De Satirae Romanae origine et progressu

11쪽

et int. i. 10. sbi de so ot Luestio praedieat: Hod erat, expuris frustra Varrone Ataeino Atque quibusdam aliis, melius quod scribere possem

Iuventore minor.

Sed sunt, qui, olim uoralius his versibus Luellium primum saturas scripsisso aperte doceat, oum iii errore Versari putent Εuitiumque inveniorem Maturito alio Horatii loeo sati 1. 10. 6s. ωω probare studeant, ubi hi versus exstant: Comis et urbanus fuerit limatior idem

Quam rudiη et Graecis inlaeti Grininis auetor. Quamque poetarum Seniorum turba, quos ad Ennium reserunt. Sed Horalium sibi ipsi rupuniare, quod inde eiseere volunt, nullo modo erod nilum cκt, pra vertim eum alii quoque seriptoreA Itomani Lusilium inventorem Raturae suism tradant, quorum iustos lon o gravisWimi ηuut Quint. X. l. 93. qui ,satura

quidem , inquit, ,iuia ni ηita est, in qua primus insignem lauduiu adeptus est Luditius , et Plinius, eum in praef. IVμL Nat. Aeribit: Luoilius privius stili naηum eondidit. uuid γ quod ipsae quoque pallirarum reliquiae obstant, ex quibus eum Imellianis eomparatis satis apparebit indolem earum longe aliam litiμse at tuo Luellii posteriorunique satirieorum, id quod optime ex Horatii loeo fiat. II. 1. i,2 - 70 olueet, ubi Lupilianai Raturae ingenium deRerii Rit. Quaruconciliandum potius utruntque locum Horatianum ex vera interpretatione eme recie vidit C. F. Romanuus Progr. adad. Marb. 1 3 H) qui tiauetorem notionem idem valere ratus quod inventorem, particulae hquam non vulgarom eomparandi vim attribuit, sed eam, quae Graeeorum putationi pariteularum θ καetu i. e. pro ratione respondeat, ita ut totus loelia Gormanteo ita into pretandus evadat: Mag lauellius iniiverbiit gulatister geWeben suiu, ala man uou Om Versassereines noeli nnbearbellaten und voti deu Griecten uodh unberithrten Stolles MWarteL Alii ut Crainius et Ribbeekius eum intelligi volunt, qui primus saturniis versibus Oarmen eomposuerit, et Rioso de Livio Andronteo euitati s ni Rioso, M. Torentii Varronis saturarum Menipp. reliqu. prael. p. 5 et Peterniann. De satirae Roma o auotore, Hirsoliberg 18463. Sed utut est, nullo pacto Ennius eius saturarum generis inventor diei potest, quod Η0ratium uotame apertum est.

Quare voeabulum inventoris saturae uon tam ad universum genus saturae reserendum eηt, quam ad

singulare quoddam genus, quod primus Luditius invenit quodque imitati sitnt oxpoliveruntqne ii, qui post Luuilium saturaη seripseriint, Horatius, Perellis, Iuvenalis, recteque hoc pomis genus Graedis inlaetum diei potuit, eum nihil usquaru apud fractos reperiatur simile, id quod in Ennianam saturam haud ovinino eadere infra videbimus. Ae praeter duo illa Raturae genera, quae Diomedem signifieam vidimus, etiam tertium Quintilianus postulare videtur, eum instituti orati X. 1. 93 limo habet: Satira quidem tota nostra est, in qua primus insignem laudem adoptus est Luellius - multum et verae gloriae quamvis uno

libro Persius meruit - alterum illud etiam prius satirae genus sed non sola earminum varietate mixtum Oondidit Terentius vano, vir Romanorum peritissimus. Quae eum eis, sinste Diome test. e. prodidit, eomparata in Litelliano quidem gonore enarrando inter se eonsentiunt, de altera Ruiem parto quae proserunt, ea ad ros omnino diver-ου ηpeotant, eum Diomedes Luenianae saturae

