραι, quas dieit Hom. D. XXIV, 9: λαντον Μοῖραι θεσαν θη- ἀνθρώποισιν Sola Ala moderatrix fati et artifex appellatur Il. XX, 27:

inquit, γε Μοιρ' Ηικουρήσοντα τα Πρίαμον τε καὶ ιας I autem 11, 833 sit XI, 330 Κῆρες sundom Amphium et filios Meropis, ut ad bellum proseis es-rentur, coegisse dicuntur, quia profecti proelio eciderunt. II. XVlII, IIS

quae verba Ieg. L XXu, 5. Ut Sarpedonem aggrederetur, ρσε λ πολε- μον Μοιρα κραταιή. 1. V. 29. Injuriam a se Lictum Achilli Agamomno dieit, quod εν καὶ Μοιρα καἰνιον φρεσιν ἐριβαλον αγριον την II XIX, 8. Hoc Ioco tria numina feruntur Graeeorum Principem, ut injuriam faceret, induxiEse, quod ita ego interpretoP, ut a Io ο Μοῖραν missam esse di iam, quae euraret, ut xv regem aperet, ' ιον autem, quae eonsilium rius properaret, ut injuriam Poena graViraueret. l. XVI, 849. atroclus o riens 'Aλλω με, inquit, Μοιρολοὴ καὶ Arτους κτανεν ιος, non quo duorum nil minum mortifera tela in se jacta esse signineet, sed hoc dieit, Aponinem ae-eessum Μοίρεις aecelerasso. ' i, mi fera sunt Ioel, quibus Araria et Μωρα deas Homerus attigit. Nullum esse eonfiteare necessa est, quo do futuris inter Iovem et arciis dissensionem fuisse, quove Iovem inferiorom, ilias superiorem, quam administrarum, Ioeum obtinuisse, possit evinci. Quid enim An unquan misori salutem a areis precati feruntue t usquam. Erant nimia reno inintutabiles et inexorabiles, non udd quent ealamitates prolubere, sed quia non poterant. An vero Parearnminutae supremum erat Iupiter nutem proces audiebat Et has qui convenit ut audiret is deus, qui nequiret fortianae Vieem ineluciabilem convertere . Non invenio, quo diIsieultatem illiam, nisi ho mihi eoncesssiris, ideo Parcas inexorabiles fuisso, quod ministerio Iovis essent addietissimas, ab iis quo neminem impetrasse, ut Deile essent, quod domini sui eonsilium mutare nequirent. Resint, ut περ ανναν, νπερ μιραν et περ ioso paueis Aptieem. esu ni quidem ea κατ αιδαν si κατω μοῖραν esse laeta didicimus, quae alicuire eonveniunt, deeent. Fri αἶσαν igitii et περ μοιραν ea Mint, quae aliter atque par est. deo et, supra dinem fato Onstitutum

16쪽

sunt via oveniunt. I ἐλιι ορον antem sit, quod supra fortunam sive litor Evenit, quam per lortunam licet. Fiunt autem praeter salum, quibuscunquo lex, vel Muralia, via moralis, ve ipsum deorum numen laeditur. Ita quuriris II. VI, 335 ron, inquit, me αἶσαν ἐνείκεσάς ει οὐδ' περ αἶσαν, i. e. morit objurgasti me, nec immerito. Propius vero poeta videri possit ad notionem sati amo isso IL XVI, 80 quum eaneret: Καὶ or dx o πεο ῖσαν Da αιοῖ νερτειγο ἰσαν. t hoc Ioco eave ne putes, Graecos ab eo deelarari tortuna hellieno snom lato eonstitiitum fortitudino sua a sino deorum numine transgressos, od πω σαν nihil, nisi hoc signifieat quam vi sua ne robore posse videbantur. In est autom in ea Iocutione fati signifieatio D. VI,

487 Ου γα τίς μι περ αἶσαν αν Ουιδ προμ ρει, ne tamen' illa iis, quae de fato supra disputavimus, contraria. Nam οπε αἶσαν igniscat, antequam

mortis hora deormn eonsilio destinata mihi erit. Nee difficilius ad explicandum hae sunt, quae legimus l. XVII MI ID A d κε κυδος is καὶ περ

his pnim ierhis Est sumptio, nee seri quidquisi humana vi posso praedicat Apollo ibid. v. MI in μοιοαν os II. XX, Mia quo loco optunus: δεύ

