De verborum apud Pindarum conlocatione ..

22쪽

nique διδυμ 0υς υι0υς P. IV 178. O. V 12. d. II 45. - O. V 5. P. IV 149. X 69, cet. Jam, ut ad ny transeamus, id valde dolendum est quod

nequaquam certo ScimuS, quomodo veteres homines vocabula pronuntiarint. nam cum no S idem semper in extremis vocibus

ny legamus, interdum libri et frequenter tituli talia habent:

αι θῖρ μῖμ. PGυχας υπῖδSIGατ0 a. 432). - ιῖ8 0I IES'χTO V T0άλογου - το, 7Gυαπαυτο υ a. circit. 460 ῖστῖλει pro ὀσστῖ- λῖι i. e. SV στήλη j. neque id in eis solum apparet quae artissime cohaereant, sed dicitur vel τω δημι0 7ι ρ τωυ 'Α , ηυχιωμά Mῖ- θωυαιοι 09ῖίλ0υτες. atqui primum n0n crediderim id qu0d proprie ny erat Semper ut clarum μ. et I et et G S0nuisse Sed ObScuratum qu0dammodo sonum in serm0ne quidem cotidiano fuisse, deinde haud scio an lyrici inprimis poetae in eis maxime carminibus quae non celeri αI 07ἶ, ut aiunt, citabantur Sed Sedate et cum gravitate canebantur, sonum magis distinctum magisque ad ny genuinum accedentem praetulerint, velut Romani p0etae s et in literas snales Servarunt, quae, cum Latina Verba barytona essent, in vulgi sermone iamdudum fere obliteratae erant. apud Pindarum igitur hanc quam nos dicimus assimilationem angustioribus finibus circumscriptam fuiSSe put0, Sed numquam nihil interfuisse quae c0nsonans ny literam Sequeretur: quare eo minus molesta eius fuit nimia in extremisv0cibus adsiduitas, h0c pacto λαλγαι υιμ. y ἐλαγ ISVS GV ὀξ ὀρο

23쪽

Venio nunc ad longas vocales diphthongosque, quae in eX- tremis vocabulis itemque in arsi adsiduae reperiuntur cf. p. 15J. de brevibus enim illud p 0suisse satis habeo rarius accidere, ut eaedem deinceps duo vocabula claudant, nedum tria. itaque talia a Pindaro prorsus abh0rrent qualis est Lucretii ver

sus IV 517

praVa clibantia pr0na Supina atque abSona tecta. Sed quoniam Pindarus, Si quisquam , 0rationiS Splendorem et quasi maiestatem Sequebatur cf. DionyS. de com p. Verb. c. 22 , ut quaeque vocalis maXimam habebat gravitatem et convenientiam quandam, ita SaepiSSime a p0eta abhibebatur, dico χ, αι,α, χι. atqui etiam in harum usu modum tenebat poeta - quae inerat in eo pulcritudinis species - ut vitium vitaret, quem grammatici πλατῖιγ G 'is, dicebant. nec minus frequenter 'c' currit φ et 0ι diphthongorum adsiduitas, paullo rariuS ῖ et 0U,

multo rarius 'L et V vocalium. ι vero tenuior Videbatur quam ut in austeram hane orationem quadraret. priUSquam Vero ex

25쪽

multa.

- Ac ne illud quidem praetereundum est, siquidem ab homoet0leutis ad arsim transiit oratio, quod casu interdum accidit ut in arsi c0ns0nantiae adm0dum nobis ingratae inveniantur. P. III 19 fg τῖρια ις υπ0κ0υρ εἴθ ' χοιδαῖς. I 20. II 912υῖπαξα, ἱλκος Gδυυαρξυ 32 πού 7θS Zχρδtχ. I9l co IIzῖς πυ- οῖρυάτας. sed absit umbratilis et putida existimatio. neque in caesura quae locata Sunt Verba maximam Semper Vim et gravitatem habent, quandoquidem καί et similia non raro h0c l0co inveniuntur. J. V 23 καὶ περα, Νειλοιο παγχυ καὶ δι' Υπερ-

S co , OUT coin Gιλ υῖCROς χΙχυ. I li1. P. IV 40 2σπfρο c υ ρ ρ πῖλχIS Gπ0 EVIV. R 'χV V V o TΘυv0υ θα 'χ, alia paSSim. Neque enim eae conS0nantiae, quae maxime insignes sunt, licet plerumque in vocabulis similiter cadentibus, graece O 'GL0-πT 0T0 , appareant, omnino apud Pindarum eiusmodi finibus circumscribi p0ssunt, quibus Car0lus Lachmann ad Properi. p. 22 - 24. 409 Romanorum usum in hemistichiis pentametri terminaVit. Enumeravi con80nantes v0cales sonos, quae in eXtremiSv0cibus atque in arsi a Pindaro frequentantur: videamus nunc qua arte his similibus sonis ita usus sit p0eta, ut non m0d0Π0n aurium osseu Sio pareretur, sed Summa etiam delectatio redundaret. perbene enim Gulielmus Grimm iu commentario,