12쪽

oarmen, quale seripserunt Paeuvius ei Eniiiiis, ruintilinium alterum illud genus a Varrone eonditum opponit, ita ut nihil reliquum sit, iiiWi ut irin Omnino μaturarum genera exstitisw ooniciundum sit, quorum unum. quod est Lutiliarium, ab utrinlue te 'to, a Fingulis reliqua duo asserantur. Ad sane iam omnia plana essent, uisi apud uuintilianum haec verba intercederent .alterum illud etiam priua inurae ponuμ' ita ut illud n Varrone eonditum gemin antiquiuμ dientur, quam,

Lueilii, quem Varronem stetnte multo nuter 88i,se rom lat. Quare Rievo M. I Varroni- sat. Menipp. reliqu. praef. p. 3.) adduci uη e8t, ut in illis vorbiη, -otinui pituη' eorriit tela in latero eontenderet et otiani verius Ratirae gonus et non Νola carinitium varietate mixtum m ibi vellet. Et verbiη -lion sola ea ivnm varietato milium ' ad I.ustitiaiiain saturam relatis Quintilianum intρllegithoo taliuiuam xignum liotamque Varro tinni generiri r instituiNηo, ut non sola osqet parminum varietato mixtum. unde litae sarin nAequi opinatur. ut nitorum illud genus a Luellio niti,qito eultuni quod iam ante Varronianum deseriptum eηt, inla carminum varietate iserit compositum. Sed huio

quidem solitontiae ego quidem adstipulari voti l ossum. An primum quidem ad recto ea, quae Quintilianus prodidit. interpretanda non parvi momenti e-Re mihi videtur, quod utramque et Quini illaui et DiomediΝ le eriptionem. quoniatii hune cx Suetonia iii- lmiisqimuin eopiis sua hausisAeo. Jahuius tu museo rhouano IX., 629 in iuμtravit, ei dem fere tempore laetam e e statuendum est. Deinde illa vcrba non sola eariiiiiiiiiii varietate mixtum . eum Luciliuμ plerumquo. Horatiuκ ot Persiuη in saturiη ubiquo usi sint hexametris, non ait Lupilianam saturam, sed ad Ennii et Paeuvii saturas referenda sunt, quas ex varii' poematis eonstitisse Diomedos prodidit, ita ut

Varronis geuus nou sola enrminum, hed etiam metrui iiiii eum prosaria oratione eoniunetori mvarietate mixtum fuerit, quale revera fuiMo eo taL Quae hi recto demonstravimus, illud prius saturae genus aut de Menippi eyidei seriptis, quom Varronem indutum rebe notum est, aut de Ennii satura intellegendum est, ita ut podostri sermone adleoto Varro novum quoddam intumo genus invenerit vel condiderit. Atquo in unum Enniatiam Varroniamquo sntnram eonfundi Qui tilianus L e. non vetat, Horatius autem iubero videtur, quem suae κatura o inventorum Luellium statuisse, Ennii autem et Varronis Raturam quiplio quae plane diversi generis esset, nunquam mentionum laeisse videamus. Jam ad ea. quae haetenuμ disputavimu' pluη auetoritatis ae fidei aste es, si reliquias saturae Romanae, quotquot aetatum tulerunt, optime cum iis eonsentire aut non repugnare videriinuia Proinde noη Moiugainuη ad eas ipsas aeduratiuη liertraetandas atque

examinautas.

Ae primo loco de Ennii satiiriη agamus oportet, eum auetoris Ratirieae lioesis ante eum ne fama quid rin ad nos perlata sit. Enni qnattuor satiararum libroη reliquisse teAiis est Porphyrio ad Borat. 8at. I. 10. 46; μextum librum Donatus eitat ad Terent. Phorm. II. 2. 25. Ex ipsis fragmentis, quae si numero supersunt, tu saturarum libris motrorum varietatem exstitisse primo obtutu animadvertimus. Ita ex libro Meundo se ineutum hexametris deseriptum Servius, alterumque quadrato versu laetum Nonius servavit; itidem tertii libri fragmenta senariiη eousoripta duo, hoxa- motria unum Nonius exhibet. Noe minua argumentorum varietas savile emem Reitur. Etenim