ἄφίκηαι, quBm Ioetam eonfer eum l. VI, M. Loeos reliquos, quum ah his intoΙΙoetu non disserant, omitto, sed ad tuos transgredior, quibus περι oeo scriptum invenimus. Ae Iocus quidem eleberrimus est Od. I, 34 sqq. quo ipso deum hominumaque pater 'Arθρωποι, inquit, σφῆσιν τασθαλίισιν

conjuge Clytaemnestram in matrimonio habebat, ege mos ali Inosa vicem humanam supera, rat, nec tamen a ScPlere Prohibitus orni, quia in iis , quae ad virtutem pertinerent, liber voluntas humina non esse non possol. in enim recto Veteres cogitation perceperant, admoneri quidem homines a diis immortalibus, ne quid seoleris committerent, Ni tamen non nreeri Cis verss.

in seqq. Quum igitur egisthus facinus nefarium in As admisisset, Meo dii poenas repetiverunt, quibus datis tantope e amictus est, ii majorem calamitatem subiret, quam quae lege naturali mortalium Omni uiti aceidisset. Opinio enim erat, a Iove vi tam hornarium nixi'm esse bonis et malis, ita tamen, ut haec essent ino dic , nisi quis ea turpiliata adaugeret cui opinioni hoc non opugnat, quod Od. III, 26s diei Nostor: λλ' ora δη μιυ Αἴγισθον) μοιο θε iis nid σε δαμ ναι. mae unim verba non ita interprotanda

17쪽

esse rediderim, ut ab ipsis diis Aegisthum in pravitatem adduetum putem sod quia diu rogis Agamemnoni uxorem ad turpe matrimonium illo pellexerat,

Mi oum non inplius a seerui e conficiendo phohibuerunt, ut poenas sumerent Ii autem XX, 30. Iupiter Λείδω, inquit, D και τε ος περ μο γον ζαλαπαζη

CHHAείς , quibus cum verbis Ompono, quae legimus ibid. XVI, I sq.:

ναοὶ περσειαν περ μορον ηματι κείνω. His Io eis videri cuipiam possit deoruni potentia minor fuisse, quam quae hominum audaciam restingueret. At ostin verbis sumptio , sententia non suppleta. Subjunge ει μὴ Τρωσὶν ἐπαρηξο-3iεν, et fr. d. II, 155. t V, 436. Quae quum ita sint, non invenio, d fato voieres tam incertos fuisse,

ut alia Iovis consilio, alia numinis alicujus voluntato Iove superioris, sed ita obscuri, cujus ne nomen quidem nossent, fieri arbitrarentur. e si jam res eo perducta est, ut, quae Metentis a me disputata sunt, eone didam, no iv Oshum, nin ingenium antiquorum G aecorum summoper adiarer. Hiezim quamquam Iiujus aetois sapisutiam noli attigerunt, tamen nihil finx runt, quod non humanitatis semina futurae in se eontineret. Nam, ut ne multus sim, ersedebant Graeei vetustissimi, mundum hunc omnem, quo omnia eo tinentur, nu quadam vi aeterna esse et neeessitiite consistere imperium at tem mundi summamaquem obtinere eumque sapientPrimnia regere nee tamen naturae necessitatem tolnere, quia, si tollaret, natura sibi repugnaret: generis autem humani lata legibus aeternis. i. e. Sapientia ua moderari praeter ejus voluntatem quas strent, rata non esse imperii autem ceteros deos ministros itaque fati mortalium areas administras habere has tamen nihil aliud, quam mandata ejus exsequi, et inexorabiles esse, non quod nolistit audire preeantes, sed quia, quae rex deortim fieri jussisset, conficere ipsas necesse esset. Itaque non ad Parcas, se ad Iovem in sque liberos et eo n- sanguineos manus tolle ni nec ab illis, sed a deum hominumque patre, quod dulce esset et utile, salutem omnem laborumque ructata piis votis Ac

precibus petebant. 2.