26쪽

qui gur geschichte des reims' inscribitur et in actis acad. B0russ. a. 1851 Berol. I 852 reperitur, ubi eXemplis plus sescentis ex veteribus Romanorum inde a Lucretio poetis summo cum studio p. 627-654 conlectis demonstravit, quam falso

Leonini qui vocantur versus ad Leonis cuiusdam inventum revocarentur et quanto opere haec homoeoteleuta, cum moderatione et arte ab 0ptim0 quoque poeta adhibita, Romanis auribus non ingrata fuissent: Gulielmus igitur Grimm perbene p. 679 explanavit pleni0ribus antiquorum verborum terminatiouibus saepe ultro factum esse ut evaderent iStae consonantiae, quae nisi summa cum difficultate ne vitari quidem potuissent. pr0be autem eaS perceptas esse et permulsisse nimirum aures adeo ut non modo non admitterentur sed etiam adiuvarentur,

deratius dumtaXat adhiberentur, neque a poeta neque ab audientibus aegre eas latas esse atque hoc eo minuS quod in una plerumque Syllaba ac raro in Verborum primaria apparuiSSent, iit nimis eis indulgere poetae prohiberentur. haec, quae de Romanis posuit vir doctissimus, plane etiam in Graecos et Pindarum cadunt: neque mediocriter eredo plenas illas et canoras vocum terminationes adiuvisSe, ut ea quae audaci0re Verborum conlocatione diducta essent facile ab audientibus comprehenderentur. atque ut a disyllabis consonantiis ordiamur, pr0fecto quod L0beck l. l. p. 54 ex Herod0to laudat 'Ab ηυγι0ισι etsi GL πρ 0T0ισι λεγ03.SV0ισι et Similia ab omni p0esi abhorrent. ac ne his quidem quae in Homericis carminibus me legere memini velut Od. χ, 55 Κεὶ δε κα ὶ χ αυλιοι Ti. λOTOιGι , similia apud Pindarum eXstant, qui non plura, nisi Vehementeriali 0r, quam haec pavea vocabulorum in duas similes syllabas cadentium exempla praebet. D. Prosod. II

cf. Jl. Γ 141. Vergil. ecl. VIII 80 limus ut hic durescit et haec ut cera liquescit, quod genus Romani summo opere Vitabant. O. XIII 40 Eλλωτιχ ἐπτάκις ' ξυ ὰγ Οιάλ0ισι Ll0

27쪽

cuiusmodi illi Leonini hexametri sunt, qui apud fl0rentissimos poetas tam crebro Oecurrunt. Sed ut ad mon0syllaba homoeoteleuta tran8eamu8, quoniam artificiosissimi sunt ac perquam multiplices Pindari Versus, cum ne in eisdem quidem Versibus eaedem caesurae et diaereses observentur ef. Boeckh. de metr. Pind. p. lii - 180ὶ: omnino non certae Sunt, sicut in heXametro et praecipue in pentametr0, homoeoteleutorum Sedes. itaque paucis eXemplis, ut par eSt in re aperta, genera nonnulla adumbrare libet atque ab illis con-80nantiis ordiri, quae in primis auribus percipiuntur, id est quae in arSi reperiuntur. adrident autem saepius mirifice haec similiter cadentia, praecipue in modis sedatis ac tranquillis, interdum n0bis absona atque absurda videntur e SSe. principio

est O. VI 39

deinde P. IV l 10

28쪽

3. V 44 P. III l07 - V 29. III 31. I ll - O. I T T. P. II 5. neque vero tale aliquid absonum apud hunc p0etam legimus, quale Sophocli illud videtur esse Electr. I 036

Gυυδικου M0ισχυ κτεαυ0w et ξc ὰκ0υει 'ευ νάcnc ἀγλαί aec ἀρχά. denique vocabula se excipientia similiter cadunt, de quibus vide p. 22 S., Ut

29쪽

O. XIII 2 l. Quid Z quod eadem homoeoteleuta etiam ter in eodem versu OeCurrunt, Velut summa cum gravitate in P. III 24

30쪽

N. XI 31 s. P. IV 51 s. - cf. P. IV l0b-8. Etenim eXtremi versus quoque, ut iam eX his exemplis conligitur, in eundem S0num deSinunt, numquam autem cf. p. 24 s. in talia admittuntur qualia in H0mericis carminibus interdum eXstant, ut P 426 8s.