Quintilianus IX, 2. dieit Ennium Mortem et Vitam in satura mutondentes tradidisse, si sabula' in iis traotatas esse apparet ex Gellii lib. II, 29, ubi Aesopi fabulam de ea ita, qua hominum levitas

eastigatur nimiam fiduciam tu aliis eoiloeantium saturis seste admodum et venuste versibus qua-

13쪽

iratis Ennium uvmpοηuisse tradit, quorum duo p tortores isti Minui, qum habero tardi et memoriae pretium sit:

Ηοe erit tibi argumentum semper in promptu situm: No quid exspeeius amieos quod tuto agere possies. Huio momento aliud simile laudat idoni Gellius XVIlI, 2, et Noaius s. v. oriminat ex Ennii sat. III: Nam is non beno tibi vult, qui salso eriminat et tragmentum inperti lodi ii:

Suhulo quondam mitrinas propior ad,taluit plagmvox ad Herodoti uinrratioueni 1, 141 delo L Luxurio,i denique vel dissoluti homiliiμ lina item pinxit versibuκ illiΜ, qui a Donnio nil 'rere ui. Phorm. ll. 2. 25. ex Roxto s=θ libro servati sunt. Ae

Fadito aildueoromuμ, ut iisdem Miam et uod ii pliaxuii a Liniit tribueremus uiηi iniunμ de iise nisi are . quam ut eurii quicqilain affirmare lideat. Namqno eum de illo nihil prorsuμ nisi iusti p. tionem noverimuμ, eX hi A limini taui uni modo frumenturia apud Apuleiuni exΝtat niquo id nullius momenti. Nee molioro loeo roκ est do oarmine illo diductico de i erum ualura, quod El,teharmi nomino inκeripium psi, ot de Euhemeri saura historin, quam Ennium in latiuum elogium vortisso Auguμiinuμ prodit. Seipio ii iidem Enitianus, quiplae euius fragmenta exstent trochaiea duo et hex, metur unu' a V Rhiulio in protegm Lun. poeR. rPll. p. 84. inter saturas resertur, sod quod librum qui Sulpio itineribitur, Gollius IV, i. dii is, ita ut solum aliquom saturarunt librum eum Oeeupasso appareat, qui imomata valli et genuris et metri, sed istac ad Seipionem Ameanum omnia pertinorunt, inimiiiiiii, verisimile videtur qualiuor iniurarum libri,s Eunium eoui Rui,in, qui Praeerpta, Epieharmus. Scipio, Sula inseriberentur es Ilixen, I .uoilianda. Bunn 1865.) Atque cum varia Fingulis libris metra infuerint, Maturnoque illae linii longissimae fui,su putauilae Νint velut illa quadratis

versibuη seripta, euiu, nrgumentimi Gelliuμ II, 29. 33nrrat, Ninguliκ saluriκ singula mPira reμpoudiμμeμtatuendum est es Rie,e l. e. Nee dubium est, quin indo ab Rimio et per onm 'saturarum liomena saturitate atqui, eopia deduci ei vulgo usu niari releptum Nit. Pn euvii, qui orat filii sorori, Ennii. saturam ii inles fuerint, plane ignoramuri eum de iiΝ praeter I Oriurilis uitieuiu leniimonium. qua ea κ Requo atque Ennii saturas ex variis litiematis eoiu illisse audimus, nihil, quantuni seio, apud vetereη exritet. Iam Ri ad Lupilii trigiuin saturarum libros Reeedivitis, ,tatim videmus ens eum Ennii praeter nomen vix quicqualii commune hahere. Num si metriariani vaticiatem Spoetus, ii Iametruni Vedium

plorumque adhibuit quo quidem linteo in omitibus usque ad vi Mimum tertium libris et in unde- iridesimo et trieesimo iistis pμt. ita ut. qiiamq iam in reliquis alia quoque motra adscivit velut in l. XX distielin ologiaea, in l. XXVI ui XVII vers. lotram. troeli.. in l. XXVlli vers. iamb. trim. in l. XXIX alior uiue viuibus vel ου. tetrani. troch. et iamb. trim.. tamen. sum iniim rem ni ηpentas, inter dactylieos poetas Iaieiliuκ povelidus sit ot in re motrion Horatio p terioribuκque ο1omplar fueriti Argumentorum autem et variotaio si natura ab Ennio summopero distat. ln eius enim

14쪽

aberat. Quod nisi ex fragmoniis eolliri iam oli Horatii lucra v. i. m. eonicimidiini esset. Ille velut fidis arcana sodntibus olim credebat libris, neque, μi male reμΝerat, i quam Decurron8 alio, noque, At bene: quo fit, ut omnis votiva linteat veluti dogoripta labella Visa sonis. Ita in nono saturarum libro Areium poeiam impugnanμ de orthographia, pros ulla aliisque robus grammatieis agit. In tortio libro des tripli , itiiviris illest, quod Iduua sedit i 'apuam ot iudeati fretum usque Stoiliense. Quao in itinere expcrius essol. oa videsur iocoso extiosuisse ses liorat.

Sat. l. b.) Porro in saturis Voterum i octamini cariti tua eluuii as u et vitulierasso iraditur ei nubilos

sat. II. 1. 63.) Tum ipsum luxuriam Rotimo divitiis ex AAia advertis ci ror in tot reuel rii in mari. iiiiiarumque rerum invitatam immodeΜitu, prostes,iμμο BDInnno,que a mniorum Pontiuentia roee- dotiioκ ad suiuinam insolentiam prolabi euopi,su seimus. Atque in haec vitia. ii lirinii, in luxu- iam et sumptun conviviorum est usoμ Lurilius a Prrimi, verbis baturi, Nuiμ invehitur. Qua ro impugnat avaritiam, domineudat pa imoniam, demonμiriit in virtute sola vitam hentam PS,c pi Ni inui neque qitieqtiam in millido esbo IKrsectuna ut pra 'μturo liaueiμ plaeire quam multitudini eruditioni, OxIn rii.

vituperat honunum astutiam et fallaeinlii, de eribit forumnaκ vitae eoniugalis, perstritigii Ruper,siliouem multitudinis. In libro denique primo Meete deseribit consilium deorum, quo Lupus quidam neeuηatur. IIuo aceudit, quod plano diversa ratio viiluuiusque tu conseribendii uiriuμquo sui,ηe apparet. Etenilia Euniit' docere ut deleotaro eontolitii, iu saturi η aeqne atque in sabulis κuiμ ad moreη omnia resertot ubivis id agit, ut praerepta ad meio xivendum utilia det. nudo si. ut ludibria et tueum Duillino dinsideruntur. Iinstiliuη vero eam rationem ingressus P9t. iii varia hominiim ilia et crrores ubi lue insectetur eaque aut hilarilato ipiadam ri tendi oppnxnul aut agresti ut iuurbana dicauitate eastixct. l,que tanta linguae liberinio reη perstrinxit oi hominμκ laeeravit, quaniani puelae inutummodo veteris Allieorum eomoediae Fibi a 9umpsuruus, id quod pusiuriorum nemini aeipie oonligit. Sed illi etiamtuin per leges Romana' et quod ampli liuo equitum ordiue oriundu' erat, licebat. Atque in eam μuntontiam Ilorat. sat. I. d. inquit: Κiqvilis at tuo i 'rativus Aristoplianehque pii lar Atquo alii, ii iuruin eunuvidia Prihen virorum P, i, Si quis erat dignuμ deyeribi. piod maluμ aut fur. Quod moechuκ siret aut sidariuκ aut alio liti

idemque l. s. n. II. l. i,2-70. Et qnod ita mores studiaque hominum, ituales illis temporibus

erant, arguia imagine cxprossit. Omoit. iii ni iam po-teri id litterarum xi':iu, anilites ieruntur et eaeolerent nec pu8t couipluria saecula deo,,uut, qui Maturam Luciliannui Multi inuinuo uil miraruntur,

15쪽

euilis res testia est Quint. X. I. M. Sed ut quisque populuη mniore iure ut lilieriato utitur, ita saturas copia et lictu in maior mi. Mox aurea illa aetatis Lueiliamie liburtim exstinota erat et moribus ipsiΑ mutatiκ fiori non potuit, quin etiam saturarum, quae illos depingebnnt, iud0les paullulii immutaretur; itaque quid mirum, si iam Horatiuu, qui aetate proximus est, multo magis' ii, qui sub initieratoribus vi erilut saturarum scriptores, polo aliter de rebus publicis au privatis iudieaveritui et nil iuniorem leuitatem luetivaverunt, licet a ceteris partibus Lucilii vestigia promant olusque exemplum imit uitur γ

16쪽

Tam insanduvii iluod nou aliquis distat philostili litis. Uteoro quidem uum Aiuioelii AR alunt ine. magiκtri lli. VobtiMa seruium P. : P Prussit. fAend. In Νt. prouinu.. epp. ad All. XllL 12, lii.) quem novae fidi omiae fluit uinuisitio pl:υ ita alii pio modo ivlor No emi nein e notum est. Atque ipse eum si uiuou. XLVlti, ea uam I ori inii in Ail eo, pliilosoplii:io niuinumir pului, nonne illam pii illusophiam inuitare Videtur, quam e Priolo rivernie, in terrain il eduxit in eaque virtutem scutari et vitin iugero neque ullo antennam iuili 'iu au imum in elum turlialuiuvo parare 8tibulibus philo,oplioriun nrubantius rolieli, eduremur siunmquani etiam ilisas philusi liliorum quaesti0nos laniit, lainen plerumque iii et bien . quam voranni κ, diseiplina ver,alus tetulistris aeti landatoriκ partes Fuseipii ouilles eo, eat ligans. st ut ii μimpliei prispuriiiii Romanorinii vita deseiverint, ii Imolliana nulem rati uno eastigandi prorKus eo distat, quod μemper phil opifiam respieii atquc etiam ea, quae de vita hominum media sumpta sunt. rntione murali tractat, id quod fragmenta aperte durent. Sed liaee hadiuvit,. Id certe ueniiq eonstare vidulur Varronis saturam loto genere ab ea, quam latellius e0u8cripsit. iliter aut suis , o, siluillimatu autem Ennianae sti luo id maxime interluisse, quod hie Fola metrorum Variolnte Νniuraη hilari eouilliterii, ita ut iiiiiii obstol, quin illis Quintillani vorbis ydierum illud oliam priuis genu,' Varronem

Ludi lii aeisnali, suit T. Albudius, iniurarum seripior. eudemque sere seu siuiu flumii Sacitu, Niranor, ille grammaticus. iluom suolonius de ili. grammat. e. V. prodii et alia ut Muuram serip iκλe, iii qualilaertiuiim Q ad dupliei cognomino iudiearet. Addendus est Iaeilaeus. ponitieii Magni liberius, quem tuum Suetonius d. XV. Sallustium historieum acerbi'sinia halura hinera se ieΑiiη mi, fortasse idem, qui in Νohidiis ad .luvenatum l. 20, actu. Lonius nuntiiuitur. 11 quo Cineruntκ aeinio Varro Ataeinus et

17쪽

quidam alii fuerunt, qui Hurai. Mat. I. 10-46J Lusii' iniuram ori orti esse diuinitur, eodemque tem poro J. Florus, amicus Horatii vixit, do quo Porpllyrio in lior. ep. I. l: sic Florus fuit iniurarum seripior, euius iniit eleelao ieleota Ritselit; ex Ennio. Lutilio, Varrono satumo . atque ex lioe oum

modo tollentionem qualidam vetorum saturarum sedisso eoniciendum 688o nonnulli putaverunt, sed vetat hoc, quod scriptor Matura ruin Rppellatur, ei magis adducor, ut eunt saturas illorum eriptorum rotrae avisse ei nil suorum temporum nitionein adaptavi so ere lam. Iu8ignem autem laudem post Iaieiliuiti primus t lonatius adeptus ebi, qui ita illius exemplum sedulus est, ut multo et gloria eiano eum i ulteraverit. Namquo cum ui maximo oontigerit, ut carminum pariter seruium no materiem ad humauitatem vivium suurum imulo politiorem resoniistros. tum ab utraque parte pracelaro iii salui iη res si Pessit. Pr mo ea η inas vidimuκ uitam inui non eeriis neque rerum nequo formae finibus direumferipla8 sui8,e, ita uommutavit, ui flucundum artis praeeupla eorium rerum ambitum, eertam minei8eerentiir furinam; in qua impensiore oliura debuit uti, quod talis ipsius notate litterarum Romanartim pondidio laeta orat, ut p dato iam mimis tutore8Mi. quati qui8que, sunm quomodo diesroi. Ad ni triina, silvi Luniliuκ praeeipuo usus erat, noratius solii in retiimit buxaiseirum daeiylleum, rerum autem varie alem ita miliuit, ut nihil retineret, nisi quod ad mensem et iud, oium magis speetans ininquillioro liuitus , prudentia, puritia contieeretur. Quae vero iuue quoquerorum mul.Fit clipia maxima, eum Rie digessit, ut singulis Muniis singula argumenta persequeretur. quamquam ut est iu Fermone, a propugito interdum aberrat. Adde, quod illa nostedii linguae sestivita fastilitaΜ, qnao ulli tuu in Horatii inritiinibus nobis Oeeurriti ui sapito quiluilinito eredamus, qui tersiorem multu ne puriorem Luditio cum appellat. iiou arte modo perfectiore Horatii saltimo a Ludilii Antiaris aliquantum distant civibraque gratiores orant, Verum otiam universa intui sto natum utilite indule. Licet ouim, Inam ille praesorat riam Arentiis et ipso humi. niim vilia et erroreη easti t, tamen multuin redemit uti ea aeerbitato, qua instilio suis temporibus uti lieuerat et ipAe ivlulmediiκ in iambis suiμ maledidis usus orat, ptibus doloro quodam et fastidio rerum. eum sustu condiei anis et rei publieae eum maxime ineuiteret, inditatus odium et iram expleverai et cerius qnusdam hundueμ aut vero aut solo nomine uolat Augilla erat. Non olim sugit multiΝ ,e inum esse .,nimis aerem et ultra legem lundere opus ' ssat. II. 1. I. et libortale amissa saturae quo ino lirentiam iritet iiμεο ideoque, praesortim eum μeeunda fortunae vie sitiulino mollities animi tranquillitatem ci aequilasem invenibini, eo porduelus est, ut non iam biliguloου quosdam ho-iuitie, a Perbitato laeeraret, iuret ili Mouippi cydiei inodum hilaritale quadam ridendi prava nun ta at tuo periethn impugilaret et muribus aequalium arguta imagine expressis naturae tantanae vita equo diserepantiam eastigaret atquc boo eo modo eresilio, ut ad honestatem et gavitatem homines revoi arui. uni lκ si Horatium idem saturae genus Ludilianum Gluerunt, Persius et Iuvenalis. ne inermmenia ei asserunt, ei linguau ratio ot saeculi ipsius indoles impedivorullL Bleniae temporum ratione voluntateque a lilacido et aequabili diditonis illimitio, quo Horatius Oxeellens exstitit, tradurebantur ad elaboratam coiieiunitatum vi nimiam henientiarum subtilitatem, ni Ohμeuri saetio navi ol dissidites ad intellegendum. Por,ii purru Fatura magis plillo,oplitea o fluidorum disdiplina prosecta Giei usque praeeopta deelamavη foro non homineη ip os, sed pervena corum studia inheeiatur, ridi- eulo et iodulariter maximam partem nisi quod prologia et prima satura paulo ReerbiuA aequales unes en villatur. Juvennii, ilenique Milurae salsum admodum hilare ut, ui ita dieam, vividum

18쪽

ilidendi mulis illae quidem prao se fortitit, sed iameii prorsus alia levitas atque festivitas olim est atque apud Horatium, quod non metae ingenio tribuamus, sed illis teniporibtis opullei, quibus saturas suas eonseripsit. Namque eum omnium Melorum labos atque pestis in rumpublieam invasisset et maxima ubique vitia dominarentur, Iuvenalis lacero non potuit, quin maiore linguae oeerbitate quam priorum quisquam omnia da tigaret; aei' lit quod indignatione se limitus quam ingonii impetu ad saturas Gnaehibendas duetum esse ilise idqiatur, eum didit: Si natura negat, laeti iudimatio versuuiuitatemnunque potest, qualis ego vel Cluvienti κ. Quamquam haud scio an non omnia tam immanin illiμ temporibus suis e putandum sit, qmini iΡ-o ea finxerit, cum illud non neglegetidiim osse videatur, quod rhetorion Oum di-diplina institum osvo luiκiluam noli in obscuro est eiu8que praoeopta hoeutuM amplifidatiotio quadam liuitumvibiis luet, ab9tinuit. Restat, ut eorum pauoiη ruontionerii laetamus, qui Varroniani ηaturarum genoriμ externam furinam quodam modo imitati pedeμirem Rei munem mini versibu, niis uterunt. In hoo goruueexςtat liber illo Senenae, in qiu, Claudiimi Caesarom illudit, eum elim post mortem iuni de ruui numero adscriptum, sud in ovourbitas rellii inii esse vult. ruem quidem librii in grammatisti l aluiam mmou ut, ipse datoκολοκυντωσιν appellavit. Et dum sero lenit oriη Petruitii salirieon iidetur e--e, euius vix eertum imie8t argumonium curtu impie reperiri eousilium, nisi liue ipsum κlniuntur eon. filium suisse, ut rerum alarratariiiii varietiito sermolieque modo eleganti modo neglogenii ,eiu per permnis adaptato legentinm animi doleoinreulur. Nee non extremi κ imi orii Romani temptiri hiis unditianiis Capella liberalium artium otidyolopa vlinin es ii'orii ii, quam soniper Faturam mmiiunt. liciotamon admoliendum est, nisi formao similitudineui inter Varronis ot eorum, quuΝ illud a uontini viiim' seriptorum saturas nihil lutere StiG, uilissimoque eas et limas Menippeas appellari pos,u. quartuli nouin eo solum, ut prosa Versibusque mixtae essent, propriolatorii oonstitisAe si lira demonstravimus. Ialii ad finem huius diqputationis nostrae pervenimuA et omnia snturae genstra pUrserutati saliκ essedisse nobis videmur uullo modo eurum opinionum probari P0μ o, qui salve.im num alia in unum atque integrum gutius poesis Ronialiae artioribuη finibuη eiremitqcriptii ni sui riso puluili, sed omitia eius geliora, quae apud Rutilavi A cxηtitorint . una mixturae noli uno euhaerentia ita inter sudifferre, ut ad indolem saturae redie interpretandam eam, ii l. lorini distulit, Aemper a potiuro doliuis iamqoporteat. Inde tuo oliam illivi ostiolini . ni Raturan Rumanan historiam de iueopq ad tuintiui uni

ordinum enarrare abηimium sit, inanio quao Aingula olun xunera ab in vetituro in 'rementa repet ints rarum neeomo sit demouκtrari. Nec minus apparet, ad veram vitturae Originem iii bigandam cani solum viam si' rationem

ingrediendam esse, ut 'ingulorum auctorum reliquitu exeumis quantum illiisi suo D s raeeiμ lum dent, videamus. Quae disquisitio ad sinetii perdueia deriis siritiamsiliiη effieiet mi iridom Rinua nomini imo in ad πnteorum illud notissimum σπουδοrέimου tamquam nil sontem ot eaput rosei eiulam. Atque in totum hoo genus, quini suit in dynicorum aeuminibuμ inlibumve, nutrυio ς et dialogis novum id novisque istius sectae rationibuη ac moribu8 eo titulum alterii diηpulationis nostruo particula, quae

alio lore prodibit, inquiret e nobis in animo mi.